Rządowy projekt ustawy o usługach płatniczych

członkowskiego.
3. Przepisy działów I – III oraz działu IX stosuje się do usług
płatniczych dokonywanych w euro, w walucie polskiej lub w walucie innego państwa
członkowskiego.
4. Przepisy ustawy stosuje się do wydawania i używania
elektronicznych instrumentów płatniczych, o których mowa w

ustawie
o elektronicznych instrumentach płatniczych, w każdej walucie.
5. Przepisy ustawy nie uchybiają przepisom ustawy z dnia
20 lipca 2001 r. o kredycie konsumenckim (Dz. U. Nr 100, poz. 1081, z późn. zm).
6. W sprawach nieuregulowanych w ustawie do usług
płatniczych stosuje się przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny
(Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.), ustawy – Prawo bankowe, ustawy
o elektronicznych instrumentach płatniczych oraz ustawy o spółdzielczych kasach
oszczędnościowo-kredytowych.

Art. 6. Przepisów ustawy nie stosuje się do:
1) transakcji płatniczych dokonywanych wyłącznie w gotówce
bezpośrednio między płatnikiem a odbiorcą;
2) transakcji
płatniczych między płatnikiem a odbiorcą
dokonywanych za pośrednictwem osoby wykonującej czynności
zmierzające do zawarcia przez płatnika i odbiorcę oznaczonej
umowy lub zawierającej taką umowę w imieniu lub na rzecz
płatnika albo odbiorcy;
3) transportu banknotów i monet, w szczególności ich odbierania,
przetwarzania oraz dostarczania;
4) transakcji płatniczych w ramach wykonywanego niezawodowo
gromadzenia i dostarczania gotówki w toku działalności
niezarobkowej, w szczególności zbierania i wydatkowania środków
pieniężnych w ramach zbiórek publicznych;


10



5) usług, w ramach których odbiorca, na żądanie płatnika zgłoszone
przed wykonaniem transakcji płatniczej mającej na celu dokonanie
zapłaty za zakupione towary lub usługi, w ramach tej transakcji
płatniczej wypłaca płatnikowi gotówkę (usług „cash back”);
6) wymiany walutowej z gotówki na gotówkę bez pośrednictwa
rachunku płatniczego;
7) transakcji płatniczych opartych na jednym z następujących
dokumentów w postaci papierowej, wystawionych na dostawcę
w celu postawienia środków pieniężnych do dyspozycji odbiorcy:
a) czeku zgodnego z Konwencją w sprawie jednolitej ustawy
o czekach (Dz. U. z 1937 r. Nr 26, poz. 181),
b) czeku podobnego do czeku, o którym mowa w lit. a, który
podlega przepisom prawnym państw członkowskich
niebędących stroną konwencji, o której mowa w lit. a,
c) weksla trasowanego zgodnego z Konwencją w sprawie
jednolitej ustawy o wekslach trasowanych i własnych (Dz. U.
z 1937 r. Nr 26, poz. 175),
d) weksla trasowanego podobnego do weksla, o którym mowa
w

lit. c, który podlega przepisom prawnym państw
członkowskich niebędących stroną konwencji, o której mowa
w lit. c,
e) znaku legitymacyjnego, w tym voucherów,
f) czeku podróżnego,
g) przekazu pocztowego w rozumieniu aktów wiatowego
Związku Pocztowego;
8) transakcji płatniczych dokonywanych w ramach systemu płatności
lub w ramach systemu rozrachunku papierów wartościowych,
o którym mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o ostateczności rozrachunku,
dokonywanych między agentami rozrachunkowymi, partnerami
centralnymi, izbami rozliczeniowymi, bankami centralnymi,

11



innymi uczestnikami systemu lub dostawcami;
9) transakcji płatniczych dokonywanych w związku z obsługą
instrumentów finansowych i wynikających z nich praw, w tym
dywidend, innych dochodów, oraz transakcji dokonywanych
w związku ze sprzedażą lub umorzeniem papierów
wartościowych, w szczególności dokonywanych przez podmioty
wymienione w pkt 8 lub podmioty podlegające nadzorowi
sprawowanemu na podstawie ustawy z dnia 21 lipca 2006 r.
o nadzorze nad rynkiem finansowym (Dz. U. Nr 157, poz. 1119,
z późn. zm9)), zwanej dalej „ustawą o nadzorze nad rynkiem
finansowym”;
10) usług świadczonych przez dostawców usług technicznych,
wspierających świadczenie usług płatniczych, jeżeli nie wchodzą
oni w posiadanie środków pieniężnych będących przedmiotem
transakcji płatniczej, w szczególności usług przetwarzania
i przechowywania danych, usług powierniczych i ochrony
prywatności, uwierzytelniania danych i podmiotów, dostarczania
technologii informatycznych (IT) i sieci komunikacyjnych,
dostarczania i utrzymania terminali i urządzeń wykorzystywanych
do świadczenia usług płatniczych;
11) usług opartych na instrumentach, które można wykorzystywać:
a) w celu nabycia towarów lub usług wyłącznie w placówkach
wydawców tych instrumentów lub placówkach podmiotów
trzecich związanych z wydawcą umową handlową, inną niż
umowa o przyjmowanie zapłaty przy użyciu instrumentów
płatniczych, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 5,
b) w ramach ograniczonej sieci dostawców usług lub
c) w odniesieniu do ograniczonego zakresu towarów lub usług;
12) transakcji płatniczych przeprowadzanych przy użyciu urządzeń
telekomunikacyjnych, cyfrowych lub informatycznych, w ramach
których nabywane towary lub usługi są dostarczane do urządzenia

12



telekomunikacyjnego, cyfrowego lub informatycznego i mają być
wykorzystywane za pomocą tego urządzenia, jeżeli przedsiębiorca
telekomunikacyjny nie działa jedynie jako pośrednik między
użytkownikiem a dostawcą towarów i usług, w szczególności
dostarcza narzędzia dostępu, dystrybucji lub wyszukiwania;
13) transakcji płatniczych przeprowadzanych między dostawcami, ich
agentami lub oddziałami na ich własny rachunek;
14) transakcji płatniczych przeprowadzanych między jednostką
dominującą a jednostką zależną lub między jednostkami zależnymi
od tej samej jednostki dominującej, z udziałem dostawcy
należącego do tej samej grupy;
15) usług wypłat gotówki przy użyciu bankomatów, świadczonych
przez dostawców działających na rzecz co najmniej jednego
wydawcy instrumentów płatniczych i niebędących stroną umowy
ramowej z osobą wypłacającą gotówkę z rachunku płatniczego
przy użyciu bankomatu, jeżeli dostawcy ci nie świadczą innych
usług płatniczych;
16) usług wykonywanych wyłącznie z wykorzystaniem papierowych
książeczek oszczędnościowych, w przypadku gdy wszelkie
transakcje są rejestrowane wyłącznie w tych książeczkach.


Art. 7. 1. rodki pieniężne otrzymywane przez instytucje płatnicze oraz biura
usług płatniczych od użytkowników w związku ze świadczeniem usług płatniczych nie
stanowią depozytu ani innych podlegających zwrotowi środków w rozumieniu art. 726
ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny.
2. Instytucje płatnicze oraz biura usług płatniczych nie mogą prowadzić
działalności polegającej na przyjmowaniu depozytów lub innych środków pieniężnych
podlegających zwrotowi w rozumieniu ustawy – Prawo bankowe.
3.
rodki pieniężne złożone na rachunku płatniczym w instytucji
płatniczej nie mogą być oprocentowane ani nie mogą przynosić żadnych innych
pożytków.

13




Art. 8. 1. Postanowienia umów o usługi płatnicze nie mogą być mniej
korzystne dla użytkowników niż przepisy ustawy, chyba że ustawa stanowi inaczej.
2. Postanowienia umów o usługi płatnicze mniej korzystne dla
użytkownika niż przepisy ustawy są nieważne; zamiast nich stosuje się odpowiednie
przepisy ustawy.

Art. 9. 1. Zasady dostępu do systemów płatności dla dostawców powinny być
ustalane według obiektywnych, równych i proporcjonalnych kryteriów, a ograniczenia
w dostępie do tych systemów nie mogą być większe niż jest to konieczne dla ochrony
przed określonymi rodzajami ryzyka, takimi jak ryzyko rozrachunkowe, ryzyko
operacyjne i ryzyko biznesowe, oraz dla ochrony finansowej i operacyjnej stabilności
systemu płatności.
2. Systemy płatności nie mogą wprowadzać:
1) ograniczeń dotyczących skutecznego udziału w innych systemach
płatności;
2)
zasad, które wprowadzałyby odmienny sposób traktowania
między:
a) dostawcami wymienionymi w art. 4 ust. 2 pkt 1 – 8 lub
b)
dostawcami wpisanymi do rejestru, nieposiadającymi
zezwolenia, o którym mowa w art. 60 ust. 1;
3) ograniczeń ze względu na rodzaj podmiotu lub formę prawną
prowadzonej działalności.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do:
1) systemów płatności w rozumieniu art. 1 pkt 1 ustawy
o ostateczności rozrachunku, o których mowa w art. 15 tej
ustawy,
2) systemów płatności obejmujących wyłącznie dostawców
należących do grupy złożonej z jednostek mających powiązania

14