p.m. pisze:

> Nie, to będą kolejne roczne umowy, zawierane co rok
> aż do nieskończoności.
> Delikatna różnica.

Dziękuję za fachowe uściślenie. Tak to i ja rozumiałem,
ale mniemałem, że w przestrzeganiu prawa istnieje
też coś takiego, jak jego duch, ważniejszy od litery.
I że to duch właśnie powoduje, że prawnicy mają pracę.
Gdyby prawo konstruowano w sposób ścisły w sensie
matematycznym, prawnicy byliby niepotrzebni, przynajmniej
w interpretowaniu prawa w sądach. Prawo można by
skomputeryzować, a wyroki wydawałby jakiś centralny
serwer, na podstawie litery prawa.

Moje pytanie powinno być inaczej sformułowane, jak
teraz widzę. Szło mi mianowicie o to, czy sąd będzie
skłonny przeanalizować moje argumenty pod kątem
ducha prawa. Wydało mi się nadużyciem litery prawa
obligowanie do przedłużenia umowy ograniczonej
czasowo na zasadzie przemilczenia. W zasadzie jest
to kłpootliwe tylko dla jednej strony - płacącej
składkę. Dla najbogatszego ubezpieczyciela w Polsce
jest to tylko wzmocnienie pozycji. Pozwala taki
przepis na to, że tenże bogaty zakład śpi spokojnie,
a niespokojnie musi spać jego klient. Żeby zdążyć,
bo jeśli nie zdąży - biada mu.

To sytuacja podobna do tej, jaka kiedyś występowała
przy biletach miesięcznych. Nie dość, że bilet
trzeba było wykupić, to jeszcze napisać na nim
numer okładki. Bilety kupowało się w tłoku,
stojąc w kolejce do okienka. No i czasem zapominało
się w pośpiechu o wpisaniu na nim numeru okładki.
A kontroler był bezwzględny - to nie był ważny
bilet, według niego. Chociaż klient zapłacił za
bilet, czyli nikogo nie oszukał, musiał płacić
jakąś karę, choćby koszty manipulacyjne, w drodze
łaski.

Tu też - obowiązku dopełniłem ubezpieczenie
wykupiłem, ale mimo że umowa poprzednia się
zakończyła, okazuje się, że poprzedni ubezpieczyciel
ma prawo mnie pogonić. A wszystko przez kilka dni
spóźnienia, z przyczyn losowych zresztą.
Hammurabi się kłania... Naszemu prawu, rzecz jasna.

Pozdrawiam,

Jan

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl