Rządowy projekt ustawy o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych

9. W przypadku gdy zarządca grupy instalacji objętych systemem nie rozliczy wielkości
emisji, za rozliczenie wielkości emisji z instalacji objętych grupą odpowiadają
prowadzący instalacje na zasadach określonych we wniosku, o którym mowa w ust. 4.


Rozdział 10
Wykorzystanie jednostek redukcji emisji i jednostek poświadczonej redukcji emisji

Art. 69.
1. Prowadzący instalację oraz operator statku powietrznego może wykorzystać do
rozliczenia wielkości emisji:
1) jednostki redukcji emisji,
2) jednostki poświadczonej redukcji emisji
– przy czym uznaje się, że jedna jednostka odpowiada jednemu uprawnieniu do emisji.
2. Do rozliczenia, o którym mowa w ust. 1, nie wykorzystuje się jednostek redukcji emisji
i jednostek poświadczonej redukcji emisji uzyskanych w wyniku:
1) realizacji działań inwestycyjnych polegających na budowie obiektów jądrowych;
2) użytkowania i zmian sposobu użytkowania gruntu;
3) prowadzenia gospodarki leśnej.
3. Prowadzący instalację może wykorzystać do rozliczenia wielkości emisji w okresie
rozliczeniowym 2008 – 2012 jednostki redukcji emisji oraz jednostki poświadczonej
redukcji emisji w liczbie lub procentowym udziale określonych w krajowym planie.
4. Liczba jednostek redukcji emisji oraz jednostek poświadczonej redukcji emisji, którą
operator statku powietrznego może wykorzystać w celu rozliczenia wielkości emisji za
rok 2012, wynosi nie więcej niż 15 % liczby uprawnień do emisji dla operatora statku
powietrznego przyznanych na ten rok.
5. Liczba jednostek redukcji emisji oraz jednostek poświadczonej redukcji emisji, którą
operator statku powietrznego może wykorzystać do rozliczenia wielkości emisji,
odpowiada procentowej wartości wielkości emisji określonej w raporcie, o którym mowa
w art. 62 ust. 1, za każdy rok w okresie rozliczeniowym rozpoczynającym się od dnia
1 stycznia 2013 r., określonej na poziomie nie niższym niż 1,5 %.
45


6. Minister właściwy do spraw środowiska ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” procent jednostek redukcji emisji
oraz jednostek poświadczonej redukcji emisji, którą operator statku powietrznego może
wykorzystać w celu rozliczenia wielkości emisji.


Rozdział 11
Kary pieniężne

Art. 70.
1. Jeżeli prowadzący instalację albo operator statku powietrznego nie przedłoży w terminie
Krajowemu ośrodkowi raportu, o którym mowa w art. 62 ust. 1 albo 7, podlega karze
pieniężnej w wysokości 10 000 euro.
2. Jeżeli prowadzący instalację nie zgłosi w terminie faktu, że instalacja przestała spełniać
przesłanki objęcia systemem, podlega karze pieniężnej w wysokości 5 000 euro.
3. Wysokość kary ustala się, stosując średni kurs euro w przeliczeniu na złote polskie
ogłaszany przez Narodowy Bank Polski na dzień, w którym powstał obowiązek.

Art. 71.
1. Jeżeli prowadzący instalację, operator statku powietrznego albo zarządca grupy instalacji
objętych systemem nie dokona w terminie umorzenia, o którym mowa w art. 65 ust. 1
lub 2, podlega karze pieniężnej w wysokości równej iloczynowi liczby uprawnień do
emisji, która nie została umorzona, i jednostkowej stawki kary pieniężnej.
2. Jednostkowa stawka kary pieniężnej wynosi 100 euro.
3. Wysokość stawki ustala się, stosując średni kurs euro w przeliczeniu na złote polskie
ogłaszany przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy następujący po dniu
30 kwietnia roku, w którym powstał obowiązek rozliczenia.

Art. 72.
1. Jeżeli prowadzący instalację nie posiada zezwolenia, o którym mowa w art. 40, podlega
karze pieniężnej w wysokości 50 000 euro.
46


2. Wysokość kary ustala się, stosując średni kurs euro w przeliczeniu na złote polskie
ogłaszany przez Narodowy Bank Polski na dzień nałożenia kary.
3. W przypadku złożenia wniosku o wydanie zezwolenia, w terminach, o których mowa
w art. 45, kary pieniężnej nie nakłada się, a postępowanie w sprawie jej nałożenia umarza
się.

Art. 73.
1. Kary pieniężne nakłada, w drodze decyzji, wojewódzki inspektor ochrony środowiska.
2. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska stwierdza naruszenia, o których mowa
w art. 70 – 72, na podstawie wykazów, o których mowa w art. 66 ust. 1, informacji,
o której mowa w art. 66 ust. 3, lub ustaleń kontroli.
3. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska przesyła Krajowemu ośrodkowi oraz
Narodowemu Funduszowi kopię decyzji o nałożeniu kary, a w przypadku, o którym
mowa w art. 70, gdy kara została nałożona na operatora statku powietrznego, także
ministrowi właściwemu do spraw środowiska.

Art. 74.
1. Kary pieniężne wnosi się na wyodrębniony rachunek bankowy wojewódzkiego
inspektora ochrony środowiska, który wydał decyzję.
2. Wpływy z kar pieniężnych wojewódzcy inspektorzy ochrony środowiska przekazują na
rachunek bankowy Narodowego Funduszu w terminie do końca następnego miesiąca po
upływie każdego kwartału.

Art. 75.
1. Do ponoszenia kar pieniężnych stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych
przysługują wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.
2. Do kar pieniężnych nie stosuje się przepisów działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r.
– Ordynacja podatkowa dotyczących terminów płatności należności, zaniechania
ustalenia zobowiązania, zaniechania poboru należności oraz umarzania zaległych
zobowiązań.
47


3. Termin płatności kary pieniężnej wynosi 30 dni od dnia, w którym decyzja o nałożeniu
kary pieniężnej stała się ostateczna.

Art. 76.
1. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska, w terminie do dnia 15 lutego każdego roku,
przekazuje Krajowemu ośrodkowi oraz Narodowemu Funduszowi informacje o karach
pieniężnych nałożonych w poprzednim roku.
2. Informacja, o której mowa w ust. 1, zawiera nazwy prowadzących instalacje lub
operatorów statków powietrznych, na których nałożono kary pieniężne, oraz wysokość
tych kar wraz z podaniem, za jaki rodzaj naruszenia zostały nałożone.

Art. 77.
1. W terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o nałożeniu kary pieniężnej stała się
ostateczna, Krajowy ośrodek przekazuje ministrowi właściwemu do spraw środowiska
informację o operatorach statków powietrznych, którzy nie dopełnili obowiązku:
1) przedłożenia raportu, o którym mowa w art. 62 ust. 1;
2) umorzenia, o którym mowa w art. 65 ust. 1 i 2.
2. Minister właściwy do spraw środowiska po otrzymaniu informacji, o której mowa
w ust. 1, oraz stwierdzeniu, że operator statku powietrznego:
1) nie przedłożył raportu, o którym mowa w art. 62 ust. 1,
2) nie dokonał umorzenia, o którym mowa w art. 65 ust. 1 i 2
– zawiadamia danego operatora statku powietrznego o wszczęciu postępowania
w
sprawie skierowania do Komisji Europejskiej wniosku o nałożenie zakazu
prowadzenia przez tego operatora operacji lotniczych.
3. Operator statku powietrznego po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2,
może złożyć ministrowi właściwemu do spraw środowiska, w terminie 10 dni od dnia
otrzymania zawiadomienia, wyjaśnienia.
4. Minister właściwy do spraw środowiska po uzyskaniu zgody Rady Ministrów przesyła do
Komisji Europejskiej wniosek o nałożenie zakazu prowadzenia przez operatora statku
powietrznego operacji lotniczych.
48


5. Wniosek, o którym mowa w ust. 4, zawiera:
1) dowody potwierdzające naruszenie przez operatora statku powietrznego obowiązku
przedłożenia raportu, o którym mowa w art. 62 ust. 1, albo obowiązku dokonania
w wymaganym terminie umorzenia, o którym mowa w art. 65 ust. 1 i 2;
2) informację o podjętych środkach mających na celu wykonanie obowiązków, o których
mowa w pkt 1;
3) uzasadnienie celowości nałożenia zakazu prowadzenia przez operatora statku
powietrznego operacji lotniczych;
4) propozycje dotyczące czasowego i przestrzennego zakresu obowiązywania zakazu
prowadzenia operacji lotniczych oraz dodatkowych warunków lub obowiązków, jakie
powinny zostać nałożone na operatora statku powietrznego.
6. Postępowanie w sprawie nałożenia zakazu prowadzenia przez operatora statku
powietrznego operacji lotniczych jest prowadzone zgodnie z przepisami rozporządzenia
wydanego w związku z art. 16 ust. 12 dyrektywy 2003/87/WE.

Rozdział 12
Zmiany w przepisach obowiązujących

Art. 78.
W ustawie z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony rodowiska (Dz. U. z 2007 r. Nr 44,
poz. 287, z późn. zm.10)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 pkt 13 otrzymuje brzmienie:
„13) przeprowadzanie kontroli, o której mowa w art. 63 ust. 1 ustawy z dnia ... o systemie
handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. Nr ..., poz. ...);”;
2) w art. 18 w ust. 3 uchyla się pkt 2.

Art. 79.
W ustawie z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zasadach wykonywania uprawnień przysługujących
Skarbowi Państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 493, z późn. zm) w art. 5a w ust. 3 dodaje się pkt 7
i 8 w brzmieniu:

11) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 106,
poz. 673, Nr 115, poz. 741 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 155, poz. 1014 i Nr 160, poz. 1063, z 2000 r. Nr 48,
49