Rządowy projekt ustawy o bezpieczeństwie morskim

1) dyrektorom urzędów morskich;
2) służbie SAR;
3) Biuru Hydrograficznemu Marynarki Wojennej;
4) Centrum Operacji Morskich Marynarki Wojennej;
5) Komendantowi Morskiego Oddziału Straży Granicznej;
6) organom Służby Celnej;
7) organom administracji rybołówstwa morskiego;
8) wojewodzie pomorskiemu, warmińsko-mazurskiemu i zachodniopomorskiemu;
9) podmiotom zarządzającym portami lub przystaniami morskimi;
10) pilotom morskim;
11) podmiotom właściwym w sprawach bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa
i porządku publicznego, a także podmiotom właściwym w sprawach zarządzania
kryzysowego.
2. Prawa dostępu do systemu kontrolno–informacyjnego dla portów polskich udziela się
kapitanom i armatorom statków oraz agentom morskim działającym w ich imieniu.
3. Prawa dostępu do podsystemów przekazywania informacji narodowego systemu
SafeSeaNet udziela się na wniosek złożony do dyrektora właściwego urzędu morskiego.
4. Wzory wniosków, o których mowa w ust. 3, znajdują się na stronie internetowej Urzędu
Morskiego w Gdyni4).

§ 7. Dyrektorzy urzędów morskich, w zakresie swojej właściwości terytorialnej,
współpracują z krajowym organem NCA w celu zapewnienia właściwego funkcjonowania
operacyjnego i technicznego narodowego systemu SafeSeaNet poprzez:
1) zapewnienie całodobowej, działającej 7 dni w tygodniu Służby VTS, odpowiedzialnej za
monitorowanie ruchu statków i przekazywanie informacji;
2) ustanowienie regulaminu i szczegółowych procedur działania Służby VTS,
z uwzględnieniem wytycznych Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO)
i Międzynarodowego Stowarzyszenia Służb Oznakowania Nawigacyjnego (IALA)5);
3) utrzymanie w działaniu ciągłym i zapewnienie wymaganej dostępności elementów
podsystemu monitorowania ruchu statków, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 1;
4) zarządzanie i eksploatowanie podsystemów przekazywania informacji, o których mowa
w § 3 ust. 2 pkt 2;
5) przyjmowanie od podmiotów działających w ich obszarze właściwości terytorialnej
wniosków, o których mowa w § 6 ust. 3, i ich przesyłanie do krajowego organu NCA,
celem udzielenia prawa dostępu do systemu wymiany informacji bezpieczeństwa żeglugi;
6) udzielanie prawa dostępu do systemu kontrolno-informacyjnego dla portów polskich.


§ 8. Służba SAR uczestniczy w narodowym systemie SafeSeaNet w zakresie wymiany
informacji o zagrożeniu życia ludzkiego na morzu, zagrożeniu zanieczyszczeniem środowiska
morskiego i informacji związanych z odebranym alertem.

§ 9. 1. Biuro Hydrograficzne Marynarki Wojennej uczestniczy w narodowym systemie
SafeSeaNet w zakresie wymiany informacji kartograficznej, hydrograficznej i nautycznej.

4) Wzory wniosków, o których mowa w § 6 ust. 4, są dostępne pod poniższym adresem: http://www.umgdy.gov.pl/jednostka/irm.
5) Dokumenty, o których mowa w § 7 pkt 2, są dostępne pod poniższym adresem:
http://www.umgdy.gov.pl/UserFiles/File/IALA_VTS_Manual_edition4-2008.pdf.

4
2. Szczegóły współpracy między Biurem Hydrograficznym Marynarki Wojennej
i dyrektorami urzędów morskich określają roczne plany współpracy, zgodnie z przepisami
w sprawie współpracy urzędów morskich z Marynarką Wojenną.

§ 10. Służba VTS, w obszarze swego działania, pełni następujące obowiązki:
1) prowadzi kontrolę i zarządzanie ruchem statków poprzez wydawanie instrukcji, zaleceń
i nakazów;
2) prowadzi nadzór nad przestrzeganiem przez statki przepisów ruchu w wyznaczonych
trasach przepływu, systemach rozgraniczenia ruchu i zgłaszania pozycji statku;
3) rozpowszechnia drogą radiową informacje nawigacyjne i hydrologiczno-meteorologiczne
zgodnie z wytycznymi Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO);
4) utrzymuje łączność z kapitanem lub armatorem statku, o którym mowa w art. 27a ustawy
lub w art. 27 pkt 1 ustawy z dnia 16 marca 1995 r. o zapobieganiu zanieczyszczaniu
morza przez statki (Dz. U. z 2006 r. Nr 99, poz. 692, z 2007 r. Nr 176, poz. 1238 oraz
z 2009 r. Nr 63, poz. 518);
5) rozpowszechnia drogą radiową ostrzeżenia nawigacyjne o statkach, o których mowa
w art. 27b ust. 1 ustawy lub zdarzeniach, o których mowa w art. 27a ust. 1 ustawy;
6) monitoruje ruch statków, o których mowa w art. 27b ust. 1 ustawy lub zdarzenia,
o których mowa w art. 27a ust. 1 ustawy;
7) realizuje zadania określone w planie udzielenia statkom znajdującym się
w niebezpieczeństwie schronienia na polskich obszarach morskich, o którym mowa
w art. 29a ustawy;
8) realizuje w stosunku do statków i obiektów portowych zadania regionalnego punktu
kontaktowego, o których mowa w art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 4 września 2008 r. o ochronie
żeglugi i portów morskich;
9) dostarcza informacje za pomocą narodowego systemu SafeSeaNet krajowym
użytkownikom LCA.

§ 11. 1. Służba VTS, w przypadku otrzymania informacji o statkach, o których mowa
w art. 27b ust. 1 ustawy lub zdarzeniach, o których mowa w art. 27a ust. 1 ustawy:
1) niezwłocznie przekazuje tę informację właściwemu dyrektorowi urzędu morskiego;
2) niezwłocznie przekazuje tę informację właściwym krajowym użytkownikom LCA, za
pomocą systemu wymiany informacji bezpieczeństwa żeglugi, a także – za pośrednictwem
służby NCA – ministrowi właściwemu do spraw gospodarki morskiej;
3) zasięga informacji o tych statkach ze wspólnotowego systemu SafeSeaNet, za
pośrednictwem systemu wymiany informacji bezpieczeństwa żeglugi;
4) w przypadku, gdy skutki potencjalnego niebezpieczeństwa rozciągają się na inne państwo
członkowskie, niezwłocznie informuje właściwe organy państw członkowskich
położonych wzdłuż planowanej trasy tych statków za pośrednictwem służby NCA, za
pomocą systemu wymiany informacji bezpieczeństwa żeglugi.
2. Służba SAR, w przypadku otrzymania informacji o statkach, o których mowa w art. 27b
ust. 1 pkt 1 ustawy, niezwłocznie przekazuje tą informację właściwej Służbie VTS, za pomocą
systemu wymiany informacji bezpieczeństwa żeglugi.
3. Kapitan statku zmierzającego do portu polskiego przekazuje informacje zgodnie z:
1) art. 28a ustawy,
2) art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 4 września 2008 r. o ochronie żeglugi i portów morskich
– za pomocą systemu kontrolno-informacyjnego dla portów polskich.

5
4. Armator statku przewożącego ładunki niebezpieczne lub zanieczyszczające przekazuje
informacje zgodnie z art. 10a ust. 1 ustawy z dnia 16 marca 1995 r. o zapobieganiu
zanieczyszczaniu morza przez statki za pomocą systemu kontrolno-informacyjnego dla portów
polskich.
5. Armator lub kapitan statku, o którym mowa w art. 11b ust. 2 ustawy, przekazuje
informacje o statku zgodnie z tym artykułem, za pomocą systemu kontrolno-informacyjnego dla
portów polskich.
6. Kapitan portu przekazuje organowi inspekcyjnemu informacje dotyczące aktualnego czasu
przybycia i wypłynięcia każdego statku zawijającego do jego portu lub kotwicowiska, wraz
z identyfikatorem danego portu, za pomocą systemu wymiany informacji bezpieczeństwa
żeglugi.
7. Pilot morski przekazuje informacje, o których mowa w art. 36 ust. 9 ustawy, za pomocą
systemu wymiany informacji bezpieczeństwa żeglugi.
8. Podmiot zarządzający portem lub przystanią morską przekazuje informacje, o których
mowa w art. 37 ust. 5 ustawy, za pomocą systemu wymiany informacji bezpieczeństwa żeglugi.
9. Organ inspekcyjny przekazuje właściwej Służbie VTS informacje o statkach, o których
mowa w art. 27b ust. 1 pkt 4 ustawy, za pomocą systemu wymiany informacji bezpieczeństwa
żeglugi.
10. Morskie Ratownicze Centrum Koordynacyjne w ramach realizacji zadań punktu odbioru
alertu, o których mowa w art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 4 września 2008 r. o ochronie żeglugi
i portów morskich, przekazuje właściwe informacje związane z alertem, za pomocą systemu
wymiany informacji bezpieczeństwa żeglugi.


§
12. 1. Systemy teleinformatyczne działające w ramach narodowego systemu SafeSeaNet
powinny spełniać następujące wymagania:
1) posiadać dostępność nie mniejszą niż określona w dokumencie IFCD;
2) zapewniać możliwość archiwizowania i odzyskiwania danych w określonym
w dokumencie IFCD okresie czasowym;
3) umożliwiać przekazywanie informacji 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu;
4) umożliwiać przekazywanie, niezwłocznie po otrzymaniu żądania, informacji o statku
i ładunkach niebezpiecznych lub zanieczyszczających przewożonych na pokładzie statku,
właściwym organom państw członkowskich;
5) utrzymywać stale właściwy poziom bezpieczeństwa teleinformatycznego;
6) zapewniać dostęp tylko dla uprawnionych użytkowników.
2. W razie zaistnienia awarii lub planowanych przerw w pracy, zapewnia się wymianę
informacji przy użyciu telefonu, faksu lub poczty elektronicznej.
3. W celu regularnego sprawdzania funkcjonowania wszystkich podsystemów narodowego
systemu SafeSeaNet, dyrektorzy właściwych urzędów morskich przeprowadzają okresowe
inspekcje techniczne oraz podejmują czynności niezbędne dla zapewnienia ciągłości jego
działania.

§ 13. Podmioty tworzące i uczestniczące w narodowym systemie SafeSeaNet podejmują
środki niezbędne do zapewnienia:
1) ochrony przed nieuprawnionym dostępem do:
a) podsytemów SafeSeaNet,
b) danych i informacji wymienianych za pomocą systemu SafeSeaNet;
2) wykorzystywania danych i informacji wymienianych za pomocą systemu SafeSeaNet

6
tylko zgodnie z ich przeznaczeniem.

§ 14. Podmioty, o których mowa w § 6 ust. 1 i 2, którym przed dniem wejścia w życie
rozporządzenia udzielono prawa dostępu do narodowego systemu SafeSeaNet, zachowują to
prawo.

§ 15. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
MINISTER INFRASTRUKTURY

7

UZASADNIENIE


Projektowane rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie Narodowego Systemu
Monitorowania Ruchu Statków i Przekazywania Informacji (NationalSafeSeaNet), zwane dalej
„rozporządzeniem”, wykonuje upoważnienie ustawowe, o którym mowa w art. 91 ust. 2 ustawy
z dnia … o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. Nr …, poz. ...), zwanej dalej „ustawą”.
Stosownie do zakresu delegacji zawartej w art. 91 ust. 2 ustawy, projekt rozporządzenia
wprowadza przepisy dotyczące sposobu funkcjonowania i organizacji Narodowego Systemu
Monitorowania Ruchu Statków i Przekazywania Informacji, obowiązków Służby VTS
dotyczących monitorowania statków, sposobu przekazywania informacji o statkach, o których
mowa w art. 90 ust. 1, oraz podmiotów, którym przekazuje się te informacje, sposobu
rozpowszechniania informacji o zdarzeniach, o których mowa w art. 88 ust. 1, oraz o statkach,
o których mowa w art. 90 ust. 1, wymagań wobec systemów teleinformatycznych działających
w ramach Narodowego Systemu Monitorowania Ruchu Statków i Przekazywania Informacji.
Potrzeba wprowadzenia rozporządzenia w przedmiotowej sprawie podyktowana została
działaniami na forum Unii Europejskiej zmierzającymi do harmonizacji elektronicznej wymiany
informacji morskich, w szczególności informacji związanych z ruchem statków i przewozem
ładunków niebezpiecznych lub zanieczyszczających. Zbudowany w tym celu i stale rozwijany
przez Komisję Europejską, we współpracy z państwami członkowskimi, wspólnotowy system
monitorowania ruchu statków i przekazywania informacji, tzw. SafeSeaNet, został w roku 2009
oficjalnie ogłoszony jako obowiązujący na poziomie Wspólnoty przepisami nowej Dyrektywy
2009/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2009 r. zmieniającej
Dyrektywę 2002/59/WE ustanawiającą wspólnotowy system monitorowania ruchu statków
i przekazywania informacji. Zgodnie z założeniami ww. Dyrektywy 2009/17/WE wspólnotowy
system SafeSeaNet powinien składać się z sieci krajowych systemów SafeSeaNet
(tzw.
NationalSafeSeaNet) utworzonych w poszczególnych państwach członkowskich UE,
połączonych za pomocą centralnego systemu SafeSeaNet zarządzanego przez Komisję
Europejską.
W związku z powyższym, w celu prawidłowego wywiązywania się Rzeczypospolitej
Polskiej ze zobowiązań nałożonych na państwa członkowskie Dyrektywą 2002/59/WE, jak

8