Rządowy projekt ustawy o usługach płatniczych

kapitałowe, w których jedna z powiązanych jednostek sprawuje
kontrolę nad pozostałymi powiązanymi jednostkami, lub
3) systemów płatności, w których jedyny dostawca występujący
jako pojedyncza jednostka lub grupa:
a) działa lub może działać jako dostawca zarówno płatnika, jak
i

odbiorcy, oraz ponosi wyłączną odpowiedzialność za
zarządzanie systemem oraz
b) udziela zezwolenia na uczestniczenie w systemie innym
dostawcom, którzy nie mają wówczas prawa negocjować
między sobą opłat w odniesieniu do systemu płatności,
chociaż mogą ustalić własny cennik w odniesieniu do
płatników i odbiorców.
4. Zastosowanie się do zasad określonych w ust. 1 i 2 przez podmiot
zamierzający prowadzić system płatności w rozumieniu ustawy o ostateczności
rozrachunku lub podmiot prowadzący już taki system, jest oceniane przez Prezesa NBP
w ramach postępowania w sprawie uzyskania zgody, o której mowa w art. 16 ust. 1 i 3
ustawy o ostateczności rozrachunku.

Art.
10. Dostawcy i podmioty prowadzące systemy płatności mogą
przetwarzać dane osobowe w zakresie niezbędnym do zapobiegania oszustwom
związanym z wykonywanymi usługami płatniczymi lub prowadzeniem systemu
płatności oraz dochodzenia i wykrywania tego rodzaju oszustw przez właściwe organy,
z wyjątkiem danych, o których mowa w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r.
o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926, z późn. zm. 10)).

Art. 11. 1. Do zachowania tajemnicy zawodowej dotyczącej działalności,
o której mowa w art. 3 ust. 1, w charakterze dostawcy są obowiązani:
1) osoby zarządzające oraz inne osoby wchodzące w skład
organów statutowych dostawcy;


15



2) osoby pozostające z dostawcą w stosunku pracy;
3) osoby lub podmioty pozostające z dostawcą w stosunku zlecenia
lub innym stosunku prawnym o podobnym charakterze, w tym
agenci dostawcy oraz podmioty wykonujące niektóre czynności
operacyjne na podstawie umowy, o której mowa w art. 86 ust. 1;
4) osoby lub podmioty pozostające w stosunku pracy, zlecenia lub
innym stosunku o podobnym charakterze z podmiotem
pozostającym z dostawcą w stosunku, o którym mowa w pkt 3.
2. Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej istnieje również po
zakończeniu pełnienia funkcji lub ustaniu stosunków prawnych, o których mowa
w ust. 1.
3. Tajemnica zawodowa, w rozumieniu ust. 1, obejmuje informacje
dotyczące użytkownika w związku ze świadczonymi mu usługami płatniczymi lub
udzielonym mu kredytem, o którym mowa w art. 74 ust. 3, w tym oznaczenie rachunku
płatniczego użytkownika oraz stan tego rachunku, a także inne informacje związane
z transakcjami płatniczymi oraz zawieranymi z użytkownikiem umowami, jeżeli
nieuprawnione ujawnienie takiej informacji mogłoby narazić na szkodę prawnie
chroniony interes użytkownika, którego ta informacja dotyczy.

Art. 12. 1. Nie narusza obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej
przekazywanie informacji objętej tajemnicą zawodową:
1) organowi sprawującemu nadzór lub kontrolę nad dostawcą
w związku z czynnościami podejmowanymi w zakresie nadzoru
lub kontroli;
2)
w wykonaniu uprawnienia albo obowiązku określonego
w odrębnych przepisach;
3) innym dostawcom lub użytkownikom w ramach świadczenia
usług płatniczych zgodnie z otrzymanym zleceniem płatniczym
lub zawartą umową;
4) za wyrażoną na piśmie zgodą użytkownika, którego ta

16



informacja dotyczy.
2. Osoby wymienione w ust. 1 pkt 3 i 4 mogą wykorzystywać
uzyskaną informację tylko zgodnie z celem jej przekazania.

Art. 13. Jeżeli odrębne przepisy określają inne zasady ochrony informacji
stanowiących tajemnicę zawodową zgodnie z art. 11 ust. 3, do ochrony tych informacji
stosuje się przepisy odrębne.

Art.
14.
1. Nadzór nad wykonywaniem przez dostawców wymienionych
w art. 4 ust. 2 pkt 1 – 5 i 9 działalności w zakresie usług płatniczych zgodnie z ustawą,
a w zakresie usług płatniczych w euro – również zgodnie z rozporządzeniem (WE)
nr 924/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 września 2009 r. w sprawie
płatności transgranicznych we Wspólnocie oraz uchylającym rozporządzenie (WE)
nr 2560/2001 (Dz. Urz. UE L 266 z 09.10.2009, str. 11), sprawują organy właściwe do
sprawowania nadzoru nad tymi podmiotami na mocy odrębnych ustaw.
2. Nadzór nad wykonywaniem przez dostawców wymienionych
w art. 4 ust. 2 pkt 6 i 10 działalności w zakresie usług płatniczych zgodnie z ustawą,
a w zakresie usług płatniczych w euro – również zgodnie z rozporządzeniem (WE)
nr 924/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 września 2009 r. w sprawie
płatności transgranicznych we Wspólnocie oraz uchylającym rozporządzenie (WE)
nr 2560/2001, sprawuje Komisja Nadzoru Finansowego, zwana dalej „KNF”.

Art. 15. 1. Użytkownik może wnieść do organu sprawującego nadzór nad
dostawcą skargę na działanie tego dostawcy lub jego agenta, jeżeli działanie to w jego
przekonaniu narusza przepisy prawa.
2. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje także osobom
fizycznym, osobom prawnym oraz jednostkom organizacyjnym niebędącym osobami
prawnymi, którym ustawa przyznaje zdolność prawną, którym odmówiono świadczenia
usług płatniczych, oraz organizacjom konsumenckim.
3. Organ, o którym mowa w ust. 1, udzielając odpowiedzi na skargę

17



dotyczącą sporu o charakterze cywilnoprawnym, informuje skarżącego o pozasądowych
procedurach rozstrzygania sporów między użytkownikiem a dostawcą, w tym wskazuje
właściwe sądy polubowne.
4. Jeżeli w stosunku do danego dostawcy nie można ustalić organu
sprawującego nadzór, skargę wnosi się bezpośrednio do tego dostawcy; przepis ust. 3
stosuje się odpowiednio.
5. Do skarg, o których mowa w ust. 1 – 4, nie stosuje się przepisów
działu VIII ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania
administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm.).

Dział II
Obowiązki informacyjne w zakresie świadczenia usług płatniczych
Rozdział 1
Przepisy ogólne

Art. 16. 1. Dostawca i użytkownik niebędący konsumentem mogą uzgodnić,
że przepisów niniejszego działu nie stosuje się w całości lub w części.
2. Przepisy niniejszego działu nie uchybiają przepisom odrębnym
dotyczącym dodatkowych przedkontraktowych obowiązków informacyjnych.
3. Przepisy niniejszego działu dotyczące umowy ramowej stosuje się
odpowiednio do umów, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 5.

Art. 17. 1. Dostawca nie może pobierać od użytkownika opłat za dostarczanie
informacji wymaganych na podstawie przepisów niniejszego działu.
2. Dostawca i użytkownik mogą uzgodnić opłaty za:
1) przekazywanie na wniosek użytkownika informacji innych niż
wymagane na podstawie przepisów niniejszego działu,
2) większą częstotliwość przekazywania informacji niż
wymagana na podstawie przepisów niniejszego działu lub

18



3) przekazywanie informacji wymaganych na podstawie
przepisów niniejszego działu za pomocą innych niż określone
w umowie ramowej środków porozumiewania się.
3. Jeżeli dostawca, zgodnie z ust. 2, jest uprawniony do pobierania
opłat za przekazywanie informacji, opłaty te powinny uwzględniać stopień
pracochłonności usługi dostarczenia informacji, za którą opłata jest pobierana, oraz
faktyczne koszty ponoszone przez dostawcę.

Art. 18. Ciężar udowodnienia spełnienia przez dostawcę wymogów
w zakresie przekazania użytkownikowi informacji określonych w przepisach
niniejszego działu spoczywa na dostawcy.

Art. 19. 1. W przypadku instrumentów płatniczych, które zgodnie z umową
ramową pozwalają na dokonywanie indywidualnych transakcji płatniczych na kwotę
nieprzekraczającą równowartości w walucie polskiej 30 euro albo które mają ustalony
limit wydatków w wysokości nieprzekraczającej równowartości w walucie polskiej
150
euro, albo służą do przechowywania środków pieniężnych w kwocie
nieprzekraczającej w żadnym momencie równowartości w walucie polskiej 150 euro,
ustalonych przy zastosowaniu kursu średniego ogłaszanego przez NBP, obowiązującego
w dniu zawarcia umowy:
1) dostawca dostarcza płatnikowi jedynie informacje o głównych
cechach usługi płatniczej oraz inne podstawowe informacje
niezbędne do podjęcia decyzji, w tym o:
a) możliwych sposobach korzystania z instrumentu płatniczego,
b) zakresie odpowiedzialności ponoszonej za wykonanie usługi
przez dostawcę,
c) pobieranych opłatach,
d) miejscu, w którym można w łatwy sposób uzyskać dostęp do
informacji określonych w art. 27;


19