Rządowy projekt ustawy o bezpieczeństwie morskim

33
przepisów. Przy przyjmowaniu ich przez państwa
członkowskie, przepisy te zawierają odniesienie do niniejszej
dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej
publikacji. Zawierają one również zapis, że odesłania w
istniejących przepisach ustawowych, wykonawczych i
administracyjnych do dyrektyw uchylonych przez niniejszą
dyrektywę są traktowane jak odniesienia do niniejszej
dyrektywy. Państwa członkowskie określają sposób
dokonania takiego odniesienia.
2. Państwa członkowskie przekazują Komisji teksty
głównych przepisów prawa krajowego przyjętych w
dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą.
Art.
14
Dyrektywa 94/57/WE, zmieniona dyrektywami
N

wymienionymi załączniku I część A, zostaje uchylona z
dniem 17 czerwca 2009 r., bez uszczerbku dla zobowiązań
państw członkowskich dotyczących terminów transpozycji
do prawa krajowego dyrektyw określonych w załączniku I
część B.
Odniesienia do uchylonych dyrektyw są traktowane jako
odniesienia do niniejszej dyrektywy i odczytywane zgodnie z
tabelą korelacji w załączniku II.
Art. 15 Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po N

jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej.
Art.
16
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw N

członkowskich.
Załącz Brak ich w tłumaczeniu ale nie wymagają transpozycji
N



niki
DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY 2009/16/WE
Art.
1 Celem niniejszej dyrektywy jest przyczynienie się do N

radykalnego zmniejszenia liczby statków
nieodpowiadających normom, poruszających się po wodach
pozostających pod jurysdykcją państw członkowskich,
poprzez:
a) podniesienie poziomu zgodności z międzynarodowym i
właściwym prawem wspólnotowym dotyczącym
bezpieczeństwa morskiego, ochrony żeglugi morskiej,
ochrony środowiska morskiego oraz warunków życia i pracy
na statkach wszystkich bander;

34
b) ustanowienie wspólnych kryteriów kontroli statków przez
państwo portu oraz harmonizację procedur kontroli i
zatrzymywania statków na podstawie wiedzy specjalistycznej
i doświadczeń zgromadzonych w ramach memorandum
paryskiego;
c) wdrożenie w obrębie Wspólnoty systemu kontroli
przeprowadzanej przez państwo portu, opartego na
inspekcjach przeprowadzanych w obrębie Wspólnoty i w
regionie podlegającym memorandum paryskiemu, mając na
celu inspekcję wszystkich statków z częstotliwością
uzależnioną od ich profilu ryzyka, przy czym statki o
wysokim ryzyku podlegają bardziej szczegółowej inspekcji
przeprowadzanej w krótszych odstępach czasu.
Art. 2 Na użytek niniejszej dyrektywy stosuje się następujące N

pkt 1
definicje:
1) „konwencje” oznaczają następujące konwencje wraz z
odnoszącymi się do nich protokołami i zmianami, a także
odnośnymi kodeksami o statusie obowiązkowym w ich
aktualnym brzmieniu:
a) Międzynarodowa konwencja o liniach ładunkowych, 1966
(LL 66);
b) Międzynarodowa konwencja o bezpieczeństwie życia na
morzu, 1974 (SOLAS 74);
c) Międzynarodowa konwencja o zapobieganiu
zanieczyszczaniu morza przez statki, 1973, wraz z
protokołem z 1978 r. (MARPOL 73/78);
d) Międzynarodowa konwencja o wymaganiach w zakresie
wyszkolenia marynarzy, wydawania im świadectw oraz
pełnienia wacht, 1978 (STCW 78/95);
e) Konwencja w sprawie międzynarodowych przepisów o
zapobieganiu zderzeniom na morzu, 1972 (Colreg 72);
f) Międzynarodowa konwencja o pomierzaniu pojemności
statków, 1969 (ITC 69);
g) Konwencja dotycząca minimalnych norm na statkach
handlowych, 1976 (MOP nr 147);
h) Międzynarodowa konwencja o odpowiedzialności
cywilnej za szkody spowodowane zanieczyszczeniem
olejami, 1992 (CLC 92);


35
Art. 2 2) „memorandum paryskie” oznacza protokół ustaleń w T Art.
5
24)
Memorandum Paryskim - należy przez to rozumieć
pkt 2
sprawie kontroli przeprowadzanej przez państwo portu,
pkt 24 porozumienie Państw Europejskich, Rosji i Kanady w
podpisany w Paryżu dnia 26 stycznia 1982 r., w aktualnym
sprawie inspekcji państwa portu, podpisane w Paryżu 26
brzmieniu;
stycznia 1982 r. (Dz. Urz. MI z 2008 r. Nr 15, poz. 77);
Art. 2 „ramy i procedury dla dobrowolnego systemu audytu państw T Art.
9
Art. 9. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej
pkt 3
członkowskich przez IMO” oznaczają rezolucję A.974 (24)
ust. 1
składa co najmniej raz na 7 lat do Sekretarza Generalnego
zgromadzenia IMO;
Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO) wniosek o
przeprowadzenie audytu IMO zgodnie z przepisami IMO
dotyczącymi systemu dobrowolnego audytu państw
członkowskich IMO ). Po przeprowadzeniu audytu minister
publikuje jego wyniki na stronie internetowej ministerstwa i
nadzoruje usunięcie stwierdzonych uchybień.
Art. 2 4) „region podlegający memorandum paryskiemu” oznacza T Art.
5
25)
regionie Memorandum Paryskiego - należy przez to
pkt 4
obszar geograficzny, na którym sygnatariusze memorandum
pkt 25 rozumieć obszar geograficzny, w którym państwa-strony
paryskiego przeprowadzają inspekcje w kontekście tego
Memorandum Paryskiego przeprowadzają inspekcje na
memorandum;
podstawie postanowień tego Memorandum;

Art. 2 5) „statek” oznacza każdy statek morski, podnoszący banderę T Art.
5
1) statku
-
należy przez to rozumieć urządzenie
pkt 5
państwa portu, do którego ma zastosowanie co najmniej
pkt 1
pływające używane w środowisku morskim, w tym
jedna z powyższych konwencji;

również: wodoloty, poduszkowce, statki podwodne i


ruchome platformy wiertnicze, chyba że powołane w

ustawie umowy międzynarodowe stanowią inaczej;


Art. 35 Art. 35. 1. Statki o obcej przynależności zawijające do
ust. 1
polskich portów podlegają inspekcji państwa portu
przeprowadzanej przez organ inspekcyjny.
Art. 2 6) „bezpośrednie działania w płaszczy nie statek/port” T Art.
5
11) działaniach statek-port - należy przez to rozumieć
pkt 6
oznaczają interakcje, jakie mają miejsce, kiedy działania
pkt 11 działania wywołujące bezpośredni wpływ na statek
obejmujące przepływ osób lub towarów lub świadczenie
związane z przemieszczaniem osób, ładunku lub
usług portowych na rzecz statku lub ze statku, wywierają
zaopatrzenia;
bezpośredni i natychmiastowy wpływ na statek;
Art. 2 7) „statek na kotwicowisku” oznacza statek w porcie lub na T
Art. 34 Art. 34. Ilekroć w przepisach niniejszego oddziału jest
pkt 7
innym obszarze w obrębie jurysdykcji portu, ale nie na
mowa o porcie, należy przez to rozumieć również
miejscu postoju, przeprowadzający bezpośrednie działania w
kotwicowiska wchodzące w skład jego infrastruktury
płaszczy nie statek/port;
portowej.
Art. 2 8) „inspektor” oznacza pracownika sektora publicznego lub T Art.
35
4. Inspektorem inspekcji państwa portu może być osoba,
pkt 8
inną osobę odpowiednio upoważnioną przez właściwe organy
ust. 4
która posiada kwalifikacje i doświadczenie z zakresu
państwa członkowskiego do prowadzenia inspekcji w ramach
wymagań dotyczących bezpieczeństwa statków
kontroli
przeprowadzanej
przez
państwo
portu i
określonych przez umowy międzynarodowe oraz wiedzę

36
odpowiedzialną przed tymi organami;
dotyczącą procedur przeprowadzania inspekcji państwa
portu.
Art. 2 9) „właściwy organ” oznacza organ administracji morskiej T Art.
35
Art. 35. 1. Statki o obcej przynależności zawijające do
pkt 9
odpowiedzialny za sprawowanie kontroli przeprowadzanej
ust. 1 i polskich portów podlegają inspekcji państwa portu
przez państwo portu zgodnie z niniejszą dyrektywą;
2
przeprowadzanej przez organ inspekcyjny.
2. Organami inspekcyjnymi, o których mowa w ust. 1, są
dyrektorzy urzędów morskich
Art. 2 10) „pora nocna” oznacza okres nie krótszy niż siedem T Art.
37
3) postój statku w porcie ma miejsce jedynie w porze
pkt 10 godzin, zgodnie z definicją w prawie krajowym, który w
ust. 3 nocnej, rozumianej jako okres między godzinami 22.00 a
każdym przypadku musi obejmować okres pomiędzy północą
pkt 3
5.00, z tym że w przypadku statków regularnie
a godziną 5.00;
zawijających tylko w porze nocnej inspekcja powinna
zostać przeprowadzona w tej porze.
Art. 2 „inspekcja wstępna” oznacza wizytację na pokładzie statku T Art.
39
Art. 39. 1. Z uwagi na zakres inspekcji organ inspekcyjny
pkt 11 przeprowadzaną przez inspektora w celu sprawdzenia
ust. 1, przeprowadza inspekcje:
zgodności z odpowiednimi konwencjami i przepisami, w tym
Art. 40 1) wstępne;
przynajmniej kontrole wymagane zgodnie z art. 13 ust. 1;
ust. 1
2) bardziej szczegółowe;
3) rozszerzone.

Art. 40. 1. Organ inspekcyjny przeprowadza inspekcję
wstępną w celu sprawdzenia czy statek posiada wymagane
w umowach międzynarodowych dokumenty dotyczące
bezpieczeństwa i ochrony statku, ochrony środowiska
morskiego, kontroli ogólnego stanu statku, w tym
warunków życia i pracy na statku oraz czy uchybienia
wykazane podczas poprzedniej inspekcji państwa portu
zostały usunięte.
Art. 2 „bardziej szczegółowa inspekcja” oznacza inspekcję, w której T Art.
39
Art. 39. 1. Z uwagi na zakres inspekcji organ inspekcyjny
pkt 12 statek, jego wyposażenie i załoga jako całość lub też
ust. 1, przeprowadza inspekcje:
odpowiednio jeden z tych elementów są poddane, w
40 ust. 1) wstępne;
okolicznościach określonych szczegółowo w art. 13 ust.
2
2) bardziej szczegółowe;
3, dogłębnemu badaniu obejmującemu konstrukcję statku,
3) rozszerzone.
wyposażenie, załogę, warunki życia i pracy oraz

zastosowanie się do procedur postępowania na pokładzie;
2. Organ inspekcyjny przeprowadza inspekcję bardziej
szczegółową w każdym przypadku, gdy w wyniku inspekcji
wstępnej występują wyra ne powody, aby stwierdzić, że
stan statku, jego wyposażenia lub skład i kwalifikacje
załogi nie spełniają wymagań określonych w umowach
międzynarodowych.
Art. 2 „rozszerzona inspekcja” oznacza inspekcję, której zakres T
Art. 39 Art. 39. 1. Z uwagi na zakres inspekcji organ inspekcyjny

37
pkt 13 obejmuje przynajmniej pozycje wymienione w załączniku
ust. 1, przeprowadza inspekcje:
VII. Rozszerzona inspekcja może obejmować bardziej
40 ust. 1) wstępne;
szczegółową inspekcję w przypadku, gdy istnieją ku temu
3
2) bardziej szczegółowe;
wyra ne powody zgodnie z art. 13 ust. 3;

3) rozszerzone.



3. Zakres inspekcji, o których mowa w ust. 1 i 2, oraz

wyra ne powody do przeprowadzenia inspekcji bardziej

szczegółowej, określają przepisy wydane na podstawie art.

58.


Art.41 Art. 41.1. Organ inspekcyjny przeprowadza rozszerzoną
ust. 1
inspekcję statku należącego do kategorii:
1) statków o profilu wysokiego ryzyka – w przypadku
inspekcji okresowych;
2) statków pasażerskich, zbiornikowców olejowych,
gazowców, chemikaliowców lub masowców, starszych niż
12 lat – w przypadku inspekcji okresowych;
3) statków, o których mowa w pkt 1 i 2 – w przypadku
inspekcji dodatkowych, jeżeli konieczność
przeprowadzenia inspekcji rozszerzonej wynika z wiedzy i
doświadczenia zawodowego inspektora;
4) statków podlegających inspekcji ponownej, którym
wydano zakaz wejścia do portu.
Art. 2 „skarga” oznacza każdą informację lub sprawozdanie T Art.
56
Art. 56. 1. Podmioty zainteresowane bezpieczeństwem
pkt 14 przedstawione przez osobę lub organizację, która jest w
ust. 1
statku mogą poinformować właściwy organ inspekcyjny, o
uzasadniony sposób zainteresowana bezpieczeństwem statku,
tym że:
w tym bezpieczeństwem lub zagrożeniem zdrowia jego
1) stan statku wykazuje braki, które mogą zagrażać jego
załogi, warunkami życia i pracy na statku i zapobieganiem
bezpieczeństwu lub bezpieczeństwu osób na nim
zanieczyszczeniom;
przebywających;

2) statek nie spełnia wymagań w zakresie warunków życia i
pracy na morzu;
3) statek może stanowić zagrożenie zanieczyszczeniem
środowiska morskiego.
Art. 2 „zatrzymanie” oznacza oficjalny zakaz wypływania statku na T Art.
5
29)
zatrzymaniu statku - należy przez to rozumieć
Pkt 15 morze ze względu na wykryte braki, które pojedynczo lub
pkt 29 decyzję zakazującą wyjścia statku w morze z powodu
razem czynią statek niezdatnym do żeglugi morskiej;
wykrytych uchybień, które pojedynczo lub razem czynią
statek niezdatny do żeglugi morskiej;
Art. 2 „decyzja o odmowie dostępu” oznacza decyzję wydaną T Art.
5
31) zakazie
wejścia do portu - należy przez to rozumieć
pkt 16 kapitanowi statku, przedsiębiorstwu odpowiedzialnemu za
pkt 31 decyzję wydaną kapitanowi lub armatorowi statku