Rządowy projekt ustawy o pracy na morzu

– 5 –

Sygnał rozpoznawczy
Distinctive number or letters
…………………………………………………………………………………………………
Numer IMO
IMO number
…………………………………………………………………………………………………
Bandera
Flag
…………………………………………………………………………………………………
Port macierzysty
Port of registry
…………………………………………………………………………………………………
Pojemność brutto
Gross tonnage
…………………………………………………………………………………………………
według Międzynarodowej konwencji o pomierzaniu pojemności statków, 1969
International Tonnage Convention, 1969
…………………………………………………………………………………………………
Moc napędu głównego (kW)
Main propulsion power
(kW)……………………………………………………………………………………………
Typ statku
Type of
ship………………………………………………………………………………………………
Siłownia okresowo bezwachtowa tak/nie
Periodically unattended machinery space yes/no
Armator
Operating
Company………………………………………………………………………………………
– 6 –



Rejon eglugi*
Trading area*
Statek wymieniony w tym certyfikacie jest uznany za statek bezpiecznie obsługiwany, jeśli w
czasie przebywania w morzu posiada załogę o liczbie osób oraz stopniach/stanowiskach nie
mniejszą od wymienionej w poni szej tabeli.
The ship named in this document is considered to be safely manned if, when it proceeds to
sea, it carries not less than the number and grades/capacities of personnel specified in the
table(s) below.
Liczba osób
Stopień/stanowisko Źyplom lub świadectwo (prawidło Konwencji STCW**) Number of
Grad/capacity
Certificate (STCW regulation**)
persons


















* żdzie wprowadzony jest obszar eglugi inny ni nieograniczony, nale y włączyć do
certyfikatu wyra ny opis tego obszaru.
Where a trading area other than unlimited is shown, a clear description of the trading area
should be included in the document.
** Międzynarodowa konwencja o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy,
wydawania świadectw oraz pełnienia wacht, 1978, z poprawkami.
International Convention on Standards of Training, Certification and Watchkeeping for
Seafarers, 1978, as amended.

– 7 –

Wymagania specjalne lub warunki, je eli takie istnieją:
Special requirements or conditions, if any:



Wydano w ………………………….. w dniu …………. miesiąc i rok
…………………………………………
Issued at on the day of month and year

Niniejszy certyfikat jest wa ny do
……………..…………………………………………………………………
Date of expiry

Pieczęć urzędu morskiego
Seal of the maritime office



…………………………………………………
(podpis dyrektora urzędu morskiego)
(signature the director of the maritime office)










– 8 –

UZASADNIENIE

Rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Rozwoju w sprawie bezpiecznej obsługi
statku, zwane dalej „rozporządzeniem”, stanowi wykonanie delegacji zawartej w art. 8Ń ust. 3
ustawy z dnia ń8 sierpnia 2Ńńń r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. Nr 228, poz. ń368,
z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o bezpieczeństwie morskim”, zgodnie z którą minister
właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia, wzór certyfikatu
bezpiecznej obsługi statku oraz warunki ustalania składu załogi statku przez dyrektora urzędu
morskiego, w tym konieczność zapewnienia w jej składzie lekarza i kucharza, mając na
uwadze postanowienia IMO dotyczące minimalnej bezpiecznej obsady statku oraz wymogi
Konwencji MLC określające warunki pracy i życia na statku, a także zapewnienie jego
bezpiecznej eksploatacji.
W dniu 23 lutego 2ŃŃ6 r. Międzynarodowa Organizacja Pracy (ILO) przyjęła
Konwencję o pracy na morzu, zwaną dalej „Konwencją MLC”, z zamiarem stworzenia
jednego spójnego dokumentu, obejmującego wszystkie uaktualnione normy istniejących
międzynarodowych konwencji i zaleceń dotyczących pracy na morzu, a także podstawowe
zasady, które można znaleźć w innych międzynarodowych konwencjach o pracy. Konwencja
MLC określa normy pracy na morzu dla wszystkich marynarzy, niezależnie od ich
obywatelstwa i bandery statków, na których pływają.
W dniu 27 grudnia 2Ńńń r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował Konwencję
MLC. W dniu 3 maja 2Ńń2 r. dokumenty ratyfikacyjne zostały przekazane na ręce Dyrektora
żeneralnego Międzynarodowego Biura Pracy w Genewie.
W związku z ratyfikacją Konwencji MLC oraz zmianą przepisów ustawy o
bezpieczeństwie morskim, zaszła potrzeba wydania rozporządzenia.
Zgodnie z Prawidłem ń4.2.2 Rozdziału V Konwencji SOLAS oraz art. 8Ń ustawy
o bezpieczeństwie morskim, administracja morska wydaje certyfikat bezpiecznej obsługi
statku, określający minimalny skład załogi niezbędny dla bezpieczeństwa morskiego.
W rozporządzeniu określa się warunki, które biorą pod uwagę dyrektorzy urzędów morskich
przy ustalaniu składu załogi statku. Przepisy § 2 rozporządzenia precyzują, że ustalając
minimalny skład załogi statku, dyrektor urzędu morskiego powinien wziąć pod uwagę
wytyczne Międzynarodowej Organizacji Morskiej, zawarte w rezolucji A.ńŃ47(27)
dotyczącej minimalnej bezpiecznej obsługi, a w szczególności wymogi związane z wielkością
i typem statku, typem napędu, konstrukcją i wyposażeniem, poziomem automatyzacji,
– 9 –

rodzajem przewożonego ładunku, długością rejsów oraz częstotliwością zawijania statku do
portów, rejonem uprawianej żeglugi, niezbędnymi kwalifikacjami załogi, wymogami szkoleń
odbywających się na statku oraz zatwierdzonym planem ochrony statku. Dyrektor urzędu
morskiego powinien również wziąć pod uwagę metody zapewnienia utrzymania
eksploatacyjnego statku oraz zakres wsparcia z lądu. Oznacza to, że trzeba mieć wzgląd na
zakres i rodzaj czynności, które muszą być wykonywane, aby utrzymać statek w stanie
odpowiadającym standardom bezpieczeństwa i międzynarodowym wymogom,
np. dokonywanie przeglądów wyposażenia stałego i ruchomego, pokrycia powłok malarskich,
smarowanie elementów. Ustalając minimalny skład załogi, dyrektor urzędu morskiego
powinien uwzględnić fakt czy wszystkie te czynności, podejmowane w celu utrzymania
eksploatacyjnego statku, będą wykonywane siłami załogi, czy też armator zapewnia wsparcie
z lądu, tzn. zewnętrzne podmioty, które będą odpowiadać za serwis urządzeń i remonty.
Względem dotychczasowego stanu prawnego zmieniony został § 2 pkt ń2, w którym
wskazano konieczność uwzględnienia wymogów, określających warunki życia i pracy na
statku, w szczególności postanowienia Konwencji o pracy na morzu dotyczące bezpiecznych
i higienicznych warunków pracy, czasu pracy i wypoczynku marynarzy, a także zapewnienia
w składzie załogi lekarza i kucharza. Zgodnie z Normą A.4.ń dotyczącą ochrony zdrowia,
opieki medycznej, opieki społecznej i zabezpieczenia społecznego, Prawidłem 4.ń Konwencji
MLC, statki przewożące ńŃŃ lub więcej osób i zwykle odbywające podróże międzynarodowe
o czasie trwania dłuższym niż trzy dni, będą miały na pokładzie wykwalifikowanego lekarza,
który będzie odpowiedzialny za świadczenie opieki lekarskiej. Dyrektor Urzędu morskiego
musi również wziąć pod uwagę Normę A 3.2 Konwencji o pracy na statkach dotyczącą
wyżywienia i przyrządzania posiłków, a w szczególności zapewnienia kucharza. Muszą
jednak zostać wzięte pod uwagę wszystkie wymogi odnośnie czasu pracy i wypoczynku
marynarzy oraz bezpiecznych i higienicznych warunków pracy, określone zarówno we
wspomnianych wyżej przepisach międzynarodowych (Konwencja o pracy na morzu), jak i
przepisach prawa krajowego, przede wszystkim ustawy z dnia … o pracy na morzu (Dz. U.
poz. …) wraz z przepisami wydanych na jej podstawie aktów wykonawczych oraz
powszechne ustawodawstwo pracy, w tym ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy
(Dz. U. z ń998 r. Nr 2ń, poz. 94, z późn. zm.).
W rozporządzeniu określa się również wzór certyfikatu bezpiecznej obsługi statku.
Wzór ten nie różni się od wzoru obowiązującego zgodnie z aktualnie będącymi w mocy
przepisami.