Rządowy projekt ustawy o bezpieczeństwie morskim

88
świadectwie wolnej burty;
5) z innych przyczyn uznanych przez organ inspekcyjny
za konieczne ze względu na bezpieczeństwo statku.

Art. 21. 1. W przypadku statku zbudowanego po dniu 17
lutego 1997 r., który był uprzednio wpisany do rejestru
okrętowego państwa trzeciego, inspekcja wstępna ma na celu
dodatkowo sprawdzenie, czy wyposażenie statku:

1) odpowiada dokumentom w zakresie wymagań
określonych w ustawie o wyposażeniu morskim;

2) posiada znak zgodności lub

3) może być uznane za równoważne z wyposażeniem
spełniającym wymagania w rozumieniu ustawy o wyposażeniu
morskim.
2. Organ inspekcyjny, po przedstawieniu przez armatora
dokumentów potwierdzających, że wyposażenie statku spełnia
wymagania, o których mowa w ust. 1 pkt 3, na jego wniosek,
wydaje certyfikat uznania wyposażenia za równoważne.
Certyfikat ten powinien określać warunki i ograniczenia
stosowania tego wyposażenia i powinien być przechowywany
na statku.
3. Dla potwierdzenia, że wyposażenie statku może zostać
uznane za równoważne, dyrektor urzędu morskiego może
podjąć działania określone w art. 40f ustawy z dnia 30 sierpnia
2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. z 2010 r. Nr 138,
poz. 935 oraz z 2010 r. Nr 107, poz. 679 i Nr 114, poz. 760).
4. Koszty uzyskania dokumentów i certyfikatu, o którym
mowa w ust. 2, ponosi armator.

Art. 22. W ramach inspekcji państwa bandery statek o polskiej
przynależności podlega audytowi:
1) wstępnemu – przeprowadzanemu w celu wydania
dokumentu zgodności oraz certyfikatu zarządzania
bezpieczeństwem lub dokumentów tymczasowych;
2) rocznemu – przeprowadzanemu w celu potwierdzenia

89
ważności dokumentu zgodności;
3) pośredniemu – przeprowadzanemu w celu potwierdzenia
ważności certyfikatu zarządzania bezpieczeństwem;
4) odnowieniowemu - przeprowadzanemu w celu wydania
nowego dokumentu zgodności lub certyfikatu
zarządzania bezpieczeństwem w związku z upływem ich
ważności;
5) dodatkowemu – przeprowadzanemu w celu dodatkowej
weryfikacji funkcjonowania systemu zarządzania
bezpieczeństwem w okresach pomiędzy audytami.

Art. 23. 1. Organ inspekcyjny wydaje, na podstawie
pozytywnych wyników przeprowadzanych inspekcji
państwa bandery, odpowiednie certyfikaty, określone na
podstawie ust. 4. W certyfikatach ustala się okres ich
ważności.
2. Organ inspekcyjny pobiera opłatę za:
1)
przeprowadzenie inspekcji lub audytu,
2)
wydanie lub potwierdzenie ważności
certyfikatu, dokumentu zgodności lub dokumentu
tymczasowego
-
w
wysokości określonej w załączniku do ustawy. Opłata
stanowi dochód budżetu państwa.
3. W przypadku gdy czynności, o których mowa w ust. 2 pkt
1, wykonuje uznana organizacja upoważniona do
wykonywania zadań administracji morskiej, dochód
budżetu państwa stanowi 10 % opłaty ustalonej w
załączniku do ustawy.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi,
w drodze rozporządzenia, terminy, tryb i zakres
przeprowadzania poszczególnych rodzajów inspekcji i
audytów, a także rodzaje i wzory certyfikatów kierując
się koniecznością zapewnienia bezpieczeństwa statków, z
uwzględnieniem postanowień umów międzynarodowych

90
oraz przepisów Unii Europejskiej w zakresie wymagań
dotyczących państwa bandery, a dla statków rybackich o
długości co najmniej 24 m - przepisów Unii Europejskiej
ustanawiających zharmonizowany system
bezpieczeństwa dla takich statków.
Art. 24. Jeżeli po przeprowadzeniu jednej z inspekcji, o
których mowa w art. 20, zaszły istotne zmiany w kadłubie,
urządzeniach lub wyposażeniu statku objętego inspekcją, statek
ten nie może być użyty w żegludze bez poddania go ponownie
odpowiedniej inspekcji.

Art. 25. 1. Inspekcje, o których mowa w art. 20 ust. 1 i art.
24, powinny być poprzedzone przeglądami statku
dokonywanymi przez uznaną organizację sprawującą nadzór
techniczny nad statkiem.
2. Nadzór techniczny organizacji sprawowany jest podczas
budowy, odbudowy, przebudowy i remontu statku, jego stałych
urządzeń i wyposażenia, a także podczas eksploatacji statku.
3. Potwierdzeniem dokonania przeglądu, o którym mowa w
ust. 1, jest ważne świadectwo klasy statku.
4. Inspekcje, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1 i art. 24,
powinny być poprzedzone kontrolą Państwowej Inspekcji Pracy
i Państwowej Inspekcji Sanitarnej pod względem spełnienia
wymagań międzynarodowych w zakresie bezpieczeństwa i
higieny pracy oraz warunków sanitarnych i zdrowotnych,
zgodnie z przepisami prawa pracy i przepisami o Państwowej
Inspekcji Sanitarnej.

Art. 26. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej
może upoważnić, w drodze decyzji, podmiot do wykonywania
przeglądów technicznych jachtów morskich o długości do 15 m,
mając na uwadze zapewnienie bezpieczeństwa żeglugi i osób
znajdujących się na tych jachtach.
2. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, powinien spełniać
warunki techniczne i organizacyjne oraz zapewnić, aby osoby
dokonujące przeglądów technicznych jachtów morskich
posiadały wiedzę techniczną oraz znajomość przepisów
klasyfikacyjnych w zakresie budowy i stałego wyposażenia

91
tych jachtów.
3. Kontrolę nad podmiotami upoważnionymi sprawuje minister
właściwy do spraw gospodarki morskiej.
4. Za upoważnienie pobiera się opłatę określoną w załączniku
do ustawy. Opłata stanowi dochód budżetu państwa.
5. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej cofa
upoważnienie, jeżeli podmiot nie spełnia warunków, o których
mowa w ust. 2.
6. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w
drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki, jakie powinny
spełniać podmioty upoważnione do wykonywania przeglądów
technicznych jachtów morskich o długości do 15 m, tryb
upoważniania i cofania upoważnienia, a także sposób
przeprowadzania kontroli, kierując się potrzebą zapewnienia
bezpieczeństwa żeglugi i ochrony środowiska morskiego oraz
bezpieczeństwa osób znajdujących się na jachtach oraz mając
na uwadze rodzaj działalności prowadzonej przez te podmioty.

Art. 27. 1. W przypadku stwierdzenia w wyniku inspekcji
państwa bandery, że stan statku lub sposób jego załadowania
stwarza zagrożenie dla bezpieczeństwa na morzu, życia lub
środowiska morskiego, organ inspekcyjny, w drodze decyzji,
zatrzymuje statek, zabrania użycia statku lub wstrzymuje
operacje, podczas których zostały stwierdzone
nieprawidłowości, wskazując jednocześnie uchybienia, które
należy usunąć, mając na uwadze stopień stwarzanego
zagrożenia. Decyzji nadaje się rygor natychmiastowej
wykonalności.
2. W przypadku stwierdzenia w wyniku inspekcji państwa
bandery, że stan statku nie czyni go niezdatnym do żeglugi, lecz
nie pozwala na użycie go do żeglugi w sposób zamierzony
przez armatora, organ inspekcyjny, w drodze decyzji, zabrania
użycia statku w sposób zamierzony, wskazując jednocześnie
uchybienia, które należy usunąć, aby statek mógł być w ten
sposób użyty. Decyzji nadaje się rygor natychmiastowej
wykonalności.


92
Art. 28. 1. W przypadku zmiany przynależności statku z obcej
na polską, dyrektor urzędu morskiego:
1) uzyskuje informacje dotyczące stanu bezpieczeństwa statku
od jego armatora oraz poprzedniej administracji, ze
szczególnym uwzględnieniem stwierdzonych przez tę
administrację uchybień, które nie zostały usunięte;
2) zapewnia, aby statek odpowiadał wymaganiom
obowiązujących przepisów międzynarodowych, w
szczególności przeprowadza inspekcję wstępną weryfikując
usunięcie uchybień stwierdzonych przez poprzednią
administrację.
2. Na żądanie dyrektora urzędu morskiego armator statku, o
którym mowa w ust. 1, jest obowiązany dostarczyć posiadane
informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 1.
3. Izba morska, w ramach postępowania rejestrowego statku
o obcej przynależności, przed wpisem statku do polskiego
rejestru okrętowego informuje właściwego dyrektora urzędu
morskiego o przyjęciu wniosku o dokonanie wpisu statku do
rejestru, w celu umożliwienia dyrektorowi urzędu morskiego
dokonania czynności, o których mowa w ust. 1 i 2. Wpisu
statku do rejestru dokonuje się na podstawie decyzji dyrektora
urzędu morskiego stwierdzającej spełnienie przez statek
warunków technicznych wymaganych do wpisaniu statku do
rejestru.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej,
kierując się koniecznością zapewnienia odpowiedniego
poziomu bezpieczeństwa i ochrony środowiska oraz
uwzględniając wiek i stan techniczny statków, których
przynależność zmieniana jest z obcej na polską, określi, w
drodze rozporządzenia, warunki techniczne, jakie muszą zostać
spełnione, aby statek został wpisany do rejestru.

Art. 29. W przypadku zmiany przynależności statku z
polskiej na obcą, jeżeli państwo, którego banderę będzie statek
podnosił wystąpi o informacje dotyczące tego statku, dyrektor
urzędu morskiego właściwy dla portu macierzystego statku
przekaże temu państwu szczegółowe informacje na temat stanu
bezpieczeństwa statku, ze szczególnym uwzględnieniem
stwierdzonych uchybień, które nie zostały usunięte.