Rządowy projekt ustawy o finansach publicznych

w stosunku do gminy, powiatu lub województwa, z tytułu:
1) nabycia przez gminę, powiat lub województwo nieruchomości na cele
uzasadniające jej wywłaszczenie lub wywłaszczenia nieruchomości na
podstawie odrębnych ustaw;
2) odszkodowania orzeczonego w decyzji wydanej przez wójta, burmistrza,
prezydenta miasta, starostę lub marszałka województwa.
2. Przepisy art. 57 ust. 2-7 stosuje się odpowiednio.

Art. 59.
1. Właściwy organ, na wniosek zobowiązanego, może udzielać ulg określonych w art.
52, w spłacie zobowiązań z tytułu należności, o których mowa w art. 54.
2. Właściwy organ, na wniosek zobowiązanego prowadzącego działalność
gospodarczą, może udzielać ulg określonych w art. 52 w spłacie zobowiązań z
tytułu należności, o których mowa w art. 54 pkt 1-6:
1) które nie stanowią pomocy publicznej;
2) które
stanowią pomoc de minimis – w zakresie i na zasadach określonych w
bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących
pomocy w ramach zasady de minimis;
3) które
stanowią pomoc publiczną:
a) udzielaną w celu naprawienia szkód wyrządzonych przez klęski
żywiołowe lub inne nadzwyczajne zdarzenia,
b) udzielaną w celu zapobieżenia lub likwidacji poważnych zakłóceń w
gospodarce o charakterze ponadsektorowym,
c) udzielaną w celu wsparcia krajowych przedsiębiorców działających w
ramach przedsięwzięcia gospodarczego podejmowanego w interesie
europejskim,
d) udzielaną w celu promowania i wspierania kultury i dziedzictwa
narodowego, nauki oraz oświaty,
e) będącą rekompensatą za realizację usług świadczonych w ogólnym
interesie gospodarczym powierzonych na podstawie odrębnych przepisów,
f) na
szkolenia,
g) na
zatrudnienie,
h) na rozwój małych i średnich przedsiębiorstw,
i) na
restrukturyzację,
j) na
ochronę środowiska,
k) na prace badawczo-rozwojowe,
l) regionalną.
3. Ulgi
określone w art. 52, w spłacie zobowiązań, w przypadku wymienionym w ust.
2 pkt 3 lit. a, mogą być udzielane jako pomoc indywidualna albo w ramach
programów pomocowych określonych w odrębnych przepisach.
4. Ulgi
określone w art. 52, w spłacie zobowiązań, w przypadku wymienionym w ust.
2 pkt 3 lit. b-e, lit. j oraz lit. k, mogą być udzielane jako pomoc indywidualna
zgodna z programami rządowymi lub samorządowymi albo udzielana w ramach
programów pomocowych określonych w odrębnych przepisach.

30


Art. 60.
Do odpowiedzialności solidarnej za zobowiązania z tytułu należności, o których mowa
w art. 54 pkt 1-6, stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego o zobowiązaniach
cywilnoprawnych.

Art. 61.
Do egzekucji należności, o których mowa w art. 54, mają zastosowanie przepisy o
postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Art. 62.
Do spraw dotyczących należności, o których mowa w art. 54, nieuregulowanych
niniejszą ustawą stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks
postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm.4)) i
odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja
podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.5)).

Rozdział 6

Kontrola zarządcza oraz koordynacja kontroli zarządczej w jednostkach sektora
finansów publicznych

Art. 63.
1. Kontrolę zarządczą w jednostkach sektora finansów publicznych stanowi ogół
działań podejmowanych dla zapewnienia realizacji celów i zadań w sposób zgodny
z prawem, efektywny, oszczędny i terminowy.
2. Kontrola
zarządcza zapewnia w szczególności:
1) zgodność działalności z przepisami prawa oraz procedurami wewnętrznymi;
2) skuteczność i efektywność działania;
3) wiarygodność sprawozdań;
4) ochronę zasobów;
5)
przestrzeganie i promowanie zasad etycznego postępowania;
6) efektywność i skuteczność przepływu informacji;
7) zarządzanie ryzykiem.

Art. 64.
1. Zapewnienie funkcjonowania adekwatnej, skutecznej i efektywnej kontroli

4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 49, poz. 509, z 2002 r.
Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1660,
z 2004 r. Nr 162, poz. 1692 oraz z 2005 r. Nr 64, poz. 565 i Nr 78, poz. 682.
5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 85, poz. 727, Nr 86,
poz. 732 i Nr 143, poz. 1199, z 2006 r. Nr 66, poz. 470, Nr 104, poz. 708, Nr 143, poz. 1031, Nr 217, poz. 1590
i Nr 225, poz. 1635, z 2007 r. Nr 112, poz. 769, Nr 120, poz. 818, Nr 192, poz. 1378 i Nr 225, poz. 1671 oraz z
2008 r. Nr 141, poz. 888.

31

zarządczej należy do obowiązków:
1) ministra w kierowanych przez niego działach administracji rządowej,
zwanego dalej „ministrem kierującym działem”, z zastrzeżeniem ust. 2;
2)
wójta, burmistrza, prezydenta miasta, starosty, marszałka województwa;
3)
kierownika jednostki w kierowanej przez niego jednostce.
2. Minister Sprawiedliwości zapewnia funkcjonowanie adekwatnej, skutecznej i
efektywnej kontroli zarządczej w kierowanym przez niego dziale administracji
rządowej, w zakresie spraw niezastrzeżonych odrębnymi przepisami do
kompetencji innych organów państwowych i z uwzględnieniem zasady
niezawisłości sędziowskiej.
3. Minister Finansów określi w formie komunikatu i ogłosi, w Dzienniku Urzędowym
Ministra Finansów, standardy kontroli zarządczej dla sektora finansów
publicznych, zgodne z międzynarodowymi standardami.
4. Minister Finansów może określić w formie komunikatu i ogłosić, w Dzienniku
Urzędowym Ministra Finansów, szczegółowe wytyczne w zakresie kontroli
zarządczej dla sektora finansów publicznych.
5. Minister kierujący działem może określić w formie komunikatu i ogłosić, w
Dzienniku Urzędowym Ministra, szczegółowe wytyczne w zakresie kontroli
zarządczej w zakresie kierowanych przez niego działów administracji rządowej.


Art. 65.
1. Minister
kierujący działem sporządza plan działalności dla kierowanych działów
administracji rządowej, w tym ministerstwa, do końca października każdego roku.
2. Kierownicy jednostek, o których mowa w art. 264 ust. 1, sporządzają, do końca
listopada każdego roku, plan działalności na rok następny dla kierowanej jednostki.
3. Plan działalności zawiera w szczególności określenie celów w ramach
poszczególnych zadań budżetowych wraz ze wskazaniem podzadań służących
osiągnięciu celów oraz mierniki określające stopień realizacji celu i ich planowane
wartości.
4. Kierownicy jednostek, o których mowa w art. 264 ust. 1, sporządzają, do końca
marca każdego roku, sprawozdanie z wykonania planu działalności oraz składają
oświadczenie o stanie kontroli zarządczej w kierowanej jednostce za poprzedni rok,
z zastrzeżeniem ust. 5.
5. Minister
kierujący działem sporządza sprawozdanie z wykonania planu działalności
oraz składa oświadczenie o stanie kontroli zarządczej za poprzedni rok w zakresie
kierowanych działów administracji rządowej, w tym ministerstwa.
6. Sprawozdanie z wykonania planu działalności zawiera w szczególności elementy
określone w art. 171 ust. 5.
7. Minister
kierujący działem może zobowiązać kierownika jednostki w dziale do
sporządzania planu, o którym mowa w ust. 2, oraz sprawozdania i składania
oświadczenia, o których mowa w ust. 4.
8. Plan
działalności, sprawozdanie z wykonania planu działalności oraz oświadczenie
o stanie kontroli zarządczej podlegają publikacji w Biuletynie Informacji
Publicznej.

32

9. Minister
Finansów
określi, w drodze rozporządzenia, wzór oświadczenia o stanie
kontroli zarządczej, uwzględniający w szczególności ocenę kierownika jednostki
lub ministra kierującego działem w zakresie rzetelności sprawozdania z wykonania
planu działalności.
10. Minister Finansów może określić, w drodze rozporządzenia, sposób sporządzania
oraz elementy planu działalności i sprawozdania z wykonania planu działalności,
mając na uwadze zapewnienie przejrzystości informacji zawartych w tych
dokumentach.

Art. 66.
Do zadań Ministra Finansów w zakresie koordynacji kontroli zarządczej w jednostkach
sektora finansów publicznych należy w szczególności:
1) upowszechnianie standardów, o których mowa w art. 64 ust. 3;
2) wydawanie
wytycznych;
3) współpraca z krajowymi i zagranicznymi organizacjami;
4) współpraca z komitetami audytu, o których mowa w art. 278.


Dział II
Państwowy dług publiczny

Rozdział 1
Przepisy ogólne

Art. 67.
1. Państwowy dług publiczny obejmuje zobowiązania sektora finansów publicznych
z następujących tytułów:
1) wyemitowanych papierów wartościowych opiewających na wierzytelności
pieniężne;
2) zaciągniętych kredytów i pożyczek;
3) przyjętych depozytów;
4) wymagalnych
zobowiązań:
a) wynikających z odrębnych ustaw oraz prawomocnych orzeczeń sądów lub
ostatecznych decyzji administracyjnych,
b) uznanych za bezsporne przez właściwą jednostkę sektora finansów
publicznych, będącą dłużnikiem.
2. Minister Finansów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób
klasyfikacji tytułów dłużnych zaliczanych do państwowego długu publicznego,
w tym do długu Skarbu Państwa, uwzględniając w szczególności podstawowe
kategorie przedmiotowe i podmiotowe zadłużenia oraz okresy zapadalności.

Art. 68.

33

1. Państwowy dług publiczny oblicza się jako wartość nominalną zobowiązań
jednostek sektora finansów publicznych po wyeliminowaniu wzajemnych
zobowiązań między jednostkami tego sektora.
2. Przez
wartość nominalną zobowiązania rozumie się wartość nominalną:
1) wyemitowanych papierów wartościowych;
2) zaciągniętej pożyczki, kredytu lub innego zobowiązania, to jest kwotę
świadczenia głównego, należną do zapłaty w dniu wymagalności
zobowiązania.
3. Wartość nominalna zobowiązań indeksowanych lub kapitalizowanych odpowiada
początkowej wartości nominalnej z uwzględnieniem przyrostu kapitału,
wynikającego z indeksacji lub kapitalizacji, naliczonego na koniec okresu
sprawozdawczego.
4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się do obliczania kwot niewymagalnych zobowiązań
z tytułu poręczeń i gwarancji niezaliczanych do państwowego długu publicznego,
a także odpowiednio do obliczania długu Skarbu Państwa oraz kwot
niewymagalnych zobowiązań z tytułu poręczeń i gwarancji niezaliczanych do
długu Skarbu Państwa.
5. Minister Finansów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób
ustalania:
1) wartości zobowiązań zaliczanych do:
a) państwowego długu publicznego,
b) długu Skarbu Państwa,
2) wartości zobowiązań z tytułu poręczeń i gwarancji
– uwzględniając klasyfikację tytułów dłużnych zaliczanych do państwowego długu
publicznego oraz konieczność prawidłowego obliczenia relacji państwowego długu
publicznego do produktu krajowego brutto.

Art. 69.
1. Minister Finansów sprawuje kontrolę nad sektorem finansów publicznych
w zakresie przestrzegania zasady stanowiącej, że państwowy dług publiczny nie
może przekroczyć 60% wartości rocznego produktu krajowego brutto.
2. Minister Finansów sprawuje kontrolę nad stanem długu Skarbu Państwa w celu
zapewnienia przestrzegania zasady, o której mowa w ust. 1.
3. Minister Finansów sprawuje kontrolę, o której mowa w ust. 1 i 2, w szczególności
przez:
1) sprawdzanie realizacji obowiązków wynikających z art. 81;
2) prawo żądania od jednostek sektora finansów publicznych dodatkowych
informacji o bieżącym i prognozowanym zadłużeniu tych jednostek oraz
strukturze zadłużenia.
4. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowej realizacji obowiązków wynikających
z art. 81, Minister Finansów informuje o nieprawidłowościach organy nadzoru nad
działalnością jednostek sektora finansów publicznych.

Art. 70.
1. Minister Finansów opracowuje czteroletnią strategię zarządzania długiem Skarbu

34