Rządowy projekt ustawy o bezpieczeństwie morskim

 
Art. 37. 1. Organ inspekcyjny może odroczyć inspekcję statku o priorytecie I w przypadku
gdy:
1) inspekcja może zostać przeprowadzona podczas następnego zawinięcia tego statku
do portu polskiego, o ile w tym okresie statek ten nie zawija do żadnego innego portu
w regionie Memorandum Paryskiego, a czas odroczenia nie przekracza 15 dni, albo
2) inspekcja może zostać przeprowadzona w ciągu 15 dni w innym porcie zawinięcia
w regionie Memorandum Paryskiego, pod warunkiem że właściwe władze państwa
portu zawinięcia statku wyraziły zgodę na przeprowadzenie tej inspekcji.
2. W przypadku, gdy inne państwo-strona Memorandum Paryskiego nie przeprowadziło
inspekcji statku o priorytecie I, a następnym portem zawinięcia tego statku jest port polski,
organ inspekcyjny przeprowadza inspekcję tego statku.
3. Organ inspekcyjny może nie przeprowadzić inspekcji statku o priorytecie I, jeżeli:
1) w opinii organu inspekcyjnego przeprowadzenie inspekcji mogłoby powodować
zagrożenie dla bezpieczeństwa inspektorów, statku, jego załogi, portu lub
środowiska morskiego,
2) postój na kotwicowisku statku prowadzącego działania statek-port jest zbyt krótki do
właściwego przeprowadzenia inspekcji lub
3) postój statku w porcie ma miejsce jedynie w porze nocnej, rozumianej jako okres
między godzinami 22.00 a 5.00, z tym że w przypadku statków regularnie
zawijających tylko w porze nocnej inspekcja powinna zostać przeprowadzona w tej
porze.

Art. 38. 1. Organ inspekcyjny przeprowadza inspekcje:
1) okresowe – w odstępach czasu zależnych od profilu ryzyka statku wynikających
z systemu THETIS;
2) dodatkowe – niezależnie od czasu, jaki upłynął od ostatniej inspekcji okresowej,
w przypadku statków, do których mają zastosowanie czynniki nadrzędne określone
w przepisach wydanych na podstawie art. 58 pkt 5;
3) ponowne – po usunięciu przez statek uchybień, które doprowadziły do zatrzymania
statku lub zakazu wejścia do portu;
4) specjalne – dla promów pasażerskich typu ro-ro oraz szybkich statków
pasażerskich, uprawiających żeglugę regularną.
2 5
 
 
2. Inspekcję dodatkową przeprowadza się również w przypadku wystąpienia
nieprzewidzianych okoliczności określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 58
pkt 5, jeżeli konieczność jej przeprowadzenia wynika z wiedzy i doświadczenia zawodowego
inspektora.

Art. 39. 1. Z uwagi na zakres inspekcji organ inspekcyjny przeprowadza inspekcje:
1) wstępne;
2) bardziej szczegółowe;
3) rozszerzone.
2. Kwalifikowania statków do inspekcji, o których mowa w ust. 1, organ inspekcyjny
dokonuje zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 58.

Art. 40. 1. Organ inspekcyjny przeprowadza inspekcję wstępną w celu sprawdzenia czy statek
posiada wymagane w umowach międzynarodowych dokumenty dotyczące bezpieczeństwa
i ochrony statku, ochrony środowiska morskiego, kontroli ogólnego stanu statku, w tym
warunków życia i pracy na statku oraz czy uchybienia wykazane podczas poprzedniej
inspekcji państwa portu zostały usunięte.
2. Organ inspekcyjny przeprowadza inspekcję bardziej szczegółową w każdym przypadku,
gdy w wyniku inspekcji wstępnej występują wyra ne powody, aby stwierdzić, że stan statku,
jego wyposażenia lub skład i kwalifikacje załogi nie spełniają wymagań określonych
w umowach międzynarodowych.
3. Zakres inspekcji, o których mowa w ust. 1 i 2, oraz wyra ne powody do przeprowadzenia
inspekcji bardziej szczegółowej, określają przepisy wydane na podstawie art. 58.

Art. 41.1. Organ inspekcyjny przeprowadza rozszerzoną inspekcję statku należącego do kategorii:
1) statków o profilu wysokiego ryzyka – w przypadku inspekcji okresowych;
2) statków pasażerskich, zbiornikowców olejowych, gazowców, chemikaliowców lub
masowców, starszych niż 12 lat – w przypadku inspekcji okresowych;
3) statków, o których mowa w pkt 1 i 2 – w przypadku inspekcji dodatkowych, jeżeli
konieczność przeprowadzenia inspekcji rozszerzonej wynika z wiedzy
i doświadczenia zawodowego inspektora;
2 6
 
 
4) statków podlegających inspekcji ponownej, którym wydano zakaz wejścia do portu.



2. Armator, kapitan lub przedstawiciel kapitana statku podlegającego inspekcji
rozszerzonej, przynajmniej na trzy dni przed spodziewanym zawinięciem do portu lub przed
wyjściem z ostatniego portu, jeżeli podróż ma trwać krócej niż trzy dni, przekazuje organowi
inspekcyjnemu informacje dotyczące:
1) identyfikacji statku;
2) planowanego czasu postoju statku w porcie;
3) planowanych operacji, w tym operacji przeładunkowych i bunkrowania;
4) planowanych inspekcji państwa bandery, przeglądów oraz prac remontowych;
5)
daty ostatniej rozszerzonej inspekcji w porcie państwa-strony Memorandum
Paryskiego;
6) rodzaju konstrukcji kadłuba, stanu zapełnienia zbiorników ładunkowych i balastowych
oraz ilości i rodzaju ładunku – w przypadku zbiornikowców.
3. Po otrzymaniu informacji, o których mowa w ust. 2, w przypadku gdy inspekcja
rozszerzona nie zostanie przeprowadzona, organ inspekcyjny niezwłocznie informuje statek
o tym fakcie.
4. Armator lub kapitan statku podlegającego inspekcji rozszerzonej zapewnia, aby
w
harmonogramie eksploatacyjnym statku przewidziany został czas wystarczający na
przeprowadzenie tej inspekcji.
5. Statek pozostaje w porcie do czasu zakończenia inspekcji rozszerzonej, z zachowaniem
środków kontroli w zakresie ochrony żeglugi i portów.
6. Przepisy ust. 2 – 5 stosuje się odpowiednio w przypadku inspekcji specjalnych
przeprowadzanych dla promów pasażerskich typu ro-ro oraz szybkich statków pasażerskich.

Art. 42. Po zakończeniu inspekcji, o której mowa w art. 39 ust. 1, inspektor inspekcji państwa
portu sporządza raport i doręcza go kapitanowi statku.

Art. 43. 1. W przypadku stwierdzenia w wyniku inspekcji, że:
1) stan statku lub sposób jego załadowania stwarza zagrożenie dla bezpieczeństwa
statku, osób na nim przebywających lub dla środowiska morskiego, organ
inspekcyjny, w drodze decyzji, biorąc pod uwagę stopień stworzonego zagrożenia,
2 7
 
 
zatrzymuje statek lub wstrzymuje operacje, podczas których zostały stwierdzone
nieprawidłowości, wskazując jednocześnie uchybienia, które należy usunąć;
2) statek nie jest wyposażony w sprawny rejestrator danych z podróży (VDR) lub
uproszczony rejestrator danych z podróży (S-VDR), gdy statek podlega takiemu
obowiązkowi, organ inspekcyjny, w drodze decyzji, zatrzymuje statek.
2. Decyzjom, o których mowa w ust. 1, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.
3. W przypadku gdy ogólny stan statku znacząco odbiega od wymagań w zakresie
bezpieczeństwa, inspektor w oparciu o swoją wiedzę i doświadczenie zawodowe może
wstrzymać inspekcję do czasu, gdy zostaną podjęte niezbędne działania dla zapewnienia, aby
statek spełniał odpowiednie wymagania określone w umowach międzynarodowych.
4. W przypadku wydania decyzji o zatrzymaniu statku organ inspekcyjny, niezwłocznie po
zakończeniu inspekcji, doręcza decyzję kapitanowi statku, informując o jej wydaniu
administrację państwa bandery statku albo konsula, bąd najbliższe przedstawicielstwo
dyplomatyczne tego państwa, a także, jeżeli ma to zastosowanie, podmioty które wydały
statkowi świadectwo klasy lub odpowiednie certyfikaty. Do decyzji o zatrzymaniu statku
organ inspekcyjny załącza raport z przeprowadzonej inspekcji.
5. W celu zmniejszenia zatłoczenia statków w porcie, organ inspekcyjny może wydać
zgodę, o ile nie stwarza to zagrożenia, na przemieszczenie zatrzymanego statku do innej
części portu. Przy podejmowaniu decyzji o zatrzymaniu statku lub o zwolnieniu statku
z zatrzymania organ inspekcyjny nie uwzględnia istniejącego lub mogącego powstać
zatłoczenia.
6. Jeżeli uchybienia stwierdzone w trakcie inspekcji nie mogą zostać naprawione w porcie
zatrzymania, organ inspekcyjny, w drodze decyzji, zezwala statkowi na wyjście z portu
w celu dokonania naprawy w najbliższej stoczni remontowej, w której może być dokonana
naprawa, uzgodnionej z kapitanem lub armatorem statku, po spełnieniu uzgodnionych
z właściwymi władzami państwa bandery statku warunków gwarantujących, że statek
w czasie przejścia morzem nie będzie stanowił zagrożenia dla bezpieczeństwa morskiego
i osób na nim przebywających oraz dla innych statków, oraz zagrożenia dla środowiska
morskiego.
7. O warunkach, o których mowa w ust. 6, organ inspekcyjny informuje właściwe władze
państwa portu, w którym znajduje się stocznia remontowa, oraz właściwe władze państwa
bandery statku albo najbliższe przedstawicielstwo dyplomatyczne tego państwa, a także
podmioty, które wydały statkowi świadectwo klasy lub odpowiednie certyfikaty.
2 8
 
 
8. W przypadku gdy stocznia remontowa, o której mowa w ust. 6, znajduje się na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, organ inspekcyjny właściwy ze względu na położenie stoczni
przekazuje informację o podjętych działaniach organowi inspekcyjnemu, wydającemu
zezwolenie na wyjście z portu w celu dokonania naprawy w tej stoczni.
9. W przypadku gdy decyzja, o której mowa w ust. 6, podejmowana jest z powodu
niespełniania przez statek przepisów IMO w sprawie programu rozszerzonych inspekcji
w odniesieniu do przeglądów masowców i zbiornikowców6), albo w zakresie dokumentacji
statku, albo z powodu wad konstrukcyjnych lub uchybień w tym zakresie, organ inspekcyjny
może wymagać przeprowadzenia koniecznych pomiarów grubości poszycia kadłuba statku
zanim statek opuści port, w którym został zatrzymany.
10. W przypadku gdy uchybienie polega na braku wyposażenia statku w sprawny rejestrator
danych z podróży (VDR) lub uproszczony rejestrator danych z podróży (S-VDR) i nie może
ono zostać usunięte w porcie zatrzymania, organ inspekcyjny postępuje zgodnie z ust. 6 i 7
albo zezwala, w drodze decyzji, na wyjście statku z portu, nakazując usunięcie uchybienia
w terminie 30 dni od dnia zakończenia inspekcji.
11. Przy wykonywaniu obowiązków organ inspekcyjny podejmuje wszelkie środki, aby
uniknąć bezpodstawnego zatrzymania lub opó nienia statku w porcie. W przypadku gdy
statek jest bezpodstawnie zatrzymany lub opó niony, armatorowi statku przysługuje
odszkodowanie, zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego. W każdym przypadku zarzutu
bezpodstawnego zatrzymania lub opó nienia statku, ciężar dowodu spoczywa na armatorze
statku.
12. Koszty postoju statku w porcie powstałe w związku z zatrzymaniem statku pokrywa
armator w wysokości określonej na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r.
o portach i przystaniach morskich (Dz. U. z 2010 r. Nr 33, poz. 179). Organ inspekcyjny
wydaje zgodę na wyjście statku z portu po uiszczeniu przez armatora pełnej opłaty związanej
z postojem statku w porcie lub po przedłożeniu przez armatora listu gwarancyjnego
o pokryciu kosztów postoju w porcie.

Art. 44. 1. W przypadku gdy statek, któremu uznana organizacja działająca w imieniu
państwa bandery wydała ważny certyfikat, nie spełnia odpowiednich wymagań umów
                                                           
6)  Rezolucja IMO A.744(18) – Wytyczne w sprawie programu rozszerzonych inspekcji w odniesieniu do
przeglądów masowców i zbiornikowców, 1993, przyjęta przez Zgromadzenie IMO w dniu 4 listopada 1993 r.
(Dz. Urz. MI z 2011 r. Nr 6, poz. 35). 
2 9