Rządowy projekt ustawy o bezpieczeństwie morskim

68



Art. 127.1. Kto:

1) używa międzynarodowych sygnałów wzywania

pomocy lub używa sygnału, który mógłby być wzięty za

międzynarodowy sygnał wzywania pomocy, w celu innym

niż potrzeba wskazania, że statek znajduje się w

niebezpieczeństwie na morzu i wzywa pomocy,

2) bez upoważnienia używa oznakowania

zastrzeżonego dla Służby SAR,

3)
nie przekazuje, zgodnie ustawą, posiadanych

wiadomości o zagrożeniu życia ludzkiego na morzu,

4)
nie dopełnia obowiązku liczenia lub rejestrowania

osób odbywających podróż morską statkiem pasażerskim

lub jachtem komercyjnym, innym niż jacht komercyjny

czarterowany bez załogi,

5) wykonuje
obowiązki członka załogi pomimo

zawieszonych uprawnień,

6) używa lub udostępnia jacht morski do prowadzenia

działalności, o której mowa w art. 5 pkt 9 , nie spełniając

wymogów ustawy dotyczących jachtów komercyjnych,

7)
prowadzi statek morski lub statek żeglugi

śródlądowej, jacht morski lub śródlądowy w stanie

nietrze wości lub pod wpływem środka odurzającego

- podlega karze pieniężnej do wysokości nieprzekraczającej

dwudziestokrotnego przeciętnego miesięcznego

wynagrodzenia za rok poprzedzający, ogłaszanego przez

Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku

Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski"

dla celów emerytalnych i rentowych.

2. Tej samej karze podlega:

1)
armator, o którym mowa w art. 88 ust. 4, który po

uzyskaniu od kapitana statku informacji o zdarzeniach

mających wpływ na bezpieczeństwo statku lub

zagrażających bezpieczeństwu morskiemu, nie skontaktuje

się niezwłocznie z właściwą Służbą VTS;

2)
armator, kapitan lub przedstawiciel kapitana statku,

który nie dopełni ciążącego na nim obowiązku

przekazywania informacji zgodnie z art. 41 ust. 2;

3) armator,
kapitan lub przedstawiciel kapitana statku

69

zmierzającego do portu polskiego albo portu państwa

członkowskiego Unii Europejskiej, w przypadku statku o

polskiej przynależności, który nie przekazuje kapitanowi

portu informacji dotyczących identyfikacji statku, portu

przeznaczenia, przewidywanego czasu przybycia do portu

przeznaczenia i przewidywanego czasu wyjścia z portu oraz

liczby wszystkich osób na statku;

4) dowódca jednostki pływającej Marynarki

Wojennej, kapitan statku służby państwowej specjalnego

przeznaczenia oraz prowadzący jacht morski, a także

kierownik statku rybackiego o długości do 24 m, który

przed wejściem do portu i przed jego opuszczeniem nie

przekaże kapitanowi portu informacji o statku lub będzie
manewrować statkiem niezgodnie z uzyskanym
zezwoleniem na wejście lub wyjście;
5)
pilot morski, który w trakcie wykonywania usług
pilotowych stwierdzi lub powe mie uzasadnione
podejrzenie, że stan statku wykazuje braki, które mogłyby
utrudnić bezpieczną żeglugę statku lub które mogłyby
stanowić zagrożenie zanieczyszczeniem środowiska
morskiego i nie poinformuje o powyższym właściwego
organu inspekcyjnego;
6) podmiot
zarządzający portem, przystanią morską
lub obiektem portowym, który stwierdzi lub powe mie
uzasadnione podejrzenie, że stan statku wykazuje braki,
które mogłyby zagrażać bezpieczeństwu statku lub które
mogłyby stanowić zagrożenie zanieczyszczeniem
środowiska morskiego, i nie poinformuje o powyższym
właściwego organu inspekcyjnego.

Art. 128. 1. Kapitan, który:
1) narusza
wymagania
dotyczące bezpieczeństwa
statku określone w ustawie oraz umowach
międzynarodowych,
2) nie
dokładając należytej staranności, przyczynił się
do zatrzymania statku przez organ inspekcyjny z powodu
niespełnienia przez statek wymogów dotyczących
bezpieczeństwa morskiego,
3) nie
dopełnia ciążącego na nim obowiązku

70
zgłoszenia statku do inspekcji,
4)
narusza przepisy dotyczące:
a)
ruchu statków na morzu terytorialnym,
b) zasad
bezpieczeństwa
żeglugi określonych
postanowieniami rozdziału V Konwencji SOLAS,
c) obowiązku posiadania przez statek przewożący
ziarno luzem dokumentu stanowiącego dowód spełnienia
wymagań przewidzianych w rozdziale VI Konwencji
SOLAS,
5)
wyprowadza statek z portu wbrew zakazowi organu
inspekcyjnego,
6)
nie stosuje się do nakazu opuszczenia portu, bazy
przeładunkowej lub morza terytorialnego albo zakazu
wejścia do portu lub bazy przeładunkowej bąd też w inny
sposób narusza ustalony porządek portowo-żeglugowy,
7) narusza
wymagania
dotyczące bezpieczeństwa
pasażerów w pasażerskiej żegludze krajowej, wykraczając
poza obszar lub strefę przeznaczoną dla żeglugi statku o
odpowiedniej klasie
- podlega karze pieniężnej do wysokości nieprzekraczającej
dwudziestokrotnego przeciętnego miesięcznego
wynagrodzenia za rok poprzedzający, ogłaszanego przez
Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”
dla celów emerytalnych i rentowych.
2. Tej samej karze podlega:
1)
kapitan statku znajdującego się w polskich
obszarach morskich, który nie poinformuje niezwłocznie
najbliższej brzegowej stacji radiowej lub Służby VTS o
wszystkich zdarzeniach, które mają wpływ na
bezpieczeństwo statku lub zagrażają bezpieczeństwu
morskiemu;
2)
kapitan statku, do którego mają zastosowanie
przepisy Kodeksu ISM, jeżeli nie poinformuje armatora o
zdarzeniu mającym wpływ na bezpieczeństwo statku oraz
zagrażającym bezpieczeństwu morskiemu.
Art. 35 Komisja dokonuje przeglądu wykonywania niniejszej N

dyrektywy nie pó niej niż dnia 30 czerwca 2012 r. Przegląd
obejmuje, między innymi, wypełnienie całkowitego

71
wspólnotowego zobowiązania inspekcyjnego określonego w
art. 5, zbadanie liczby inspektorów kontroli przeprowadzanej
przez państwo portu w każdym państwie członkowskim,
liczbę przeprowadzonych inspekcji oraz zgodność z rocznym
zobowiązaniem inspekcyjnym każdego państwa
członkowskiego i wdrożenie art. 6, 7 i 8.
Komisja przekazuje wyniki przeglądu Parlamentowi
Europejskiemu i Radzie oraz ustala na podstawie przeglądu,
czy należy zaproponować dyrektywę zmieniającą lub dalsze
prawodawstwo w tej dziedzinie.
Art. 36 1. Państwa członkowskie przyjmują i publikują do dnia 31 N

grudnia 2010 r. przepisy ustawowe, wykonawcze i
administracyjne niezbędne do wykonania przepisów
niniejszej dyrektywy.
Stosują one te przepisy od dnia 1 stycznia 2011 r.
2. Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają
odesłanie do niniejszej dyrektywy lub odesłanie takie
towarzyszy ich urzędowej publikacji. Zawierają one również
zapis, że odesłania w istniejących przepisach ustawowych,
wykonawczych
i administracyjnych do dyrektyw uchylonych przez niniejszą
dyrektywę są traktowane jak odesłania do niniejszej
dyrektywy. Państwa członkowskie określają sposób
dokonania takiego odesłania i sformułowania tego zapisu.
3. Państwa członkowskie przekazują Komisji teksty
głównych przepisów prawa krajowego przyjętych w
dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.
4. Ponadto Komisja regularnie informuje Parlament
Europejski i Radę o postępach w wykonywaniu niniejszej
dyrektywy w państwach członkowskich, w szczególności w
celu zapewnienia jednolitego stosowania systemu inspekcji
we Wspólnocie.

72
Art.
37
Dyrektywa 95/21/WE, zmieniona dyrektywami
N

wymienionymi w części A załącznika XV, traci moc z dniem
1 stycznia 2011 r., bez uszczerbku dla zobowiązań państw
członkowskich dotyczących terminów transpozycji do prawa
krajowego dyrektyw określonych w części B załącznika XV.
Odesłania do uchylonej dyrektywy są traktowane jako
odesłania do niniejszej dyrektywy i odczytywane zgodnie z
tabelą korelacji zawartą w załączniku XVI do niniejszej
dyrektywy.
Art. 38 Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po N

jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej.
Art.
39
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw N

członkowskich.

POZOSTAŁE PRZEPISY PROJEKTU4)

Jedn.
Treść przepisu projektu krajowego
Uzasadnienie wprowadzenia przepisu
red.

Art. 5
6) statkach służby państwowej specjalnego przeznaczenia - Pojęcie statku służby państwowej specjalnego przeznaczenia będzie używane zamiast
pkt 6
należy przez to rozumieć statki używane wyłącznie do:
istniejącego w obecnej ustawie pojęcia statku pełniącego specjalną służbę państwową.
a) inspekcji i pomiarów hydrograficznych,
Zmiana powyższa jest nieodzowna, ponieważ dotychczasowa nazwa jest identyczna z tą,
b) ratowania
życia na morzu,
która jest zawarta w art. 5 ustawy Kodeks morski podczas, gdy odmiennie uregulowana jest
c) zwalczania rozlewów olejów i substancji zawartość merytoryczna definiowanego pojęcia.
szkodliwych lub zanieczyszczających
ś
Do tej grupy statków (SPSP) ustawa stosuje pewne szczególne rozwiązania, np. składu i
rodowisko naturalne,
kwalifikacji załogi.
d) obsługi oznakowania nawigacyjnego,
e) wykonywania ustawowych zadań Służby
Celnej,
f) zabezpieczenia
przeciwpożarowego i
zwalczania pożarów,
g) łamania lodów;