Rządowy projekt ustawy o usługach płatniczych

miesiąc oblicza się przy zastosowaniu kursu
średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski,
obowiązującego w ostatnim dniu miesiąca
poprzedzającego ten miesiąc.

5. Biuro usług płatniczych może prowadzić
działalność gospodarczą inną niż świadczenie usług
płatniczych.

Art. 119 Działalność w zakresie usług płatniczych w
charakterze biura usług płatniczych może być
wykonywana po uzyskaniu wpisu do rejestru.

Art. 126. 1. Biuro usług płatniczych zobowiązane jest
do zgłoszenia KNF:
1) każdego przekroczenia poziomu:
a)
całkowitej kwoty transakcji
płatniczych, w tym wykonanych przez agentów, za
pośrednictwem których biuro usług płatniczych
świadczy usługi płatnicze w danym miesiącu w
wysokości równowartości 500.000 euro;
b)
średniej miesięcznej kwoty
transakcji płatniczych za każdy okres ostatnich 3
miesięcy i ostatnich 12 miesięcy w wysokości
równowartości 500.000 euro:
2) o wszczęciu postępowania karnego w sprawie
przestępstwa, o którym mowa w art. 120 ust. 1 pkt 2,
lub postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe
przeciwko osobie zarządzającej.
2. Zgłoszenia, o których mowa w ust. 1, powinny
zostać dokonane w terminie 14 dni od dnia:
1) końca okresów, o których mowa w ust. 1 pkt
1;
2) powzięcia wiadomości przez biuro o
wszczęciu postępowania, o którym mowa w ust. 1 pkt
2.
3. W przypadku naruszenia obowiązku, o którym
mowa w ust. 1 KNF może nałożyć na biuro usług
płatniczych karę pieniężną w wysokości nie
przekraczającej wartości 500 złotych za każdy dzień
opóźnienia, nie większej jednak niż 100.000 zł.
Przepisy art. 116 i art. 105 ust. 2 i 4 stosuje się
odpowiednio.
Art. 129. 1. Działalność w zakresie usług płatniczych
w charakterze biura usług płatniczych podlega
nadzorowi sprawowanemu przez KNF w zakresie i na

70
zasadach określonych w niniejszej ustawie oraz w
ustawie z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad
rynkiem finansowym

2. Celem nadzoru nad biurami usług
płatniczych jest zapewnienie zgodności działalności
biur usług płatniczych z przepisami niniejszej ustawy
oraz ochrona interesów użytkowników usług
płatniczych.

3. Do nadzoru nad biurami usług płatniczych
stosuje się odpowiednio art. 102 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz
ust. 2, art. 103 ust. 1-4 i 6, art.101, art.106 oraz
art.108-110.

4. W ramach nadzoru KNF może wydawać
biurom usług płatniczych zalecenia w zakresie:
1) zapewnienia zgodności działalności biura z
przepisami niniejszej ustawy;
2) podjęcia środków koniecznych dla zapobieżenia
naruszeniom interesów użytkowników.

5. W razie stwierdzenia, że biuro usług
płatniczych odmawia albo nieprawidłowo realizuje
obowiązek udzielenia informacji, o którym mowa w
art. 102 ust. 1 pkt 1 lub przekazywania danych, o
którym mowa w art. 102 ust. 1 pkt 2, nie

zrealizowało w wyznaczonym terminie zaleceń, o
których mowa w ust. 4, utrudnia bądź uniemożliwia
przeprowadzenie kontroli, o której mowa w art. 103,
a także gdy działalność biura usług płatniczych jest
wykonywana z naruszeniem prawa albo stwarza
zagrożenie dla interesów użytkowników, KNF może
zastosować środki określone w art. 105 ust. 1 pkt 1-3.

6. W przypadkach, o których mowa w ust. 5
KNF może także:
1) nałożyć na osobę zarządzającą bezpośrednio
odpowiedzialną za stwierdzone nieprawidłowości
karę pieniężną do wysokości trzydziestokrotności
minimalnego wynagrodzenia ustalonego na podstawie
ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym
wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. Nr 200, poz. 1679, z
2004 r. Nr 240, poz. 2407 oraz z 2005 r. Nr 157, poz.
1314);
2) nałożyć na biuro usług płatniczych karę
pieniężną w wysokości do 500.000 zł.

7. Do kar, o których mowa w ust. 7 stosuje
się odpowiednio przepisy art. 116 i art. 105 ust. 2 i 4.

71
Art. 27 Zgłoszenie i informacja
Art.
128
Art. 128.


ust. 2
2. KNF informuje Komisję Europejską o liczbie biur
Jeżeli państwo członkowskie korzysta z wyłączenia
usług płatniczych oraz całkowitej kwocie transakcji
określonego w art. 26, zgłasza ten fakt Komisji
płatniczych wykonanych w danym roku przez biura
odpowiednio do 1 listopada 2009 r., jak również zgłasza
usług płatniczych, w tym także przez ich agentów.
Komisji niezwłocznie wszelkie późniejsze zmiany.
Ponadto państwo członkowskie informuje Komisję o
liczbie osób fizycznych i prawnych, do których
zastosowano odstępstwo, oraz – co roku – o całkowitej
kwocie transakcji płatniczych wykonanych na dzień 31
grudnia każdego roku kalendarzowego, zgodnie z art. 26
ust. 1 lit. a).
Art. 28 Dostęp do systemów płatności
T Art.
9


Państwa członkowskie zapewniają, aby zasady
Art. 9. 1. Zasady dostępu do systemów płatności dla
dotyczące dostępu posiadających zezwolenie lub
posiadających zezwolenie lub zarejestrowanych
zarejestrowanych dostawców usług płatniczych
dostawców będących osobami prawnymi, powinny
będących osobami prawnymi do systemów płatności
być ustalane według obiektywnych, równych i
były obiektywne, niedyskryminujące i proporcjonalne i,
proporcjonalnych kryteriów, a ograniczenia w
aby zasady te nie ograniczały dostępu do tych systemów
dostępie do tych systemów nie mogą być większe niż
bardziej niż jest to konieczne dla ochrony przed
jest to konieczne dla ochrony przed określonymi
określonymi rodzajami ryzyka, takimi jak ryzyko
rodzajami ryzyka, takimi jak ryzyko rozrachunkowe,
rozrachunkowe, ryzyko operacyjne i ryzyko biznesowe,
ryzyko operacyjne i ryzyko biznesowe oraz dla
oraz dla ochrony bezpieczeństwa finansowego i
ochrony finansowej i operacyjnej stabilności systemu
stabilności operacyjnej systemu płatności.
płatności.
Systemy płatności nie mogą nakładać na dostawców
2.
Systemy
płatności nie mogą nakładać na
usług płatniczych, użytkowników usług płatniczych ani
dostawców, użytkowników ani na inne systemy
na inne systemy płatności żadnego z następujących
płatności następujących wymogów:
wymogów:
1) ograniczeń dotyczących skutecznego udziału
a) wszelkich ograniczeń dotyczących skutecznego
w innych systemach płatności;
udziału w innych systemach płatności;
2) zasad,
które
wprowadzałyby odmienny
b) wszelkich zasad, które wprowadzałyby odmienny
sposób traktowania pomiędzy posiadającymi
sposób traktowania pomiędzy posiadającymi zezwolenie
zezwolenie dostawcami lub pomiędzy
dostawcami usług płatniczych lub pomiędzy
zarejestrowanymi dostawcami w odniesieniu do ich
zarejestrowanymi dostawcami usług płatniczych w
praw, obowiązków i uprawnień jako uczestników
odniesieniu do ich praw, obowiązków i uprawnień jako
systemu płatności, lub
uczestników systemu płatności; lub c) wszelkich
3) ograniczeń ze względu na rodzaj podmiotu
ograniczeń ze względu na status instytucjonalny.
lub formę prawną prowadzonej działalności.
2. Ustęp 1 nie stosuje się do:

3. Przepisu ust. 1 i 2 nie stosuje się do:
a) systemów płatności wyznaczonych na podstawie
1) systemów
płatności w rozumieniu art. 1 pkt
dyrektywy 98/26/WE;
1 ustawy o ostateczności rozrachunku o których
b) systemów płatności obejmujących wyłącznie
mowa w art. 15 tej ustawy;
dostawców usług płatniczych należących do grupy
2) systemów
płatności obejmujących wyłącznie
złożonej z podmiotów mających powiązania kapitałowe,
dostawców należących do grupy złożonej z jednostek
w których jeden z powiązanych podmiotów sprawuje
mających powiązania kapitałowe, w których jedna z

72
skuteczną kontrolę nad pozostałymi powiązanymi
powiązanych jednostek sprawuje kontrolę nad
podmiotami; lub
pozostałymi powiązanymi jednostkami, lub
c) systemów płatności, w których jedyny dostawca usług
3) systemów
płatności, w których jedyny
płatniczych (występujący jako pojedynczy podmiot lub
dostawca występujący jako pojedyncza jednostka lub
grupa):
grupa:
- działa lub może działać jako dostawca usług
a) działa lub może działać jako dostawca
płatniczych zarówno płatnika, jak i odbiorcy oraz ponosi
zarówno płatnika, jak i odbiorcy oraz ponosi
wyłączną odpowiedzialność za zarządzanie systemem,
wyłączną odpowiedzialność za zarządzanie systemem
oraz
oraz
- udziela innym dostawcom usług płatniczych
b)
udziela zezwolenia na uczestniczenie w
zezwolenia na uczestniczenie w systemie, a ci ostatni nie
systemie innym dostawcom, którzy nie mają
mają prawa negocjować między sobą opłat w
wówczas prawa negocjować między sobą opłat w
odniesieniu do systemu płatności, chociaż mogą ustalić
odniesieniu do systemu płatności, chociaż mogą
własny cennik w odniesieniu do płatników i odbiorców.
ustalić własny cennik w odniesieniu do płatników i
odbiorców.
4. Realizacja obowiązku, o którym mowa w ust. 1
oraz zakazu wprowadzonego w ust. 2, przez podmiot
zamierzający prowadzić system płatności w
rozumieniu ustawy o ostateczności rozrachunku lub
podmiot prowadzący już taki system jest oceniana
przez Prezesa NBP w ramach postępowania w
sprawie uzyskania zgody, o której mowa w art. 16
ust. 1 i 3 ustawy o ostateczności rozrachunku.
Art. 29 Zakaz świadczenia usług płatniczych przez osoby
T Art.
4,
Art. 4. 1. Działalność w zakresie świadczenia usług
niebędące dostawcami usług płatniczych
art. 3 art. płatniczych może być wykonywana wyłącznie przez

150 i art. dostawców usług płatniczych, zwanych dalej
Państwa członkowskie zakazują świadczenia usług
151
„dostawcami”.
płatniczych wymienionych w załączniku osobom
2. Dostawcą może być wyłącznie:
fizycznym i prawnym, które nie są dostawcami usług
1)
bank krajowy w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt
płatniczych ani nie są jednoznacznie wyłączone z
1 ustawy – Prawo bankowe”;
zakresu zastosowania niniejszej dyrektywy.
2) oddział banku zagranicznego w rozumieniu
art. 4 ust. 1 pkt 20 ustawy - Prawo bankowe;
3)
instytucja kredytowa w rozumieniu art. 4 ust.
1 pkt 17 ustawy - Prawo bankowe;
4) instytucja
pieniądza elektronicznego w
rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 12 września
2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych
(Dz. U. Nr 169, poz. 1385, z późn. zm. ), zwanej dalej
„ustawą o elektronicznych instrumentach
płatniczych”;
5) oddział podmiotu świadczącego w innym niż
Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim,
zgodnie z prawem tego państwa, pocztowe usługi
płatnicze, uprawnionego zgodnie z prawem tego

73
państwa do świadczenia usług płatniczych w
rozumieniu niniejszej ustawy oraz Poczta Polska
Spółka Akcyjna, w zakresie, w jakim odrębne
przepisy upoważniają ją do świadczenia usług
płatniczych;
6) instytucja
płatnicza;
7)
Europejski Bank Centralny, Narodowy Bank
Polski, zwany dalej „NBP”, oraz bank centralny
innego państwa członkowskiego gdy nie działają w
charakterze władz monetarnych lub organów
administracji publicznej;
8) organy
administracji
publicznej;
9) spółdzielcza kasa oszczędnościowo-
kredytowa w zakresie, w jakim odrębne przepisy
upoważniają je do świadczenia usług płatniczych,
zwane dalej „kasami oszczędnościowo-
kredytowymi”;
10) biuro
usług płatniczych.
3. Krajowe instytucje płatnicze, biura usług
płatniczych, agenci oraz oddziały tych podmiotów, a
także kasy oszczędnościowo-kredytowe oraz ich
oddziały podlegają wpisowi do rejestru krajowych
instytucji płatniczych i innych dostawców, zwanego
dalej „rejestrem”.
Art. 3. 1. Przez usługi płatnicze rozumie się
działalność polegającą na:
1) prowadzeniu rachunku płatniczego, w tym
przyjmowaniu wpłat gotówki i dokonywaniu wypłat
gotówki;
2) wykonywaniu transakcji płatniczych, w tym
transferu środków pieniężnych na rachunek płatniczy
u dostawcy użytkownika lub u innego dostawcy;
a) przez
realizację usług polecenia zapłaty, w
tym jednorazowych poleceń zapłaty,
b) przy
użyciu karty płatniczej lub podobnego
instrumentu płatniczego,
c) przez
realizację usług polecenia przelewu, w
tym stałych zleceń;
3) wykonywaniu transakcji płatniczych,
wymienionych w pkt 2, w ciężar środków
udostępnionych użytkownikowi z tytułu linii
kredytowej, a w przypadku instytucji płatniczej
kredytu o którym mowa w art. 74;
4) wydawaniu instrumentów płatniczych;
5) zawieraniu umów z przedsiębiorcami o

74