Rządowy projekt ustawy o finansach publicznych

-rzeczowy, obejmujący w szczególności:
1) prognozę przychodów, w tym dotacje z budżetu państwa;
2) zestawienie kosztów, z tego dotyczących:
a) funkcjonowania agencji wykonawczej,
b) realizacji
zadań ustawowych.
2. Plan finansowo-rzeczowy zawiera również dane, o których mowa w art. 29.
3. Projekt rocznego planu finansowo-rzeczowego agencji wykonawczej ustala jej
właściwy organ w porozumieniu z ministrem sprawującym nadzór nad agencją
wykonawczą. Po zatwierdzeniu przez ministra sprawującego nadzór projekt jest
przekazywany Ministrowi Finansów, w trybie określonym w przepisach
dotyczących prac nad projektem ustawy budżetowej.
4. W ramach planu finansowo-rzeczowego, sporządza się plan finansowy dochodów i
wydatków agencji wykonawczej ujmowanych w terminie ich zapłaty.
5. Plan finansowy dochodów i wydatków agencji wykonawczej powinien być co
najmniej zrównoważony. Na przejściowe niezrównoważenie planu finansowego
dochodów i wydatków jest wymagana zgoda ministra sprawującego nadzór nad
agencją wykonawczą wydana w porozumieniu z Ministrem Finansów.
6. W planie finansowo-rzeczowym agencji wykonawczej mogą być dokonywane
zmiany przychodów i kosztów po uzyskaniu zgody ministra sprawującego nadzór
nad agencją, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8. O dokonanych zmianach należy
niezwłocznie powiadomić Ministra Finansów.
7. Zmiany planu finansowo-rzeczowego agencji wykonawczej nie mogą powodować
zwiększenia zobowiązań agencji i pogorszenia planowanego wyniku finansowego
agencji, chyba że odrębne ustawy stanowią inaczej.
8. Zmiany planu finansowo-rzeczowego agencji wykonawczej nie mogą być
dokonywane, jeśli nie zostaną zaakceptowane przez ministra sprawującego nadzór
bądź jego przedstawiciela powołanego do organu nadzorczego agencji
wykonawczej.
9. Przepisy ust. 8 stosuje się odpowiednio do przedstawiciela Ministra Finansów
powołanego do organu nadzorczego agencji wykonawczej.
10. Agencja wykonawcza może otrzymywać dotacje z budżetu państwa, w zakresie
określonym w odrębnych ustawach.
11. Agencja wykonawcza może dokonywać lokat okresowo wolnych środków
finansowych, z wyjątkiem środków pochodzących z dotacji z budżetu państwa.
12. Agencja wykonawcza może zaciągać zobowiązania na okres realizacji danego
zadania przekraczający rok budżetowy, jeżeli wydatki niezbędne na obsługę
zobowiązania znajdują swoje odzwierciedlenie w rocznym planie finansowo-
-rzeczowym.
13. Ograniczenie, o którym mowa w ust. 7, nie dotyczy zwiększenia planu finansowo-
-rzeczowego agencji wykonawczej z tytułu uzyskania pożyczki z budżetu państwa
na finansowanie Wspólnej Polityki Rolnej.
14. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia
gospodarki finansowej agencji wykonawczych, mając na względzie zapewnienie
jednolitości zasad finansowania agencji wykonawczych oraz przestrzeganie zasad
jawności i przejrzystości.


10

Art. 21.
1. Agencja wykonawcza jest obowiązana corocznie wpłacać do budżetu państwa, na
rachunek bieżący dochodów państwowej jednostki budżetowej obsługującej
ministra sprawującego nadzór nad agencją, nadwyżkę środków finansowych
ustaloną na koniec roku, pozostającą po uregulowaniu zobowiązań podatkowych, z
zastrzeżeniem ust. 3.
2. Nadwyżkę, o której mowa w ust. 1, agencja wykonawcza przekazuje niezwłocznie
po uregulowaniu zobowiązań wymagalnych z okresu sprawozdawczego, nie
później jednak niż do dnia 30 czerwca roku następującego po roku, w którym
nadwyżka powstała.
3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach wynikających z konieczności
zapewnienia sprawnego i pełnego wykonywania zadań agencji wykonawczej, Rada
Ministrów może wyrazić zgodę, w formie uchwały, na niewpłacenie nadwyżki, o
której mowa w ust. 1.
4. Minister
sprawujący nadzór nad agencją wykonawczą w porozumieniu z Ministrem
Finansów określi, w drodze rozporządzenia, sposób ustalania nadwyżki,
uwzględniając potrzebę zapewnienia ciągłości finansowania zadań agencji,
dokonywania inwestycji niezbędnych do wykonywania zadań państwa oraz mając
na względzie źródła finansowania zadań realizowanych przez agencję.

Art. 22.
1. Instytucja gospodarki budżetowej jest jednostką sektora finansów publicznych
tworzoną, na wniosek ministra, za zgodą Rady Ministrów, z zastrzeżeniem ust. 10,
dla realizacji zadań publicznych, która:
1) odpłatnie wykonuje wyodrębnione zadania;
2) pokrywa koszty swojej działalności oraz zobowiązania z uzyskiwanych
przychodów.
2. We wniosku, o którym mowa w ust. 1, minister określa:
1) organ administracji rządowej, wykonujący funkcje organu założycielskiego;
2) przedmiot
działalności podstawowej;
3) źródła przychodów;
4) przeznaczenie
zysku.
3. Dyrektora instytucji gospodarki budżetowej powołuje i odwołuje organ
wykonujący funkcje organu założycielskiego.
4. Członkowie zarządu są powoływani i odwoływani przez organ wykonujący funkcje
organu założycielskiego, na wniosek dyrektora instytucji.
5. Instytucja gospodarki budżetowej uzyskuje osobowość prawną z chwilą wpisania
do Krajowego Rejestru Sądowego.
6. Instytucja gospodarki budżetowej może otrzymywać dotacje z budżetu państwa na
realizację zadań publicznych, jeżeli odrębne ustawy tak stanowią.
7. Podstawą gospodarki finansowej instytucji gospodarki budżetowej jest roczny plan
finansowy, obejmujący w szczególności:

1) przychody, w tym dotacje;
2) koszty;

11

3) środki na wydatki majątkowe;
4) wynik
finansowy;
5) stan
należności i zobowiązań na początek i koniec roku;
6) stan
środków pieniężnych na początek i koniec roku.
8. Koszty instytucji gospodarki budżetowej mogą być ponoszone tylko w ramach
posiadanych środków finansowych obejmujących uzyskane przychody oraz środki
z poprzedniego okresu.
9. Nowo tworzonej instytucji gospodarki budżetowej może być przyznana
jednorazowa dotacja na pierwsze wyposażenie w środki obrotowe.
10. Szefowie i prezesi jednostek, o których mowa w art. 130 ust. 2 i 3, tworzą
instytucje gospodarki budżetowej i o ich utworzeniu informują Radę Ministrów.

Art. 23.
1. Likwidując instytucję gospodarki budżetowej, organ wykonujący funkcje organu
założycielskiego określa przeznaczenie mienia instytucji gospodarki budżetowej w
porozumieniu z ministrem właściwym do spraw Skarbu Państwa.
2. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do łączenia instytucji gospodarki
budżetowej.
3. Należności i zobowiązania likwidowanej instytucji gospodarki budżetowej
przejmuje organ wykonujący funkcje organu założycielskiego.
4. Należności i zobowiązania instytucji gospodarki budżetowej likwidowanej w celu
przekształcenia w inną formę organizacyjno-prawną przejmuje utworzona
jednostka.

Art. 24.
1. Instytucje gospodarki budżetowej działają na podstawie statutu nadanego przez
organ wykonujący funkcje organu założycielskiego.
2. Statut
określa w szczególności:
1) nazwę i siedzibę instytucji gospodarki budżetowej;
2) przedmiot
działalności podstawowej;
3) źródła uzyskiwania przychodów;
4) tryb i zasady dokonywania zmian w statucie;
5) stan
wyposażenia w środki obrotowe oraz składniki majątkowe przekazane
instytucji gospodarki budżetowej;
6) postanowienia dotyczące prowadzenia działalności innej niż podstawowa,
jeżeli instytucja gospodarki budżetowej będzie prowadzić taką działalność.
3. Organizację wewnętrzną instytucji gospodarki budżetowej określa regulamin
organizacyjny nadawany przez dyrektora instytucji gospodarki budżetowej.



Art. 25.
1. Do
zadań zarządu należy:

12

1) przygotowanie projektu rocznego planu finansowego, który przekazuje
organowi wykonującemu funkcje organu założycielskiego, zgodnie z trybem
prac nad ustawą budżetową;
2) przygotowanie rocznego sprawozdania instytucji gospodarki budżetowej, w
tym bilansu, rachunku zysków i strat.
2. Do
zadań dyrektora należy:
1) zarządzanie instytucją gospodarki budżetowej;
2) reprezentowanie instytucji gospodarki budżetowej na zewnątrz;
3) przygotowanie i nadanie regulaminu organizacyjnego instytucji gospodarki
budżetowej.
3. Do dokonywania czynności prawnych w zakresie praw i obowiązków majątkowych
instytucji gospodarki budżetowej, oprócz dyrektora, mogą zostać upoważnieni dwaj
członkowie zarządu, działający łącznie.

Art. 26.
1. Instytucja
gospodarki
budżetowej gospodaruje samodzielnie mieniem, na które
mogą składać się:
1) przeniesione na własność nieruchomości,
2) mienie
stanowiące wyposażenie przekazane przez organ wykonujący funkcje
organu założycielskiego w formie użyczenia,
3) mienie nabyte z własnych środków
– kierując się zasadami efektywności jego wykorzystania.
2. Instytucja gospodarki budżetowej w celu zaciągnięcia zobowiązania
przewyższającego 30% rocznych przychodów jest zobowiązana uzyskać zgodę
organu wykonującego funkcje organu założycielskiego.
3. Instytucja gospodarki budżetowej może zbywać środki trwałe. Zbycie aktywów
(najem, dzierżawa, użyczenie) może nastąpić wyłącznie na zasadach określonych
przez organ wykonujący funkcje organu założycielskiego, z uwzględnieniem
przepisów o gospodarce nieruchomościami.
4. Wartość majątku instytucji gospodarki budżetowej odzwierciedla fundusz instytucji
gospodarki budżetowej, który odpowiada wartości przydzielonego mienia.
5. Fundusz instytucji gospodarki budżetowej zwiększa się lub zmniejsza o kwotę
zmian wartości majątku, będących skutkiem:
1) aktualizacji
wyceny
środków trwałych na podstawie odrębnych przepisów;
2) nieodpłatnego przekazania lub otrzymania środków trwałych, wartości
niematerialnych i prawnych;
3) łączenia i podziału instytucji gospodarki budżetowej na podstawie bilansów
zamknięcia dzielonych lub łączonych jednostek.
6. Fundusz instytucji gospodarki budżetowej zwiększa się o:
1) zysk
pozostający w dyspozycji instytucji gospodarki budżetowej;
2) środki z innych źródeł.

Art. 27.
1. Państwowym funduszem celowym jest fundusz tworzony ustawowo, którego

13

przychody pochodzą ze środków publicznych, a koszty są ponoszone na realizację
wyodrębnionych zadań państwowych.
2. Państwowy fundusz celowy nie posiada osobowości prawnej.
3. Państwowy fundusz celowy stanowi wyodrębniony rachunek bankowy, którym
dysponuje minister wskazany w ustawie tworzącej fundusz albo inny organ
wskazany w tej ustawie.
4. Do
państwowych funduszy celowych nie zalicza się funduszy, których jedynym
źródłem przychodów, z wyłączeniem odsetek od rachunku bankowego i darowizn,
jest dotacja z budżetu państwa.
5. Podstawą gospodarki finansowej państwowego funduszu celowego jest roczny plan
finansowy.
6. Ze środków państwowego funduszu celowego mogą być udzielane pożyczki
jednostkom samorządu terytorialnego, jeżeli ustawa tworząca fundusz tak stanowi.
7. Koszty
państwowego funduszu celowego mogą być pokrywane tylko w ramach
posiadanych środków finansowych obejmujących bieżące przychody, w tym
dotacje z budżetu państwa i pozostałości środków z okresów poprzednich.
8. W planie finansowym państwowego funduszu celowego mogą być dokonywane
zmiany polegające na zwiększeniu prognozy przychodów i odpowiednio kosztów.
9. Zmiany planu finansowego państwowego funduszu celowego nie mogą
powodować zwiększenia dotacji z budżetu.
10. Jeżeli państwowy fundusz celowy posiada zobowiązania wymagalne, w tym
kredyty i pożyczki, zwiększenie przychodów w pierwszej kolejności przeznacza się
na ich spłatę.
11. Zmiany kwot przychodów i kosztów państwowego funduszu celowego ujętych w
planie finansowym dokonuje odpowiednio minister lub organ dysponujący
państwowym funduszem i powiadamia niezwłocznie Ministra Finansów.

Art. 28.
1. Podstawą gospodarki finansowej państwowych osób prawnych zaliczonych do
sektora finansów publicznych, z wyłączeniem agencji wykonawczych, jest plan
finansowy.
2. Plany finansowe państwowych osób prawnych, o których mowa w ust. 1,
sporządzane są zgodnie z ustawą o ich utworzeniu, z uwzględnieniem przepisów
niniejszej ustawy.

Art. 29.
Jednostki, o których mowa w art. 28 ust. 1, wyodrębniają w planach finansowych:
1) przychody z prowadzonej działalności;
2) dotacje z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego;
3) koszty, w tym:
a)
wynagrodzenia i składki od nich naliczane,
b) płatności odsetkowe wynikające z zaciągniętych zobowiązań,
c)
zakup towarów i usług;
4) środki na wydatki majątkowe;

14