Rządowy projekt ustawy o pracy na morzu

– 40 –
powinny być wzięte pod uwagę rodzaj i charakter stwierdzonych nieprawidłowości oraz
częstotliwość ich występowania.
Art. 90. 1. Tymczasowy Morski Certyfikat Pracy, zwany dalej „certyfikatem
tymczasowym”, wydaje się dla statku:
1)
nowo zbudowanego, po oddaniu go do eksploatacji;
2)
który zmienił przynależność;
3)
na którym armator przejął odpowiedzialność za jego eksploatację.
2. Dyrektor urzędu morskiego właściwy dla portu macierzystego statku wydaje, na
wniosek armatora, certyfikat tymczasowy, na okres niezbędny do uzyskania certyfikatu, nie
dłuższy niż 6 miesięcy. Okres ten nie może być przedłużony.
3. Certyfikat tymczasowy może zostać wydany, jeżeli:
1)
przeprowadzona przez dyrektora urzędu morskiego właściwego dla portu macierzystego
statku inspekcja warunków pracy i życia marynarzy na statku zakończyła się
pozytywnie;
2)
armator wykazał, że na statku są stosowane właściwe procedury, zgodne z
wymaganiami ustawy i Konwencji MLC;
3)
kapitanowi statku są znane wymagania Konwencji MLC odnoszące się do warunków
pracy i życia marynarzy na statku oraz obowiązki związane z ich wprowadzaniem;
4)
dyrektor urzędu morskiego właściwy dla portu macierzystego statku otrzymał niezbędne
informacje umożliwiające sporządzenie Deklaracji Zgodności.
4. Odmowa wydania certyfikatu tymczasowego następuje w drodze decyzji
administracyjnej.
5. Certyfikat tymczasowy traci ważność po zajściu okoliczności, o których mowa w
art. 89 ust. 6 pkt 1 i 3–5.
Art. 91. 1. Deklaracja Zgodności, zwana dalej „deklaracją”, potwierdza, że na statku są
przestrzegane przepisy dotyczące minimalnego wieku umożliwiającego podjęcie pracy na
statku, świadectw zdrowia, kwalifikacji zawodowych marynarzy, marynarskiej umowy o
pracę, pośrednictwa pracy, czasu pracy i odpoczynku, składu załogi statku, warunków
zakwaterowania, wyżywienia i przygotowania posiłków, pomieszczeń rekreacyjnych,
bezpieczeństwa i higieny pracy, opieki medycznej, wypłaty wynagrodzeń i innych świadczeń
oraz procedur składania skarg.
– 41 –
2. Deklaracja składa się z:
1)
części I – sporządzanej przez dyrektora urzędu morskiego właściwego dla portu
macierzystego statku, obejmującej potwierdzenie przestrzegania przez statek wymagań
Konwencji MLC i ustawy, dotyczących warunków pracy i życia marynarzy na statku, ze
wskazaniem odpowiednich przepisów w prawie krajowym albo wskazującej
rozwiązania zasadniczo równoważne lub zwolnienia udzielone przez właściwy organ dla
danego statku;
2)
części II – sporządzanej przez armatora, określającej środki ustanowione w celu
zapewnienia zgodności z wymaganiami określonymi w części I deklaracji.
3. Deklarację wydaje, na wniosek armatora, dyrektor urzędu morskiego właściwy dla
portu macierzystego statku, po weryfikacji informacji podanych przez armatora w części II
deklaracji, na podstawie pozytywnych wyników inspekcji warunków pracy i życia na statku
przeprowadzonej przez organ inspekcyjny.
4. Deklarację dołącza się do certyfikatu i przechowuje na statku.
Art. 92. 1. Statek o pojemności brutto (GT) co najmniej 500 jednostek, uprawiający
żeglugę międzynarodową lub żeglugę pomiędzy portami innego państwa, powinien posiadać
certyfikat lub certyfikat tymczasowy oraz deklarację.
2. Dla statku o pojemności brutto (GT) mniejszej niż 500 jednostek certyfikat, certyfikat
tymczasowy oraz deklarację wydaje się na wniosek armatora.
3. Certyfikat, certyfikat tymczasowy oraz deklarację wydaje się w języku polskim i
angielskim. Kopię każdego z tych dokumentów umieszcza się na statku w widocznym i
dostępnym dla marynarzy miejscu.
4. Oryginały certyfikatu lub certyfikatu tymczasowego oraz deklaracji przechowuje się
razem z pozostałymi dokumentami statku i udostępnia na żądanie właściwych władz lub na
wniosek organizacji pracodawców i pracowników.
5. Za przeprowadzenie inspekcji i wydanie certyfikatu, certyfikatu tymczasowego i
deklaracji jest pobierana opłata. Opłata stanowi dochód budżetu państwa.
6. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia,
wzory certyfikatu, certyfikatu tymczasowego i deklaracji (część I i II), biorąc pod uwagę
zachowanie jednolitości wzorów dokumentów stosowanych na statkach.
– 42 –
Art. 93. 1. Wysokość opłaty za przeprowadzenie inspekcji i wydanie certyfikatu wraz z
deklaracją wynosi:
1)
dla statków o pojemności brutto (GT) do 500 jednostek – 1500 zł;
2)
dla statków o pojemności brutto (GT) powyżej 500 jednostek do 2000 jednostek –
2000 zł;
3)
dla statków o pojemności brutto (GT) powyżej 2000 jednostek do 10 000 jednostek –
2500 zł;
4)
dla statków o pojemności brutto (GT) powyżej 10 000 jednostek do 30 000 jednostek –
3500 zł;
5)
dla statków o pojemności brutto (GT) powyżej 30 000 jednostek – za każde następne
20 000 jednostek dodatkowo – 1000 zł.
2. Wysokość opłaty za przeprowadzenie inspekcji i wydanie certyfikatu tymczasowego
wynosi:
1)
dla statków o pojemności brutto (GT) do 500 jednostek – 750 zł;
2)
dla statków o pojemności brutto (GT) powyżej 500 jednostek do 2000 jednostek –
1000 zł;
3)
dla statków o pojemności brutto (GT) powyżej 2000 jednostek do 10 000 jednostek –
1250 zł;
4)
dla statków o pojemności brutto (GT) powyżej 10 000 jednostek do 30 000 jednostek –
1750 zł;
5)
dla statków o pojemności brutto (GT) powyżej 30 000 jednostek – za każde następne
20 000 jednostek dodatkowo – 500 zł.
3. Opłata za przeprowadzenie inspekcji w celu potwierdzenia ważności certyfikatu wraz
z deklaracją wynosi 50% wartości stawki określonej do przeprowadzenia inspekcji w celu
wydania certyfikatu wraz z deklaracją, na którym dokonano potwierdzenia ważności.
Art. 94. 1. Statek, o którym mowa w art. 92 ust. 1 i 2, podlega inspekcji:
1)
wstępnej – przeprowadzanej w celu uzyskania po raz pierwszy certyfikatu albo
certyfikatu tymczasowego;
2)
pośredniej – przeprowadzanej w celu potwierdzenia ważności certyfikatu pomiędzy
drugą i trzecią datą rocznicową, o której mowa w art. 5 pkt 22 ustawy o bezpieczeństwie
morskim;
– 43 –
3)
odnowieniowej – przeprowadzanej w związku z upływem ważności certyfikatu w celu
wydania nowego certyfikatu, nie wcześniej niż trzy miesiące przed upływem ważności
tego certyfikatu;
4)
doraźnej – przeprowadzanej w celu dodatkowej weryfikacji warunków pracy i życia
marynarzy na statku.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia,
zakres i tryb przeprowadzania poszczególnych rodzajów inspekcji, o których mowa w ust. 1,
mając na uwadze konieczność zapewnienia sprawności przeprowadzanych inspekcji, a także
prawidłowej weryfikacji spełniania warunków pracy i życia marynarzy na statku.
Art. 95. 1. Warunki pracy i życia marynarzy na statku kontrolują organy inspekcyjne, o
których mowa w art. 18 ust. 2 ustawy o bezpieczeństwie morskim, na podstawie przepisów
tej ustawy, oraz organy Państwowej Inspekcji Pracy zgodnie z ustawą z dnia 13 kwietnia
2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (Dz. U. z 2015 r. poz. 640), zwaną dalej „ustawą o
Państwowej Inspekcji Pracy”.
2. Kontrola przestrzegania przepisów o czasie pracy i odpoczynku marynarzy jest
wykonywana z urzędu albo na podstawie wniosku lub skargi pochodzącej od osoby, która
posiada informacje o nieprawidłowościach w zakresie przestrzegania przepisów o czasie
pracy i odpoczynku marynarzy na statku.
3. Inspektor organu przeprowadzającego kontrolę, zwany dalej „kontrolującym”, jest
obowiązany do nieujawniania danych osoby, o której mowa w ust. 2.
4. Kontrolę przeprowadza się w czasie postoju statku w porcie, w sposób
niepowodujący opóźnienia wyjścia statku w morze.
5. Kapitan statku lub osoba przez niego upoważniona, na czas wykonywania kontroli,
udostępnia kontrolującemu pomieszczenie służbowe na statku.
6. Na żądanie kontrolującego kapitan statku lub osoba przez niego upoważniona
udostępnia, z zachowaniem przepisów o ochronie danych osobowych, oryginalne dokumenty
i materiały dotyczące ewidencji czasu pracy i odpoczynku marynarzy oraz rozkłady czasu
pracy.
7. Ustalanie stanu faktycznego może być dokonywane przez kontrolującego również na
podstawie ustnych i pisemnych wyjaśnień udzielanych przez marynarzy zatrudnionych na
statku.
– 44 –
8. Kontrolujący ustala, na podstawie dowodów zebranych w toku kontroli, stan
faktyczny co do przestrzegania przepisów o czasie pracy i odpoczynku marynarzy
zatrudnionych na statku.
9. W razie stwierdzenia nieprawidłowości dotyczących przestrzegania przepisów o
czasie pracy i odpoczynku marynarzy na statku organ inspekcyjny podejmuje działania
zgodnie z art. 27 ustawy o bezpieczeństwie morskim, a organ Państwowej Inspekcji Pracy
postępuje zgodnie z art. 11 ustawy o Państwowej Inspekcji Pracy.
10. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia,
tryb wykonywania kontroli przestrzegania przepisów o czasie pracy i odpoczynku marynarzy,
mając na uwadze skuteczność kontroli oraz właściwe wykorzystanie jej wyników.
Rozdział 9
Procedury wnoszenia i rozpatrywania skarg
Art. 96. 1. Marynarz ma prawo do składania skarg dotyczących niezapewnienia
właściwych warunków pracy i życia na statku.
2. Zakazane są wszelkie formy stosowania represji oraz podejmowania jakichkolwiek
niekorzystnych działań w stosunku do marynarza w związku ze złożoną przez niego skargą.
3. Osoba, do której marynarz złożył skargę, jest obowiązana do zapewnienia poufności
źródła otrzymanej skargi.
Art. 97. 1. Skarga może być złożona przez marynarza osobiście, za pośrednictwem
upoważnionej przez niego osoby albo przedstawiciela załogi statku, jeżeli został wybrany.
2. Marynarz może złożyć skargę do swojego bezpośredniego przełożonego albo do
kapitana statku.
3. Bezpośredni przełożony marynarza rozpatruje skargę niezwłocznie.
4. W przypadku gdy rozstrzygnięcie skargi przez bezpośredniego przełożonego nie
satysfakcjonuje marynarza, składa on skargę do kapitana statku.
5. Kapitan statku rozpatruje skargę w terminie 14 dni od dnia jej otrzymania.
6. W przypadku gdy rozstrzygnięcie skargi na statku nie jest możliwe, kapitan statku
przekazuje skargę do armatora.
7. Armator rozpatruje skargę w terminie 30 dni od dnia jej otrzymania.
Art. 98. Na statku prowadzi się ewidencję skarg.