Rządowy projekt ustawy o usługach płatniczych

Art. 79. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze
rozporządzenia, kategorie aktywów, o których mowa w art. 78 ust. 1 pkt 2 lit. b, oraz
maksymalną część środków pieniężnych, jaka może być inwestowana w poszczególne
kategorie aktywów, mając na względzie należyte zabezpieczenie środków pieniężnych
użytkowników, w tym ograniczenie ryzyka inwestycyjnego.

Art. 80. 1. W razie wszczęcia postępowania egzekucyjnego przeciwko
krajowej instytucji płatniczej środki pieniężne znajdujące się na rachunkach, o których
mowa w art. 78 ust. 1, są wolne od zajęcia na podstawie sądowego lub
administracyjnego tytułu wykonawczego.
2. W razie ogłoszenia upadłości krajowej instytucji płatniczej środki
pieniężne znajdujące się na rachunkach, o których mowa w art. 78 ust. 1, podlegają
wyłączeniu z masy upadłości.
3. Wyłączenie, o którym mowa w ust. 1, nie obejmuje roszczeń
użytkowników wobec krajowych instytucji płatniczych z tytułu niewykonania lub
nienależytego wykonania zleceń płatniczych przez krajową instytucję płatniczą lub
podmioty, za które instytucja ponosi odpowiedzialność wobec użytkownika,
w granicach
odpowiedzialności krajowej instytucji płatniczej określonej
w art. 144 – 146.

Rozdział 3
Sprawozdawczość krajowych instytucji płatniczych

Art. 81. Krajowa instytucja płatnicza przekazuje KNF sporządzone zgodnie
z
przepisami o rachunkowości roczne sprawozdanie finansowe, a także roczne
skonsolidowane sprawozdanie finansowe, jeżeli istnieje obowiązek jego sporządzenia.
Sprawozdania przekazuje się wraz z raportem z badania sprawozdania i opinią
podmiotu uprawnionego do badania sprawozdań finansowych oraz odpisem uchwały
albo postanowienia organu zatwierdzającego o zatwierdzeniu sprawozdania
finansowego, w terminie nie dłuższym niż 15 dni od dnia zatwierdzenia odpowiednio

60



rocznego sprawozdania finansowego przez organ zatwierdzający jednostki i rocznego
skonsolidowanego sprawozdania finansowego przez organ zatwierdzający jednostki
dominującej.

Art.
82. Podmiot uprawniony do badania sprawozdań finansowych jest
obowiązany do niezwłocznego informowania KNF o stwierdzonych w trakcie
przeprowadzania badania sprawozdania finansowego okolicznościach i zdarzeniach,
które mogą stanowić podstawę do wydania opinii z zastrzeżeniami, opinii negatywnej
albo odmowy wyrażenia opinii, albo wskazywać na naruszenie przepisów określających
warunki wydania zezwolenia krajowym instytucjom płatniczym lub regulujących
prowadzenie działalności krajowych instytucji płatniczych albo na zagrożenie
kontynuowania działalności przez tę instytucję.

Art. 83. 1. Krajowa
instytucja
płatnicza przekazuje KNF kwartalne
i dodatkowe roczne sprawozdania finansowe i statystyczne obejmujące:
1) wartość posiadanych finansowych środków płynnych;
2) informację o udzielonych w danym kwartale lub roku kredytach,
o których mowa w art. 74 ust. 3, w tym ich liczbie, wartości
oraz okresie, na jaki zostały udzielone;
3) informacje o wykonanych transakcjach płatniczych, w tym ich
wartości, liczbie oraz strukturze walutowej;
4)
zestawienie funduszy własnych wraz ze wskazaniem
poszczególnych elementów składowych i określeniem ich
kwoty;
5) informacje o rodzaju i zakresie działalności, o której mowa
w art. 74 ust. 1.
2. KNF, w drodze decyzji, na wniosek krajowej instytucji płatniczej,
w uzasadnionych przypadkach może zwolnić ją z obowiązków określonych w ust. 1 lub
ograniczyć ich zakres.


61



3. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, po
zasięgnięciu opinii KNF, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres, formę
i sposób sporządzania sprawozdań, o których mowa w ust. 1, oraz terminy ich
przekazywania KNF, uwzględniając konieczność zapewnienia KNF dostępu do
informacji mających wpływ na ocenę sytuacji finansowej krajowej instytucji płatniczej,
w tym informacji o rodzaju i zakresie wykonywania innej działalności prowadzonej
przez instytucję płatniczą, o której mowa w art. 74 ust. 1.

Rozdział 4
Korzystanie przez krajową instytucję płatniczą z usług agentów oraz powierzanie
wykonywania niektórych czynności operacyjnych innym podmiotom

Art. 84. 1. Krajowa instytucja płatnicza może świadczyć usługi płatnicze za
pośrednictwem agentów.
2. Umowa między agentem a krajową instytucją płatniczą jest
zawierana na piśmie pod rygorem nieważności.

Art. 85. 1. Krajowa instytucja płatnicza przekazuje KNF, w formie pisemnej,
zawiadomienie o zamiarze świadczenia usług płatniczych za pośrednictwem agenta,
wraz z wnioskiem o dokonanie wpisu agenta do rejestru.
2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać:
1) imię i nazwisko albo firmę agenta;
2) adres siedziby albo głównego miejsca wykonywania
działalności agenta;
3) opis mechanizmów kontroli wewnętrznej związanych
z zapobieganiem praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu
zgodnie z ustawą o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy;
4) imiona i nazwiska oraz funkcje osób odpowiedzialnych za
zarządzanie agentem.

62



Art. 86. 1. Krajowa instytucja płatnicza może, na podstawie umowy zawartej
w formie pisemnej z innym przedsiębiorcą, powierzyć temu przedsiębiorcy
wykonywanie określonych czynności operacyjnych związanych ze świadczeniem usług
płatniczych.
2. Krajowa instytucja płatnicza prowadzi ewidencję umów, o których
mowa w ust. 1, zawierającą dane identyfikacyjne przedsiębiorcy, zakres powierzonych
czynności i miejsce ich wykonywania oraz okres obowiązywania umowy.
3. W przypadku gdy umowa, o której mowa w ust. 1, przewiduje
powierzenie wykonywania istotnych czynności operacyjnych, krajowa instytucja
płatnicza zawiadamia KNF o zamiarze zawarcia takiej umowy oraz o każdej jej
zmianie, rozwiązaniu lub o jej wygaśnięciu, co najmniej na 14 dni przed jej zawarciem,
zmianą, rozwiązaniem lub wygaśnięciem.
4. Czynność operacyjną uznaje się za istotną, jeżeli jej niewykonanie
lub niewłaściwe wykonanie mogłoby w poważnym stopniu zagrozić ciągłości
spełniania przez krajową instytucję płatniczą wymogów, od których było uzależnione
wydanie zezwolenia, lub wykonywania innych obowiązków nałożonych na instytucję
płatniczą przez ustawę, lub zagrażałoby jej wynikom finansowym albo rzetelności lub
ciągłości świadczonych przez nią usług płatniczych.
5. Krajowa instytucja płatnicza może powierzyć innemu
przedsiębiorcy wykonywanie istotnych czynności operacyjnych, jeżeli powierzenie
wykonywania czynności nie wpłynie niekorzystnie na prowadzenie przez krajową
instytucję płatniczą działalności zgodnie z przepisami prawa i wydanym jej
zezwoleniem oraz na ostrożne i stabilne zarządzanie krajową instytucją płatniczą oraz:
1) przedsiębiorca posiada uprawnienia do wykonywania czynności
w zakresie przedmiotu umowy, jeżeli z przepisów prawa wynika
obowiązek posiadania takich uprawnień, albo zajmuje się
wykonywaniem tych czynności w sposób zawodowy;
2) przedsiębiorca posiada niezbędną wiedzę i doświadczenie oraz
zapewnia warunki techniczne i organizacyjne niezbędne do
prawidłowego wykonywania umowy, o której mowa w ust. 1;
3) sytuacja finansowa przedsiębiorcy pozwala na prawidłowe

63



wykonywanie umowy, o której mowa w ust. 1;
4) przedsiębiorca umożliwi skuteczne nadzorowanie przez krajową
instytucję płatniczą wykonywania powierzonych mu czynności
oraz zarządzanie ryzykiem związanym z
powierzeniem
czynności, a krajowa instytucja płatnicza posiada wiedzę
umożliwiającą skuteczne nadzorowanie wykonywania
powierzonych czynności i zarządzanie ryzykiem;
5) krajowa instytucja płatnicza będzie posiadać dostęp do
informacji i dokumentów związanych z wykonywaniem
czynności powierzonych przedsiębiorcy, w szczególności
w
przypadku gdy udostępnienie tych danych następuje
w wyniku żądania KNF;
6) krajowa instytucja płatnicza i przedsiębiorca będą posiadać
plany działania zapewniające ciągłe, bezpieczne i niezakłócone
prowadzenie działalności w zakresie objętym umową, również
w przypadku rozwiązania umowy, a także plany działania
przewidujące sposoby odzyskiwania danych chroniące przed ich
utratą spowodowaną zdarzeniami losowymi.
6. Powierzenie wykonywania czynności operacyjnych nie może:
1) prowadzić do zaprzestania faktycznego świadczenia usług
płatniczych przez krajową instytucję płatniczą;
2) obejmować przekazania prawa do reprezentowania instytucji
płatniczej lub zarządzania instytucją płatniczą w rozumieniu
art. 201 § 1 i art. 368 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r.
– Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037,
z późn. zm14)) oraz art. 48 § 1 ustawy z dnia 16 września
1982 r. – Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 2003 r. Nr 188,
poz. 1848, z późn. zm15)).

Art. 87. 1. KNF może żądać od krajowej instytucji płatniczej powierzającej
wykonywanie czynności operacyjnych innym przedsiębiorcom w szczególności:

64