Rządowy projekt ustawy o bezpieczeństwie morskim

3. Organ inspekcyjny akceptuje świadectwo wydane przez państwo inne niż określone
w ust. 2, potwierdzające spełnienie szczególnych wymogów stateczności przez prom
pasażerski typu ro-ro lub szybki statek pasażerski, za równoważne certyfikatowi, o którym
mowa w ust. 1.
4. Wydanie lub uznanie statkowi uprawiającemu regularną żeglugę promów pasażerskich
typu ro-ro certyfikatu zwolnienia, o którym mowa w § 20 ust. 2 pkt 2, przed
przeprowadzeniem w trakcie weryfikacji wstępnej w ramach inspekcji wstępnej czynności,
o których mowa w § 11 ust. 2, powinno zostać poprzedzone wyjaśnieniem występujących
zastrzeżeń dotyczących zasadności wydania tego certyfikatu, w drodze ustaleń z właściwym
państwem przyjmującym lub administracją państwa bandery.
5. Przed wydaniem statkowi uprawiającemu regularną żeglugę promów pasażerskich typu
ro-ro pozwolenia na eksploatację jednostki szybkiej, o którym mowa w § 20 ust. 4 pkt 2,
należy uwzględnić ograniczenia operacyjne wynikające z lokalnych warunków żeglugi.

§ 23. 1. Statek rybacki o długości pomiarowej 24 m i większej powinien posiadać:
1) certyfikat zgodności statku rybackiego wraz z wykazem wyposażenia (formularz F) –
wystawiony na okres 5 lat, corocznie potwierdzany, przy czym potwierdzenie może nastąpić
w okresie od 3 miesięcy przed do 3 miesięcy po dacie rocznicy;
2) certyfikat zwolnienia statku rybackiego – jeżeli został wystawiony.
2. Wzory dokumentów bezpieczeństwa statku, o których mowa w ust. 1, określa załącznik
nr 5 do rozporządzenia.

§ 24. 1. Statki inne niż wymienione w § 20 – 23 powinny posiadać odpowiednio:
1) kartę bezpieczeństwa – wystawioną na okres 5 lat, corocznie potwierdzaną, przy czym
potwierdzenie może nastąpić w okresie od 3 miesięcy przed do 3 miesięcy po dacie rocznicy,
z zastrzeżeniem ust. 2;
2) kartę bezpieczeństwa na podróż jednorazową;
3) kartę bezpieczeństwa „Ł", którą wydaje się dla statków małych o prostej budowie,
uprawiających żeglugę krajową – wystawianą na okres 5 lat, corocznie potwierdzaną, przy
czym potwierdzenie może nastąpić w okresie od 3 miesięcy przed do 3 miesięcy po dacie
rocznicy.
2. Statek morski używany do celów sportowych lub rekreacyjnych, o długości całkowitej
od 15 do 24 m, który nie jest używany do prowadzenia działalności gospodarczej, powinien
posiadać kartę bezpieczeństwa wystawioną na okres 5 lat, potwierdzoną pomiędzy 2 i 3
rocznicą.
3. Wzory dokumentów bezpieczeństwa statku, o których mowa w ust. 1, określa załącznik
nr 6 do rozporządzenia.
4.
Statek towarowy o pojemności brutto od 300 do 500, uprawiający żeglugę
międzynarodową, oprócz dokumentów bezpieczeństwa statku określonych w ust. 1, powinien
posiadać certyfikat bezpieczeństwa radiowego statku towarowego, wystawiony na okres 5 lat
i corocznie potwierdzany, wraz z wykazem wyposażenia w urządzenia radiowe (formularz R),
którego wzór określa załącznik nr 7 do rozporządzenia.
§ 25. Okresy ważności dokumentów bezpieczeństwa statku, o których mowa w § 20, § 23
oraz § 24, mogą być przedłużone o okres do trzech miesięcy, w przypadku określonym
w Prawidle I/14 Konwencji SOLAS.

§ 26. 1. Organ inspekcyjny może, bez przeprowadzenia inspekcji, przedłużyć jednorazowo
dokumenty bezpieczeństwa statku na okres do trzech miesięcy, a dla statków uprawiających
krótkie podróże morskie na okres do jednego miesiąca od daty utraty ich ważności, w celu
dopłynięcia statku do portu, w którym może być przeprowadzona inspekcja.

11
2. W przypadku przedłużenia ważności dokumentów bezpieczeństwa statku przez konsula
powiadamia on o tym fakcie dyrektora urzędu morskiego właściwego dla portu macierzystego
statku.
3. Konsul może, powiadamiając dyrektora urzędu morskiego właściwego dla portu
macierzystego statku, upoważnić wyznaczoną w tym celu osobę w porcie, w którym statek
przebywa, lub uznaną instytucję klasyfikacyjną do wykonania czynności inspekcyjnych.

Rozdział 5

Przepisy przejściowe i końcowe

§ 27. Dokumenty bezpieczeństwa statku wydane na podstawie przepisów dotychczasowych
zachowują ważność do końca, wskazanego w tych dokumentach, terminu ich ważności.

§ 28. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.



MINISTER INFRASTRUKTURY

12
Zał czniki
do rozporz dzenia
Ministra Infrastruktury
z dnia … (poz. …)
Zał cznik nr 1
Procedura przegl du promu pasażerskiego typu ro-ro i szybkiego statku pasażerskiego
1. Przegląd promu pasażerskiego typu ro-ro i szybkiego statku pasażerskiego powinien
obejmować w szczególności następujące czynności:
1) uruchomienie generatora awaryjnego;
2) sprawdzenie działania oświetlenia awaryjnego;
3) sprawdzenie działania awaryjnego źródła zasilania urządzeń radiokomunikacyjnych;
4) próbę systemu powiadamiania ogólnego;
5) przeprowadzenie ćwiczebnego alarmu pożarowego, obejmującego demonstrację użycia
indywidualnego wyposażenia strażackiego;
6) uruchomienie awaryjnej pompy pożarowej z dwoma wężami podłączonymi do głównej
linii pożarowej;
7) sprawdzenie działania zdalnych wyłączników awaryjnych zasilania paliwa do kotłów,
silnika głównego i pomocniczego oraz odcięcia wentylacji;
8) sprawdzenie działania zdalnych i miejscowych urządzeń zamykających klapy pożarowe;
9) próbę pożarowego systemu wykrywczego i systemu alarmowego;
10) sprawdzenie działania drzwi pożarowych;
11) sprawdzenie działania pomp zęzowych;
12) zamknięcie drzwi wodoszczelnych, zarówno ze stanowisk miejscowych, jak i w sposób
zdalny;
13) sprawdzenie znajomości planu zabezpieczenia niezatapialności statku przez dowództwo
statku;
14) opuszczenie przynajmniej jednej łodzi ratowniczej i jednej łodzi ratunkowej na wodę,
uruchomienie ich napędu, sprawdzenie układu sterowniczego, podniesienie łodzi i
umieszczenie na pozycjach na pokładzie;
15) sprawdzenie wyposażenia wszystkich łodzi ratunkowych i ratowniczych;
16) próba głównego i pomocniczego urządzenia sterowego statku.
2. Przegląd powinien obejmować sprawdzenie i ocenę systemu planowego utrzymania statku.
3. Przegląd w szczególności powinien mieć na celu ocenę:
1) znajomości oraz sprawności wykonywania przez członków załogi procedur
postępowania w sytuacjach awaryjnych oraz związanych z bezpieczeństwem statku;
2) procedur prowadzenia wacht nawigacyjnych i dotyczących wykonywania prac na statku
oraz operacji ładunkowych;
3) rozkładu obowiązków pod względem powodowania nadmiernego zmęczenia członków
załogi, w szczególności personelu wachtowego.
Ocena, o której mowa w pkt 1 i 2, powinna obejmować sprawdzenie znajomości języka
roboczego używanego na statku, niezbędnej do właściwego rozumienia i wykonywania tych
procedur oraz prowadzenie właściwych zapisów w dzienniku okrętowym, poświadczających
w szczególności szkolenia w zakresie:
a) zapoznania ze statkiem, obowiązującymi procedurami i zakresem obowiązków,
b) kierowania tłumem,
c) bezpieczeństwa - dla personelu sprawującego bezpośrednią opiekę nad pasażerami w
pomieszczeniach pasażerskich, w szczególności nad osobami starszymi i niepełnosprawnymi
w sytuacji niebezpieczeństwa,
d) zarządzania kryzysowego,
e) zachowań ludzkich.

13

Zał cznik nr 2
Procedura inspekcji promu pasażerskiego typu ro-ro w czasie żeglugi regularnej

W ramach inspekcji promu pasażerskiego typu ro-ro w czasie żeglugi regularnej sprawdzeniu
podlegają:
1. System informacji o pasażerach, na który składają się:
1) zgodny z przepisami i skuteczny system rejestracji pasażerów;
2) środki przedsięwzięte w celu zapewnienia, że nie została przekroczona liczba pasażerów,
do której przewozu statek jest uprawniony;
3) sposób przekazywania kapitanowi informacji o całkowitej liczbie pasażerów i, jeśli ma
to miejsce, sposób uwzględniania w tej liczbie pasażerów, którzy pozostają na pokładzie oraz
podejmują podróż powrotną bez schodzenia na ląd.
2. System informacji o stanie załadowania i stateczności statku, obejmujący:
1) stosowanie wiarygodnych wskaźników zanurzenia statku;
2) środki podjęte w celu zapewnienia, że statek nie został nadmiernie załadowany, a
odpowiednie wodnice ładunkowe nie zostały przekroczone;
3) ocenę stanu załadowania i stateczności statku, dokonywaną zgodnie z odpowiednimi
wymaganiami;
4) sprawdzenie, czy ładunek jest ważony w sytuacji, gdy jest to wymagane, a odpowiednie
dane liczbowe są przekazywane na statek i używane do oceny stanu jego załadowania i
stateczności;
5) sprawdzenie, czy plany zabezpieczenia niezatapialności statku są wywieszone na stałe w
widocznym miejscu, a oficerowie zostali wyposażeni w broszury zawierające te informacje.
3. rodki bezpieczeństwa w czasie podróży morskiej, obejmujące:
1) procedury zapewniające przygotowanie statku do podróży morskiej, wykonywane przed
odcumowaniem, zawierające potwierdzenie zamknięcia wszystkich drzwi i otworów
wodoszczelnych i strugoszczelnych kadłuba;
2) procedury sprawdzające zamknięcie furt pokładu samochodowego przed
odcumowaniem lub zapewniające, że pozostają one otwarte jedynie przez czas niezbędny do
umożliwienia zamknięcia otwieranego dziobu;
3) urządzenia zamykające furtę dziobową, rufową lub furty boczne oraz wyposażenie
statku w system wskaźników i podglądu, umożliwiający monitorowanie ich stanu na mostku
nawigacyjnym.
4. System ogłoszeń dotyczących bezpieczeństwa, obejmujący:
1) sposób ogłaszania, w odpowiednim języku, instrukcji dotyczących bezpieczeństwa oraz
wywieszania instrukcji dotyczących procedur awaryjnych;
2) sprawdzenie, czy instruktaż dotyczący bezpieczeństwa następuje w chwili rozpoczęcia
podróży i jest słyszalny we wszystkich miejscach publicznych, łącznie z pokładami otwartymi
dostępnymi dla pasażerów.
5. Poprawność prowadzenia zapisów w dzienniku okrętowym, dotyczących w szczególności
zamykania furt ładunkowych, drzwi wodoszczelnych i zamknięć wodoodpornych i
strugoszczelnych, alarmów ćwiczebnych zamykania drzwi wodoszczelnych, sprawdzania
urządzenia sterowego, danych dotyczących zanurzenia, wolnej burty i stateczności, języka
roboczego załogi.
6.
Zasady przewozu materiałów niebezpiecznych lub towarów mogących zanieczyścić
środowisko, obejmujące:
1) zgodności z właściwymi przepisami;

14
2) dołączanie manifestu lub planu ładunkowego do deklaracji przewozu ładunku,
określających jego położenie na statku, a także dostępność na lądzie kopii manifestu lub
planu;
3) pozwolenie na przewóz ładunku na statku pasażerskim;
4) właściwe oznakowanie, położenie i zamocowanie ładunku, w tym także pojazdów
samochodowych przewożących takie materiały i towary;
5) znajomość przez kapitana odpowiednich procedur powiadamiania w niebezpieczeństwie,
procedur awaryjnych oraz zasad udzielania pierwszej pomocy w razie wystąpienia wypadku z
udziałem takich ładunków;
6) zapewnienie stałej wentylacji używanych pokładów samochodowych, zwiększanie jej
intensywności w czasie pracy silników samochodów oraz wyposażenie mostka
nawigacyjnego w system sygnalizacji pracy urządzeń wentylacyjnych pokładów
samochodowych.
7. System mocowania pojazdów samochodowych z ładunkiem, obejmujący:
1) mocowanie indywidualne lub blokowe;
2) dostępność wystarczającej ilości odpowiednio mocnych punktów mocowania;
3) sposób mocowania w złych warunkach pogodowych;
4) sposób mocowania wagonów kolejowych i pojazdów mechanicznych, jeśli występuje;
5) sprawdzenie, czy na statku jest poradnik mocowania ładunku.
8. System nadzoru pokładów samochodowych, obejmujący:
1) ciągłą obserwację lub nadzór nad uniemożliwieniem nieautoryzowanego wejścia na
pokłady samochodowe i przemieszczania się pojazdów w złych warunkach pogodowych;
2) sprawdzenie zamknięcia drzwi pożarowych i wejściówek;
3) wywieszenie informacji zakazujących pasażerom wstępu na pokłady samochodowe w
czasie pobytu statku w morzu.
9. Procedury zamykania drzwi wodoszczelnych, obejmujące:
1) przestrzeganie procedury ustanowionej w instrukcjach;
2) przeprowadzanie alarmów ćwiczebnych;
3) sterowanie zamykaniem z mostka, ustawione, jeżeli jest to możliwe, w pozycji
sterowania miejscowego;
4) zamykanie drzwi w warunkach ograniczonej widzialności i w sytuacjach
niebezpiecznych;
5) znajomość obsługi drzwi przez załogę oraz świadomość zagrożeń związanych z ich
nieprawidłowym używaniem.
10. System patroli przeciwpożarowych, w tym system obserwacji, o którym mowa w pkt 8
ppkt 1, prowadzony w celu wczesnego wykrycia ognia, obejmujący również pomieszczenia,
w których instalacja wykrywcza i alarmowa nie jest zainstalowana.
11. System łączności w niebezpieczeństwie, obejmujący:
1) liczbę członków załogi, zgodnie z rozkładem alarmowym, wystarczającą do pomocy
pasażerom w sytuacji niebezpieczeństwa oraz system ich identyfikacji;
2) możliwość porozumiewania się członków załogi z pasażerami w sytuacji
niebezpieczeństwa, biorąc pod uwagę:
a) główne języki pasażerów korzystających z przewozów na danej trasie,
b) prawdopodobieństwo, że użycie podstawowych słów angielskich do wydawania
zasadniczych poleceń może zapewnić porozumienie się z pasażerem potrzebującym pomocy,
niezależnie od tego, czy pasażer i członek załogi używają wspólnego języka,
c) możliwości porozumiewania się w niebezpieczeństwie za pomocą wszelkich innych
środków w przypadku braku możliwości komunikacji werbalnej;
3) zakres, w jakim pełne instrukcje bezpieczeństwa zostały przedstawione pasażerom w ich
językach ojczystych;

15