Rządowy projekt ustawy o bezpieczeństwie morskim
projekt dotyczy implementacji dyrektyw UE stanowiących tzw. pakiet Eryka III, z 2009 r. i uregulowania m. in. zagadnień bezpieczeństwa morskiego w kwestiach budowy, stałych urządzeń i wyposażenia statków, kwalifikacji i składu załogi, bezpiecznej żeglugi oraz ratowania życia na morzu (regulacje będą dotyczyć statków polskich oraz obcych statków znajdujących się na polskich wodach morskich wewnętrznych lub polskim morzu terytorialnym)
projekt mający na celu wykonanie prawa Unii Europejskiej
- Kadencja sejmu: 6
- Nr druku: 4463
- Data wpłynięcia: 2011-07-21
- Uchwalenie: Projekt uchwalony
- tytuł: o bezpieczeństwie morskim
- data uchwalenia: 2011-08-18
- adres publikacyjny: Dz.U. Nr 228, poz. 1368
4463-cz-I
18
dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie ubezpieczenia właścicieli
przepisami Konwencji o ograniczeniu odpowiedzialności za
statków z tytułu roszczeń za szkody spowodowane na morzu
roszczenia morskie 1976, sporządzonej w Londynie dnia 19
(*) nie zwalnia państwa członkowskiego z oceny wstępnej
listopada 1976 r. (Dz. U. z 1986 r. Nr 35, poz. 175),
oraz podjęcia decyzji, o której mowa w art. 20b, oraz nie jest
dyrektor urzędu morskiego może zażądać od armatora
uważany za powód sam w sobie wystarczający dla odmowy
statku gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej.
przez
8. ądanie przedstawienia certyfikatu, ubezpieczenia lub
państwo członkowskie przyjęcia statku w miejscu
gwarancji, o których mowa w ust. 6 i 7, nie może
schronienia.
powodować opó nienia w udzieleniu statkowi schronienia,
2. Bez uszczerbku dla ust. 1, przyjmując zagrożony statek w
a brak takich dokumentów nie stanowi wystarczającego
miejscu schronienia, państwo członkowskie może wymagać
powodu do odmowy udzielenia schronienia.
od operatora, agenta lub kapitana statku przedstawienia
certyfikatu ubezpieczenia w rozumieniu art. 6 dyrektywy
2009/20/WE. Wymaganie certyfikatu nie prowadzi do
opó nienia w przyjęciu statku potrzebującego pomocy.
Art. 1 Artykuł 20d
N
ust. 11 Badanie przez Komisję
Komisja bada istniejące w państwach członkowskich
mechanizmy wypłaty odszkodowania za szkody poniesione
przez port lub inny podmiot w wyniku decyzji podjętej
zgodnie z art. 20 ust. 1. Na podstawie tego badania Komisja
przedstawia opcje różnych polityk i dokonuje jej oceny.
Komisja do dnia 31 grudnia 2011 r. składa sprawozdanie
Parlamentowi Europejskiemu oraz Radzie w sprawie
wyników badania.
Art. 1 12) dodaje się artykuł w brzmieniu:
T Art.
91
Art. 91. 1. W celu zapewnienia wymiany informacji o
ust. 12 „Artykuł 22a SafeSeaNet
ust. 1 i statkach lub zdarzeniach, stanowiących potencjalne
1. Państwa członkowskie ustanawiają systemy zarządzania
2
niebezpieczeństwo dla żeglugi lub zagrożenie dla
informacjami morskimi na szczeblu krajowym lub lokalnym
bezpieczeństwa na morzu, bezpieczeństwa ludzi lub
w celu przetwarzania informacji, o których mowa w
środowiska morskiego, których skutki mogą rozciągać się
niniejszej dyrektywie.
na polskie obszary morskie lub na obszary morskie innych
2. Systemy utworzone zgodnie z ust. 1 umożliwiają
państw członkowskich Unii Europejskiej oraz
operacyjne wykorzystywanie zebranych informacji i
monitorowania ruchu statków, obejmującego zarządzanie i
spełniają, w szczególności, warunki określone w art. 14.
nadzór nad ruchem statków, ustanawia się Narodowy
3. W celu zagwarantowania skutecznej wymiany informacji,
System Monitorowania Ruchu Statków i Przekazywania
o których mowa w niniejszej dyrektywie, państwa
Informacji, zwany dalej „Narodowym System SafeSeaNet”.
członkowskie zapewniają, aby krajowe lub lokalne systemy
W ramach nadzoru nad ruchem statków Służba VTS może
utworzone w celu gromadzenia, przetwarzania i
wydawać statkom instrukcje, zalecenia i nakazy.
przechowywania informacji mogły być wzajemnie połączone
2. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi,
z SafeSeaNet. Komisja zapewnia działanie SafeSeaNet przez
w drodze rozporządzenia:
19
całą dobę. Opis i zasady SafeSeaNet ustanowione są w
1)
sposób funkcjonowania i organizację Narodowego
załączniku III.
Systemu SafeSeaNet,
4. Bez uszczerbku dla ust. 3, działając w ramach porozumień
2) zakres
zadań Służby VTS,
wewnątrzwspólnotowych lub w ramach transgranicznych
3)
sposób przekazywania informacji o statkach, o
projektów międzyregionalnych lub transnarodowych w
których mowa w art. 90 ust. 1, oraz podmioty, którym
ramach Wspólnoty, państwa członkowskie zapewniają, aby
przekazuje się te informacje,
systemy informacji lub sieci informacyjne funkcjonowały
4) sposób rozpowszechniania informacji o
zgodnie z wymogami niniejszej dyrektywy oraz były
zdarzeniach, o których mowa w art. 88 ust. 1, oraz o
kompatybilne i połączone z SafeSeaNet.”;
statkach, o których mowa w art. 90 ust. 1,
5)
wymagania wobec systemów teleinformatycznych
działających w ramach Narodowego Systemu SafeSeaNet
- kierując się koniecznością zapewnienia realizacji zadań w
zakresie monitorowania ruchu statków, a także
koniecznością zapewnienia infrastruktury niezbędnej do
wykonywania tych zadań, w celu poprawy bezpieczeństwa i
efektywności ruchu statków, skuteczności działań
ratowniczych w razie wypadków lub w sytuacjach
potencjalnie niebezpiecznych na morzu oraz działań w
zakresie zapobiegania i wykrywania zanieczyszczeń
powodowanych przez statki.
Art. 1 13) w art. 23 wprowadza się następujące zmiany:
T Art.
97 Art. 97. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej
ust. 13 a) lit. c) otrzymuje brzmienie:
współpracuje z Komisją Europejską w zakresie
„c) rozszerzanie zasięgu wspólnotowego systemu
ustanawiania obowiązkowych systemów meldunkowych,
monitorowania i informacji o ruchu statków lub jego
obowiązkowych systemów rozgraniczenia ruchu i tras
uaktualnianie w celu ulepszenia rozpoznawania i
żeglugowych, zgodnie z przepisami Unii Europejskiej
monitorowania statków, z uwzględnieniem postępów
dotyczącymi wspólnotowego systemu monitorowania i
dokonanych w dziedzinie technologii informatycznych i
informacji o ruchu statków, a także z organizacjami
komunikacyjnych. W tym celu państwa członkowskie i
regionalnymi lub międzynarodowymi w zakresie rozwoju
Komisja podejmują wspólne działanie dla ustanowienia, w
systemów identyfikacji i śledzenia dalekiego zasięgu.
niezbędnych przypadkach, obowiązkowych systemów
zgłaszania, obowiązkowych morskich służb ruchu oraz
odpowiednich systemów tras przepływu statków w celu
przedłożenia ich IMO do zatwierdzenia. Współpracują
również, w ramach właściwych organizacji regionalnych lub
międzynarodowych, nad rozwojem systemów identyfikacji i
śledzenia dalekiego zasięgu;”;
b) dodaje się literę w brzmieniu:
„e) zapewnienie połączeń i współdziałania krajowych
Art. 92 Art. 92. 1. W celu zapewnienia sprawnego funkcjonowania
systemów stosowanych do zarządzania informacjami, o
ust. 1 i Narodowego Systemu SafeSeaNet minister właściwy do
20
których mowa w załączniku I, oraz rozwijanie i uaktualnianie
2
spraw gospodarki morskiej powołuje Krajowego
systemu SafeSeaNet.”;
Koordynatora Narodowego Systemu Monitorowania Ruchu
Statków i Przekazywania Informacji odpowiedzialnego za
utrzymanie i zarządzanie Narodowym Systemem
SafeSeaNet, zwanego dalej „Koordynatorem SafeSeaNet”.
2. Do zadań Koordynatora SafeSeaNet należy:
1)
utrzymanie w ciągłym działaniu i zapewnienie
odpowiedniego stopnia bezpieczeństwa krajowej
infrastruktury teleinformatycznej niezbędnej dla
zapewnienia właściwego funkcjonowania Narodowego
Systemu SafeSeaNet;
2)
utrzymywanie w ciągłym działaniu łączności
teleinformatycznej z systemem SafeSeaNet Unii
Europejskiej w celu przekazywania informacji, a także
wysyłania odpowiedzi na zapytania pozostałych
użytkowników systemu SafeSeaNet Unii Europejskiej i
Narodowego Systemu SafeSeaNet;
3) zarządzanie prawami dostępu do systemu
SafeSeaNet Unii Europejskiej i Narodowego Systemu
SafeSeaNet;
4)
opracowanie i aktualizowanie procedur wymiany
informacji w systemie, w tym w przypadku awarii
któregokolwiek z podsystemów przekazywania informacji;
5) wyznaczenie i utrzymanie w działaniu
całodobowej, działającej 7 dni w tygodniu Służby
Koordynatora SafeSeaNet na potrzeby wymiany informacji
z użytkownikami systemu SafeSeaNet Unii Europejskiej
oraz Europejską Agencją Bezpieczeństwa Morskiego,
zwaną dalej „EMSA”;
6) współpraca z EMSA przy opracowywaniu i
aktualizacji norm technicznych działania systemu
SafeSeaNet Unii Europejskiej;
7) współpraca z Komisją Europejską w
opracowywaniu planów rozwoju systemu SafeSeaNet Unii
Europejskiej.
Art. 1 14) dodaje się artykuł w brzmieniu:
N
ust. 14 „Artykuł 23a Przetwarzanie informacji dotyczących
bezpieczeństwa morskiego i zarządzanie nimi
1. W zależności od potrzeb Komisja zapewnia przetwarzanie,
21
wykorzystywanie i rozpowszechnianie wśród wyznaczonych
przez państwa członkowskie władz informacji gromadzonych
na mocy niniejszej dyrektywy.
2. W odpowiednich przypadkach Komisja przyczynia się do
rozwoju i funkcjonowania systemów gromadzenia i
rozpowszechniania danych dotyczących bezpieczeństwa
morskiego, w szczególności za pośrednictwem systemu
»Equasis« lub innego równoważnego systemu o charakterze
publicznym.”
Art. 1 15) artykuł 24 otrzymuje brzmienie:
T
Art.
93 Art. 93. Użytkownicy systemu SafeSeaNet Unii
ust. 15 „Artykuł 24 Poufność informacji
Europejskiej i Narodowego Systemu SafeSeaNet podejmują
1. Państwa członkowskie, zgodnie z przepisami
środki niezbędne do zapewnienia:
wspólnotowymi lub krajowymi, podejmują niezbędne środki
1) ochrony przed nieuprawnionym dostępem do danych i
w celu zapewnienia poufności informacji przekazywanych im
informacji wymienianych za pomocą systemu SafeSeaNet;
zgodnie z niniejszą dyrektywą oraz używają tych informacji
2) wykorzystywania danych i informacji wymienianych za
jedynie zgodnie z niniejszą dyrektywą.
pomocą systemu SafeSeaNet, z zachowaniem poufności i
2. Komisja bada ewentualne problemy dotyczące
zgodnie z przepisami Unii Europejskiej w zakresie
bezpieczeństwa sieci i informacji oraz proponuje stosowne
monitorowania i wymiany informacji o ruchu statków.
zmiany do załącznika III w celu poprawy bezpieczeństwa
sieci.”
Art. 1 16) artykuły 27 i 28 otrzymują brzmienie:
N
pkt 16 „Artykuł 27
Zmiany
1. Odniesienia do instrumentów wspólnotowych i
instrumentów IMO w niniejszej dyrektywie, definicje
określone w jej art. 3 oraz załączniki do niej mogą zostać
zmienione w celu dostosowania ich do przepisów prawa
wspólnotowego i międzynarodowego, które zostały przyjęte
lub zmienione lub które weszły w życie, w zakresie, w jakim
takie zmiany nie rozszerzają zakresu niniejszej dyrektywy.
rodki te, mające na celu zmianę elementów innych niż
istotne niniejszej dyrektywy, przyjmuje się zgodnie z
procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w
art. 28 ust. 2.
2. Załączniki I, III i IV mogą zostać zmienione w świetle
doświadczenia zdobytego w związku z niniejszą dyrektywą,
w zakresie, w jakim takie zmiany nie rozszerzają jej zakresu.
rodki te, mające na celu zmianę elementów innych niż
istotne niniejszej dyrektywy, przyjmuje się zgodnie z
22
procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w
art. 28 ust. 2.
Artykuł 28Procedura komitetowa
1. Komisja jest wspierana przez Komitet ds. Bezpiecznych
Mórz i Zapobiegania Zanieczyszczeniu Morza przez Statki
(COSS) ustanowiony na mocy rozporządzenia (WE) nr
2099/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady
2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu, stosuje się
art. 5a ust. 1–4 i art. 7 decyzji 1999/468/WE, z
uwzględnieniem przepisów jej art. 8. (*) Dz.U. L 324 z
29.11.2002, s. 1.”;
Art. 1 17) w pkt 4 załącznika I tiret X otrzymuje brzmienie:
N
ust. 17 „— X. informacje różne:
— właściwości i szacunkowa ilość paliwa
w zbiornikach dla statków o nośności powyżej
1 000 ton brutto,
— status nawigacyjny.”;
Art. 1 18) w pkt I załącznika II dodaje się punkt w brzmieniu:
N
pkt 18 „3. S t a t k i r y b a c k i e
Statki rybackie o długości całkowitej przekraczającej 15
metrów podlegają wymaganiom dotyczącym wyposażenia
określonym w art. 6a zgodnie z następującym
harmonogramem:
— statki rybackie o długości całkowitej wynoszącej 24 metry
lub więcej, ale mniejszej niż 45 metrów: nie pó niej niż dnia
31 maja 2012 r.,
— statki rybackie o długości całkowitej wynoszącej 18
metrów lub więcej, ale mniejszej niż 24 metry: nie pó niej
niż dnia 31 maja 2013 r.,
— statki rybackie o długości całkowitej przekraczającej 15
metrów, ale mniejszej niż 18 metrów: nie pó niej niż dnia 31
maja 2014 r. Do nowo wybudowanych statków rybackich o
długości całkowitej przekraczającej 15 metrów wymóg
dotyczący wyposażenia określony w art. 6a stosuje się od
dnia 30 listopada 2010 r.”;
Art. 1 19) załącznik III zastępuje się tekstem znajdującym się w N
pkt 19 załączniku do niniejszej dyrektywy.
DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY 2009/15/WE
Art. 1
Niniejsza dyrektywa ustanawia środki, jakie mają być N
Dokumenty związane z tym projektem:
-
4463-cz-I
› Pobierz plik
-
4463-II
› Pobierz plik