Rządowy projekt ustawy o bezpieczeństwie morskim

b) kolor - zielony, z jednym szerokim, czerwonym, poziomym pasem,
c) znak szczytowy - pojedynczy, zielony stożek zwrócony wierzchołkiem do góry - stosowany na
pławach innych niż stożkowe,
d) materiał odblaskowy (jeżeli jest) - zielony, poziomy pas i zielony trójkąt,
e) światło (jeżeli jest) - zielone, błyskowe złożone B (2+1), według terminologii
międzynarodowej FI (2+1).
3. wiatła oznakowania bocznego mogą być również stosowane na dalbach i innych znakach
stałych, jeżeli stanowią one oznakowanie boczne toru wodnego.

Znaki kardynalne (§ 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia)
Rys. 5


7
4. Znaki nawigacyjne kardynalne w postaci pław (rys. 5) powinny posiadać następujące
cechy:
1) gdy znajdują się w kwadrancie północnym (N):
a) kształt - kolumnowy lub drążkowy,
b) kolor - czarny nad żółtym,
c) znak szczytowy - dwa czarne stożki jeden nad drugim, zwrócone wierzchołkami do góry,
d) materiał odblaskowy (jeżeli jest) - niebieski, poziomy pas na czarnej części oraz żółty
poziomy pas na żółtej części,
e) światło (jeżeli jest) - białe, migające - M lub szybko migające - MV, według terminologii
międzynarodowej Q lub VQ;
2) gdy znajdują się w kwadrancie wschodnim (E):
a) kształt - kolumnowy lub drążkowy,
b) kolor - czarny z szerokim poziomym, żółtym pasem,
c) znak szczytowy - dwa czarne stożki jeden nad drugim, zwrócone podstawami do siebie,
d) materiał odblaskowy (jeżeli jest) - dwa niebieskie poziome pasy na górnej czarnej części,
e) światło (jeżeli jest) - białe, migające grupowe - M(3) 10s lub szybko migające grupowe -
MV(3) 5s, według terminologii międzynarodowej Q(3) 10s lub VQ(3) 5s;
3) gdy znajdują się w kwadrancie południowym (S):
a) kształt - kolumnowy lub drążkowy,
b) kolor - żółty nad czarnym,
c) znak szczytowy - dwa czarne stożki jeden nad drugim, zwrócone wierzchołkami w dół,
d) materiał odblaskowy (jeżeli jest) - żółty poziomy pas na żółtej części i niebieski poziomy pas
na czarnej części,
e) światło (jeżeli jest) - białe, migające złożone - M(6)+BI 15s lub szybko migające złoźone -
MV(6)+BI 10s, według terminologii międzynarodowej Q(6)+LFI 15s lub VQ(6)+LFI 10s;
4) gdy znajdują się w kwadrancie zachodnim (W):
a) kształt - kolumnowy lub drążkowy,
b) kolor - żółty z szerokim poziomym czarnym pasem,
c) znak szczytowy - dwa czarne stożki jeden nad drugim, zwrócone wierzchołkami do siebie,
d) materiał odblaskowy (jeżeli jest) - dwa poziome żółte pasy na górnej żółtej części,
e) światło (jeżeli jest) - białe, migające złożone - M(9) 15s lub szybko migające złożone - MV(9)
10s, według terminologii międzynarodowej Q(9) 15s lub VQ(9) 10s.

8
5. Stawy oznakowania kardynalnego mogą przyjmować kształt dowolny, nie powinien on
jednak utrudniać identyfikacji koloru znaku i w miarę możliwości powinny posiadać znak
szczytowy.

Znaki odosobnionego niebezpieczeństwa (§ 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia)
Rys. 6

6. Znaki odosobnionego niebezpieczeństwa (rys. 6) powinny posiadać następujące cechy:
1) kształt - dowolny, lecz niekolidujący ze znakami bocznymi, przy czym w wypadku pław
stosuje się kształt kolumnowy lub drążkowy;
2) kolor - czarny, z jednym lub więcej szerokimi, poziomymi, czerwonymi pasami;
3) znak szczytowy - dwie czarne kule jedna nad drugą, przy czym znak powinien być tak
duży, jak to tylko możliwe i z wyraźnym prześwitem pomiędzy kulami;
4) materiał odblaskowy (jeżeli jest) - jedna lub więcej par poziomych niebiesko-
czerwonych pasów;
5) światło (jeżeli jest) - białe, błyskowe grupowe - B(2), według terminologii
międzynarodowej FI(2).

Znaki bezpiecznej wody (§ 3 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia)

Rys. 7

7. Pławy będące znakami bezpiecznej wody (rys. 7) powinny posiadać następujące cechy:

9
1) kształt - kulisty, kolumnowy lub drążkowy;
2) kolor - czerwone i białe pionowe pasy;
3) znak szczytowy - pojedyncza, czerwona kula - stosowany jest na pławach innych niż
kuliste;
4) materiał odblaskowy (jeżeli jest) - czerwone i białe pasy poziome lub pionowe;
5) światło (jeżeli jest) - białe, izofazowe - I albo przerywane - P lub odblaskowe - BI 10s,
względnie litera kodu Morse'a "A" - Mo (A), według terminologii międzynarodowej Iso, Oc,
LFI 10s albo Mo (A).

Znaki specjalne (§ 3 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia)
Rys. 8

8. Znaki specjalne w postaci pław (rys. 8) powinny posiadać następujące cechy:
1) kształt dowolny, wyróżniający się spośród innych (rys. 8a), lecz gdy znak wskazuje
stronę przejścia, powinien być on zgodny ze znakami nawigacyjnymi systemu bocznego i
bezpiecznej wody (rys. 8b);
2) kolor - żółty;
3) znak szczytowy (jeżeli jest) - pojedynczy, "leżący" (X) żółty krzyż (rys. 8);
4) materiał odblaskowy (jeżeli jest) - pojedynczy poziomy, żółty pas;
5) światło (jeżeli jest) - żółte, rytm dowolny, lecz inny niż dla oznakowania kardynalnego,
odosobnionego niebezpieczeństwa i bezpiecznej wody; pławy ODAS powinny posiadać
światło błyskowe grupowe - B (5) 20s, według terminologii międzynarodowej FI (5) 20s.
9. Zastosowanie znaków specjalnych do dodatkowego oznakowania akwenu lub przeszkody,
innych niż wymienione w § 3 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia, nie może kolidować z zasadami
oznakowania nawigacyjnego określonymi w rozporządzeniu.

10

Znaki "nowe niebezpieczeństwo" (§ 3 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia)

10.1. Nowe niebezpieczeństwo powinno być oznaczone za pomocą jednego lub więcej
znaków systemu kardynalnego albo systemu bocznego.
10.2. Jeżeli niebezpieczeństwo jest szczególnie poważne, przynajmniej jeden ze znaków
oznaczających to niebezpieczeństwo powinien być zdublowany.
11. Każdy znak nawigacyjny świetlny zastosowany w celu oznakowania nowego
niebezpieczeństwa powinien być wyposażony w światło migające - M lub szybko migające -
MV z oznakowania kardynalnego, według terminologii międzynarodowej Q lub VQ lub
wyposażony w światło oznakowania bocznego.
12. Każdy dublujący znak nawigacyjny powinien być we wszystkich szczegółach identyczny
ze znakiem zasadniczym.
13. Na znaku nawigacyjnym oznaczającym nowe niebezpieczeństwo może być zainstalowany
rakon z literą kodu Morse'a "D" - Mo (D), dający na ekranie radarowym echo o długości
odpowiadającej 1 Mm.

Oznakowanie przejść żeglownych pod stałymi mostami, platform wiertniczych oraz
morskich elektrowni wiatrowych (§ 4 rozporządzenia)

14. Przejścia żeglowne pod stałymi mostami wymagają dodatkowego oznakowania, w
szczególności w sytuacji ograniczonego prześwitu pod mostem, małych głębokości wody czy
możliwości kolizji z filarem mostu.
15.1. W przypadkach określonych w ust. 14 załącznika, jeżeli okaże się, że konieczne lub
pożądane jest wskazanie statkom najbardziej odpowiedniego miejsca przejścia pod mostem,
oznakowuje się "najlepszy punkt przejścia".
15.2. Najlepszy punkt przejścia określa dyrektor właściwego urzędu morskiego przy
uwzględnieniu następujących czynników:
1) możliwy maksymalny prześwit;
2) głębokość wody pod mostem, szczególnie gdy nie jest ona równomierna;
3) ochrona filarów mostu i inne przeszkody;
4) potrzeby żeglugi jedno- lub dwukierunkowej.

11