Rządowy projekt ustawy o Agencji Wywiadu

– 25 – 
4) 
w przypadku stwierdzenia  w  okresie  służby  przygotowawczej  nieprzydatności  na 
zajmowanym stanowisku służbowym lub nieprzydatności do służby; 
5) 
w przypadku stwierdzenia niewywiązywania się z obowiązków służbowych. 
3.  Przełożony  funkcjonariusza  sporządza  opinię  służbową  funkcjonariusza,  w  której 
przedstawia propozycje jego rozwoju zawodowego oraz dokonuje oceny jego przydatności do 
służby. 
4.  Przełożony,  o  którym  mowa  w  ust.  3,  zapoznaje funkcjonariusza z  opinią  służbową 
w terminie14 dni od dnia jej sporządzenia. 
5. W  przypadku funkcjonariusza, o  którym mowa  w  ust.  1 pkt  3, termin  zapoznania 
funkcjonariusza  z  opinią  służbową  wynosi 30  dni od dnia powrotu tego funkcjonariusza na 
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 
6.  Zapoznanie  się  z  opinią  służbową  funkcjonariusz  potwierdza  własnoręcznym 
podpisem. W  przypadku  odmowy  podpisania  przez  funkcjonariusza  opinii  służbowej 
przełożony  dokonuje  odpowiedniej adnotacji na tej opinii,  podając  w  niej  datę  zapoznania 
funkcjonariusza z opinią służbową oraz przyczynę braku jego podpisu. 
Art. 39.  1. Funkcjonariusz,  który  nie  zgadza  się  z  treścią  opinii  służbowej,  może 
w terminie 14 dni od dnia zapoznania się z tą opinią służbową wnieść pisemne odwołanie od 
opinii służbowej do wyższego przełożonego. Odwołanie powinno zawierać uzasadnienie. 
2. Przez wyższego przełożonego rozumie się kierownika jednostki organizacyjnej AW, 
zastępcę Szefa AW sprawującego bezpośredni nadzór nad jednostką organizacyjną AW albo 
Szefa AW, będącego bezpośrednim przełożonym sporządzającego opinię. 
3. Przed upływem terminu do wniesienia odwołania oraz w okresie jego rozpatrywania 
opinia  służbowa  nie  może  stanowić  podstawy  do  wydania  rozkazu  personalnego,  którego 
wydanie jest uzależnione od treści tej opinii. 
4. Odwołanie wniesione po terminie, o którym mowa w ust. 1, nie podlega rozpatrzeniu. 
5. W  przypadku  uchybienia  terminu  określonego  w  ust.  1  przywraca  się  termin  na 
wniosek funkcjonariusza, jeżeli uprawdopodobni, że uchybienie nastąpiło bez jego winy. 
6.  Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia  odwołania  wnosi  się,  wraz 
z odwołaniem,  do  wyższego  przełożonego,  w  terminie  7  dni  od  dnia  ustania  przyczyny 
uchybienia tego terminu. 
7.  Przywrócenie  terminu  do  złożenia  wniosku  określonego w  ust.  6  jest 
niedopuszczalne. 
– 26 – 
8. Wyższy przełożony rozpatruje odwołanie w terminie 30 dni od dnia jego wniesienia 
i może  powołać  komisję,  która  opiniuje  zasadność  wniesionego  odwołania.  Po rozpatrzeniu 
odwołania wyższy przełożony: 
1) 
utrzymuje w mocy zaskarżoną opinię służbową albo 
2) 
uchyla zaskarżoną opinię służbową i poleca sporządzenie nowej opinii, która nie może 
być  mniej  korzystna  dla  funkcjonariusza,  wskazując  okoliczności,  które  należy  wziąć 
pod uwagę przy jej sporządzaniu 
− po zapoznaniu się ze stanowiskiem komisji, jeżeli została powołana. 
9. O  sposobie  załatwienia  odwołania  wyższy  przełożony  powiadamia  funkcjonariusza 
oraz  przełożonego,  o którym mowa w art. 38 ust. 3. Przepisy  art. 38 ust.  4–6  stosuje  się 
odpowiednio. 
10.  Funkcjonariusz  ma prawo, w  terminie 14  dni od dnia powiadomienia go 
o nieuwzględnieniu  w  całości  lub  w  części  odwołania  albo  nierozpatrzeniu  odwołania 
w terminie, o którym mowa w ust. 8, złożyć wniosek o ponowne rozpatrzenie jego odwołania 
do Szefa AW. 
11. Wniosek, o którym  mowa  w  ust.  10,  składa  się  na  piśmie  za  pośrednictwem 
wyższego  przełożonego,  który  rozpatrywał  odwołanie.  Jeżeli  odwołanie  rozpatrywał  Szef 
AW, wniosek, o którym mowa w ust. 10, składa się bezpośrednio do Szefa AW. Przepisy ust. 
3–9 stosuje się odpowiednio. 
12.  Rozstrzygnięcie  Szefa  AW  w  przedmiocie wniosku, o  którym mowa  w  ust.  10, 
wyczerpuje tryb rozpatrywania odwołania. 
13. Od opinii służbowej skarga do sądu administracyjnego nie przysługuje. 
14. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia: 
1) 
wzór formularza opinii służbowej, 
2) 
szczegółowe kryteria brane pod uwagę przy opiniowaniu służbowym i skalę ocen, 
3) 
właściwość przełożonych w zakresie sporządzania opinii służbowych 
–  uwzględniając  konieczność  zapewnienia sprawnego przebiegu opiniowania oraz 
przejrzystości procesu opiniowania. 
Art. 40.  1.  Funkcjonariusza  można  zwolnić  z  zajmowanego  stanowiska  służbowego 
i przenieść  do  dyspozycji  Szefa  AW  w przypadku przewidywanego mianowania 
funkcjonariusza  na  inne  stanowisko  służbowe  albo przewidywanego zwolnienia 
funkcjonariusza  ze  służby  w  związku  z  nabyciem przez niego prawa do zaopatrzenia 
emerytalnego w pełnym wymiarze. 
– 27 – 
2. Funkcjonariuszowi przeniesionemu do dyspozycji Szefa AW nie wyznacza się stałego 
zakresu obowiązków służbowych. 
3. W okresie pozostawania w dyspozycji Szefa AW funkcjonariusz może zostać: 
1) 
wyznaczony  do  wykonywania  określonych  zadań  służbowych,  jeżeli  charakter  tych 
zadań odpowiada posiadanym przez funkcjonariusza kwalifikacjom, lub do pełnienia na 
określonych warunkach dyżurów; 
2) 
skierowany do odbycia odpowiednich kursów, szkoleń lub praktyk zawodowych. 
4. W sprawach, o których mowa w ust. 3, właściwy jest Szef AW. 
5. Funkcjonariusz może pozostawać w dyspozycji Szefa AW nieprzerwanie przez okres 
nie dłuższy niż 12 miesięcy. 
6.  Po  upływie  okresu,  o  którym mowa  w  ust.  5,  funkcjonariusza  mianuje  się  na 
określone stanowisko służbowe. Przepisy art. 122 ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio. 
7.  Prezes  Rady  Ministrów  określi,  w  drodze  rozporządzenia,  tryb przenoszenia 
funkcjonariuszy do dyspozycji Szefa AW oraz tryb wyznaczania zadań i pełnienia dyżurów, 
o których mowa  w  ust.  3 pkt  1,  a  także  sposób,  miejsce,  czas  i  częstotliwość  pełnienia 
dyżurów,  uwzględniając  konieczność  sprawnego  postępowania  w  sprawie przeniesienia 
funkcjonariusza do dyspozycji Szefa AW,  niezakłóconego  wykonywania  zadań  przez  AW 
oraz zapewnienia  niezbędnego  czasu  wolnego  od  służby  przeznaczonego  na  odpoczynek 
funkcjonariusza wyznaczonego do pełnienia dyżurów. 
Art. 41.  1.  Funkcjonariusza, za jego pisemną  zgodą,  można  oddelegować,  gdy  jest  to 
uzasadnione  realizacją  zadań  AW,  do  wykonywania  zadań  służbowych  poza  AW,  po 
zwolnieniu go ze stanowiska służbowego i przeniesieniu go do dyspozycji Szefa AW w celu 
oddelegowania. Przepisów art. 40 nie stosuje się. 
2. Funkcjonariuszowi przeniesionemu do dyspozycji Szefa AW w  celu oddelegowania 
nie wyznacza się stałego zakresu obowiązków służbowych w AW. 
3. Oddelegowanie, o  którym mowa  w  ust.  1,  następuje  na  podstawie  porozumienia 
zawartego  pomiędzy  Szefem  AW  a  kierownikiem podmiotu,  do  którego  nastąpiło 
oddelegowanie, zwanego dalej  „podmiotem oddelegowania”, na wniosek jednego  z  tych 
podmiotów. 
4. Kierownik podmiotu oddelegowania wyznacza oddelegowanego funkcjonariusza na 
stanowisko służbowe w podmiocie oddelegowania, zgodne z porozumieniem, o którym mowa 
w ust. 3. 
– 28 – 
5. 
Kierownik  podmiotu  oddelegowania  może  przenieść  oddelegowanego 
funkcjonariusza na inne stanowisko służbowe niż wskazane w porozumieniu, o którym mowa 
w ust. 3, jeżeli Szef AW oraz oddelegowany funkcjonariusz wyrażą na to pisemną zgodę. 
6.  Wykonywanie  zadań  służbowych  przez  oddelegowanego  funkcjonariusza  polega  na 
wykonywaniu  przez  niego  obowiązków  w  podmiocie  oddelegowania  w  ramach  zadań, 
o których mowa w ustawie. 
7. Oddelegowany funkcjonariusz  wykonuje  obowiązki  i  korzysta z  uprawnień,  jakie 
przysługują  pracownikom  podmiotu  oddelegowania  zatrudnionym  na  równorzędnym 
stanowisku służbowym. 
8. W  okresie oddelegowania funkcjonariusz podlega Szefowi AW, a  w  zakresie 
wykonywanych zadań i obowiązków określonych w porozumieniu, o którym mowa w ust. 3, 
kierownikowi podmiotu oddelegowania. 
9.  Oddelegowanemu funkcjonariuszowi urlopów udziela kierownik podmiotu 
oddelegowania, według planu urlopów oraz w wymiarze i na zasadach przysługujących temu 
funkcjonariuszowi w podmiocie oddelegowania. 
10.  Oddelegowany  funkcjonariusz  może  kontynuować  kształcenie,  prowadzenie 
przewodu doktorskiego, postępowanie habilitacyjne, aplikację radcowską lub legislacyjną na 
warunkach określonych przed oddelegowaniem. 
11. Koszty dofinansowania kształcenia,  przewodu  doktorskiego,  postępowania 
habilitacyjnego, aplikacji radcowskiej lub legislacyjnej, rozpoczętych przed oddelegowaniem, 
do którego zobowiązała się AW, pokrywa podmiot oddelegowania, proporcjonalnie do okresu 
oddelegowania. 
Art. 42.  1.  Szef  AW  odwołuje  oddelegowanego funkcjonariusza z  podmiotu 
oddelegowania w przypadku: 
1) 
niewyrażenia przez funkcjonariusza pisemnej zgody na przeniesienie na inne stanowisko 
służbowe niż określone w porozumieniu, o którym mowa w art. 41 ust. 3; 
2) 
pisemnego wniosku kierownika podmiotu oddelegowania o odwołanie oddelegowanego 
funkcjonariusza; 
3) 
pisemnego wniosku oddelegowanego funkcjonariusza o odwołanie z oddelegowania. 
2. Szef AW, w  przypadkach  uzasadnionych  potrzebami  służby,  może  odwołać 
oddelegowanego funkcjonariusza z podmiotu oddelegowania bez zgody tego funkcjonariusza 
i  kierownika  podmiotu  oddelegowania,  zawiadamiając  ich  o  tym z  co najmniej 
trzymiesięcznym wyprzedzeniem. 
– 29 – 
3.  Po  upływie  okresu  oddelegowania  albo  po  odwołaniu  z  tego oddelegowania, 
funkcjonariusza  mianuje  się  na  stanowisko  służbowe  zaszeregowane  do  grupy 
zaszeregowania stanowiska służbowego nie niższej niż grupa zaszeregowania, do której było 
zaszeregowane  stanowisko  służbowe  zajmowane  przez  tego  funkcjonariusza przed 
oddelegowaniem.  Wysokość  dodatku  służbowego  przyznanego  funkcjonariuszowi  po 
upływie  okresu  oddelegowania  lub  odwołaniu  z  oddelegowania  nie  może  być  niższa  niż 
wysokość tego dodatku otrzymywanego przez funkcjonariusza przed oddelegowaniem. 
4. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia: 
1) 
tryb  postępowania  w  sprawach  związanych  z  oddelegowaniem funkcjonariusza do 
wykonywania zadań służbowych poza AW, 
2) 
terminy  odwołania  funkcjonariusza  z  oddelegowania  do  wykonywania  zadań 
służbowych poza AW, 
3) 
zakres danych zawartych we wniosku oraz porozumieniu,  o  których mowa  w  art.  41 
ust. 3 
–  uwzględniając  konieczność  zapewnienia  sprawności  tego  postępowania  oraz  uzyskania 
przez strony porozumienia, o którym mowa w art. 41 ust. 3, niezbędnych informacji. 
Art. 43. 1. Funkcjonariusz, z urzędu lub na swój pisemny wniosek, może być: 
1) 
przeniesiony do pełnienia służby w innej miejscowości albo 
2) 
delegowany na okres do 6  miesięcy  do  czasowego  pełnienia  służby  w  innej 
miejscowości. 
2.  Szef AW,  w  uzasadnionych przypadkach,  może  przedłużyć  okres  delegowania, 
o którym mowa w ust. 1 pkt 2, do 12 miesięcy. 
Art. 44.  1.  Funkcjonariuszowi  można  powierzyć,  na  czas  określony  nie  dłuższy  niż 
24 miesiące,  pełnienie  obowiązków  służbowych  na  innym  stanowisku  służbowym,  a  także 
cofnąć powierzenie pełnienia tych obowiązków.  
2. W przypadku powierzenia obowiązków służbowych na innym stanowisku służbowym 
uposażenie funkcjonariusza nie może być obniżone. 
Art. 45.  1.  Funkcjonariusza  przenosi  się  na  niższe  stanowisko  służbowe  w  przypadku 
wymierzenia kary dyscyplinarnej przeniesienia na niższe stanowisko służbowe.