Rządowy projekt ustawy o bezpieczeństwie morskim

 
Art. 125. 1. W celu wykonywania zadań państwa związanych z udzielaniem porad
medycznych drogą radiową na morzu tworzy się Morską Służbę Asysty Telemedycznej.

2. Zadania Morskiej Służby Asysty Telemedycznej wykonuje Uniwersyteckie Centrum
Medycyny Morskiej i Tropikalnej w Gdyni.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób funkcjonowania Morskiej Służby Asysty Telemedycznej,
2) szczegółowy zakres zadań Morskiej Służby Asysty Telemedycznej związanych
z udzielaniem porad medycznych drogą radiową,
3) sposób ustalania procedur łączności i przekazywania informacji między Morską Służbą
Asysty Telemedycznej a innymi podmiotami uczestniczącymi w udzielaniu pomocy na
morzu
– kierując się koniecznością usprawnienia udzielania porad medycznych i podniesienia
poziomu ochrony zdrowia osób przebywających na statkach.


Rozdział 7
Kary pieniężne

Art. 126. Armator, który narusza przepisy w zakresie:
1) spełniania przez statek wymagań ustawy w zakresie budowy statku, jego stałych
urządzeń i wyposażenia,
2) wymogu poddania statku inspekcjom przeprowadzanym przez organy inspekcyjne
w zakresie, terminach i trybie określonym w ustawie, umowach międzynarodowych
oraz przepisach ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich
Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej,
3) obsady statku załogą o właściwych kwalifikacjach i wymaganym składzie,
4) wymogów bezpieczeństwa dla statków pasażerskich w pasażerskiej żegludze
krajowej,
5) spełniania przez prom pasażerski typu ro-ro szczególnych wymogów stateczności
obowiązujących w żegludze na wyznaczonym obszarze morza,
7 5
 
 
6) przewożenia statkiem ładunków masowych, w tym ziarna luzem,
7) przewożenia statkiem towarów niebezpiecznych,
8) przewożenia statkiem kontenerów,
9) przewożenia statkiem przedmiotów o masie brutto co najmniej tysiąca kilogramów
– podlega karze pieniężnej o równowartości do 1.000.000 jednostek obliczeniowych,
zwanych Specjalnym Prawem Ciągnienia (SDR), określanych przez Międzynarodowy
Fundusz Walutowy.

Art. 127.1. Kto:
1) używa międzynarodowych sygnałów wzywania pomocy lub używa sygnału, który
mógłby być wzięty za międzynarodowy sygnał wzywania pomocy, w celu innym niż
potrzeba wskazania, że statek znajduje się w niebezpieczeństwie na morzu i wzywa
pomocy,
2) bez upoważnienia używa oznakowania zastrzeżonego dla Służby SAR,
3) nie przekazuje, zgodnie ustawą, posiadanych wiadomości o zagrożeniu życia
ludzkiego na morzu,
4) nie dopełnia obowiązku liczenia lub rejestrowania osób odbywających podróż morską
statkiem pasażerskim lub jachtem komercyjnym, innym niż jacht komercyjny
czarterowany bez załogi,
5) wykonuje obowiązki członka załogi pomimo zawieszonych uprawnień,
6) używa lub udostępnia jacht morski do prowadzenia działalności, o której mowa
w art. 5 pkt 9 , nie spełniając wymogów ustawy dotyczących jachtów komercyjnych,
7) prowadzi statek morski lub statek żeglugi śródlądowej, jacht morski lub śródlądowy
w stanie nietrze wości lub pod wpływem środka odurzającego
– podlega karze pieniężnej do wysokości nieprzekraczającej dwudziestokrotnego
przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za rok poprzedzający, ogłaszanego przez
Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej
Polskiej „Monitor Polski” dla celów emerytalnych i rentowych.
2. Tej samej karze podlega:
1) armator, o którym mowa w art. 88 ust. 4, który po uzyskaniu od kapitana statku
informacji o zdarzeniach mających wpływ na bezpieczeństwo statku lub
7 6
 
 
zagrażających bezpieczeństwu morskiemu, nie skontaktuje się niezwłocznie
z właściwą Służbą VTS;
2) armator, kapitan lub przedstawiciel kapitana statku, który nie dopełni ciążącego na
nim obowiązku przekazywania informacji zgodnie z art. 41 ust. 2;
3) armator, kapitan lub przedstawiciel kapitana statku zmierzającego do portu polskiego
albo portu państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w przypadku statku o polskiej
przynależności, który nie przekazuje kapitanowi portu informacji dotyczących
identyfikacji statku, portu przeznaczenia, przewidywanego czasu przybycia do portu
przeznaczenia i przewidywanego czasu wyjścia z portu oraz liczby wszystkich osób na
statku;
4) dowódca jednostki pływającej Marynarki Wojennej, kapitan statku służby państwowej
specjalnego przeznaczenia oraz prowadzący jacht morski, a także kierownik statku
rybackiego o długości do 24 m, który przed wejściem do portu i przed jego
opuszczeniem nie przekaże kapitanowi portu informacji o statku lub będzie
manewrować statkiem niezgodnie z uzyskanym zezwoleniem na wejście lub wyjście;
5) pilot morski, który w trakcie wykonywania usług pilotowych stwierdzi lub powe mie
uzasadnione podejrzenie, że stan statku wykazuje braki, które mogłyby utrudnić
bezpieczną żeglugę statku lub które mogłyby stanowić zagrożenie zanieczyszczeniem
środowiska morskiego i nie poinformuje o powyższym właściwego organu
inspekcyjnego;
6) podmiot zarządzający portem, przystanią morską lub obiektem portowym, który
stwierdzi lub powe mie uzasadnione podejrzenie, że stan statku wykazuje braki, które
mogłyby zagrażać bezpieczeństwu statku lub które mogłyby stanowić zagrożenie
zanieczyszczeniem środowiska morskiego, i nie poinformuje o powyższym
właściwego organu inspekcyjnego.

Art. 128. 1. Kapitan, który:
1) narusza wymagania dotyczące bezpieczeństwa statku określone w ustawie oraz
umowach międzynarodowych,
2) nie dokładając należytej staranności, przyczynił się do zatrzymania statku przez organ
inspekcyjny z powodu niespełnienia przez statek wymogów dotyczących
bezpieczeństwa morskiego,
7 7
 
 
3) nie dopełnia ciążącego na nim obowiązku zgłoszenia statku do inspekcji,
4) narusza przepisy dotyczące:
a) ruchu statków na morzu terytorialnym,
b) zasad bezpieczeństwa żeglugi określonych postanowieniami rozdziału V
Konwencji SOLAS,
c) obowiązku posiadania przez statek przewożący ziarno luzem dokumentu
stanowiącego dowód spełnienia wymagań przewidzianych w rozdziale VI
Konwencji SOLAS,
5) wyprowadza statek z portu wbrew zakazowi organu inspekcyjnego,
6) nie stosuje się do nakazu opuszczenia portu, bazy przeładunkowej lub morza
terytorialnego albo zakazu wejścia do portu lub bazy przeładunkowej bąd też w inny
sposób narusza ustalony porządek portowo-żeglugowy,
7) narusza wymagania dotyczące bezpieczeństwa pasażerów w pasażerskiej żegludze
krajowej, wykraczając poza obszar lub strefę przeznaczoną dla żeglugi statku
o odpowiedniej klasie
– podlega karze pieniężnej do wysokości nieprzekraczającej dwudziestokrotnego
przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za rok poprzedzający, ogłaszanego przez
Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej
Polskiej „Monitor Polski” dla celów emerytalnych i rentowych.
2. Tej samej karze podlega:
1) kapitan statku znajdującego się w polskich obszarach morskich, który nie poinformuje
niezwłocznie najbliższej brzegowej stacji radiowej lub Służby VTS o wszystkich
zdarzeniach, które mają wpływ na bezpieczeństwo statku lub zagrażają
bezpieczeństwu morskiemu;
2) kapitan statku, do którego mają zastosowanie przepisy Kodeksu ISM, jeżeli nie
poinformuje armatora o zdarzeniu mającym wpływ na bezpieczeństwo statku oraz
zagrażającym bezpieczeństwu morskiemu.

Art. 129. Nie podlega odpowiedzialności przewidzianej w art. 127 ust. 1 pkt 7 osoba
fizyczna, której zachowanie realizuje jednocześnie znamiona przestępstwa określonego
w art. 178a § 1 Kodeksu karnego, a przestępstwo to zostało stwierdzone prawomocnym
wyrokiem skazującym.
7 8
 
 
Art. 130. Właściwość organów oraz tryb wymierzania i ściągania kar pieniężnych z tytułu
naruszenia przepisów, o których mowa w art. 126 – 128, regulują przepisy ustawy z dnia
21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej.


Rozdział 8
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe
Art. 131. W ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 241, poz. 2416, z pó n. zm.11)) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 13a w ust. 3 dodaje się pkt 5 w brzmieniu:
,,5) przewodniczenie Radzie SAR, o której mowa w art. 121 ustawy z dnia ………..
o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. Nr ..., poz. ...).”;
2) w art. 13b w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) wykonywanie zadań Ministra Obrony Narodowej w zakresie ochrony granicy
państwowej w przestrzeni powietrznej Rzeczypospolitej Polskiej;”.

Art. 132. W ustawie z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej
Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1502, z pó n. zm.5)) w art. 42
dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
„6. W celu wymiany wiedzy i doświadczenia w zakresie, o którym mowa w ust. 1, organy
administracji morskiej odbywają regularne spotkania, a w wyjątkowych okolicznościach
odbywają także spotkania dora ne.”.

Art. 133. W ustawie z dnia 16 maja 1995 r. o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez
statki (Dz. U. z 2006 r. Nr 99, poz. 692, z 2007 r. Nr 176, poz. 1238 oraz z 2009 r. Nr 63,
poz. 518) wprowadza się następujące zmiany:
                                                           
11)  Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 277, poz. 2742,
z 2005 r. Nr 180, poz. 1496, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711 i Nr 220, poz. 1600, z 2007 r. Nr 107, poz. 732
i Nr 176, poz. 1242, z 2008 r. Nr 171, poz. 1056, Nr 180, poz. 1109, Nr 206, poz. 1288, Nr 208, poz. 1308,
Nr 223, poz. 1458, z 2009 r. Nr 22, poz. 120, Nr 97, poz. 801, Nr 161, poz. 1278, Nr 190, poz. 1474, Nr 219,
poz. 1706, z 2010 r. Nr 107, poz. 679, Nr 113, poz. 745, Nr 127, poz. 857, Nr 182, poz. 1228, Nr 217, poz. 1427
i Nr 240, poz. 1601 oraz z 2011 r. Nr 22, poz. 114. 
7 9