Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów oraz niektórych innych ustaw

Druk nr 3662


Warszawa, 10 lipca 2015 r.
SEJM

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM-10-65-15




Pani

Małgorzata Kidawa-Błońska

Marszałek Sejmu

Rzeczypospolitej Polskiej



Szanowna Pani Marszałek
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy

-
o zmianie ustawy o ochronie
konkurencji i konsumentów oraz
niektórych innych ustaw.

W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Jednocześnie uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu
w tej sprawie w toku prac parlamentarnych został upoważniony Prezes Rady
Ministrów.

Z poważaniem

(-) Ewa Kopacz
Projekt
U S T A W A
z dnia
o zmianie ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów oraz niektórych
innych ustaw
Art. 1. W ustawie z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów
(Dz. U. z 2015 r. poz. 184) wprowadza się następujące zmiany:
1)
w art. 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Ustawa reguluje zasady i tryb przeciwdziałania praktykom ograniczającym
konkurencję, praktykom naruszającym zbiorowe interesy konsumentów oraz stosowaniu
niedozwolonych postanowień wzorców umów, a także przeciwdziałania
antykonkurencyjnym koncentracjom przedsiębiorców i ich związków, jeżeli te praktyki,
stosowanie niedozwolonych postanowień lub koncentracje wywołują lub mogą
wywoływać skutki na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.”;
2)
po dziale III dodaje się dział IIIa w brzmieniu:
„DZIAŁ IIIA
Zakaz stosowania niedozwolonych postanowień wzorców umów
Rozdział 1
Niedozwolone postanowienia wzorców umów
Art. 23a. Zakazane jest stosowanie we wzorcach umów zawieranych z
konsumentami postanowień, o których mowa w art. 3851 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia
1964 r. – Kodeks cywilny.

1) Niniejsza ustawa w zakresie swojej regulacji wdraża:
1) dyrektywę Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach
konsumenckich (Dz. Urz. WE L 95 z 21.04.1993, str. 29, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie
specjalne, rozdz. 15, t. 2, str. 288);
2) dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/22/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie nakazów
zaprzestania szkodliwych praktyk w celu ochrony interesów konsumentów (Dz. Urz. UE L 110
z 01.05.2009, str. 30, z późn. zm.).
2) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego,
ustawę z dnia 20 maja 1971 r. – Kodeks wykroczeń, ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe,
ustawę z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych oraz ustawę z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie
instrumentami finansowymi.
– 2 –
Rozdział 2
Decyzje w sprawach o uznanie postanowień wzorca umowy za niedozwolone
Art. 23b. 1. Prezes Urzędu wydaje decyzję o uznaniu postanowienia wzorca
umowy za niedozwolone i zakazującą jego wykorzystywania, jeżeli stwierdzi naruszenie
zakazu określonego w art. 23a. W decyzji Prezes Urzędu przytacza treść postanowienia
wzorca umowy uznanego za niedozwolone.
2. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu może określić środki
usunięcia trwających skutków naruszenia zakazu, o którym mowa w art. 23a, w
szczególności zobowiązać przedsiębiorcę do:
1)
poinformowania konsumentów, będących stronami umów zawartych na podstawie
wzorca, o którym mowa w ust. 1, o uznaniu za niedozwolone postanowienia tego
wzorca – w sposób określony w decyzji;
2)
złożenia jednokrotnego lub wielokrotnego oświadczenia o treści i w formie
określonej w decyzji.
3. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu może nakazać publikację
decyzji w całości lub w części, z zaznaczeniem, czy decyzja ta jest prawomocna, w
określonej w niej formie, na koszt przedsiębiorcy.
4. Środki, o których mowa w ust. 2, powinny być proporcjonalne oraz konieczne
dla zapewnienia usunięcia skutków naruszenia.
Art. 23c. 1. Jeżeli przedsiębiorca przed wydaniem decyzji, o której mowa w
art. 23b ust. 1, zobowiąże się do podjęcia lub zaniechania określonych działań
zmierzających do zakończenia naruszenia zakazu, o którym mowa w art. 23a, lub
usunięcia skutków tego naruszenia, Prezes Urzędu może, wydając decyzję, o której
mowa w art. 23b ust. 1, zobowiązać przedsiębiorcę do wykonania tych zobowiązań.
2. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu może określić termin
wykonania zobowiązań.
3. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu nakłada na przedsiębiorcę
obowiązek składania w wyznaczonym terminie informacji o stopniu realizacji
zobowiązań.
4. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, przepisów art. 23b ust. 2
pkt 1 i art. 106 ust. 1 pkt 3a nie stosuje się.
– 3 –
5. Prezes Urzędu może, z urzędu, uchylić decyzję, o której mowa w ust. 1, w części
dotyczącej zobowiązań i nałożyć karę, o której mowa w art. 106 ust. 1 pkt 3a, w
przypadku gdy:
1)
decyzja ta została wydana w oparciu o nieprawdziwe, niekompletne lub
wprowadzające w błąd informacje lub dokumenty;
2)
przedsiębiorca nie wykonuje zobowiązań lub obowiązków, o których mowa w
ust. 1–3.
6. W przypadku, o którym mowa w ust. 5, Prezes Urzędu może określić środki
usunięcia trwających skutków naruszenia zakazu, o których mowa w art. 23b ust. 2.
Przepis art. 23b ust. 3 stosuje się.
7. Prezes Urzędu może, za zgodą przedsiębiorcy, z urzędu uchylić decyzję, o której
mowa w ust. 1, w części dotyczącej zobowiązań, w przypadku gdy nastąpiła zmiana
okoliczności mających istotny wpływ na wydanie tej decyzji. Przepis ust. 6 stosuje się
odpowiednio.
Art. 23d. Prawomocna decyzja o uznaniu postanowienia wzorca umowy za
niedozwolone ma skutek wobec przedsiębiorcy, co do którego stwierdzono stosowanie
niedozwolonego postanowienia umownego oraz wobec wszystkich konsumentów,
którzy zawarli z nim umowę na podstawie wzorca wskazanego w decyzji.”;
3)
w art. 24 w ust. 2:
a)
wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Przez praktykę naruszającą zbiorowe interesy konsumentów rozumie się godzące
w nie sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami zachowanie przedsiębiorcy, w
szczególności:”,
b)
uchyla się pkt 1,
c)
w pkt 3 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 4 w brzmieniu:
„4) proponowanie konsumentom nabycia usług finansowych, które nie
odpowiadają potrzebom tych konsumentów ustalonym z uwzględnieniem
dostępnych przedsiębiorcy informacji w zakresie cech tych konsumentów lub
proponowanie nabycia tych usług w sposób nieadekwatny do ich charakteru.”;
4)
art. 25 otrzymuje brzmienie:
„Art. 25. Ochrona zbiorowych interesów konsumentów przewidziana w ustawie
nie wyłącza ochrony wynikającej z innych ustaw, w szczególności z przepisów o
– 4 –
przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym i przepisów o zwalczaniu
nieuczciwej konkurencji.”;
5)
w art. 26:
a)
ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu może określić środki
usunięcia trwających skutków naruszenia zbiorowych interesów konsumentów w
celu zapewnienia wykonania nakazu, w szczególności zobowiązać przedsiębiorcę
do złożenia jednokrotnego lub wielokrotnego oświadczenia o treści i w formie
określonej w decyzji.”,
b)
dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu:
„3. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu może nakazać
publikację decyzji w całości lub w części, z zaznaczeniem, czy decyzja ta jest
prawomocna, w określonej w niej formie, na koszt przedsiębiorcy.
4. Środki, o których mowa w ust. 2, powinny być proporcjonalne do wagi i
rodzaju naruszenia oraz konieczne do usunięcia jego skutków.”;
6)
w art. 27 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Przepisy art. 26 ust. 2–4 stosuje się odpowiednio.”;
7)
w art. 28 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu może określić termin
wykonania zobowiązań lub zobowiązać przedsiębiorcę do złożenia jednokrotnego lub
wielokrotnego oświadczenia o treści i w formie określonej w decyzji lub do publikacji
decyzji w całości lub w części na koszt przedsiębiorcy, z zaznaczeniem, czy decyzja ta
jest prawomocna.”;
8)
w art. 31:
a)
pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) wydawanie decyzji w sprawach praktyk ograniczających konkurencję, w
sprawach koncentracji przedsiębiorców, w sprawach o uznanie postanowień
wzorca umowy za niedozwolone oraz w sprawach praktyk naruszających
zbiorowe interesy konsumentów, a także innych decyzji przewidzianych w
ustawie;”,
b) pkt 13 otrzymuje brzmienie:
„13) występowanie do przedsiębiorców w sprawach z zakresu ochrony konkurencji
i konsumentów;”;