Rządowy projekt ustawy o bezpieczeństwie morskim

członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy
o Europejskim Obszarze Gospodarczym – państwo bandery zaakceptowało zobowiązanie
armatora do spełnienia wymogów weryfikacji wstępnych i przeglądów specjalnych;
5) w uzgodnieniu z właściwymi organami państw przyjmujących zostały ustanowione
i wdrożone zintegrowane plany zwalczania nagłych zagrożeń.
2. Weryfikacja wstępna w ramach inspekcji wstępnej obejmuje czynności określone w ust. 1
pkt 2 oraz w procedurze przeglądu promu pasażerskiego typu ro-ro określonej w załączniku
nr 1 do rozporządzenia.
3. Organ inspekcyjny wyznacza datę przeprowadzenia weryfikacji wstępnej w ramach
inspekcji wstępnej na dzień następujący w ciągu 30 dni od dnia potwierdzenia spełnienia
wymagań, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 3.
4. Pozytywny wynik weryfikacji wstępnej w ramach inspekcji wstępnej jest warunkiem
niezbędnym do rozpoczęcia regularnej żeglugi promów pasażerskich typu ro-ro,
z zastrzeżeniem ust. 5.
5. Prom pasażerski typu ro-ro oraz szybki statek pasażerski nie podlega weryfikacji wstępnej
w ramach inspekcji wstępnej, w przypadku gdy:
1) uprawiał regularną żeglugę promów pasażerskich typu ro-ro w warunkach
eksploatacyjnych odpowiadających nowym warunkom takiej żeglugi oraz podlegał
weryfikacji wstępnej lub przeglądowi specjalnemu w innym państwie członkowskim Unii
Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu
(EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, których wyniki zostały
uwzględnione i zaakceptowane przez organ inspekcyjny;
2) uprawiał regularną żeglugę promów pasażerskich typu ro-ro i podlegał weryfikacji
wstępnej w ramach inspekcji wstępnej, o której mowa w § 4 ust. 2, oraz rozpoczyna taką
żeglugę na innej trasie, na której istnieją uznane przez właściwe organy państw
przyjmujących zbliżone warunki eksploatacyjne, spełniając wszystkie wymogi dotyczące
bezpiecznej eksploatacji na tej trasie; na wniosek armatora właściwy organ administracji
morskiej Rzeczypospolitej Polskiej może wcześniej potwierdzić swoje uznanie podobieństwa
warunków eksploatacyjnych;
3) zaistniały niespodziewane okoliczności powodujące konieczność natychmiastowej
zamiany, w miejsce innego statku, w celu utrzymania ciągłości regularnej żeglugi promów
pasażerskich typu ro-ro, pod warunkiem, że:
a) sprawdzenie dokumentów bezpieczeństwa statku i oględziny statku nie wykazały
niedociągnięć w spełnianiu wymogów niezbędnych do jego bezpiecznej eksploatacji,
b) weryfikacja wstępna zostanie przeprowadzona w ciągu jednego miesiąca od dnia
dokonania takiej zamiany.

§ 12. 1. Przegląd specjalny prowadzony w ramach inspekcji doraźnej odbywa się zgodnie
z procedurą przeglądu promu pasażerskiego typu ro-ro określoną w załączniku nr 1
do rozporządzenia oraz procedurą inspekcji promu pasażerskiego typu ro-ro w czasie żeglugi
regularnej określoną w załączniku nr 2 do rozporządzenia, z uwzględnieniem
§ 11 ust. 1 pkt 2.
2. Przegląd specjalny prowadzony w ramach inspekcji okresowej odbywa się zgodnie
z procedurą przeglądu promu pasażerskiego typu ro-ro określoną w załączniku nr 1
do rozporządzenia. Za przegląd taki uznaje się inspekcję obejmującą czynności określone
w ust. 1.
3. Przegląd specjalny, o którym mowa w ust. 2, przeprowadza się w przypadku dokonania
na promie pasażerskim typu ro-ro lub szybkim statku pasażerskim napraw, zmian
lub modyfikacji o istotnym znaczeniu.

6
4. W przypadku zmiany armatora, bandery lub klasyfikatora organ inspekcyjny, biorąc pod
uwagę wyniki dotychczasowych weryfikacji i przeglądów przeprowadzonych na promie
pasażerskim typu ro-ro lub szybkim statku pasażerskim, może zwolnić statek z przeglądu,
o którym mowa w ust. 3, pod warunkiem, że zmiany te nie wpływają na jego bezpieczną
eksploatację.
§ 13. 1. Organ inspekcyjny dokonujący czynności określonych w § 11 ust. 2 oraz § 12 ust. 1
i 2 współdziała z organami inspekcyjnymi innych państw przyjmujących, dokonujących
inspekcji na tym samym statku. O nieprawidłowościach ujawnionych w wyniku tej inspekcji
organy inspekcyjne informują właściwe organy administracji państw przyjmujących.
2. Organ inspekcyjny może przeprowadzić przegląd specjalny w ramach inspekcji okresowej
lub doraźnej na wniosek właściwego organu administracji innego państwa przyjmującego.
3. Na wniosek armatora organ inspekcyjny zaprasza przedstawicieli właściwego organu
administracji państwa bandery promu pasażerskiego typu ro-ro lub szybkiego statku
pasażerskiego do uczestniczenia w przeglądzie specjalnym w ramach inspekcji okresowej
lub doraźnej.
4. Planując przeprowadzenie przeglądu specjalnego w ramach inspekcji okresowej
lub doraźnej, bierze się pod uwagę harmonogram eksploatacyjny i remontowy statku.
5. Z przeprowadzonego przeglądu specjalnego w ramach inspekcji okresowej lub doraźnej
sporządza się sprawozdanie, którego kopię organ inspekcyjny przesyła Komisji Europejskiej,
za pomocą baz danych nadzorowanych przez Europejską Agencję Bezpieczeństwa
Morskiego.
6. W przypadku powtarzających się rozbieżności z państwem przyjmującym co do spełnienia
wymogów określonych w § 11 ust. 1 pkt 1 – 3, organ inspekcyjny informuje o tym Komisję
Europejską w sposób określony w ust. 5, wskazując przyczyny niezgodności.

§ 14. 1. W przypadku uzasadnionego podejrzenia lub stwierdzenia, że stan statku, jego stałych
urządzeń lub wyposażenia nie odpowiada stanowi stwierdzonemu w dokumentach uznanej
instytucji klasyfikacyjnej, organ inspekcyjny rozszerza odpowiednio zakres inspekcji,
o których mowa w § 4 ust. 1, weryfikacji wstępnej w ramach inspekcji wstępnej oraz
przeglądu specjalnego w ramach inspekcji okresowej lub doraźnej i zawiadamia o tym
instytucję klasyfikacyjną oraz może zażądać przeprowadzenia przez tę instytucję ponownego
przeglądu.
2. W przypadku uzasadnionego podejrzenia co do autentyczności dokumentów, o których
mowa w § 5 ust. 1 pkt 5, wystawionych przez:
1) właściwy organ administracji morskiej Rzeczypospolitej Polskiej lub uznaną instytucję
klasyfikacyjną – sprawdza się ich autentyczność na miejscu;
2) właściwe organy innych administracji – dokonuje się sprawdzenia ich autentyczności
korespondencyjnie w państwie bandery, bez zatrzymywania statku, i przekazuje informacje
do portu, do którego udaje się statek.

§ 15. 1. W przypadku, gdy w wyniku inspekcji, o której mowa w art. 20 ust. 1 pkt 5 ustawy
o bezpieczeństwie morskim, podjęto działania określone w art. 27 ust. 1 ustawy
o bezpieczeństwie morskim, organ inspekcyjny cofa zatrzymanie statku, zakaz użycia statku
lub wstrzymanie operacji, podczas których zostały stwierdzone nieprawidłowości, po
uzyskaniu pozytywnego wyniku ponownie przeprowadzonej inspekcji.
2. Na podstawie pozytywnych wyników inspekcji, o której mowa w ust. 1, organ inspekcyjny
wydaje dokumenty bezpieczeństwa statku.

§ 16. 1. Organ inspekcyjny dokonujący weryfikacji wstępnej w ramach inspekcji wstępnej
oraz przeglądu specjalnego w ramach inspekcji okresowej lub doraźnej, na podstawie art. 27

7
ust. 1 ustawy o bezpieczeństwie morskim nie zezwala na uprawianie przez statek regularnej
żeglugi promów pasażerskich typu ro-ro, w przypadku gdy występują następujące uchybienia:
1) nie są spełnione wymogi określone w § 11 ust. 1 pkt 1 – 4;
2) czynności dokonane na podstawie § 11 ust. 2 albo § 12 ust. 1 i 2 zakończyły się wynikiem
negatywnym, co powoduje bezpośrednie zagrożenie bezpieczeństwa statku lub życia załogi
i pasażerów;
3) w sposób powodujący bezpośrednie zagrożenie bezpieczeństwa statku lub życia załogi
i pasażerów nie są spełnione wymagania określone w:
a) przepisach dotyczących przewozu na statkach morskich materiałów niebezpiecznych
i substancji mogących zanieczyścić środowisko,
b) przepisach dotyczących wyszkolenia i kwalifikacji zawodowych marynarzy,
c) rozporządzeniu (WE) nr 336/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 lutego
2006 r. w sprawie wdrożenia we Wspólnocie Międzynarodowego kodeksu zarządzania
bezpieczeństwem oraz uchylającym rozporządzenie Rady (WE) nr 3051/95 (Dz. Urz. UE
L 64 z 04.03.2006, str. 1, z późn. zm.);
4) państwo bandery nie przeprowadziło konsultacji z właściwym organem administracji
morskiej Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie wydawania certyfikatów zwolnienia
z obowiązku spełnienia szczególnych wymogów stateczności albo pozwolenia na eksploatację
jednostki szybkiej, określonych w § 22 ust. 4 i 5.
2. Decyzję niezezwalającą na uprawianie przez statek regularnej żeglugi promów
pasażerskich typu ro-ro organ inspekcyjny, w wyniku przeprowadzonej weryfikacji wstępnej
w ramach inspekcji wstępnej, o której mowa w ust. 1, wydaje w ciągu 30 dni od dnia
inspekcji.
3.
O decyzji niezezwalającej na uprawianie przez statek regularnej żeglugi promów
pasażerskich typu ro-ro wydanej w wyniku czynności, o których mowa w ust. 1, organ
inspekcyjny powiadamia niezwłocznie w formie pisemnej armatora, podając pełne
uzasadnienie.
4. Potwierdzenie usunięcia uchybień, o których mowa w ust. 1, następuje odpowiednio
w drodze ponownej weryfikacji wstępnej lub przeglądu specjalnego.
5. Organ inspekcyjny nie zezwala na uprawianie regularnej żeglugi promów pasażerskich
typu ro-ro także w przypadku, gdy armatorowi polecono usunięcie w określonym
i uzasadnionym terminie uchybień stwierdzonych na statku będącym w eksploatacji,
niepowodujących bezpośredniego niebezpieczeństwa dla statku lub życia załogi i pasażerów,
jeżeli nie zostały one w tym terminie usunięte. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.

§ 17. 1. Z przeprowadzonych inspekcji, o których mowa w § 4 ust. 1, weryfikacji wstępnej
w ramach inspekcji wstępnej oraz przeglądu specjalnego w ramach inspekcji okresowej lub
doraźnej sporządza się protokół, który podpisuje inspektor i kapitan statku albo osoba przez
niego wyznaczona.
2. Protokół sporządza się w 3 egzemplarzach. Po jednym egzemplarzu protokołu otrzymują
kapitan statku albo osoba przez niego wyznaczona oraz armator statku. Trzeci egzemplarz
dołącza się do akt sprawy.
3. W protokole wpisuje się polecenia i zalecenia dla armatora oraz kapitana statku, wydane
na podstawie wyników przeprowadzonej inspekcji, weryfikacji wstępnej w ramach inspekcji
wstępnej lub przeglądu specjalnego w ramach inspekcji okresowej lub doraźnej.
4. Kapitan statku albo osoba przez niego wyznaczona, przed podpisaniem protokołu, może
zgłosić dyrektorowi właściwego urzędu morskiego pisemne zastrzeżenia do ustaleń
protokołu.
5. W terminie 7 dni od dnia zgłoszenia zastrzeżeń do ustaleń protokołu dyrektor właściwego
urzędu morskiego:

8
1) uwzględnia zastrzeżenia i dokonuje zmian w protokole albo
2) odmawia, w drodze decyzji, uwzględnienia zmian w protokole.
6. Kapitan statku zgłasza na piśmie wykonanie poleceń i zaleceń wydanych na podstawie
wyników przeprowadzonej inspekcji, weryfikacji wstępnej w ramach inspekcji wstępnej
oraz przeglądu specjalnego w ramach inspekcji okresowej lub doraźnej organowi
inspekcyjnemu, który je wydał, w wyznaczonym przez ten organ terminie.

§ 18. Spełnienie przez armatora wymagań w zakresie zarządzania bezpieczną eksploatacją
stwierdza organ inspekcyjny na podstawie przeprowadzonego audytu i wystawia odpowiedni
dokument zgodności.

Rozdział 4

Rodzaje i wzory dokumentów bezpieczeństwa statku

§ 19. 1. Dokumenty bezpieczeństwa statku wydaje się w trzech egzemplarzach, które
otrzymują kapitan statku, armator oraz organ inspekcyjny.
2. Oryginały dokumentów bezpieczeństwa statku, kopię dokumentu zgodności wystawionego
armatorowi oraz dokumenty uznanej instytucji klasyfikacyjnej lub ich poświadczone kopie
przechowuje się na statku, w miejscu dostępnym dla organu inspekcyjnego.

§ 20. 1. Statek pasażerski lub inny statek o pojemności brutto powyżej 500, uprawiający
żeglugę międzynarodową, z wyjątkiem statku rybackiego, powinien posiadać następujące
dokumenty bezpieczeństwa statku:
1) tymczasowy certyfikat zarządzania bezpieczeństwem lub certyfikat zarządzania
bezpieczeństwem wystawiony na okres 5 lat i potwierdzany w okresie pomiędzy 24 a 36
miesiącem jego ważności;
2) kopię tymczasowego dokumentu zgodności lub kopię dokumentu zgodności
wystawionego na okres 5 lat i corocznie potwierdzanego, przy czym potwierdzenie może
nastąpić w okresie od 3 miesięcy przed do 3 miesięcy po dacie rocznicy.
2. Statek pasażerski, oprócz dokumentów bezpieczeństwa statku, o których mowa w ust. 1,
powinien posiadać:
1) certyfikat bezpieczeństwa statku pasażerskiego wraz z wykazem wyposażenia (formularz
P) – wystawiony na okres 1 roku;
2) certyfikat zwolnienia – jeżeli został wystawiony, na podstawie Prawidła I/12 Konwencji
SOLAS;
3) wykaz ograniczeń żeglugi statku pasażerskiego sporządzony zgodnie z postanowieniami
Konwencji SOLAS;
4) plan współpracy w poszukiwaniu i ratownictwie – jeżeli został wystawiony na podstawie
Prawidła V/7.3 Konwencji SOLAS.
3. Statek towarowy, oprócz dokumentów bezpieczeństwa statku, o których mowa w ust. 1,
powinien posiadać:
1) certyfikat bezpieczeństwa statku towarowego wraz z wykazem wyposażenia (formularz
C) – wystawiony na okres 5 lat i corocznie potwierdzany, przy czym potwierdzenie może
nastąpić w okresie od 3 miesięcy przed do 3 miesięcy po dacie rocznicy;
2) certyfikat zwolnienia – jeżeli został wystawiony na podstawie Prawidła I/12 Konwencji
SOLAS.
4. Jednostka szybka, oprócz dokumentów bezpieczeństwa statku, o których mowa w ust. 1,
powinna posiadać następujące dokumenty wymagane w rozdziale X Konwencji SOLAS:

9
1) certyfikat bezpieczeństwa jednostki szybkiej wraz z wykazem wyposażenia (formularz H)
– wystawiony na okres 5 lat i corocznie potwierdzany, przy czym potwierdzenie może
nastąpić w okresie od 3 miesięcy przed do 3 miesięcy po dacie rocznicy;
2) pozwolenie na eksploatację jednostki szybkiej - wystawione na okres 5 lat.
5. Jednostka dynamicznie unoszona, oprócz dokumentów bezpieczeństwa statku, o których
mowa w ust. 1, powinna posiadać następujące dokumenty:
1) certyfikat konstrukcji i wyposażenia jednostki dynamicznie unoszonej – wystawiony
na okres 1 roku;
2) pozwolenie na eksploatację jednostki dynamicznie unoszonej – wystawione na okres 1
roku;
3) certyfikat zwolnienia – jeżeli został wystawiony na podstawie Prawidła I/12 Konwencji
SOLAS.
6.
Statek specjalistyczny o pojemności brutto 500 i większej, oprócz dokumentów
bezpieczeństwa statku, o których mowa w ust. 1, powinien posiadać następujące dokumenty:
1) certyfikat bezpieczeństwa statku specjalistycznego wraz z wykazem wyposażenia
(formularz SPS) – wystawiony na okres 5 lat, corocznie potwierdzany, przy czym
potwierdzenie może nastąpić w okresie od 3 miesięcy przed do 3 miesięcy po dacie rocznicy;
2) certyfikat zwolnienia – jeżeli został wystawiony na podstawie Prawidła I/12 Konwencji
SOLAS.
7. Certyfikat zwolnienia wystawia się na okres nie dłuższy niż okres ważności certyfikatu,
do którego się odnosi.
8. Wzory dokumentów bezpieczeństwa statku, o których mowa w ust. 1, ust. 2 pkt 1 – 3
oraz ust. 3 – 6, określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.

§ 21.
1.
Wszystkie nowe statki pasażerskie w żegludze krajowej lub istniejące statki
pasażerskie w żegludze krajowej o długości 24 m i większej, uprawiające pasażerską żeglugę
krajową w rozumieniu przepisów o bezpiecznym uprawianiu żeglugi, powinny posiadać
certyfikat bezpieczeństwa statku pasażerskiego w pasażerskiej żegludze krajowej wraz
z wykazem wyposażenia (formularz K), którego wzór określa załącznik nr 4
do rozporządzenia.
2. Certyfikat, o którym mowa w ust. 1, jest wystawiany na okres jednego roku, a jego
ważność może zostać przedłużona przez organ inspekcyjny o 30 dni od dnia upływu okresu
jego ważności. W takim przypadku nowy okres ważności certyfikatu liczy się od dnia upływu
daty jego ważności przed przedłużeniem.
3. Szybkie statki pasażerskie w żegludze krajowej powinny posiadać dokumenty, o których
mowa w § 20 ust. 4. Przed wydaniem statkowi uprawiającemu pasażerską żeglugę krajową
pozwolenia na eksploatację jednostki szybkiej, o którym mowa w § 20 ust. 4 pkt 2, należy
uwzględnić i uzgodnić z właściwymi organami administracji państwa przyjmującego warunki
eksploatacyjne wynikające z lokalnych warunków żeglugi. Warunki te powinny zostać
określone w wydanym pozwoleniu.

§ 22. 1. Statek pasażerski uprawiający regularną żeglugę promów pasażerskich typu ro-ro,
oprócz dokumentów określonych w § 20 ust. 2 albo w § 21, powinien posiadać certyfikat
bezpieczeństwa promu pasażerskiego typu ro-ro lub szybkiego statku pasażerskiego, którego
wzór określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.
2. Organ inspekcyjny uznaje świadectwo wydane przez inne państwo członkowskie Unii
Europejskiej lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu
(EFTA) – stronę umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym potwierdzające spełnienie
szczególnych wymogów stateczności przez prom pasażerski typu ro-ro lub szybki statek
pasażerski, za równoważne certyfikatowi, o którym mowa w ust. 1.

10