Rządowy projekt ustawy o Agencji Wywiadu

– 20 – 
3) 
przypadki, w  których  legitymacja  służbowa  podlega  zwrotowi,  wymianie  lub 
unieważnieniu, 
4) 
tryb postępowania w przypadku utraty legitymacji służbowej, 
5) 
sposób postępowania funkcjonariusza z legitymacją służbową 
–  uwzględniając  możliwość  odczytania  przez  osobę  zainteresowaną  danych  zawartych 
w legitymacji służbowej funkcjonariusza. 
Art. 35. 1. Szef AW jest właściwy do: 
1) 
przyjmowania do służby w AW; 
2) 
mianowania funkcjonariuszem w służbie przygotowawczej albo stałej; 
3) 
zwalniania od odbywania służby przygotowawczej, skracania oraz przedłużania okresu 
służby przygotowawczej; 
4) 
mianowania i  przenoszenia  na  stanowiska  służbowe  oraz  zwalniania ze stanowisk 
służbowych; 
5) 
powierzania  i  cofania  powierzenia  pełnienia  obowiązków  służbowych  na  innym 
stanowisku służbowym; 
6) 
przenoszenia i delegowania do pełnienia służby w innej miejscowości; 
7) 
przenoszenia do dyspozycji Szefa AW; 
8) 
zawieszania i uchylania zawieszenia w czynnościach służbowych; 
9) 
zwalniania ze służby w AW; 
10)  stwierdzania wygaśnięcia stosunku służbowego; 
11)  przywracania do służby w AW; 
12)  zaliczania okresów  do  wysługi  lat  uwzględnianej  przy  ustalaniu  wzrostu  uposażenia 
zasadniczego oraz ustalania tej wysługi; 
13)  przyznawania i obniżania dodatku służbowego; 
14)  przyznawania dodatku za posiadany stopień służbowy; 
15)  przyznawania i cofania dodatku motywacyjnego; 
16)  zachowywania 
funkcjonariuszowi  przeniesionemu  na  stanowisko  służbowe 
zaszeregowane  do  niższej  grupy  zaszeregowania  stanowiska  służbowego  prawa do 
zaszeregowania  należnego  na  poprzednio  zajmowanym  stanowisku  służbowym, 
z jednoczesnym zachowaniem stopnia etatowego przypisanego do tego stanowiska. 
2.  Sprawy osobowe, o  których mowa  w  ust.  1,  załatwiane  są  w  drodze rozkazu 
personalnego. 
– 21 – 
3. Przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego 
(Dz.  U. z  2013  r. poz.  267 i  z  2014  r. poz.  183)  stosuje  się  wyłącznie  do rozkazów 
personalnych wydawanych w sprawach osobowych, o których mowa w ust. 1. 
4. W sprawach wynikających ze stosunku służbowego Szefa AW właściwy jest Prezes 
Rady Ministrów. 
5. Funkcjonariusz udziela informacji istotnych ze względu na przebieg jego służby. 
6. Funkcjonariusz usprawiedliwia nieobecność lub spóźnienie do służby. 
7. Funkcjonariusza można skierować na badanie psychologiczne: 
1) 
przed  mianowaniem  na  wyższe  stanowisko  służbowe  lub  w  przypadku zmiany 
charakteru  służby  –  w  celu  określenia,  w  szczególności,  poziomu  rozwoju 
intelektualnego  i  predyspozycji  osobowościowych  funkcjonariusza  do  służby  na 
przewidywanym stanowisku służbowym; 
2) 
gdy zachodzi uzasadniona obawa, że sprawność psychologiczna funkcjonariusza uległa 
zmianie  i  negatywnie  wpływa  na  sposób  wykonywania  przez  niego  obowiązków 
służbowych – w celu określenia aktualnej sprawności psychologicznej funkcjonariusza. 
8.  W  toku  prowadzonego  postępowania  dyscyplinarnego  lub  karnego  oraz  w  okresie 
próby orzeczonej  w  związku  z  warunkowym  umorzeniem  postępowania  karnego, 
warunkowym zawieszeniem wykonania kary pozbawienia wolności lub w okresie odbywania 
kary  ograniczenia  wolności  lub do czasu zatarcia kary dyscyplinarnej albo  w  okresie 
zawieszenia funkcjonariusza w czynnościach służbowych nie dokonuje się zmian w stosunku 
służbowym  funkcjonariusza,  z  którymi  wiązałoby  się  mianowanie  na  wyższe  stanowisko 
służbowe lub podwyższenie składników uposażenia. 
9. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia: 
1) 
szczegółowy sposób i tryb załatwiania spraw osobowych, o których mowa w ust. 1, 
2) 
sposób i  tryb  postępowania  w  sprawach  osobowych  innych  niż  wymienione  w  ust.  1 
oraz przełożonych właściwych w tych sprawach, z wyłączeniem spraw, co do których 
sposób i  tryb  postępowania  oraz  właściwość  przełożonych  zostały  określone  w  innych 
przepisach wykonawczych wydanych na podstawie ustawy, 
3) 
warunki mianowania na wyższe stanowisko służbowe, 
4) 
sposób usprawiedliwiania nieobecności lub spóźnienia do służby, 
5) 
tryb kierowania na badanie psychologiczne,  o  którym mowa  w  ust.  7, oraz podmioty 
właściwe w tych sprawach, 
– 22 – 
6) 
rodzaje  informacji,  których  ze  względu  na  przebieg  służby  funkcjonariusza  jest  on 
obowiązany udzielić oraz tryb ich udzielania, 
7) 
sposób dokumentowania przebiegu służby funkcjonariusza 
–  uwzględniając  konieczność  rzetelnego prowadzenia  spraw osobowych funkcjonariuszy, 
mając  na  uwadze  zakres  i  specyfikę  zadań  służbowych  wykonywanych  przez 
funkcjonariuszy. 
Art. 36.  1.  Czas  służby  funkcjonariusza  jest  określany  wymiarem  jego  zadań 
służbowych,  z  uwzględnieniem  prawa  do  odpoczynku.  Zadania  służbowe  funkcjonariusza 
powinny  być  ustalone  w  sposób  pozwalający  na  ich  wykonanie  w  ramach 40-godzinnego 
tygodnia służby. Czas służby funkcjonariusza podlega ewidencjonowaniu. 
2.  Funkcjonariusz  pełni  służbę  w  podstawowym albo zmianowym rozkładzie  czasu 
służby. 
3. W uzasadnionych przypadkach, wynikających w szczególności ze sposobu pełnienia 
służby  albo  szczególnego  charakteru  wykonywanych  zadań,  funkcjonariusz  może  pełnić 
służbę w indywidualnym rozkładzie lub wymiarze czasu służby. 
4. W przypadku uzasadnionym potrzebami służby, funkcjonariuszowi można przedłużyć 
czas  służby  ponad  obowiązujący  go  wymiar  czasu  służby  lub  wydać  polecenie  pełnienia 
służby  także  w  dniu  wolnym  od  służby  w  obowiązującym  go  rozkładzie  czasu  służby, 
w przypadkach: 
1) 
zaistnienia zagrożenia  bezpieczeństwa  lub  obronności  państwa,  mogącego  wywołać 
poważne zakłócenia w jego funkcjonowaniu; 
2) 
przestępczego  zagrożenia  życia  lub  zdrowia  funkcjonariusza  wykonującego  zadania 
służbowe; 
3) 
realizacji innych zadań służbowych niecierpiących zwłoki. 
5. W  zamian za czas służby przedłużony ponad  obowiązujący  funkcjonariusza wymiar 
czasu służby funkcjonariuszowi przysługuje, po  zakończeniu służby, czas wolny  od służby 
w tym samym wymiarze. 
6. W  zamian  za  służbę  pełnioną  w  dniu  wolnym  od  służby  funkcjonariusz otrzymuje 
dzień wolny od służby w innym dniu. Dnia wolnego udziela się w terminie wskazanym przez 
funkcjonariusza, jeżeli nie zakłóca to toku służby. 
7. W uzasadnionych przypadkach Szef AW może ustalić dniem wolnym od służby dzień 
przypadający między dniami wolnymi od służby albo dzień poprzedzający dzień ustawowo 
wolny od pracy, pod warunkiem wyznaczenia soboty dniem służby. 
– 23 – 
8.  Jeżeli  wymagają  tego  potrzeby  służby  funkcjonariusza  można  wyznaczyć  do 
pełnienia  dyżuru,  podczas którego pozostaje  on  w  gotowości  do  niezwłocznego  podjęcia 
realizacji zadań służbowych. 
9. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia: 
1) 
wymiar czasu służby oraz czas odpoczynku w rozkładach podstawowym i zmianowym, 
2) 
sposób, miejsce, czas i częstotliwość pełnienia dyżuru, 
3) 
sposób prowadzenia ewidencji czasu służby, 
4) 
tryb postępowania i właściwość przełożonych w sprawach wprowadzania rozkładu lub 
wymiaru czasu służby oraz czynności, o których mowa w ust. 1−8 
–  uwzględniając  konieczność  zapewnienia  niezakłóconego  wykonywania  zadań  przez  AW 
oraz niezbędnego czasu wolnego od służby przeznaczonego na odpoczynek funkcjonariusza. 
Art. 37. 1. Za stan bezpieczeństwa i higieny służby w AW odpowiada Szef AW. 
2.  Szef  AW  wykonuje  obowiązki  pracodawcy  w  zakresie  bezpieczeństwa  i  higieny 
pracy,  stosując  odpowiednio  przepisy  określone  w  art.  207 §  1,  §  2 pkt  1–6,  art.  § 21  i  §  3, 
art. 2071, art. 208, art. 2091 § 1–3, art. 2092, art. 2093, art. 213–219, art. 220 § 1 i 3, art. 221, 
art. 222 § 1 i 2, art. 2221§ 1 i 2, art. 223–226, art. 227 § 1, art. 229 § 2–6, art. 230 § 1, art. 232 
zdanie  pierwsze,  art.  233–236,  art.  2373  i  2374,  art.  2376–23710,  art.  23711  § 1–3,  a  także  w 
przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 220 § 2, art. 222 § 3, art. 2221 § 3, art. 
227 §  2,  art.  229 §  8 pkt  1,  art.  232 zdanie  drugie,  art.  2375,  art.  23711§  5 oraz art.  23715 
ustawy z dnia 27 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. 
zm.), zwanej dalej „Kodeksem pracy”.  
3.  Przełożony  wykonuje  obowiązki  osoby  kierującej  pracownikami  w zakresie 
bezpieczeństwa  i  higieny pracy,  stosując  odpowiednio  przepisy  określone  w  art.  207 §  3 
i art. 212 Kodeksu pracy oraz w przepisach wykonawczych, o których mowa w ust. 2. 
                                                 
5) 
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej  ustawy  zostały  ogłoszone  w  Dz. U.  z  1998  r.  Nr  106,  poz.  668 
i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 
i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, 
poz.  1194,  Nr  123,  poz.  1354,  Nr  128,  poz.  1405  i Nr 154,  poz.  1805, z  2002  r.  Nr  74,  poz.  676,  Nr  135, 
poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, 
poz.  2081,  z  2004  r.  Nr 96,  poz.  959,  Nr  99,  poz.  1001,  Nr 120,  poz.  1252  i Nr 240, poz.  2407, z 2005  r. 
Nr 10,  poz.  71,  Nr  68,  poz.  610,  Nr  86,  poz.  732  i Nr 167,  poz.  1398, z  2006  r.  Nr  104,  poz.  708  i  711, 
Nr 133, poz. 935, Nr 217, poz. 1587 i Nr 221, poz. 1615, z 2007 r. Nr 64, poz. 426, Nr 89, poz. 589, Nr 176, 
poz.  1239,  Nr  181,  poz.  1288  i Nr 225,  poz.  1672, z  2008  r.  Nr  93,  poz.  586,  Nr  116,  poz.  740,  Nr  223, 
poz. 1460 i Nr 237, poz. 1654, z 2009 r. Nr 6, poz. 33, Nr 56, poz. 458, Nr 58, poz. 485, Nr 98, poz. 817, 
Nr 99,  poz.  825,  Nr  115,  poz.  958,  Nr  157,  poz.  1241  i Nr 219,  poz.  1704, z  2010  r.  Nr  105,  poz.  655, 
Nr 135, poz.  912, Nr 182, poz. 1228,  Nr 224, poz. 1459, Nr 249, poz. 1655 i Nr 254, poz. 1700, z 2011 r. 
Nr 36, poz. 181, Nr 63, poz. 322, Nr 80, poz. 432, Nr 144, poz. 855, Nr 149, poz. 887 i Nr 232, poz. 1378, 
z 2012 r. poz. 908 i 1110, z 2013 r. poz. 2, 675, 896 i 1028 oraz z 2014 r. poz. 208. 
– 24 – 
4.  Obowiązki  funkcjonariusza  w  zakresie bezpieczeństwa  i  higieny  służby  określa 
art. 211 Kodeksu pracy.  
5. Przepisy art. 2092, art. 2093 i art. 229 § 4 Kodeksu pracy stosuje się, jeżeli nie zagraża 
to prawidłowej realizacji przez funkcjonariuszy zadań, o których mowa w art. 3 ust. 1. 
6. W czasie wykonywania zadań służbowych, w okolicznościach uzasadnionych stanem 
wyższej konieczności, funkcjonariusz może odstąpić od przestrzegania zasad bezpieczeństwa 
i  higieny  służby,  z  zachowaniem  wszelkich  dostępnych  w  danych  warunkach  zabezpieczeń, 
jeżeli w jego ocenie dokonanej w miejscu i czasie wykonywania czynności służbowej istnieje 
prawdopodobieństwo  uratowania  życia  ludzkiego  lub  odwrócenia  zagrożenia  godzącego 
w bezpieczeństwo państwa, w szczególności gdy: 
1) 
z powodu braku specjalistycznego uzbrojenia, wyposażenia lub innego sprzętu zachodzi 
konieczność zastosowania środka zastępczego; 
2) 
fizyczne warunki  i  umiejętności  funkcjonariusza  mogą  zastąpić  możliwość  użycia 
właściwego uzbrojenia, wyposażenia lub innego sprzętu; 
3) 
funkcjonariusz wykona określoną czynność dobrowolnie. 
7.  Prezes  Rady  Ministrów  określi,  w  drodze  rozporządzenia,  właściwość  przełożonych 
w sprawach  dotyczących  bezpieczeństwa  i  higieny  służby,  uwzględniając  specyfikę 
odpowiedzialności na różnych stanowiskach służbowych. 
Art. 38. 1. Funkcjonariusz podlega opiniowaniu służbowemu przeprowadzanemu: 
1) 
w służbie przygotowawczej − nie rzadziej niż raz w roku; 
2) 
w służbie stałej − nie rzadziej niż raz na 3 lata; 
3) 
w przypadku funkcjonariusza przebywającego poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej 
w celu realizacji zadań, o których mowa w art. 3 ust. 1 − nie rzadziej niż raz na 6 lat. 
2.  Niezależnie  od  terminów,  o  których mowa  w  ust.  1, funkcjonariusz podlega 
opiniowaniu służbowemu: 
1) 
w  przypadku  zwolnienia  od  odbywania  służby  przygotowawczej  −  po  upływie 
12 miesięcy służby stałej; 
2) 
przed mianowaniem, w  trybie  art.  61,  na  wyższy  stopień  służbowy  albo  na  wyższe 
stanowisko  służbowe,  chyba  że  od  ostatniej  opinii  służbowej  upłynęło  mniej  niż 
12 miesięcy; 
3) 
w  okresie  służby  przygotowawczej,  bezpośrednio  przed  mianowaniem 
funkcjonariuszem w służbie stałej;