Rządowy projekt ustawy o bezpieczeństwie morskim

83
spełniają wymogi dotyczące wytrzymałości kadłuba i mocy
maszyn odpowiadające sytuacji lodowej w tym obszarze.
4. Dyrektor urzędu morskiego we współpracy z organami
właściwymi w sprawach gospodarowania wodami jest
obowiązany do przeprowadzenia akcji przeciwlodowej na
wodach morskich, z zachowaniem postanowień umów
międzynarodowych w tym zakresie.
5. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej
określi, w drodze rozporządzenia, warunki oraz sposób
przeprowadzania akcji przeciwlodowych na wodach morskich,
w tym zakres informacji i wytycznych wydawanych kapitanowi
statku przez dyrektora urzędu morskiego w ramach tej akcji,
kierując się koniecznością przeciwdziałania możliwości
wystąpienia powodzi w ujściach rzek, nad którymi położone są
porty oraz mając na uwadze zapewnienie bezpieczeństwa
statków i życia osób na nich się znajdujących oraz względy
ochrony środowiska morskiego.
Art.
1. Jachty morskie mogą uprawiać żeglugę na wodach W celu zapewnienia bezpieczeństwa jachtów morskich znajdujących się na akwenach
110
morskich po spełnieniu wymagań w zakresie bezpiecznego morskich oraz osób znajdujących się na ich pokładzie niezbędne jest wprowadzenie
uprawiania żeglugi, dotyczących w szczególności środków przepisów dotyczących tej grupy statków w zakresie budowy statku, jego stałych urządzeń i
ratunkowych, sprzętu sygnałowego, nawigacyjnego i ochrony wyposażenia (m.in. środki ratunkowe i sygnalizacyjne, nawigacyjne, urządzenia
przeciwpożarowej, urządzeń radiokomunikacyjnych i
radiokomunikacyjne, przeciwpożarowe, sprzęt dodatkowy). Istnieje potrzeba wprowadzenia
wyposażenia pokładowego, w zależności od długości jachtu w ustawie warunków bezpiecznego uprawiania żeglugi jachtów morskich na wodach
oraz rejonu pływania, określonych na podstawie ust. 3.
śródlądowych oraz jachtów śródlądowych na wodach morskich. Konieczne jest
2. Zabrania się używania jachtu morskiego do wprowadzenie delegacji do wydania rozporządzenia w sprawie szczegółowych warunków
prowadzenia działalności, o której mowa w art. 5 pkt 9, który bezpiecznego uprawiania żeglugi przez jachty morskie na wodach śródlądowych oraz
nie spełnia wymogów ustawy dotyczących jachtów
jachtów śródlądowych na wodach morskich. Rozporządzenie będzie regulowało sposób
komercyjnych.
uprawiania żeglugi przez jachty morskie na wodach śródlądowych oraz jachty śródlądowe
3. Jachty komercyjne inne niż jachty komercyjne na wodach morskich.
czarterowane bez załogi, przewożące pasażerów powinny
obowiązkowo posiadać ubezpieczenie odpowiedzialności
cywilnej za szkody na osobie lub w mieniu pasażera.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej
określi, w drodze rozporządzenia, warunki bezpiecznego
uprawiania żeglugi jachtów morskich, w zależności od ich
długości oraz rejonu pływania, kierując się koniecznością
zapewnienia bezpieczeństwa tych jachtów oraz osób na nich
przebywających.

84
Art.
Art. 125. 1. W celu wykonywania zadań państwa związanych z Utworzenie oraz określenie zasad funkcjonowania służby morskiej asysty telemedycznej
125
udzielaniem porad medycznych drogą radiową na morzu tworzy Wprowadzenie ww. zapisu celu pozwoli na wypełnienie obowiązków Polski wynikających z
się Morską Służbę Asysty Telemedycznej.
konwencji SOLAS.
2. Zadania Morskiej Służby Asysty Telemedycznej
wykonuje Uniwersyteckie Centrum Medycyny Morskiej i
Tropikalnej w Gdyni.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej w
porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia
określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób funkcjonowania Morskiej Służby Asysty
Telemedycznej,
2) szczegółowy zakres zadań Morskiej Służby Asysty
Telemedycznej związanych z udzielaniem porad
medycznych drogą radiową,
3) sposób ustalania procedur łączności i przekazywania
informacji pomiędzy Morskią
Służbą Asysty
Telemedycznej, a innymi podmiotami uczestniczącymi
w udzielaniu pomocy na morzu
- kierując się koniecznością usprawnienia udzielania porad
medycznych i podniesienia poziomu ochrony zdrowia osób
przebywających na statkach.

art. 18-
Zapisy rozdziału 3 dotyczące inspekcji państwa bandery (art. 18-32) zostały wprowadzone
32
Art. 18. 1. W celu zapewnienia spełniania przez statek o dla jasnego podziału inspekcji bandery oraz audytów ISM, tak aby korespondowały z
polskiej przynależności wymagań, o których mowa w art. 11, inspekcją państwa portu.
oraz wymagań Kodeksu ISM, statek podlega inspekcji państwa
bandery przeprowadzanej przez organy inspekcyjne w zakresie,
terminach i trybie określonych w ustawie, umowach
międzynarodowych oraz przepisach ustawy z dnia 21 marca
1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i

85
administracji morskiej (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1502, z
pó n. zm.1)).
2. Organami inspekcyjnymi, o których mowa w ust. 1, są
dyrektorzy urzędów morskich, a za granicą również
konsulowie, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych może
określić, w drodze rozporządzenia, organy inspekcyjne dla
jednostek pływających Straży Granicznej i Policji, rodzaje
przeglądów i inspekcji oraz tryb ich dokonywania, a także
rodzaje i wzory dokumentów jednostek pływających,
uwzględniając specyficzny charakter zadań wykonywanych
przez te jednostki pływające.
4. Minister Obrony Narodowej może określić, w drodze
rozporządzenia, organy inspekcyjne dla jednostek pływających
Marynarki Wojennej, rodzaje przeglądów i inspekcji, oraz tryb
ich dokonywania, uwzględniając specyficzny charakter zadań
wykonywanych przez te jednostki pływające.
5. Organy inspekcyjne mogą powierzyć przeprowadzenie
określonych inspekcji wyznaczonym w tym celu osobom lub
uznanej organizacji.
6. Organy inspekcyjne, o których mowa w ust. 2, mogą
zwrócić się do organu inspekcyjnego innego państwa o
przeprowadzenie inspekcji państwa bandery i wydanie
odpowiedniego certyfikatu w ich imieniu, jeżeli państwo to jest
stroną umowy międzynarodowej, na podstawie której dany
certyfikat został wydany.
7. Organ inspekcyjny przeprowadza inspekcje państwa
bandery przy pomocy inspektora inspekcji państwa bandery.
8. Inspektorem inspekcji państwa bandery może być osoba,
która posiada kwalifikacje, doświadczenie oraz wiedzę w
zakresie wymagań dotyczących bezpieczeństwa statków.
9. Inspektor ma prawo wstępu na statki za okazaniem

1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 170, poz. 1652, z 2004 r. Nr 6, poz. 41, Nr 93, poz. 895 i Nr 273, poz. 2703, z 2005 r. Nr
203, poz. 1683, z 2006 r. Nr 220, poz. 1600 i Nr 249, poz. 1834, z 2007 r. Nr 21, poz. 125, z 2008 r. Nr 171, poz. 1055, z 2009 r. Nr 92, poz. 753 i Nr 98, poz. 817 oraz z 2011 r. Nr
32, poz. 159.

86
dokumentu identyfikacyjnego.
10. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 9, przysługuje
również osobie wykonującej czynności nadzoru nad
przeprowadzaniem inspekcji państwa bandery.
11. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej
określi, w drodze rozporządzenia, wzór dokumentu
identyfikacyjnego inspektora inspekcji państwa bandery oraz
osoby wykonującej czynności nadzoru nad przeprowadzaniem
inspekcji państwa bandery, kierując się koniecznością
określenia niezbędnych informacji umożliwiających
identyfikację inspektora oraz tej osoby, a także potrzebą
określenia jednolitego wzoru tego dokumentu.
Art. 19. 1. Armator albo kapitan statku są obowiązani:

1)
zgłosić statek do inspekcji państwa bandery;



2)
niezwłocznie zawiadomić organ inspekcyjny o każdym
przypadku wymagającym przeprowadzenia inspekcji
dora nej;
3)
na wezwanie organu inspekcyjnego, przedstawić
niezwłocznie statek do inspekcji państwa bandery,
przedłożyć
żądane dokumenty dotyczące jego
bezpieczeństwa oraz udzielić wszelkich informacji o stanie
bezpieczeństwa statku;

4)
na
żądanie organu inspekcyjnego, dokonać czynności
niezbędnych do przeprowadzenia inspekcji państwa
bandery.
2. Koszty czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 4,
zalicza się do kosztów eksploatacji statku.
3. Inspekcję państwa bandery przeprowadza się, w miarę
możliwości, bez uszczerbku dla eksploatacji statku.

Art. 20. 1. W ramach inspekcji państwa bandery statek o
polskiej przynależności podlega inspekcji:

87
1) wstępnej - przeprowadzanej przed wpisaniem statku do
polskiego rejestru okrętowego lub w celu uzyskania po
raz pierwszy certyfikatu wymaganego dla danego statku,
zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 23 ust.
4;
2)

rocznej – przeprowadzanej w celu potwierdzenia
ważności certyfikatu, corocznie w okresie od trzech
miesięcy przed upływem daty rocznicowej do trzech
miesięcy po tej dacie;
3) pośredniej – przeprowadzanej w celu potwierdzenia
ważności certyfikatu w okresie trzech miesięcy przed lub
trzech miesięcy po drugiej lub trzeciej dacie rocznicowej
certyfikatu;
4) odnowieniowej – przeprowadzanej w związku z upływem
ważności certyfikatu w celu wydania nowego certyfikatu,
nie wcześniej niż 3 miesiące przed utratą jego ważności i
nie pó niej niż w dniu utraty ważności tego certyfikatu;
5) dora nej – przeprowadzanej w przypadku stwierdzenia
lub podejrzenia, że statek został uszkodzony lub że
nastąpiła zmiana w jego kadłubie, urządzeniach lub
wyposażeniu, jeżeli uszkodzenie lub zmiana mogą
wpłynąć na stan bezpieczeństwa statku, a także w
przypadku stwierdzenia lub podejrzenia, że położenie
linii ładunkowej statku nie odpowiada wskazaniom
zawartym w świadectwie wolnej burty.
2. Inspekcja dora na może być przeprowadzona również:
1) po zatrzymaniu statku – w celu weryfikacji wykrytych
uchybień oraz ustalenia przyczyn ich powstania;
2) przed wyjściem statku z polskiego portu, dla statku:
a) okazjonalnie wychodzącego w podróże
międzynarodowe, lub który będzie poddany
inspekcji państwa portu w następnym porcie
zgodnie ze wskazaniem w systemie THETIS,
b) o profilu wysokiego ryzyka;
3) w celu nadzorowania prawidłowości działań uznanych
organizacji upoważnionych do wykonywania zadań
administracji morskiej;
4) w przypadku stwierdzenia lub podejrzenia, że statek
jest załadowany ponad granice dozwolone w