Rządowy projekt ustawy o bezpieczeństwie morskim

 
1) w art. 10a:
a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Dyrektor urzędu morskiego właściwy dla portu zawinięcia statku może zwolnić
statek odbywający, przez okres co najmniej jednego miesiąca, żeglugę na linii
regularnej pomiędzy portami polskimi lub pomiędzy portem polskim a portem innego
państwa członkowskiego Unii Europejskiej, z obowiązku, o którym mowa w ust. 1,
jeżeli:
1) armator statku wykonującego żeglugę na linii regularnej:
a) przekazuje na bieżąco dyrektorowi urzędu morskiego aktualną listę takich statków
oraz
b) ustanowił system umożliwiający natychmiastowy elektroniczny dostęp do
informacji, o których mowa w ust. 1, dotyczących każdej podróży statku
wykonującego żeglugę na linii regularnej, organom administracji morskiej i Morskiej
Służbie Poszukiwania i Ratownictwa na ich żądanie, przez całą dobę;
2) przewidywany czas trwania rejsu w ramach żeglugi na linii regularnej nie
przekracza 12 godzin.”,
b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
„3a. Kapitan statku, o którym mowa w ust. 3, powiadamia dyrektora urzędu
morskiego lub port przeznaczenia, o zmianach w stosunku do planowanej godziny
przybycia do portu przeznaczenia lub do stacji pilotowej, wynoszących co najmniej
trzy godziny.”,
c) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Dyrektor urzędu morskiego wydaje zwolnienie, o którym mowa w ust. 3, na
wniosek armatora lub właściwego organu państwa członkowskiego Unii Europejskiej.
W przypadku gdy żegluga na linii regularnej odbywa się pomiędzy portami kilku
państw członkowskich Unii Europejskiej, z których jednym jest Rzeczpospolita
Polska, zwolnienie wydaje się w uzgodnieniu z tymi państwami.”;

2) w art. 10b ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze
rozporządzenia, zakres informacji, którą powinna zawierać deklaracja, o której mowa
w ust. 1, kierując się koniecznością ujednolicenia zakresu przekazywanych informacji,
8 0
 
 
z uwzględnieniem przepisów Unii Europejskiej w zakresie systemu monitorowania
i informacji o ruchu statków.”.

Art. 134. W ustawie z dnia 18 września 2001 r. – Kodeks morski (Dz. U. z 2009 r. Nr 217,
poz. 1689, z 2010 r. Nr 127, poz. 857 oraz z 2011 r. Nr 80, poz. 432) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 23 § 5 otrzymuje brzmienie:
„§ 5. Statek, o którym mowa w art. 73, wpisuje się do rejestru okrętowego na wniosek
właściciela lub wszystkich współwłaścicieli, po przedstawieniu decyzji dyrektora
urzędu morskiego o spełnieniu przez statek warunków technicznych wymaganych do
uzyskania wpisu do rejestru.”;
2) w art. 24 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Statek niestanowiący polskiej własności ani nieuważany za stanowiący polską
własność wpisuje się do rejestru okrętowego, na wniosek armatora, po spełnieniu
wymogów określonych w art. 13 § 1 i przedstawieniu decyzji dyrektora urzędu
morskiego o spełnieniu przez statek warunków technicznych wymaganych do
uzyskania wpisu do rejestru, z zastrzeżeniem § 2.”;
3) w art. 31:
a) po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu:
,,§ 1a. Z rejestru okrętowego, na wniosek dyrektora urzędu morskiego właściwego dla
portu macierzystego statku, można wykreślić statek, który w okresie ostatnich
24 miesięcy został dwukrotnie zatrzymany przez inspekcje państwa portu z przyczyn
leżących po stronie armatora, kapitana lub załogi statku.”,
b) § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. W przypadkach określonych w § 1 i 1a wykreślenie statku z rejestru okrętowego
wymaga zgody wierzyciela hipotecznego wyrażonej na piśmie.”;
4) w art. 48 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Zadania organu pomiarowego mogą zostać powierzone zgodnie z przepisami
o bezpieczeństwie morskim.”.


8 1
 
 
Art. 135. Do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.

Art. 136. 1. Przez okres 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy egzaminy kwalifikacyjne
są przeprowadzane przez komisje egzaminacyjne działające przy dyrektorach urzędów
morskich na podstawie przepisów dotychczasowych.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej powoła przewodniczącego oraz
zastępców przewodniczącego Centralnej Morskiej Komisji Egzaminacyjnej w terminie
3 miesięcy od dnia wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie art. 77 ust. 10 ustawy,
a także utworzy listę egzaminatorów.
3. Wnioski o przeprowadzenie egzaminu nierozpatrzone przez komisje egzaminacyjne
działające przy dyrektorach urzędów morskich rozpatruje Centralna Morska Komisja
Egzaminacyjna.
4. W terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy komisje egzaminacyjne działające
przy dyrektorach urzędów morskich przekażą Centralnej Morskiej Komisji Egzaminacyjnej
posiadaną dokumentację.

Art. 137. Dokumenty wydane na podstawie przepisów dotychczasowych zachowują ważność
przez okres, na jaki zostały wydane.

Art. 138. Upoważnienia do wykonywania zadań administracji morskiej wydane na podstawie
przepisów dotychczasowych zachowują ważność przez okres, na jaki zostały wydane.

Art. 139. Armatorzy statków używanych do prowadzenia działalności, o której mowa w art. 5
pkt 9, dostosują się do wymagań niniejszej ustawy w terminie 6 miesięcy od dnia jej wejścia
w życie.

Art. 140. 1. Koordynator do Spraw Inspekcji Państwa Portu pełni swoją funkcję do czasu
powołania Koordynatora do Spraw Inspekcji Państwa Portu na podstawie niniejszej ustawy.
2. Krajowy organ NCA, odpowiedzialny za utrzymanie i zarządzanie Narodowym Systemem
Monitorowania Ruchu Statków i Przekazywania Informacji, pełni swoją funkcję do czasu
8 2
 
 
powołania Koordynatora Narodowego Systemu Monitorowania Ruchu Statków
i Przekazywania Informacji na podstawie niniejszej ustawy.
3. Dyrektor Morskiej Służby Poszukiwania i Ratownictwa pełni swoją funkcję do czasu
powołania dyrektora Morskiej Służby Poszukiwania i Ratownictwa na podstawie niniejszej
ustawy.

Art. 141. 1. Dotychczasowy Narodowy System Monitorowania Ruchu Statków
i Przekazywania Informacji staje się Narodowym Systemem Monitorowania Ruchu Statków
i Przekazywania Informacji w rozumieniu niniejszej ustawy.
2. Dotychczas działająca Morska Służba Poszukiwania i Ratownictwa staje się Morską Służbą
Poszukiwania i Ratownictwa w rozumieniu niniejszej ustawy.

Art. 142. 1. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 11i, art. 14
ust. 3, art. 15 ust. 1 pkt 1, art. 15 ust. 1 pkt 2, art. 16 ust. 5, art. 16a ust. 3, art. 16b ust. 2,
art. 16c ust. 4, art. 19 ust. 10, art. 19 ust. 10a, art. 25 pkt 1 i 3, art. 25 pkt 4, art. 26 ust. 2,
art. 27c ust. 2, art. 29 ust. 1, art. 29 ust. 3, art. 29 ust. 4, art. 29 ust. 5, art. 29a ust. 1, art. 30
i art. 31 ust. 3, art. 32 ust. 2, art. 34, art. 35d, art. 36 ust. 7, art. 37a ust. 2, art. 43 ust. 4, art. 49
ust. 1, art. 49 ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 144, zachowują moc do dnia wejścia
w życie przepisów wykonawczych wydanych odpowiednio na podstawie art. 58, art. 23 ust. 4,
art. 12 ust. 2, art. 8 ust. 3, art. 13 ust. 7, art. 14 ust. 3, art. 15 ust. 2, art. 16 ust. 4, art. 76
ust. 4, art. 74. ust. 4, art. 68, art. 80 ust. 3, art. 83 ust. 2, art. 91 ust. 2, art. 86 ust. 3, art. 86
ust. 6, art. 86 ust. 10, art. 86 ust. 12, art. 94 ust. 3, art. 98 ust. 5, art. 99 ust. 2, art. 101 ust. 7,
art. 106, art. 107 ust. 10, art. 108 ust. 2, art. 118 ust. 4, art. 124 ust. 3, art. 124 ust. 4 niniejszej
ustawy, nie dłużej jednak niż przez okres 18 miesięcy od dnia jej wejścia w życie.
2. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 19 ust. 8a oraz art. 25
pkt 5 ustawy, o której mowa w art. 144 zachowują swoją moc przez okres 12 miesięcy od
dnia wejścia w życie ustawy.
3. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 10b ust. 3
ustawy, o której mowa w art. 133, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów
wykonawczych wydanych na podstawie art. 10b ust. 3 ustawy, o której mowa w art. 133,
w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez okres 18 miesięcy od
dnia jej wejścia w życie.

8 3
 
 
Art. 143. 1. W latach 2012 – 2021 maksymalny limit wydatków budżetu państwa będący
skutkiem finansowym ustawy wynosi 9 172 tys. zł, z tym że w:
1)
2012 r. – 1 172 tys. zł,
2)
2013 r. – 800 tys. zł,
3)
2014 r. – 820 tys. zł,
4)
2015 r. – 840 tys. zł,
5)
2016 r. – 861 tys. zł,
6)
2017 r. – 933 tys. zł,
7)
2018 r. – 904 tys. zł,
8)
2019 r. – 925 tys. zł,
9)
2020 r. – 947 tys. zł,
10)
2021 r. – 970 tys. zł.
2. W przypadku zagrożenia przekroczenia przyjętego na dany rok budżetowy maksymalnego
limitu wydatków, o którym mowa w ust. 1, zostaną zastosowane mechanizmy korygujące,
polegające na:
1) racjonalizacji wykonywania zadań związanych z przepisami ustawy,
2) obniżeniu kosztów funkcjonowania Centralnej Morskiej Komisji Egzaminacyjnej oraz
systemu nadzoru nad morskimi jednostkami egzaminacyjnymi
– przy jednoczesnym zapewnieniu właściwego poziomu szkolenia kadr morskich oraz
bezpieczeństwa żeglugi.
3. Organem właściwym do monitorowania wykorzystania limitu wydatków, o którym mowa
w ust. 1, oraz wdrożenia mechanizmów korygujących, o których mowa w ust. 2, jest minister
właściwy do spraw gospodarki morskiej.
Art. 144. Traci moc ustawa z dnia 9 listopada 2000 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U.
z 2006 r. Nr 99, poz. 693, z 2007 r. Nr 107, poz. 732 i Nr 176, poz. 1238, z 2008 r. Nr 171,
poz. 1055, z 2009 r. Nr 63, poz. 519, Nr 92, poz. 753 i Nr 98, poz. 817 oraz z 2010 r. Nr 127,
poz. 857).
Art. 145. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem
przepisów art. 70, które wchodzą w życie po upływie 18 miesięcy od dnia ogłoszenia.
07/09rch
8 4