Rządowy projekt ustawy o bezpieczeństwie morskim

13
do portu przeznaczenia lub do stacji pilotowej równej lub
7. Kapitan statku, o którym mowa w ust. 6, powiadamia
przekraczającej trzy godziny;
dyrektora urzędu morskiego lub port przeznaczenia, o
d) wyłączenia przyznawane są wyłącznie poszczególnym
zmianach w stosunku do planowanej godziny przybycia do
statkom w odniesieniu do specyficznych przewozów. Dla
portu przeznaczenia lub do stacji pilotowej, wynoszących
celów akapitu pierwszego przewozy nie są uważane za
co najmniej trzy godziny.
regularne przewozy, chyba że zamierza się je wykonywać
8. Dyrektor urzędu morskiego wydaje zwolnienie, o którym
przez okres nie krótszy niż jeden miesiąc; Wyłączenia z
mowa w ust. 6, na wniosek armatora lub właściwego
wymogów art. 4 i 13 ograniczone są do podróży, których
organu państwa członkowskiego Unii Europejskiej. W
przewidywany czas trwania nie przekracza
przypadku, gdy żegluga na linii regularnej odbywa się
12 godzin.
pomiędzy portami kilku państw członkowskich Unii
2. W przypadku gdy regularne przewozy międzynarodowe
Europejskiej, z których jednym jest Rzeczpospolita Polska,
wykonywane są między dwoma lub więcej państwami, z
zwolnienie wydaje się w uzgodnieniu z tymi państwami.
których przynajmniej jedno jest państwem członkowskim,
10. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej
każde z zainteresowanych państw członkowskich może
przekazuje Komisji Europejskiej wykaz armatorów i
zwrócić się do innych państw członkowskich o przyznanie
statków, którym udzielono zwolnienia zgodnie z ust. 6 i 8,
wyłączenia dla takich przewozów.
jak również informuje Komisję Europejską o każdej
Wszystkie zainteresowane państwa członkowskie, w tym
zmianie dotyczącej tego wykazu.
również zainteresowane państwa nadbrzeżne, współpracują w
przyznawaniu wyłączeń takim przewozom, zgodnie z
warunkami określonymi w ust. 1.
Art. 1 7) w art. 16 ust. 1 dodaje się litery w brzmieniu:
T Art.
90
5) które nie posiadają certyfikatów zgodnych z
ust. 7

ust. 1 Międzynarodową konwencją o odpowiedzialności cywilnej

pkt 5 i za szkody spowodowane zanieczyszczeniem olejami,
„d) statki, które nie dopełniły zgłoszenia lub które nie
6
sporządzoną w Brukseli dnia 29 listopada 1969 r. (Dz. U. z
posiadają zaświadczenia o ubezpieczeniu lub gwarancji
1976 r. Nr 32, poz. 184), zmienioną Protokołem,
finansowych na mocy jakiegokolwiek wspólnotowego
sporządzonym w Londynie dnia 27 listopada 1992 r. (Dz.
aktu prawnego i zasad międzynarodowych;
U. z 2001 r. Nr 136, poz. 1526) lub Międzynarodową

konwencją o odpowiedzialności cywilnej za szkody
e) statki, które zostały zgłoszone przez pilotów lub władze
spowodowane zanieczyszczeniem olejami bunkrowymi,
portowe jako statki, ujawniające nieprawidłowości mogące
przyjętą w Londynie dnia 23 marca 2001 r. (Dz. U. z 2008
zmniejszyć bezpieczeństwo ich żeglugi lub powodować
r., Nr 148, poz. 939), lub innych odpowiednich
zagrożenie dla środowiska.”
certyfikatów lub gwarancji finansowych, albo które nie
przekazały informacji o ich posiadaniu,
6) o których piloci morscy lub podmioty zarządzające
portami, przystaniami morskimi lub obiektami portowymi
przekazali informacje, zgodnie z art. 55, że wykazują one
braki, które mogłyby zagrażać bezpieczeństwu statku lub
które mogłyby stanowić zagrożenie zanieczyszczeniem
środowiska morskiego

14
Art. 1 „Artykuł 1 8a
T
art. 96 Art. 96. 1. W czasie żeglugi w warunkach lodowych
ust. 8
Działania podejmowane w przypadku zagrożenia
kapitan statku jest obowiązany do zachowania szczególnej
spowodowanego obecnością lodu
ostrożności i wykorzystania wszystkich dostępnych
1. W sytuacjach, w których właściwe władze uznają, biorąc
środków, w tym możliwości technicznych statku do
pod uwagę sytuację lodową, że istnieje poważne zagrożenie
manewrowania w takich warunkach, oraz informacji i
bezpieczeństwa życia ludzkiego na morzu lub zagrożenie dla
wytycznych dyrektora urzędu morskiego wydawanych w
ochrony ich obszarów żeglugi lub stref przybrzeżnych, lub
ramach prowadzenia akcji przeciwlodowej na wodach
obszarów żeglugi lub stref przybrzeżnych innych państw:
morskich.
a) przekazują kapitanowi statku znajdującego się na obszarze
2. Dyrektor urzędu morskiego informuje kapitana statku
ich właściwości lub zamierzającego wejść do jednego z ich
znajdującego się w obszarze zalodzenia lub zamierzającego
portów lub z niego wyjść odpowiednie informacje o sytuacji
wejść lub wyjść z portu, o sytuacji lodowej, zalecanych
lodowej, zalecanych trasach i działaniach lodołamaczy na
trasach i asyście lodołamaczy w tym obszarze.
obszarze ich właściwości;
3. Nie naruszając obowiązku niesienia pomocy statkom
b) mogą żądać, bez uszczerbku dla obowiązku udzielenia
potrzebującym pomocy, dyrektor urzędu morskiego może
pomocy statkom potrzebującym pomocy oraz dla innych
żądać, aby statki znajdujące się w obszarze zalodzenia i
obowiązków wynikających z odpowiednich zasad
zamierzające wejść lub wyjść z portu udokumentowały, że
międzynarodowych, aby statki znajdujące się w danym
spełniają wymogi dotyczące wytrzymałości kadłuba i mocy
obszarze i zamierzające wejść do portu lub terminalu lub z
maszyn odpowiadające sytuacji lodowej w tym obszarze.
nich wyjść albo opuścić kotwicowisko, udokumentowały, że
4. Dyrektor urzędu morskiego we współpracy z organami
spełniają wymogi dotyczące wytrzymałości i mocy
właściwymi w sprawach gospodarowania wodami jest
odpowiadające sytuacji lodowej w danym obszarze.
obowiązany do przeprowadzenia akcji przeciwlodowej na
2. rodki podejmowane zgodnie z ust. 1 opierają się, w
wodach morskich, z zachowaniem postanowień umów
odniesieniu do danych dotyczących sytuacji lodowej, na
międzynarodowych w tym zakresie.
prognozach pogody i sytuacji lodowej dostarczonych przez
5. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi,
wykwalifikowane służby meteorologiczne uznane przez
w drodze rozporządzenia, warunki oraz sposób
państwo członkowskie.”
przeprowadzania akcji przeciwlodowych na wodach
morskich, w tym zakres informacji i wytycznych
wydawanych kapitanowi statku przez dyrektora urzędu
morskiego w ramach tej akcji, kierując się koniecznością
przeciwdziałania możliwości wystąpienia powodzi w
ujściach rzek, nad którymi położone są porty oraz mając na
uwadze zapewnienie bezpieczeństwa statków i życia osób
na nich się znajdujących oraz względy ochrony środowiska
morskiego.
Art. 1 w art. 19 wprowadza się następujące zmiany:
N

ust. 9
a) w ust. 2 dodaje się akapit w brzmieniu:
„W tym celu przekazują oni na żądanie właściwym władzom
krajowym informacje, o których mowa w art. 12.”
b) dodaje się ustęp w brzmieniu:

15
„4. Zgodnie ze swoim prawem krajowym państwa
członkowskie uwzględniają odnośne postanowienia
wytycznych IMO w sprawie sprawiedliwego traktowania
marynarzy w razie wypadków morskich na wodach
podlegających ich jurysdykcji.”;
Art. 1 10) artykuł 20 otrzymuje brzmienie:
T Art.
94
Art. 94. 1. Organem właściwym do udzielenia schronienia
ust. 10 „Artykuł 20 Właściwe władze w zakresie przyjmowania
ust. 1 i na polskich obszarach morskich statkowi znajdującemu się
statków potrzebujących pomocy
2
w niebezpieczeństwie lub statkowi potrzebującemu
1. Państwa członkowskie wyznaczają co najmniej jedną

pomocy, jest dyrektor urzędu morskiego właściwy ze
właściwą władzę, dysponującą wymaganą wiedzą fachową i

względu na miejsce, w którym znajduje się statek.
uprawnieniami do samodzielnego podejmowania decyzji w

2. Dyrektor urzędu morskiego sporządza plan udzielenia
odniesieniu do przyjmowania statków potrzebujących

statkom znajdującym się w niebezpieczeństwie schronienia
pomocy.

na polskich obszarach morskich znajdujących się w jego


właściwości. Plan, w części dotyczącej obszarów portu lub


obiektu portowego, sporządza się w porozumieniu z


podmiotem zarządzającym portem, przystanią morską lub


obiektem portowym. Plan nie narusza postanowień "Planu


akcji poszukiwawczych i ratowniczych", o którym mowa w


art. 117 ust. 2, i przepisów wydanych na podstawie art. 24


ust. 1 ustawy z dnia 16 marca 1995 r. o zapobieganiu


zanieczyszczaniu morza przez statki.



2. Władza lub władze, o których mowa w ust. 1, mogą w
Art. 89 Art. 89. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 88 ust. 1,
razie potrzeby oraz w szczególności w wypadku zagrożenia
ust. 1
dyrektor urzędu morskiego właściwy ze względu na
dla bezpieczeństwa morskiego i ochrony środowiska podjąć

miejsce, w którym znajduje się statek, w celu zapewnienia
wszelkie środki umieszczone w wykazie określonym w

bezpieczeństwa życia na morzu, bezpieczeństwa żeglugi
załączniku IV, który nie jest wyczerpujący.

lub ochrony środowiska morskiego może:


1) nakazać kapitanowi statku znajdującego się w


niebezpieczeństwie lub statku potrzebującego pomocy


wykonywanie poleceń, dotyczących w szczególności:


a) ograniczenia ruchu statku lub podążenia określonym


kursem; wykonanie tego polecenia nie zwalnia kapitana


statku z odpowiedzialności za bezpieczne nawigowanie


statkiem,


b) podjęcia niezbędnych działań mających na celu


powstrzymanie zagrożenia dla środowiska lub


bezpieczeństwa morskiego wywołanego przez statek,


c) skierowania statku do miejsca schronienia,


d) skorzystania z usługi pilotowej lub holowniczej;

16


2) zbadać na statku stopień zagrożenia dla bezpieczeństwa


morskiego oraz środowiska morskiego, udzielić kapitanowi


pomocy w naprawie sytuacji, informując o tym Służbę


VTS.



3. Władza lub władze, o których mowa w ust. 1, spotykają się
Art.
Art. 132. W ustawie z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach
regularnie w celu wymiany wiedzy fachowej oraz
132
morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej
udoskonalania środków podjętych zgodnie z niniejszym
(Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1502, z pó n. zm.5)) w art.
artykułem. Mogą one spotykać się w każdym czasie z uwagi
42 dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
na szczególne okoliczności.”;
„6. W celu wymiany wiedzy i doświadczenia w zakresie, o
którym mowa w ust. 1, organy administracji morskiej
odbywają regularne spotkania, a w wyjątkowych
okolicznościach odbywają także spotkania dora ne.”.
Art. 1 11) Dodaje się artykuły w brzmieniu:
T Art.
94
2. Dyrektor urzędu morskiego sporządza plan udzielenia
ust. 11 „Artykuł 20a Plany przyjmowania statków potrzebujących
ust. 2 i statkom znajdującym się w niebezpieczeństwie schronienia
pomocy 1. Państwa członkowskie opracowują plany
3
na polskich obszarach morskich znajdujących się w jego
przyjmowania statków w celu reagowania na zagrożenia

właściwości. Plan, w części dotyczącej obszarów portu lub
wywołane przez statki potrzebujące pomocy na wodach

obiektu portowego, sporządza się w porozumieniu z
podlegających ich jurysdykcji, w tym, w stosownych

podmiotem zarządzającym portem, przystanią morską lub
przypadkach, na zagrożenia dla życia ludzkiego i środowiska.

obiektem portowym. Plan nie narusza postanowień "Planu
Władza lub władze, o których mowa w art. 20 ust. 1,

akcji poszukiwawczych i ratowniczych", o którym mowa w
uczestniczą w opracowywaniu i wykonywaniu tych planów.

art. 117 ust. 2, i przepisów wydanych na podstawie art. 24
2. Plany, o których mowa w ust. 1, są opracowywane po

ust. 1 ustawy z dnia 16 marca 1995 r. o zapobieganiu
konsultacji z zainteresowanymi stronami na podstawie

zanieczyszczaniu morza przez statki.
rezolucji IMO nr A.949(23) i A.950(23), i zawierają co

3. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi,
najmniej:

w drodze rozporządzenia, elementy, jakie powinien
a) dane władzy lub władz odpowiedzialnych za

zawierać plan udzielenia statkom znajdującym się w
przyjmowanie i reagowanie w przypadku zgłoszeń

niebezpieczeństwie lub potrzebującym pomocy na polskich
alarmowych;

obszarach morskich, z uwzględnieniem lokalizacji
b) dane władzy właściwej do dokonania oceny sytuacji i

możliwych miejsc schronienia dla takich statków, w celu
podjęcia decyzji o udzieleniu lub odmowie przyjęcia statku

zapewnienia sprawnego reagowania na stworzone przez
potrzebującego pomocy;

statek znajdujący się w niebezpieczeństwie lub
c) informacje na temat linii brzegowej państw członkowskich

potrzebujący pomocy zagrożenia bezpieczeństwa życia na
i wszystkie elementy ułatwiające uprzednią ocenę oraz

morzu, bezpieczeństwa żeglugi i środowiska morskiego.
szybkie podjęcie decyzji dotyczącej miejsca schronienia


statku potrzebującego pomocy, wraz z opisem czynników


środowiskowych, gospodarczych i społecznych oraz


warunków naturalnych;


d) procedury oceny dotyczące udzielenia lub odmowy



17
przyjęcia statku potrzebującego pomocy w miejscu


schronienia;


e) stosowne zasoby i urządzenia służące do udzielania


pomocy, ratowania i zapobiegania zanieczyszczeniom;


f) procedury dotyczące międzynarodowych mechanizmów


koordynacji i podejmowania decyzji;


g) procedury dotyczące gwarancji finansowych


i odpowiedzialności ustanowione w odniesieniu do statków


przyjmowanych w miejscu schronienia.


3. Państwa członkowskie publikują nazwę i adres kontaktowy


władzy lub władz, o których mowa w art. 20 ust. 1, jak


również władz wyznaczonych do przyjmowania i reagowania


w przypadku zgłoszeń alarmowych. Państwa członkowskie


przekazują sąsiednim państwom członkowskim, na ich


żądanie, stosowne informacje dotyczące takich planów.


W ramach wdrażania procedur przewidzianych w planach


przyjmowania statków potrzebujących pomocy, państwa


członkowskie zapewniają, aby stosowne informacje były


udostępniane stronom uczestniczącym w operacjach. Na


życzenie państw członkowskich, otrzymujący informacje


zgodnie z akapitem drugim i trzecim są zobowiązani do


zachowania poufności.


4. Państwa członkowskie informują Komisję do dnia 30


listopada 2010 o środkach przyjętych w ramach stosowania


niniejszego artykułu.


Artykuł 20b


Decyzja w sprawie przyjęcia statku
Art. 94 5. Decyzję o udzieleniu schronienia statkowi znajdującemu
Władza lub władze, o których mowa w art. 20 ust. 1,
ust. 5
się w niebezpieczeństwie podejmuje się na podstawie
podejmują decyzję w sprawie przyjęcia statku w miejscu

niezależnej oceny sytuacji i planu udzielenia statkom
schronienia po dokonaniu uprzedniej oceny sytuacji w

schronienia.
oparciu o plan, o którym mowa w art. 20a. Władza lub


władze zapewniają, że statki są przyjmowane w miejscu
Art. 94 6. Udzielając statkowi schronienia dyrektor urzędu
schronienia, jeżeli uznają one że udzielenie schronienia jest
ust. 6, morskiego może zażądać od armatora, kapitana lub jego
najlepszym rozwiązaniem dla celów ochrony życia ludzkiego
7, 8,
przedstawiciela przedstawienia odpowiedniego certyfikatu
lub środowiska.
ubezpieczenia od roszczeń morskich.
Artykuł 20c
7. W przypadku, gdy dyrektor urzędu morskiego powe mie
Bezpieczeństwo finansowe i odszkodowanie
uzasadnione wątpliwości co do autentyczności certyfikatu,
1. Brak certyfikatu ubezpieczeniowego w rozumieniu art. 6
o którym mowa w ust. 6, lub gdy suma gwarancyjna
dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/20/WE z
wynikająca z tego certyfikatu jest mniejsza niż wymagana