Użytkownik "Johnson" <J...@n...pl> napisał w wiadomości:

> Jestem dorosły i mogę robić co chcę - chyba że prawo wyraźnie mi tego
zakazuje.

> Mogę brać alimenty, mogę ich nie brać.

Może faktycznie możesz ich nie brac [wówczas depozyt sadowy], ale
zobowiazany MUSI Ci je dawac, dopóki Sad nie zadecyduje inaczej. Na rodzicu
w dalszym ciagu ciazy obowiazek pomimo, ze ty nie odbierasz od niego
alimentow.


> Skro Ty twierdzisz że dorosły - o pełnej zdolności prawnej - nie może nie
korzystać z jakiegoś prawa
> to Ty wskaż normę prawną która daje podstawy do tego "dziwnego"
(oczywiście błędnego) pośladu.


Ja uwazam, ze zasada, o ktorej piszesz (pelna zdolnosc do czynnosci
prawnych) pozostaje tu w kolizji z art. 133 krio. A pamietac trzeba o lex
specialis derogat legi generali [ustawa szczegolna uchyla ustawe ogola].

Również art. 825 pkt 1 k.p.c., o którym pisal Konrad będzie IMHO kolidowal z
krio [lub nawet nie będzie miał tu zastosowania].

Pamietajmy, ze mamy w tym wypadku do czynienia z osoba dorosla (w sensie
wieku) o pelnej zdolnosci do czynnosci prawnych, która jednak nie jest
samodzielna i nie jest w stanie się sama utrzymac (krio)

Kto będzie odpowiadal, jak cos się stanie (nie wiem - może np. dorosle i nie
samodzielne jeszcze dziecko umrze z glodu pod mostem w sytuacji, kiedy bez
waznych powodow zrzeklo się wczesniej prawa do alimentow? Odp. Tylko
rodzice - obowiazani do alimentacji.

> I tego nie ma w art. 133 krio - na pewno. Przepis ten mówi o prawie do
alimentów, a nie o obowiązku
> korzystania z niego.

Slowo "obowiazany" - to wypowiedz normatywna ustawodawcy, która NAKAZUJE
pewne zachowanie, wskazujac dokladnie adresata normy [rodzicow]: "Rodzice sa
obowiazani do swiadczen alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest
jeszcze w stanie utrzymac się samodzielnie, chyba, ze...[tu wazne powody -
dochody pozwalajace na samodzielne utrzymanie]".

Tak wiec, jeżeli nawet dziecko zrzeknie się alimentow (lub umorzy
postepowanie dluznikowi) - to IMHO zobowiazany ma dalej obowiazek placenia,
gdyz dziecko jest faktycznie jeszcze nie samodzielne.

Przyklad - jeżeli dziecko pelnoletnie na III roku studiow (nie jest
samodzielne finansowo) powie np. komornikowi, ze chce umorzenia postepowania
wobec dluznika, bo np. nie chce wiecej mieć z tatusiem kontaktu [czyt. "ja
nic od tego faceta wiecej nie chce"] - czy w takiej sytuacji komornik może i
powinien umorzyc postepowanie - IMHO - tak, ale nie będzie to rownoznaczne z
wygasnieciem obowiazku alim.

Czy ojciec w takiej sytuacji powinien placic dalej alimenty - mysle, ze tak,
przynajmniej do momentu, kiedy nie rozstrzygnie tego Sad (zniesienie
obowiazku alim.).

Moim zdaniem - Wasza teoria:

Użytkownik "Konrad vel Legislator" <g...@p...onet.pl> napisał w
wiadomości

>a ty nadal tkwij w swojej teorii, ze wierzyciel musi wytaczac powodztwo o
> ustalenie, ze juz mu sie alimenty nie naleza, jezeli uwaza ze mu sie nie
> naleza, a dluznik tego nie kwestionuje i oczywiscie sie cieszy.
oraz:

Użytkownik "Johnson" <J...@n...pl> napisał w wiadomości
> Przecież zasada jest taka, że jak ktoś ma pełną zdolność do
> czynności prawnych to może podejmować wszelkie czynności prawne.


- nie jest sluszna, a już na pewno nie ma nic wspolnego z dobrem dziecka,
Konstytucja i krio.

Obowiazek alim. rodzicow względem dziecka wygasa, gdy dziecko zostaje
nalezycie przygotowane do pracy zawodowej odpowiednio do jego uzdolnien i
zamilowan. Kto Waszym zdaniem powinien zdecydowac, czy dziecko jest już
samodzielne? - dziecko, rodzic, komornik, czy Sad?

Jeśli idzie o komornika - to nie uwazam, aby umorzenie postanowienia
egzekucyjnego wobec dluznika [na wniosek wierzyciela] było rownoznaczne z
wygasnienie obowiazku alimentacyjnego.

O tym powinien zadecydowac Sad.

Dodatkowa przeslanka jest fakt, ze obowiazek alim. ma charakter BEZWZGLEDNY
i wobec tego strony nie mogą zniesc tego obowiazku w formie ZAWARCIA UMOWY!
Norma bezwglednie wiazaca [iuris cogentis] ustanawia bowiem jeden rodzaj
powinnego zachowania i nie dopuszcza zachowania odmiennego. Jej naruszenie
pociaga za soba sankcje.

--
Pozdr
miau