Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o usługach płatniczych oraz niektórych innych ustaw

UZAS ADNIE NIE


Niniejsze rozporządzenie stanowi wykonanie przewidzianego w art. 132o ustawy z dnia
19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. Nr 199, poz. 1175, z późn. zm.), zwanej
dalej „ustawą” albo „ustawą upoważniającą”, upoważnienia dla ministra właściwego do
spraw instytucji finansowych do określenia kategorii bezpiecznych, płynnych aktywów
o niskim ryzyku, w które mogą być inwestowane środki pieniężne przyjmowane przez
krajowe instytucje pieniądza elektronicznego. Dotyczy to środków przyjętych w zamian za
wydany pieniądz elektroniczny i które podlegają zwrotowi w momencie wykupu tego
pieniądza elektronicznego. Rozporządzenie powinno także określić maksymalną część tych
środków, jaka może być inwestowana przez instytucje płatnicze w poszczególne kategorie
aktywów.
Upoważnienie ma charakter obligatoryjny, a przepisy wykonawcze, które mają być wydane
na jego podstawie, są niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania regulacji ustawowej.

Projekt rozporządzenia w § 2 określa kategorie aktywów, w jakie mogą być inwestowane
środki pieniężne otrzymywane od klientów instytucji pieniądza elektronicznego. Ze względu
na wynikający z dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/110/WE z dnia
16 września 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje
pieniądza elektronicznego oraz nadzoru ostrożnościowego nad ich działalnością, zmieniającej
dyrektywę 2005/60/WE i 2006/48/WE oraz uchylającej dyrektywę 2000/46/WE
(tzw. „dyrektywa EMDII”) oraz z dyrektywy 2007/64/WE z dnia 13 listopada 2007 r.
Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie usług płatniczych w ramach rynku
wewnętrznego (tzw. dyrektywa „PSD”) wymóg inwestowania w bezpieczne, płynne aktywa
o niskim ryzyku, wskazany w rozporządzeniu katalog aktywów obejmuje przede wszystkim
papiery wartościowe emitowane, gwarantowane lub poręczane przez Skarb Państwa lub
Narodowy Bank Polski, a także rządy lub banki centralne państw członkowskich UE oraz
organizacje międzynarodowe, których członkiem jest przynajmniej jedno państwo
członkowskie UE. Ponadto proponowany katalog obejmuje listy zastawne, jednostki
uczestnictwa funduszy inwestycyjnych rynku pieniężnego oraz tytuły uczestnictwa
emitowane przez instytucje wspólnego inwestowania z siedzibą w państwach członkowskich.
Kolejną proponowaną kategorią są lokaty terminowe w bankach i instytucjach kredytowych
(lub ich oddziałach). W przypadku instytucji kredytowych (i ich oddziałów) wymagane jest
objęcie tych lokat ochroną w ramach oficjalnie uznanego systemu gwarantowania środków
3

pieniężnych zgromadzonych na prowadzonych przez nie rachunkach, zgodnie z przepisami
ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym.
W proponowanym § 3 przewidziano wprowadzenie ograniczenia koncentracji aktywów,
mające zapewnić niezbędną ze względów ostrożnościowych dywersyfikację inwestycji.
Przede wszystkim proponuje się ustalenie limitu inwestycyjnego w wysokości 15% dla
jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych rynku pieniężnego w jednym funduszu lub
w kilku funduszach zarządzanych przez to samo towarzystwo. Analogiczny 15% limit
zaproponowano dla tytułów uczestnictwa emitowanych przez jedną instytucję wspólnego
inwestowania z siedzibą w państwie członkowskim. W obu powyższych przypadkach wartość
ulokowanych środków pieniężnych nie może jednak przekroczyć kwoty 400 000 złotych.
W opinii projektodawcy limit ten w odpowiedni sposób zapewnia dywersyfikację ryzyka
inwestycyjnego krajowych instytucji płatniczych, a z drugiej strony nie ogranicza ich
możliwości inwestycyjnych w zakresie lokowania środków pieniężnych otrzymanych od
użytkowników usług płatniczych. Mając dodatkowo na względzie konsolidację nadzoru nad
rynkiem finansowym w Polsce sprawowanego przez Komisję Nadzoru Finansowego, bieżące
monitorowanie przez organ nadzoru sytuacji na rynku finansowym zapewnia w należyty
sposób bezpieczeństwo środków pieniężnych przekazywanych przez użytkowników pieniądza
elektronicznego.
Dla lokat terminowych w jednym banku lub oddziale banku zagranicznego proponuje się
ustalenie limitu odniesionego do maksymalnej kwoty środków gwarantowanych, określonych
przez przepisy ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym.
Kwota ta jest jednolicie ustalona w poszczególnych państwach członkowskich UE i może być
odniesiona także do oddziałów instytucji kredytowych. W ocenie projektodawcy takie
ukształtowanie regulacji realizuje wytyczne zawarte w art. 1320 ustawy z dnia 19 sierpnia
2011 r. o usługach płatniczych, nakazujące uwzględnienie należytego zabezpieczenia
środków pieniężnych posiadaczy pieniądza elektronicznego, w tym ograniczenia ryzyka
inwestycyjnego. Analogiczne przesłanki bezpieczeństwa leżą u podstawy propozycji
dotyczącej instytucji kredytowej lub oddziału instytucji kredytowej. W tym przypadku limit
powinien odnosić się do kwoty, której wypłatę zapewnia oficjalnie uznany system
gwarantowania, do którego należy instytucja kredytowa w państwie macierzystym. Jeżeli
natomiast oddział instytucji kredytowej na podstawie art. 2b ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r.
o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym przystąpił do polskiego systemu gwarantowania,
w przypadku gdy kwota środków gwarantowanych przez system gwarantowania jego państwa
macierzystego jest niższa, wówczas limit środków pieniężnych, jaki może zainwestować
4

krajowa instytucja pieniądza elektronicznego stanowi kwota, o której mowa w art. 23 tejże
ustawy.
Wyżej określone zasady inwestowania środków pieniężnych otrzymanych w zamian za
wydanie pieniądza elektronicznego przez krajowe instytucje pieniądza elektronicznego
zostały zaproponowane w sposób analogiczny do zasad inwestowania środków pieniężnych
przyjętych przez krajowe instytucje płatnicze, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów
z dnia 13 sierpnia 2012 r. w sprawie kategorii aktywów oraz maksymalnej części środków
pieniężnych inwestowanych przez krajowe instytucje płatnicze (Dz. U. z 2012 r. poz. 938).
Takie rozwiązanie pozwala przyjąć odpowiedni poziom zabezpieczenia środków pieniężnych
poprzez dywersyfikację ryzyka, jednocześnie prowadząc do ograniczenia korzyści płynących
ze skali inwestowanych środków, gdyż nadrzędnym celem ustawy jest ochrona konsumentów
i powierzanych przez nich środków pieniężnych krajowym instytucjom pieniądza
elektronicznego. Brak wcześniejszych regulacji w tym zakresie (albo niewystarczający do
przeprowadzenia odpowiedniej analizy okres funkcjonowania analogicznych przepisów, jak
w przypadku rozporządzenia określającego zasady inwestowania przez krajowe instytucje
płatnicze, obowiązującego od dnia 21 sierpnia 2012 r.) powoduje, iż ograniczenia dotyczące
inwestowania powierzonych środków zostały ustalone na wysokim poziomie, a ewentualna
zmiana tego stanu na korzystniejszy z punktu widzenia gospodarowania środkami przez
instytucje pieniądza elektronicznego może nastąpić po stosownym upływie funkcjonowania
postanowień ustawy.
Przepis końcowy zawarty w § 4 przewiduje, iż rozporządzenie wejdzie w życie po
upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Zawarte w projekcie regulacje nie stanowią przepisów technicznych w rozumieniu
rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu funkcjonowania
krajowego systemu notyfikacji norm aktów prawnych (Dz. U. Nr 239, poz. 2039, z późn.
zm.), dlatego też projekt rozporządzenia nie podlega procedurze notyfikacji.
W opinii projektodawców regulacja nie mieści się w zakresie przedmiotowym zagadnień
podlegających konsultacjom z Europejskim Bankiem Centralnym, zgodnie z art. 2 ust. 1
decyzji Rady z dnia 29 czerwca 1998 r. (98/415/WE).
Projekt rozporządzenia jest zgodny z prawem Unii Europejskiej.
Zgodnie z art. 5 ustawy dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej w procesie
stanowienia prawa (Dz. U. Nr 169, poz. 1414, z późn. zm.) projekt zostanie umieszczony
w Biuletynie Informacji Publicznej.
5

W związku z art. 50 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U.
Nr 157, poz. 1240, z późn. zm.) należy podnieść, że projektodawca nie przewiduje, aby
projektowane przepisy miały wpływ na sektor finansów publicznych, w tym zwiększenie
wydatków lub zmniejszenie dochodów jednostek sektora finansów publicznych.















6

OCENA SKUTKÓW REGULACJI (OSR)

1. Podmioty, na które oddziałuje akt normatywny
Projektowane rozporządzenie oddziałuje na krajowe instytucje pieniądza elektronicznego.

2. Wyniki przeprowadzonych konsultacji
Projekt rozporządzenia zostanie skonsultowany z następującymi podmiotami: Narodowym
Bankiem Polskim, Polską Organizacją Niebankowych Instytucji Płatności, Polską
Organizacją Handlu i Dystrybucji, Polską Izbą Informatyki i Telekomunikacji, Federacją
Konsumentów, Krajową Izbą Rozliczeniową, Pocztą Polską, Krajowym Depozytem Papierów
Wartościowych, organizacjami kartowymi (VISA Europe, MasterCard, American Express,
Dinners Club), Polską Konfederacją Pracodawców Prywatnych „Lewiatan”, Izbą
Zarządzających Funduszami i Aktywami, Izbą Gospodarczą Przedsiębiorców Finansowych,
Komitetem Agentów Rozliczeniowych,
Radą Wydawców Kart Bankowych,
Przedstawicielami Konferencji Przedsiębiorców Finansowych, a także z innymi podmiotami
rynku usług płatniczych.

3. Wpływ aktu normatywnego na sektor finansów publicznych
Wejście w życie rozporządzenia nie spowoduje kosztów lub obciążeń w sektorze finansów
publicznych (w tym nie wpłynie na budżet państwa i budżety jednostek samorządu
terytorialnego), w szczególności nie będzie skutkować zwiększeniem wydatków lub
zmniejszeniem dochodów jednostek sektora finansów publicznych.
Przyjęte rozwiązania będą stanowiły czynnik kreujący popyt na papiery wartościowe
emitowane przez Skarb Państwa oraz Narodowy Bank Polski.

4. Wpływ aktu normatywnego na rynek pracy
Wejście w życie rozporządzenia nie spowoduje zmian na rynku pracy.

5. Wpływ aktu normatywnego na konkurencyjność gospodarki i przedsiębiorczość,
w tym na funkcjonowanie przedsiębiorstw
Wejście w życie rozporządzenia nie wpłynie na konkurencyjność gospodarki
i przedsiębiorczość, w tym na funkcjonowanie przedsiębiorstw.


7