Świadectwo pracy nie tylko do rąk własnych

Przeczytaj także: Jak zredagować świadectwo pracy?

Stosownie do art. 97 § 1 K.p., w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy obowiązkiem pracodawcy jest niezwłoczne wydanie pracownikowi świadectwa pracy. Należy więc uznać, że szef powinien wywiązać się z ciążącej na nim powinności w dniu rozwiązania lub wygaśnięcia umowy o pracę.

Co ważne, wydanie tego dokumentu nie może być uwarunkowane wcześniejszym rozliczeniem się pracownika z pracodawcą. A zatem, szef nie ma prawa żądać, aby przed otrzymaniem świadectwa pracy podwładny rozliczył się np. z posiadanego służbowego telefonu komórkowego czy też pobranej odzieży roboczej.

Niezwłocznie do rąk własnych albo ciągu 7 dni pocztą

Zakład pracy czyni zadość nałożonemu przez art. 97 § 1 K.p. obowiązkowi niezwłocznego wydania świadectwa pracy wręczając je pracownikowi (albo osobie upoważnionej przez niego na piśmie) w miejscu dotychczasowego zatrudnienia. W omawianym przypadku pracodawca nie miał na to szans, co nie oznacza jednak, że powinien zatrzymać dokument do czasu osobistego odebrania go przez pracownika. W takiej sytuacji- powinien najwcześniej jak to możliwe- przesłać świadectwo pracy na znany mu adres pracownika (por. uchwała SN z 28 września 1976 r., I PZP 41/76, OSPiKA 1977, Nr 2, poz. 21).

Co ważne, użytego powyżej zwrotu „najwcześniej jak to możliwe” nie należy nadinterpretować. Zgodnie bowiem z § 2 rozporządzenia z 15 maja 1996 r. w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania musi to nastąpić nie później niż w terminie 7 dni od dnia ustania stosunku pracy.

Odszkodowanie nie tylko z mocy K.p.

W przytoczonym we wstępie przykładzie nie ma mowy o szkodzie poniesionej przez zatrudnionego, ale warto przypomnieć, że na mocy art. 99 K.p. pracownikowi przysługuje roszczenie o zapłatę odszkodowania w przypadku niemożności podjęcia pracy spowodowanej nieterminowym wydaniem lub wydaniem wadliwego świadectwa pracy.

Art. 99 K.p. nie wyczerpuje jednak odpowiedzialności odszkodowawczej pracodawcy. Dotyczy bowiem tylko jednej sytuacji- gdy szkoda wynikła z niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązku wydania świadectwa pracy polega na utracie zarobków. Tymczasem w opinii SN, pracownik może na podstawie art. 471 K.c. w związku z art. 300 K.p. dochodzić od pracodawcy naprawienia szkody wyrządzonej niewydaniem w terminie lub wydaniem niewłaściwego świadectwa pracy (art. 99 § 1 i 2 K.p.) innej niż utrata zarobków w związku z pozostawaniem bez pracy (por. wyrok z 13 października 2004 r., II PK 36/04, OSNP 2005, Nr 8, poz. 106).