Rządowy projekt ustawy o bezpieczeństwie morskim

18
dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie ubezpieczenia właścicieli
przepisami Konwencji o ograniczeniu odpowiedzialności za
statków z tytułu roszczeń za szkody spowodowane na morzu
roszczenia morskie 1976, sporządzonej w Londynie dnia 19
(*) nie zwalnia państwa członkowskiego z oceny wstępnej
listopada 1976 r. (Dz. U. z 1986 r. Nr 35, poz. 175),
oraz podjęcia decyzji, o której mowa w art. 20b, oraz nie jest
dyrektor urzędu morskiego może zażądać od armatora
uważany za powód sam w sobie wystarczający dla odmowy
statku gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej.
przez
8. ądanie przedstawienia certyfikatu, ubezpieczenia lub
państwo członkowskie przyjęcia statku w miejscu
gwarancji, o których mowa w ust. 6 i 7, nie może
schronienia.
powodować opó nienia w udzieleniu statkowi schronienia,
2. Bez uszczerbku dla ust. 1, przyjmując zagrożony statek w
a brak takich dokumentów nie stanowi wystarczającego
miejscu schronienia, państwo członkowskie może wymagać
powodu do odmowy udzielenia schronienia.
od operatora, agenta lub kapitana statku przedstawienia
certyfikatu ubezpieczenia w rozumieniu art. 6 dyrektywy
2009/20/WE. Wymaganie certyfikatu nie prowadzi do
opó nienia w przyjęciu statku potrzebującego pomocy.
Art. 1 Artykuł 20d
N

ust. 11 Badanie przez Komisję
Komisja bada istniejące w państwach członkowskich
mechanizmy wypłaty odszkodowania za szkody poniesione
przez port lub inny podmiot w wyniku decyzji podjętej
zgodnie z art. 20 ust. 1. Na podstawie tego badania Komisja
przedstawia opcje różnych polityk i dokonuje jej oceny.
Komisja do dnia 31 grudnia 2011 r. składa sprawozdanie
Parlamentowi Europejskiemu oraz Radzie w sprawie
wyników badania.
Art. 1 12) dodaje się artykuł w brzmieniu:
T Art.
91
Art. 91. 1. W celu zapewnienia wymiany informacji o
ust. 12 „Artykuł 22a SafeSeaNet
ust. 1 i statkach lub zdarzeniach, stanowiących potencjalne
1. Państwa członkowskie ustanawiają systemy zarządzania
2
niebezpieczeństwo dla żeglugi lub zagrożenie dla
informacjami morskimi na szczeblu krajowym lub lokalnym
bezpieczeństwa na morzu, bezpieczeństwa ludzi lub
w celu przetwarzania informacji, o których mowa w
środowiska morskiego, których skutki mogą rozciągać się
niniejszej dyrektywie.
na polskie obszary morskie lub na obszary morskie innych
2. Systemy utworzone zgodnie z ust. 1 umożliwiają
państw członkowskich Unii Europejskiej oraz
operacyjne wykorzystywanie zebranych informacji i
monitorowania ruchu statków, obejmującego zarządzanie i
spełniają, w szczególności, warunki określone w art. 14.
nadzór nad ruchem statków, ustanawia się Narodowy
3. W celu zagwarantowania skutecznej wymiany informacji,
System Monitorowania Ruchu Statków i Przekazywania
o których mowa w niniejszej dyrektywie, państwa
Informacji, zwany dalej „Narodowym System SafeSeaNet”.
członkowskie zapewniają, aby krajowe lub lokalne systemy
W ramach nadzoru nad ruchem statków Służba VTS może
utworzone w celu gromadzenia, przetwarzania i
wydawać statkom instrukcje, zalecenia i nakazy.
przechowywania informacji mogły być wzajemnie połączone
2. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi,
z SafeSeaNet. Komisja zapewnia działanie SafeSeaNet przez
w drodze rozporządzenia:

19
całą dobę. Opis i zasady SafeSeaNet ustanowione są w
1)
sposób funkcjonowania i organizację Narodowego
załączniku III.
Systemu SafeSeaNet,
4. Bez uszczerbku dla ust. 3, działając w ramach porozumień
2) zakres
zadań Służby VTS,
wewnątrzwspólnotowych lub w ramach transgranicznych
3)
sposób przekazywania informacji o statkach, o
projektów międzyregionalnych lub transnarodowych w
których mowa w art. 90 ust. 1, oraz podmioty, którym
ramach Wspólnoty, państwa członkowskie zapewniają, aby
przekazuje się te informacje,
systemy informacji lub sieci informacyjne funkcjonowały
4) sposób rozpowszechniania informacji o
zgodnie z wymogami niniejszej dyrektywy oraz były
zdarzeniach, o których mowa w art. 88 ust. 1, oraz o
kompatybilne i połączone z SafeSeaNet.”;
statkach, o których mowa w art. 90 ust. 1,
5)
wymagania wobec systemów teleinformatycznych
działających w ramach Narodowego Systemu SafeSeaNet
- kierując się koniecznością zapewnienia realizacji zadań w
zakresie monitorowania ruchu statków, a także
koniecznością zapewnienia infrastruktury niezbędnej do
wykonywania tych zadań, w celu poprawy bezpieczeństwa i
efektywności ruchu statków, skuteczności działań
ratowniczych w razie wypadków lub w sytuacjach
potencjalnie niebezpiecznych na morzu oraz działań w
zakresie zapobiegania i wykrywania zanieczyszczeń
powodowanych przez statki.
Art. 1 13) w art. 23 wprowadza się następujące zmiany:
T Art.
97 Art. 97. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej
ust. 13 a) lit. c) otrzymuje brzmienie:

współpracuje z Komisją Europejską w zakresie
„c) rozszerzanie zasięgu wspólnotowego systemu

ustanawiania obowiązkowych systemów meldunkowych,
monitorowania i informacji o ruchu statków lub jego

obowiązkowych systemów rozgraniczenia ruchu i tras
uaktualnianie w celu ulepszenia rozpoznawania i

żeglugowych, zgodnie z przepisami Unii Europejskiej
monitorowania statków, z uwzględnieniem postępów

dotyczącymi wspólnotowego systemu monitorowania i
dokonanych w dziedzinie technologii informatycznych i

informacji o ruchu statków, a także z organizacjami
komunikacyjnych. W tym celu państwa członkowskie i

regionalnymi lub międzynarodowymi w zakresie rozwoju
Komisja podejmują wspólne działanie dla ustanowienia, w

systemów identyfikacji i śledzenia dalekiego zasięgu.
niezbędnych przypadkach, obowiązkowych systemów


zgłaszania, obowiązkowych morskich służb ruchu oraz


odpowiednich systemów tras przepływu statków w celu


przedłożenia ich IMO do zatwierdzenia. Współpracują


również, w ramach właściwych organizacji regionalnych lub


międzynarodowych, nad rozwojem systemów identyfikacji i


śledzenia dalekiego zasięgu;”;


b) dodaje się literę w brzmieniu:


„e) zapewnienie połączeń i współdziałania krajowych
Art. 92 Art. 92. 1. W celu zapewnienia sprawnego funkcjonowania
systemów stosowanych do zarządzania informacjami, o
ust. 1 i Narodowego Systemu SafeSeaNet minister właściwy do

20
których mowa w załączniku I, oraz rozwijanie i uaktualnianie
2
spraw gospodarki morskiej powołuje Krajowego
systemu SafeSeaNet.”;

Koordynatora Narodowego Systemu Monitorowania Ruchu

Statków i Przekazywania Informacji odpowiedzialnego za
utrzymanie i zarządzanie Narodowym Systemem
SafeSeaNet, zwanego dalej „Koordynatorem SafeSeaNet”.
2. Do zadań Koordynatora SafeSeaNet należy:
1)
utrzymanie w ciągłym działaniu i zapewnienie
odpowiedniego stopnia bezpieczeństwa krajowej
infrastruktury teleinformatycznej niezbędnej dla
zapewnienia właściwego funkcjonowania Narodowego
Systemu SafeSeaNet;
2)
utrzymywanie w ciągłym działaniu łączności
teleinformatycznej z systemem SafeSeaNet Unii
Europejskiej w celu przekazywania informacji, a także
wysyłania odpowiedzi na zapytania pozostałych
użytkowników systemu SafeSeaNet Unii Europejskiej i
Narodowego Systemu SafeSeaNet;
3) zarządzanie prawami dostępu do systemu
SafeSeaNet Unii Europejskiej i Narodowego Systemu
SafeSeaNet;
4)
opracowanie i aktualizowanie procedur wymiany
informacji w systemie, w tym w przypadku awarii
któregokolwiek z podsystemów przekazywania informacji;
5) wyznaczenie i utrzymanie w działaniu
całodobowej, działającej 7 dni w tygodniu Służby
Koordynatora SafeSeaNet na potrzeby wymiany informacji
z użytkownikami systemu SafeSeaNet Unii Europejskiej
oraz Europejską Agencją Bezpieczeństwa Morskiego,
zwaną dalej „EMSA”;
6) współpraca z EMSA przy opracowywaniu i
aktualizacji norm technicznych działania systemu
SafeSeaNet Unii Europejskiej;
7) współpraca z Komisją Europejską w
opracowywaniu planów rozwoju systemu SafeSeaNet Unii
Europejskiej.
Art. 1 14) dodaje się artykuł w brzmieniu:
N

ust. 14 „Artykuł 23a Przetwarzanie informacji dotyczących
bezpieczeństwa morskiego i zarządzanie nimi
1. W zależności od potrzeb Komisja zapewnia przetwarzanie,

21
wykorzystywanie i rozpowszechnianie wśród wyznaczonych
przez państwa członkowskie władz informacji gromadzonych
na mocy niniejszej dyrektywy.
2. W odpowiednich przypadkach Komisja przyczynia się do
rozwoju i funkcjonowania systemów gromadzenia i
rozpowszechniania danych dotyczących bezpieczeństwa
morskiego, w szczególności za pośrednictwem systemu
»Equasis« lub innego równoważnego systemu o charakterze
publicznym.”
Art. 1 15) artykuł 24 otrzymuje brzmienie:
T
Art.
93 Art. 93. Użytkownicy systemu SafeSeaNet Unii

ust. 15 „Artykuł 24 Poufność informacji
Europejskiej i Narodowego Systemu SafeSeaNet podejmują

1. Państwa członkowskie, zgodnie z przepisami
środki niezbędne do zapewnienia:
wspólnotowymi lub krajowymi, podejmują niezbędne środki
1) ochrony przed nieuprawnionym dostępem do danych i
w celu zapewnienia poufności informacji przekazywanych im
informacji wymienianych za pomocą systemu SafeSeaNet;
zgodnie z niniejszą dyrektywą oraz używają tych informacji
2) wykorzystywania danych i informacji wymienianych za
jedynie zgodnie z niniejszą dyrektywą.
pomocą systemu SafeSeaNet, z zachowaniem poufności i
2. Komisja bada ewentualne problemy dotyczące
zgodnie z przepisami Unii Europejskiej w zakresie
bezpieczeństwa sieci i informacji oraz proponuje stosowne
monitorowania i wymiany informacji o ruchu statków.
zmiany do załącznika III w celu poprawy bezpieczeństwa
sieci.”
Art. 1 16) artykuły 27 i 28 otrzymują brzmienie:
N

pkt 16 „Artykuł 27
Zmiany
1. Odniesienia do instrumentów wspólnotowych i
instrumentów IMO w niniejszej dyrektywie, definicje
określone w jej art. 3 oraz załączniki do niej mogą zostać
zmienione w celu dostosowania ich do przepisów prawa
wspólnotowego i międzynarodowego, które zostały przyjęte
lub zmienione lub które weszły w życie, w zakresie, w jakim
takie zmiany nie rozszerzają zakresu niniejszej dyrektywy.
rodki te, mające na celu zmianę elementów innych niż
istotne niniejszej dyrektywy, przyjmuje się zgodnie z
procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w
art. 28 ust. 2.
2. Załączniki I, III i IV mogą zostać zmienione w świetle
doświadczenia zdobytego w związku z niniejszą dyrektywą,
w zakresie, w jakim takie zmiany nie rozszerzają jej zakresu.
rodki te, mające na celu zmianę elementów innych niż
istotne niniejszej dyrektywy, przyjmuje się zgodnie z

22
procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w
art. 28 ust. 2.
Artykuł 28Procedura komitetowa
1. Komisja jest wspierana przez Komitet ds. Bezpiecznych
Mórz i Zapobiegania Zanieczyszczeniu Morza przez Statki
(COSS) ustanowiony na mocy rozporządzenia (WE) nr
2099/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady
2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu, stosuje się
art. 5a ust. 1–4 i art. 7 decyzji 1999/468/WE, z
uwzględnieniem przepisów jej art. 8. (*) Dz.U. L 324 z
29.11.2002, s. 1.”;
Art. 1 17) w pkt 4 załącznika I tiret X otrzymuje brzmienie:
N

ust. 17 „— X. informacje różne:
— właściwości i szacunkowa ilość paliwa
w zbiornikach dla statków o nośności powyżej
1 000 ton brutto,
— status nawigacyjny.”;
Art. 1 18) w pkt I załącznika II dodaje się punkt w brzmieniu:
N

pkt 18 „3. S t a t k i r y b a c k i e
Statki rybackie o długości całkowitej przekraczającej 15
metrów podlegają wymaganiom dotyczącym wyposażenia
określonym w art. 6a zgodnie z następującym
harmonogramem:
— statki rybackie o długości całkowitej wynoszącej 24 metry
lub więcej, ale mniejszej niż 45 metrów: nie pó niej niż dnia
31 maja 2012 r.,
— statki rybackie o długości całkowitej wynoszącej 18
metrów lub więcej, ale mniejszej niż 24 metry: nie pó niej
niż dnia 31 maja 2013 r.,
— statki rybackie o długości całkowitej przekraczającej 15
metrów, ale mniejszej niż 18 metrów: nie pó niej niż dnia 31
maja 2014 r. Do nowo wybudowanych statków rybackich o
długości całkowitej przekraczającej 15 metrów wymóg
dotyczący wyposażenia określony w art. 6a stosuje się od
dnia 30 listopada 2010 r.”;
Art. 1 19) załącznik III zastępuje się tekstem znajdującym się w N

pkt 19 załączniku do niniejszej dyrektywy.
DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY 2009/15/WE
Art. 1
Niniejsza dyrektywa ustanawia środki, jakie mają być N