Rządowy projekt ustawy o usługach płatniczych

Projekt

ROZPORZĄDZENIE
PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia
w sprawie wpłat na pokrycie kosztów nadzoru nad biurami usług płatniczych


Na podstawie art. 130 ust. 3 ustawy z dnia … o usługach płatniczych (Dz. U. …) zarządza się,
co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa terminy uiszczania, wysokość i sposób obliczania wpłat
wnoszonych przez biura usług płatniczych na pokrycie kosztów nadzoru nad biurami usług
płatniczych oraz sposób i terminy rozliczenia należności z tytułu takich wpłat.
§ 2. 1. Wysokość należnych wpłat na pokrycie kosztów nadzoru nad biurami usług
płatniczych za dany rok kalendarzowy oblicza się jako iloczyn procentowego udziału danego
biura usług płatniczych w całkowitej kwocie transakcji płatniczych wykonanych przez
wszystkie biura usług płatniczych w danym roku kalendarzowym oraz poniesionych ogółem
kosztów nadzoru nad biurami usług płatniczych w danym roku kalendarzowym, nie więcej
jednak niż iloczyn procentowego udziału danego biura usług płatniczych w całkowitej kwocie
transakcji płatniczych dokonanych przez wszystkie biura usług płatniczych w danym roku
kalendarzowym oraz kwoty stanowiącej 0,025 % całkowitej kwoty transakcji płatniczych
dokonanych przez wszystkie biura usług płatniczych w danym roku kalendarzowym.
2. Wysokość całkowitej kwoty transakcji płatniczych wykonanych przez wszystkie
biura usług płatniczych oraz poniesionych ogółem kosztów nadzoru nad biurami usług
płatniczych w danym roku kalendarzowym ustala Komisja Nadzoru Finansowego, zwana
dalej „KNF”.
§ 3. 1. Biuro usług płatniczych ustala za każde półrocze danego roku kalendarzowego
zaliczkę na poczet pokrycia kosztów nadzoru w wysokości 0,00625 % całkowitej kwoty
transakcji płatniczych wykonanych przez biuro w okresie 6 miesięcy poprzedzających
półrocze, za które jest uiszczana zaliczka.
2. Zaliczkę, o której mowa w ust. 1, biuro usług płatniczych wpłaca za każde półrocze
najpóźniej do końca trzeciego miesiąca tego półrocza, przelewem na rachunek bankowy
urzędu obsługującego KNF.
3. Biuro usług płatniczych wpłacając zaliczkę w terminie określonym w ust. 2,
informuje KNF o podstawie jej naliczenia, okresie, jakiego dotyczy, oraz jej wysokości.
4. Wpłata zaliczek za drugie półrocze danego roku kalendarzowego ulega
wstrzymaniu, w przypadku gdy kwota uiszczonych zaliczek po dokonaniu przez biura usług
płatniczych wpłat za pierwsze półrocze danego roku będzie wyższa niż prognoza dochodów
na pokrycie zaplanowanych wydatków z tytułu kosztów nadzoru nad biurami usług
płatniczych.
5. KNF, w przypadku zaistnienia okoliczności, o których mowa w ust. 4, informuje
biura usług płatniczych o wstrzymaniu wpłat zaliczek najpóźniej na miesiąc przed terminem
wpłaty zaliczki za drugie półrocze danego roku kalendarzowego.
§ 4. 1. Jeżeli suma zaliczek, o których mowa w § 3 ust. 1, wpłaconych za dany rok
kalendarzowy jest wyższa niż obliczona na podstawie § 2 ust. 1 wysokość należnej wpłaty,
powstaje nadpłata. Nadpłata jest zaliczana na poczet zaliczek za rok następny albo podlega
zwrotowi na pisemny wniosek biura usług płatniczych.
2. KNF informuje o wysokości nadpłaty, o której mowa w ust. 1, biuro usług
płatniczych, w którym powstała nadpłata, w terminie do dnia 31 sierpnia następnego roku
kalendarzowego.
3. Nadpłata podlega zwrotowi w terminie 30 dni od dnia otrzymania przez KNF
wniosku biura usług płatniczych o jej zwrot.
§ 5. 1. Jeżeli suma wpłaconych zaliczek, o których mowa w § 3 ust. 1, jest niższa niż
obliczona na podstawie § 2 ust. 1 wysokość należnej wpłaty, powstaje niedopłata.
2. KNF informuje o wysokości niedopłaty, o której mowa w ust. 1, biuro usług
płatniczych, w którym powstała niedopłata, w terminie do dnia 31 sierpnia następnego roku
kalendarzowego.
3. Biuro usług płatniczych pokrywa niedopłatę w terminie 30 dni od dnia otrzymania
informacji, o której mowa w ust. 2.
§ 6. 1. Wraz z informacją, o której mowa w § 4 ust. 2 albo § 5 ust. 2, KNF przekazuje
biuru usług płatniczych również informacje o:

2
1) wysokości całkowitej kwoty transakcji płatniczych wykonanych przez wszystkie
biura usług płatniczych w roku będącym przedmiotem rozliczenia;
2) wysokości procentowego udziału danego biura usług płatniczych w całkowitej
kwocie transakcji płatniczych dokonanych przez wszystkie biura usług płatniczych w roku
będącym przedmiotem rozliczenia;
3) wysokości kosztów nadzoru nad biurami usług płatniczych ogółem w roku
będącym przedmiotem rozliczenia;
4) wysokości należnej od danego biura usług płatniczych wpłaty na pokrycie kosztów
nadzoru;
5) wysokości wpłaconych przez dane biuro usług płatniczych zaliczek na pokrycie
kosztów nadzoru.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy suma wpłaconych zaliczek
jest równa wysokości należnej wpłaty obliczonej na podstawie § 2 ust. 1.
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem [wejścia w życie ustawy
upoważniającej].


PREZES
RADY
MINISTRÓW

3
UZASADNIENIE

Niniejsze rozporządzenie stanowi wykonanie przewidzianego w art. 130 ust. 3 ustawy
z dnia … o usługach płatniczych (Dz. U. ...) upoważnienia dla Prezesa Rady Ministrów do
określenia terminów uiszczania, wysokości i sposób obliczania wpłat na pokrycie kosztów
nadzoru nad biurami usług płatniczych (dalej zwanych „biurami”). Wytyczne zawarte w art.
130 ust. 3 ustawy upoważniającej nakazują wydać przepisy wykonawcze mające zapewnić
skuteczność sprawowanego nadzoru oraz uwzględnić, aby wysokość wpłat na pokrycie
kosztów nadzoru i opłat nie wpływała w istotny sposób na zwiększenie kosztów działalności
podmiotów obowiązanych do ich uiszczenia.
Upoważnienie ma charakter obligatoryjny, a przepisy wykonawcze, które mają być
wydane na jego podstawie są niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania regulacji
ustawowej.
W stanie prawnym poprzedzającym wejście w życie ustawy upoważniającej podmioty
świadczące usługi przekazu pieniężnego, nie podlegały publicznemu nadzorowi. Zgodnie
z art. 118 ust. 1 działalność w charakterze biura jest działalnością regulowaną w rozumieniu
ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, a zgodnie z art. 129 ust. 1 podlega nadzorowi
sprawowanemu przez Komisję Nadzoru Finansowego na zasadach określonych w tejże
ustawie oraz w ustawie z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym. Zgodnie
z brzmieniem art. 19 ust. 1 ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym, wydatki stanowiące
koszty działalności KNF i Urzędu KNF, w wysokości określonej w ustawie budżetowej, są
pokrywane z wpłat wnoszonych przez podmioty nadzorowane w wysokości i na zasadach
określonych w przepisach odrębnych. W odniesieniu do biur przepisy te zawarte są w art. 130
ustawy upoważniającej. Przepis art. 130 ust. 1 wskazuje, że wpłata na pokrycie kosztów
nadzoru sprawowanego przez KNF jest wnoszona w kwocie stanowiącej iloczyn całkowitej
kwoty transakcji płatniczych wykonanych przez biuro, w tym także przez ich agentów,
i stawki nieprzekraczającej 0,025 %.
Projektowane rozporządzenie wyznacza stawkę na poziomie dozwolonego ustawowo
maksimum, tj. w wysokości 0,025%. Ustalenie wysokości składki na tym poziomie jest
niezbędne ze względu na szacowaną wielkość uzyskanych z tego tytułu środków
w zestawieniu z kosztami na pokrycie, których środki te mają być przeznaczone. Koszty
nadzoru będą związane przede wszystkim z kosztem dodatkowych etatów w urzędzie
obsługującym Komisję Nadzoru Finansowego. Zgodnie z szacunkami Urzędu KNF objęcie

4
nadzorem instytucji płatniczych i biur usług płatniczych będzie ponadto wymagało łącznie
dodatkowych 30 etatów i zwiększenia rocznego budżetu Urzędu KNF, jak wynika z wyliczeń
Urzędu KNF – o kwotę około 6 mln złotych. Ze względu na brak miarodajnych danych
o sektorze, który ma zostać objęty nadzorem (zarówno o liczbie podmiotów nadzorowanych,
jak i o wysokości osiąganych przez nie obrotów), nie można z obecnej perspektywy
oszacować dochodów budżetu państwa z tytułu dokonywanych przez biura wpłat z tytułu
kosztów nadzoru. Uzasadnia to konieczność ustalenia wskaźnika wpłat i opłat w maksymalnej
wysokości dopuszczonej ustawą. Należy jednakże zastrzec, że w ostatecznym rozliczeniu
dokonywanym do 31 sierpnia kolejnego roku kalendarzowego, podmioty nadzorowane są
obciążane rzeczywistymi kosztami nadzoru limitowanymi ustawą budżetową, a kwoty
przewyższające te koszty podlegają zwrotowi. Ewentualnej korekty należałoby dokonać po
pierwszym roku budżetowym funkcjonowania ustawy, kiedy dostępne będą zarówno dane
o kosztach nadzoru, jak i dane o strukturze rynku usług płatniczych.
Określony w projektowanym rozporządzeniu sposób obliczania wysokości należnej
wpłaty i terminy jej uiszczania są zbliżone do rozwiązań zastosowanych w analogicznych
rozporządzeniach Prezesa Rady Ministrów odnoszących się do banków, zakładów
ubezpieczeń i reasekuracji oraz powszechnych towarzystw emerytalnych1).
Algorytm wyliczenia należnej od danego biura wpłaty został określony w § 2 ust. 1.
Pozwala on na proporcjonalne rozliczenie kosztów pomiędzy poszczególnymi biurami
w odniesieniu do rzeczywiście poniesionych w danym roku kosztów nadzoru.
Projektowane rozporządzenie, analogicznie do regulacji odnoszącej się do wpłat z tytułu
kosztów nadzoru wnoszonych przez banki, zakłady ubezpieczeń i reasekuracji oraz
powszechne towarzystwa emerytalne, wprowadza zaliczkowy sposób uiszczania należnej
składki. Zmniejsza to bieżące obciążenia finansowe biur i odpowiada sukcesywnemu
charakterowi ponoszenia kosztów działalności przez KNF (koszty działalności KNF
pokrywane są z kolejnych transz wypłacanymi z budżetu państwa).

1) Są to: rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 2007 r. w sprawie wpłat na pokrycie kosztów
nadzoru nad bankami (Dz. U. Nr 249, poz. 1855, z późn. zm.), rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia
21 grudnia 2009 r. w sprawie wpłat na pokrycie kosztów nadzoru nad działalnością ubezpieczeniową,
reasekuracyjną oraz w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego Dz. U. Nr 220, poz. 1723) oraz rozporządzenie
Prezesa Rady Ministrów z dnia 21 grudnia 2009 r. w sprawie wpłat na pokrycie kosztów nadzoru nad
działalnością w zakresie funduszy emerytalnych i pracowniczych programów emerytalnych (Dz. U. Nr 220,
poz. 1724).



5