Rządowy projekt ustawy o bezpieczeństwie morskim

 
– kierując się koniecznością zapewnienia prawidłowego przeprowadzania atestacji
urządzeń i wyposażenia statku, z uwzględnieniem wymagań Konwencji SOLAS.

Rozdział 3
Inspekcje statku

Oddział 1
Inspekcja państwa bandery
Art. 18. 1. W celu zapewnienia spełniania przez statek o polskiej przynależności
wymagań, o których mowa w art. 11, oraz wymagań Kodeksu ISM, statek podlega inspekcji
państwa bandery przeprowadzanej przez organy inspekcyjne w zakresie, terminach i trybie
określonych w ustawie, umowach międzynarodowych oraz przepisach ustawy z dnia
21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej
(Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1502, z pó n. zm.5)).
2. Organami inspekcyjnymi, o których mowa w ust. 1, są dyrektorzy urzędów morskich,
a za granicą również konsulowie, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych może określić, w drodze rozporządzenia,
organy inspekcyjne dla jednostek pływających Straży Granicznej i Policji, rodzaje
przeglądów i inspekcji oraz tryb ich dokonywania, a także rodzaje i wzory dokumentów
jednostek pływających, uwzględniając specyficzny charakter zadań wykonywanych przez te
jednostki pływające.
4.
Minister Obrony Narodowej może określić, w drodze rozporządzenia, organy
inspekcyjne dla jednostek pływających Marynarki Wojennej, rodzaje przeglądów i inspekcji,
oraz tryb ich dokonywania, uwzględniając specyficzny charakter zadań wykonywanych przez
te jednostki pływające.
5.
Organy inspekcyjne mogą powierzyć przeprowadzenie określonych inspekcji
wyznaczonym w tym celu osobom lub uznanej organizacji.
6. Organy inspekcyjne, o których mowa w ust. 2, mogą zwrócić się do organu
inspekcyjnego innego państwa o przeprowadzenie inspekcji państwa bandery i wydanie
                                                           
5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 170, poz. 1652,
z 2004 r. Nr 6, poz. 41, Nr 93, poz. 895 i Nr 273, poz. 2703, z 2005 r. Nr 203, poz. 1683, z 2006 r. Nr 220,
poz. 1600 i Nr 249, poz. 1834, z 2007 r. Nr 21, poz. 125, z 2008 r. Nr 171, poz. 1055, z 2009 r. Nr 92, poz. 753
i Nr 98, poz. 817 oraz z 2011 r. Nr 32, poz. 159.  
1 5
 
 
odpowiedniego certyfikatu w ich imieniu, jeżeli państwo to jest stroną umowy
międzynarodowej, na podstawie której dany certyfikat został wydany.
7. Organ inspekcyjny przeprowadza inspekcje państwa bandery przy pomocy inspektora
inspekcji państwa bandery.
8. Inspektorem inspekcji państwa bandery może być osoba, która posiada kwalifikacje,
doświadczenie oraz wiedzę w zakresie wymagań dotyczących bezpieczeństwa statków.
9. Inspektor ma prawo wstępu na statki za okazaniem dokumentu identyfikacyjnego.
10. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 9, przysługuje również osobie wykonującej
czynności nadzoru nad przeprowadzaniem inspekcji państwa bandery.
11. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia,
wzór dokumentu identyfikacyjnego inspektora inspekcji państwa bandery oraz osoby
wykonującej czynności nadzoru nad przeprowadzaniem inspekcji państwa bandery, kierując
się koniecznością określenia niezbędnych informacji umożliwiających identyfikację
inspektora oraz tej osoby, a także potrzebą określenia jednolitego wzoru tego dokumentu.

Art. 19. 1. Armator albo kapitan statku są obowiązani:

1)
zgłosić statek do inspekcji państwa bandery;



2)
niezwłocznie zawiadomić organ inspekcyjny o każdym przypadku wymagającym
przeprowadzenia inspekcji dora nej;
3) na wezwanie organu inspekcyjnego, przedstawić niezwłocznie statek do inspekcji
państwa bandery, przedłożyć żądane dokumenty dotyczące jego bezpieczeństwa oraz
udzielić wszelkich informacji o stanie bezpieczeństwa statku;

4)
na żądanie organu inspekcyjnego, dokonać czynności niezbędnych do
przeprowadzenia inspekcji państwa bandery.
2. Koszty czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 4, zalicza się do kosztów eksploatacji
statku.
3. Inspekcję państwa bandery przeprowadza się, w miarę możliwości, bez uszczerbku dla
eksploatacji statku.

Art. 20. 1. W ramach inspekcji państwa bandery statek o polskiej przynależności podlega
inspekcji:
1 6
 
 
1) wstępnej – przeprowadzanej przed wpisaniem statku do polskiego rejestru okrętowego
lub w celu uzyskania po raz pierwszy certyfikatu wymaganego dla danego statku,
zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 23 ust. 4;
2) rocznej – przeprowadzanej w celu potwierdzenia ważności certyfikatu, corocznie
w okresie od trzech miesięcy przed upływem daty rocznicowej do trzech miesięcy po
tej dacie;
3) pośredniej – przeprowadzanej w celu potwierdzenia ważności certyfikatu w okresie
trzech miesięcy przed lub trzech miesięcy po drugiej lub trzeciej dacie rocznicowej
certyfikatu;
4) odnowieniowej – przeprowadzanej w związku z upływem ważności certyfikatu w celu
wydania nowego certyfikatu, nie wcześniej niż 3 miesiące przed utratą jego ważności
i nie pó niej niż w dniu utraty ważności tego certyfikatu;
5) dora nej – przeprowadzanej w przypadku stwierdzenia lub podejrzenia, że statek został
uszkodzony lub że nastąpiła zmiana w jego kadłubie, urządzeniach lub wyposażeniu,
jeżeli uszkodzenie lub zmiana mogą wpłynąć na stan bezpieczeństwa statku, a także
w przypadku stwierdzenia lub podejrzenia, że położenie linii ładunkowej statku nie
odpowiada wskazaniom zawartym w świadectwie wolnej burty.
2. Inspekcja dora na może być przeprowadzona również:
1) po zatrzymaniu statku – w celu weryfikacji wykrytych uchybień oraz ustalenia
przyczyn ich powstania;
2) przed wyjściem statku z polskiego portu, dla statku:
a) okazjonalnie wychodzącego w podróże międzynarodowe, lub który będzie
poddany inspekcji państwa portu w następnym porcie zgodnie ze wskazaniem
w systemie THETIS,
b) o profilu wysokiego ryzyka;
3) w celu nadzorowania prawidłowości działań uznanych organizacji upoważnionych
do wykonywania zadań administracji morskiej;
4) w przypadku stwierdzenia lub podejrzenia, że statek jest załadowany ponad granice
dozwolone w świadectwie wolnej burty;
5) z innych przyczyn uznanych przez organ inspekcyjny za konieczne ze względu na
bezpieczeństwo statku.

1 7
 
 
Art. 21. 1. W przypadku statku zbudowanego po dniu 17 lutego 1997 r., który był
uprzednio wpisany do rejestru okrętowego państwa trzeciego, inspekcja wstępna ma na celu
dodatkowo sprawdzenie, czy wyposażenie statku:

1) odpowiada dokumentom w zakresie wymagań określonych w ustawie
o wyposażeniu morskim;

2) posiada znak zgodności lub

3) może być uznane za równoważne z wyposażeniem spełniającym wymagania
w rozumieniu ustawy o wyposażeniu morskim.
2. Organ inspekcyjny, po przedstawieniu przez armatora dokumentów potwierdzających,
że wyposażenie statku spełnia wymagania, o których mowa w ust. 1 pkt 3, na jego wniosek,
wydaje certyfikat uznania wyposażenia za równoważne. Certyfikat ten powinien określać
warunki i ograniczenia stosowania tego wyposażenia i powinien być przechowywany na
statku.
3. Dla potwierdzenia, że wyposażenie statku może zostać uznane za równoważne,
dyrektor urzędu morskiego może podjąć działania określone w art. 40f ustawy z dnia
30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. z 2010 r. Nr 138, poz. 935 oraz
z 2010 r. Nr 107, poz. 679 i Nr 114, poz. 760).
4. Koszty uzyskania dokumentów i certyfikatu, o którym mowa w ust. 2, ponosi armator.

Art. 22. W ramach inspekcji państwa bandery statek o polskiej przynależności podlega
audytowi:
1) wstępnemu – przeprowadzanemu w celu wydania dokumentu zgodności oraz certyfikatu
zarządzania bezpieczeństwem lub dokumentów tymczasowych;
2) rocznemu – przeprowadzanemu w celu potwierdzenia ważności dokumentu zgodności;
3) pośredniemu – przeprowadzanemu w celu potwierdzenia ważności certyfikatu
zarządzania bezpieczeństwem;
4) odnowieniowemu – przeprowadzanemu w celu wydania nowego dokumentu zgodności
lub certyfikatu zarządzania bezpieczeństwem w związku z upływem ich ważności;
5) dodatkowemu – przeprowadzanemu w celu dodatkowej weryfikacji funkcjonowania
systemu zarządzania bezpieczeństwem w okresach pomiędzy audytami.

1 8
 
 
Art. 23. 1. Organ inspekcyjny wydaje, na podstawie pozytywnych wyników
przeprowadzanych inspekcji państwa bandery, odpowiednie certyfikaty, określone na
podstawie ust. 4. W certyfikatach ustala się okres ich ważności.
2. Organ inspekcyjny pobiera opłatę za:
1) przeprowadzenie inspekcji lub audytu,
2) wydanie lub potwierdzenie ważności certyfikatu, dokumentu zgodności lub
dokumentu tymczasowego

– w wysokości określonej w załączniku do ustawy. Opłata stanowi dochód budżetu
państwa.
3. W przypadku gdy czynności, o których mowa w ust. 2 pkt 1, wykonuje uznana
organizacja upoważniona do wykonywania zadań administracji morskiej, dochód
budżetu państwa stanowi 10 % opłaty ustalonej w załączniku do ustawy.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia,
terminy, tryb i zakres przeprowadzania poszczególnych rodzajów inspekcji i audytów,
a także rodzaje i wzory certyfikatów kierując się koniecznością zapewnienia
bezpieczeństwa statków, z uwzględnieniem postanowień umów międzynarodowych
oraz przepisów Unii Europejskiej w zakresie wymagań dotyczących państwa bandery,
a dla statków rybackich o długości co najmniej 24 m – przepisów Unii Europejskiej
ustanawiających zharmonizowany system bezpieczeństwa dla takich statków.
Art. 24. Jeżeli po przeprowadzeniu jednej z inspekcji, o których mowa w art. 20, zaszły
istotne zmiany w kadłubie, urządzeniach lub wyposażeniu statku objętego inspekcją, statek
ten nie może być użyty w żegludze bez poddania go ponownie odpowiedniej inspekcji.

Art. 25. 1. Inspekcje, o których mowa w art. 20 ust. 1 i art. 24, powinny być poprzedzone
przeglądami statku dokonywanymi przez uznaną organizację sprawującą nadzór techniczny
nad statkiem.
2. Nadzór techniczny organizacji sprawowany jest podczas budowy, odbudowy,
przebudowy i remontu statku, jego stałych urządzeń i wyposażenia, a także podczas
eksploatacji statku.
3. Potwierdzeniem dokonania przeglądu, o którym mowa w ust. 1, jest ważne świadectwo
klasy statku.
1 9