Rządowy projekt ustawy o bezpieczeństwie morskim

Projekt
ROZPORZ DZENIE
MINISTRA INFRASTRUKTURY1)

z dnia

w sprawie inspekcji audytów i dokumentów bezpieczeństwa statku morskiego2)


Na podstawie art. 23 ust. 4 ustawy z dnia … o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. Nr …,
poz. …) zarządza się, co następuje:


Rozdział 1

Przepisy ogólne

§ 1. Rozporządzenie określa:
1) terminy, tryb i zakres przeprowadzania poszczególnych rodzajów inspekcji i audytów
państwa bandery;
2) rodzaje i wzory certyfikatów.

§ 2. 1. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do:
1) jednostek pływających Marynarki Wojennej, Straży Granicznej i Policji;
2) statków nowo wybudowanych, przebudowanych, odbudowanych lub remontowanych
udających się w podróż próbną przed rozpoczęciem żeglugi;
3) statków morskich używanych do celów sportowych lub rekreacyjnych o długości
całkowitej nie większej niż 15 m, które nie są używane do prowadzenia działalności
gospodarczej.
2. Karta bezpieczeństwa może być wydana na wniosek armatora statku, o którym mowa
w ust. 1 pkt 3, po przeprowadzeniu inspekcji wstępnej. Do wydawania oraz przedłużania
ważności tej karty stosuje się odpowiednio przepisy § 6 ust. 3 oraz § 24 ust. 2.

§ 3. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) Konwencja SOLAS – Międzynarodową konwencję o bezpieczeństwie życia na morzu,
1974, sporządzoną w Londynie dnia 1 listopada 1974 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 61, poz. 318
i 319, z 1986 r. Nr 35, poz. 177 oraz z 2005 r. Nr 120, poz. 1016) wraz z Protokołem z 1988 r.

1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej – gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2
pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 listopada 2007 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 216, poz. 1594).
2) Niniejsze rozporządzenie dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia:
– dyrektywy Rady 97/70/WE z dnia 11 grudnia 1997 r. ustanawiającej zharmonizowany system bezpieczeństwa
dla statków rybackich o długości 24 m i większej (Dz. Urz. WE L 34 z 09.02.1998, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz.
UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 7, t. 4, str. 3, z późn. zm.),
– dyrektywy Rady 1999/35/WE z dnia 29 kwietnia 1999 r. w sprawie systemu obowiązkowych przeglądów
dla bezpiecznej, regularnej żeglugi promów typu ro-ro i szybkich statków pasażerskich (Dz. Urz. WE L 138
z 01.06.1999, str. 1, z późn. zm; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 7, t. 4, str. 296, z późn. zm.),
– dyrektywy 2003/25/UE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 kwietnia 2003 r. w sprawie szczególnych
wymogów stateczności dotyczących statków pasażerskich typu ro-ro (Dz. Urz. WE L 123 z 17.05.2003, str. 22,
z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 7, t. 7, str. 286, z późn. zm.),
– dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/45/WE z dnia 6 maja 2009 r. w sprawie reguł i norm
bezpieczeństwa statków pasażerskich (Dz. Urz. UE L 163 z 25.06.2009, str. 1, z późn. zm.).

1


dotyczącym Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu, 1974,
sporządzonym w Londynie dnia 11 listopada 1988 r. (Dz. U. z 2008 r. Nr 191, poz. 1173);
2) pasażer – każdą osobę, z wyjątkiem:
a) kapitana i członków załogi lub innych osób zatrudnionych lub zaangażowanych
w jakimkolwiek charakterze na statku dla jego potrzeb,
b) dziecka w wieku poniżej jednego roku;
3) statek pasażerski – statek, który przewozi więcej niż 12 pasażerów;
4) prom pasażerski typu ro-ro – statek pasażerski posiadający urządzenia umożliwiające
wjazd i wyjazd z niego pojazdów drogowych oraz kolejowych;
5) statek towarowy – statek, o którym mowa w Prawidle I/2 Konwencji SOLAS;
6) statek specjalistyczny – statek wyposażony w specjalne urządzenia związane z jego
przeznaczeniem i mający na pokładzie personel specjalistyczny, znajdujący się na nim
w związku z jego przeznaczeniem, niezależnie od załogi statku, którego liczba łącznie
z pasażerami jest większa niż 12 osób;
7) statek rybacki – statek przeznaczony do połowu, skupu, przetwórstwa lub transportu
organizmów morskich, a także do celów szkoleniowych oraz naukowo–badawczych
w zakresie rybołówstwa morskiego;
8) szybki statek pasażerski – jednostkę szybką przewożącą więcej niż 12 pasażerów;
9)


jednostka dynamicznie unoszona – statek posiadający możliwość poruszania się
po powierzchni lub nad powierzchnią wody, którego charakterystyka różni się
od charakterystyki statków wypornościowych, do których mają zastosowanie obowiązujące
konwencje międzynarodowe;
10) jednostka szybka – statek określony w Prawidle 1 rozdziału X Konwencji SOLAS;
11) rocznica – dzień i miesiąc każdego roku, taki sam, jak w dacie upływu ważności danego
dokumentu bezpieczeństwa statku;
12) regularna żegluga promów pasażerskich typu ro-ro – żeglugę pomiędzy co najmniej
dwoma tymi samymi portami lub do i z tego samego portu bez zawinięć pośrednich,
uprawianą przez prom pasażerski typu ro-ro lub szybki statek pasażerski, niezależnie od jego
bandery:
a) zgodnie z opublikowanym rozkładem, lub
b) składającą się z ciągu podróży następujących z określoną regularnością
– w trakcie której przekroczona zostaje odległość 20 mil morskich od brzegu, a przynajmniej
jednym z portów w tej żegludze jest port Rzeczypospolitej Polskiej;
13) uznana instytucja klasyfikacyjna – uznaną organizację zgodnie z przepisami ustawy z
dnia … o bezpieczeństwie morskim, zwanej dalej „ustawą”;
14) państwo przyjmujące – państwo członkowskie Unii Europejskiej lub państwo
członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronę Umowy
o Europejskim Obszarze Gospodarczym, do portu którego lub z portu którego prom
pasażerski typu ro-ro lub szybki statek pasażerski dokonuje podróży w regularnej żegludze
promów pasażerskich typu ro-ro;
15) incydent morski – zdarzenie na morzu lub wodach z nim połączonych, na których statki
morskie uprawiają żeglugę, spowodowane przez lub mające związek z takimi działaniami
statku, przez które ten albo inny statek lub osoba zostały narażone na niebezpieczeństwo, lub
w wyniku którego statek mógł doznać poważnego uszkodzenia konstrukcji lub mogła zostać
wyrządzona szkoda w środowisku naturalnym;
16) audyt – zespół czynności wykonywanych przez organ inspekcyjny, polegających
na sprawdzeniu, czy prawidłowo funkcjonuje wprowadzony u armatora i na statku system
zarządzania bezpieczeństwem;

2
17) krótka podróż morska – podróż, w czasie której statek nie oddala się na odległość
większą niż 200 mil morskich od portu lub miejsca, w którym pasażerowie i załoga mogą
znaleźć bezpieczne schronienie, przy czym odległość pomiędzy portem, z którego rozpoczęto
podróż, a końcowym portem przeznaczenia oraz podróż powrotna nie mogą przekraczać 600
mil morskich; końcowym portem przeznaczenia jest ostatni odwiedzony w planowanej
podróży port, z którego statek rozpoczyna podróż powrotną do portu, w którym ją rozpoczął;
18) żegluga międzynarodowa – żeglugę pomiędzy portami Rzeczypospolitej Polskiej
a portami innych państw;
19) żegluga krajowa – żeglugę po morskich wodach wewnętrznych i morzu terytorialnym
Rzeczypospolitej Polskiej;
20) nowy statek pasażerski w żegludze krajowej – statek pasażerski w żegludze krajowej,
którego stępkę położono lub który znajdował się na podobnym etapie budowy nie wcześniej
niż w dniu 1 lipca 1998 r.; za podobny etap budowy uważa się etap, w którym:
a) rozpoczyna się budowa identyfikowana z konkretnym statkiem, oraz
b) rozpoczął się montaż przynajmniej 50 ton albo jednego procenta przybliżonej masy
materiałów konstrukcyjnych – w zależności od tego, która z tych wielkości jest mniejsza;
21) istniejący statek pasażerski w żegludze krajowej – każdy statek pasażerski w żegludze
krajowej, który nie jest nowym statkiem pasażerskim w żegludze krajowej.

Rozdział 2

Zakres i terminy przeprowadzania inspekcji

§ 4. 1. Statek, w celu zapewnienia spełniania wymagań w zakresie budowy, stałych urządzeń
i wyposażenia oraz zarządzania bezpieczną eksploatacją, podlega inspekcjom i audytom, o
których mowa w art. 20 i 22 ustawy.
2. W ramach inspekcji wstępnej, przed dopuszczeniem do regularnej żeglugi promów
pasażerskich typu ro-ro, promy pasażerskie typu ro-ro oraz szybkie statki pasażerskie
podlegają weryfikacji wstępnej.
3. W ramach inspekcji okresowej oraz doraźnej, w trakcie regularnej żeglugi promów
pasażerskich typu ro-ro, promy pasażerskie typu ro-ro oraz szybkie statki pasażerskie
podlegają przeglądowi specjalnemu.
4. Przegląd specjalny, o którym mowa w ust. 3, prowadzony w ramach inspekcji okresowej
oraz doraźnej, odbywa się nie rzadziej niż raz na 12 miesięcy.

§ 5. 1. Inspekcja wstępna obejmuje:
1) potwierdzenie zgodności z wymaganiami umów międzynarodowych, o których mowa
w art. 5 pkt 33 ustawy o bezpieczeństwie morskim;
2) potwierdzenie
zgodności zasadniczej charakterystyki statku ze świadectwem
pomiarowym;
3) sprawdzenie ważności dokumentów potwierdzających dokonanie na statku przeglądów,
o których mowa w ustawie o bezpieczeństwie morskim;
4) potwierdzenie spełnienia wymagań określonych w wiążących Rzeczpospolitą Polską
umowach i porozumieniach międzynarodowych w zakresie bezpieczeństwa żeglugi i życia
na morzu, innych niż określone w pkt 1;
5) sprawdzenie, czy na statku znajdują się oryginały dokumentów potwierdzających
wymogi, o których mowa w pkt 1 – 4, z wyjątkiem dokumentu zgodności.
2.
Inspekcja okresowa obejmuje sprawdzenie, czy stan statku, jego stałych urządzeń
i wyposażenia nie uległ zmianie w stosunku do stanu ustalonego podczas inspekcji wstępnej
i jest zgodny z wymaganiami przepisów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 4.

3

§ 6. 1. Inspekcję wstępną przeprowadza się:
1) przed rozpoczęciem żeglugi – na statkach nowo wybudowanych, przebudowanych
lub odbudowanych;
2) jeżeli dokumenty bezpieczeństwa statku utraciły ważność w trakcie okresowego
wyłączenia statku z eksploatacji;
3) w przypadku zmiany przynależności statku z obcej na polską – po zmianie tej
przynależności.
2. Inspekcję okresową przeprowadza się nie rzadziej niż raz na 12 miesięcy, z zastrzeżeniem
ust. 3 – 5.
3. Inspekcję okresową statków morskich używanych do celów sportowych lub rekreacyjnych
o długości całkowitej od 15 do 24 m, które nie są używane do prowadzenia działalności
gospodarczej, przeprowadza się pomiędzy 2 i 3 rocznicą.
4. Inspekcja okresowa dla odnowienia dokumentu bezpieczeństwa statku może zostać
zakończona w okresie do 3 miesięcy przed datą upływu ważności dokumentu, nie powodując
zmiany daty rocznicy nowego dokumentu.
5. Dopuszcza się sześciomiesięczny przedział czasu – od 3 miesięcy przed do 3 miesięcy
po upływie każdej rocznicy dokumentu bezpieczeństwa statku – dla przeprowadzenia
inspekcji okresowej.
6. Inspekcję doraźną przeprowadza się w przypadkach określonych w art. 20 ustawy
o bezpieczeństwie morskim.

Rozdział 3

Tryb przeprowadzania inspekcji

§ 7. Inspekcje, o których mowa w § 4 ust. 1, weryfikację wstępną w ramach inspekcji
wstępnej, o której mowa w § 4 ust. 2, oraz przegląd specjalny w ramach inspekcji okresowej
lub doraźnej, o którym mowa w § 4 ust. 3, przeprowadza organ inspekcyjny, o którym mowa
w art. 18 ust. 2 ustawy o bezpieczeństwie morskim.

§ 8. Inspekcje, o których mowa w § 4 ust. 1, weryfikację wstępną w ramach inspekcji
wstępnej, o której mowa w § 4 ust. 2, oraz przegląd specjalny w ramach inspekcji okresowej
lub doraźnej, o którym mowa w § 4 ust. 3, przeprowadza się jako inspekcje bandery albo
inspekcje portu.

§ 9. W trakcie przeprowadzania inspekcji, o której mowa w § 4 ust. 1, weryfikacji wstępnej
w ramach inspekcji wstępnej, o której mowa w § 4 ust. 2, oraz przegląd specjalny w ramach
inspekcji okresowej lub doraźnej, o którym mowa w § 4 ust. 3, na statkach powinien być
obecny kapitan statku lub wyznaczona przez niego osoba.

§ 10. 1. Statek zgłoszony przez armatora lub kapitana statku do inspekcji wstępnej
oraz okresowej, w tym do weryfikacji wstępnej w ramach inspekcji wstępnej oraz do
przeglądu specjalnego w ramach inspekcji okresowej, powinien być przygotowany do
sprawnego jej przeprowadzenia.
2. Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku inspekcji doraźnej, w tym w przypadku
przeglądu specjalnego w ramach inspekcji doraźnej, przeprowadzanej na żądanie właściciela,
armatora lub kapitana statku.


4
§ 11. 1. Przed dopuszczeniem do regularnej żeglugi promów pasażerskich typu ro-ro organ
inspekcyjny powinien sprawdzić, czy:
1) prom pasażerski typu ro-ro i szybki statek pasażerski:
a) posiada ważne dokumenty bezpieczeństwa statku wystawione przez właściwy organ
administracji państwa bandery lub w jej imieniu przez uznaną instytucję klasyfikacyjną,
b)

przed wydaniem certyfikatów został poddany odpowiednim przeglądom, zgodnie
ze zharmonizowanym systemem przeglądów i certyfikacji,
c) spełnia wymagania określone przez uznaną instytucję klasyfikacyjną lub równoważne
przepisy państwa bandery dotyczące konstrukcji i utrzymania kadłuba, urządzeń
maszynowych i elektrycznych oraz systemów kontrolnych,
d) jest wyposażony w rejestrator danych z podróży, zgodnie z wymaganiami określonymi
przez ustawę o bezpieczeństwie morskim,
e) spełnia szczególne wymogi stateczności, przyjęte w regionie eksploatacji statku
i określone przepisami o bezpiecznym uprawianiu żeglugi, przy czym wymagania
te w stosunku do szybkiego statku pasażerskiego stosuje się tylko wtedy, gdy mają one
zastosowanie;
2) armator podjął niezbędne środki i wykazał, że na statku uprawiającym regularną żeglugę
promów pasażerskich typu ro-ro:
a) przed rozpoczęciem podróży dostępne są informacje dotyczące brzegowych systemów
nawigacyjnych oraz innych systemów ułatwiających bezpieczne prowadzenie nawigacji,
a kapitan będzie z takich systemów korzystał,
b) instrukcje bezpieczeństwa dotyczące pasażerów są zgodne z wytycznymi Komitetu
Bezpieczeństwa na Morzu Międzynarodowej Organizacji Morskiej,
c) wywieszono w ogólnie dostępnym miejscu wykaz obowiązków i harmonogram pracy
załogi, zawierający w szczególności rozkład wacht morskich i służb portowych
oraz maksymalny dopuszczalny czas pracy i minimalny czas wypoczynku członków załogi
trzymających wachtę,
d) kapitan posiada pełne uprawnienia do działania, które w jego ocenie jest niezbędne
do bezpiecznego prowadzenia nawigacji i eksploatacji statku, w szczególności w czasie
niekorzystnych warunków pogodowych,
e) we właściwy sposób prowadzone są zapisy czynności nawigacyjnych oraz innych
wydarzeń istotnych dla bezpieczeństwa prowadzenia nawigacji,
f) wszelkie uszkodzenia, trwałe zniekształcenia zamknięć otworów kadłuba i połączonych
z nimi elementów kadłuba oraz wszelkie usterki w układach zabezpieczających takie
zamknięcia, mogące wpływać na integralność statku, niezwłocznie zgłaszane są właściwemu
organowi państwa bandery i państwa przyjmującego oraz niezwłocznie naprawiane zgodnie
z ich wymaganiami,
g) przed wyruszeniem w podróż dostępny jest aktualny jej plan, opracowany zgodnie
z wytycznymi Komitetu Bezpieczeństwa na Morzu Międzynarodowej Organizacji Morskiej,
h) do wiadomości pasażerów, także w formie dostępnej dla osób z wadami wzroku,
przekazywane są ogólne informacje o dostępnych na pokładzie pomocy i usługach dla osób
starszych i niepełnosprawnych;
3) armator zgodził się, aby w uzasadniony sposób zainteresowane państwa członkowskie
Unii Europejskiej lub państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu
(EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym mogły prowadzić,
uczestniczyć lub współuczestniczyć w prowadzeniu dochodzenia w sprawie wypadku
lub incydentu morskiego; w tym celu armator udostępnia właściwym organom administracji
tych państw informacje zawarte w rejestratorach danych z podróży;
4) w stosunku do promów pasażerskich typu ro-ro oraz szybkich statków pasażerskich
noszących banderę inną niż bandera państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa

5