Rządowy projekt ustawy - Prawo konsularne

– 25 –
5)
decyzję wydano lub czynność wykonano bez uzyskania wymaganego prawem
stanowiska innego organu;
6)
decyzja została wydana lub czynność została wykonana w oparciu o inną decyzję lub
orzeczenie sądu, które następnie zostało zmienione lub uchylone;
7)
Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu normatywnego, na którego
podstawie została wydana decyzja lub została wykonana czynność, z Konstytucją,
umową międzynarodową lub ustawą;
8)
zostało wydane orzeczenie sądu stwierdzające naruszenie zasady równego traktowania,
o którym mowa w ustawie z dnia 3 grudnia 2010 r. o wdrożeniu niektórych przepisów
Unii Europejskiej w zakresie równego traktowania (Dz. U. Nr 254, poz. 1700 oraz
z 2013 r. poz. 675), jeżeli naruszenie tej zasady miało wpływ na rozstrzygnięcie sprawy
zakończonej decyzją ostateczną lub wykonaniem czynności.
Art. 94. Uchylenie decyzji lub czynności konsula z przyczyn określonych w art. 93
pkt 1 i 2 nie może nastąpić, jeżeli od dnia wykonania czynności lub doręczenia decyzji
upłynęło pięć lat, zaś z przyczyn określonych w art. 93 pkt 3−8 − jeżeli od dnia wykonania
czynności lub doręczenia decyzji upłynęły trzy lata.
Art. 95. Wznowienie postępowania następuje z urzędu lub na żądanie strony.
Wznowienie postępowania z przyczyn określonych w art. 93 pkt 3, 7 i 8 następuje tylko na
żądanie strony.
Art. 96. 1. Podanie o wznowienie postępowania wnosi się do konsula, który wydał
decyzję ostateczną lub wykonał czynność, w terminie trzydziestu dni od dnia, w którym
strona dowiedziała się o okoliczności stanowiącej podstawę do wznowienia postępowania,
a w przypadku, o którym mowa w art. 93 pkt 3 – od dnia, w którym strona dowiedziała się
o decyzji lub o wykonaniu czynności.
2. W sytuacji określonej w art. 93 pkt 7 podanie o wznowienie postępowania wnosi się
w terminie jednego miesiąca od dnia wejścia w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego.
Art. 97. Wznowienie postępowania lub odmowa wznowienia postępowania następuje
w drodze postanowienia.
Art. 98. Konsul przeprowadza postępowanie co do przyczyn wznowienia postępowania
oraz co do rozstrzygnięcia istoty sprawy.
– 26 –
Art. 99. Po przeprowadzeniu postępowania konsul wydaje decyzję, w której:
1)
odmawia uchylenia dotychczasowej decyzji lub czynności, jeżeli stwierdzi brak podstaw
do takiego uchylenia na podstawie art. 93;
2)
uchyla dotychczasową decyzję, jeżeli stwierdzi istnienie podstawy do takiego uchylenia,
i orzeka jednocześnie co do istoty sprawy albo
3)
uchyla czynność, jeżeli stwierdzi istnienie podstaw do takiego uchylenia.
Rozdział 11
Zaświadczenia
Art. 100. 1. Konsul wydaje zaświadczenie na żądanie strony.
2. Zaświadczenie wydaje się, jeżeli:
1)
przepis szczególny prawa polskiego wymaga urzędowego potwierdzenia określonych
faktów lub stanu prawnego;
2)
strona ubiega się o zaświadczenie ze względu na swój interes prawny w urzędowym
potwierdzeniu określonych faktów lub stanu prawnego.
3. Zaświadczenie powinno być wydane bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż
w terminie czternastu dni od dnia złożenia wniosku.
Art. 101. 1. W przypadkach określonych w art. 100 ust. 2 pkt 2 konsul wydaje
zaświadczenie, jeżeli dotyczy ono urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu
prawnego, które wynikają z wykazów, ewidencji, rejestrów prowadzonych przez niego bądź
z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu.
2. Przed wydaniem zaświadczenia konsul może przeprowadzić postępowanie
wyjaśniające.
Art. 102. Odmowa wydania zaświadczenia bądź zaświadczenia o treści żądanej przez
osobę ubiegającą się o jego wydanie następuje w drodze postanowienia.
DZIAŁ IV
Opłaty konsularne i wydatki
Art. 103. 1. Czynności wykonywane przez konsula, w tym przyjęcie i rozpatrzenie
wniosku, podlegają opłatom konsularnym.
2. Konsul pobiera opłaty konsularne w sprawach:
1)
paszportowych;
2)
obywatelstwa polskiego;
– 27 –
3)
wizowych i dotyczących udzielania zezwoleń na przekraczanie granicy w ramach
małego ruchu granicznego;
4)
innych dotyczących cudzoziemców;
5)
związanych z wydawaniem zaświadczeń i zezwoleń;
6)
legalizacyjnych, notarialnych i związanych ze sporządzaniem lub poświadczaniem
tłumaczeń;
7)
dotyczących stanu cywilnego;
8)
z zakresu żeglugi morskiej i śródlądowej;
9)
innych, jeżeli przepisy odrębne tak stanowią.
3. Konsul pobiera opłaty konsularne za szczególny sposób wykonywania czynności.
4. Opłaty konsularne pobierane przez konsula stanowią dochód budżetu państwa.
Art. 104. Wysokość opłaty konsularnej za wykonanie jednej czynności nie może
przekroczyć 500 euro.
Art. 105. 1. Do uiszczenia opłaty konsularnej jest obowiązana strona, która składa
wniosek o wykonanie czynności podlegającej opłacie.
2. Opłatę konsularną uiszcza się przed wykonaniem czynności.
3. Opłatę konsularną pobiera się w walucie państwa przyjmującego.
4. Opłata konsularna może być pobrana w innej walucie niż waluta państwa
przyjmującego.
Art. 106. 1. Uiszczona opłata konsularna nie podlega zwrotowi, chyba że wykonanie
czynności nie zostało jeszcze rozpoczęte, a strona zażądała zaniechania jej wykonania.
2. Nie zwraca się opłaty konsularnej za przyjęcie i rozpatrzenie wniosku.
Art. 107. 1. W wyjątkowych sytuacjach, na uzasadniony wniosek strony, konsul może
pobrać opłatę konsularną w wysokości 25%, 50% albo 75% należnej opłaty albo odstąpić od
jej pobrania.
2. Rozpatrując wniosek strony, konsul bierze pod uwagę sytuację materialną lub
osobistą strony.
Art. 108. 1. Konsul może odstąpić od pobrania opłaty konsularnej od funkcjonariuszy
organizacji międzynarodowych oraz osobistości życia publicznego państwa przyjmującego,
jak również członków przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych państw
trzecich, zgodnie z uznanym zwyczajem międzynarodowym.
– 28 –
2. W indywidualnych przypadkach konsul może pobrać opłatę konsularną w wysokości,
o której mowa w art. 107 ust. 1, lub odstąpić od jej pobrania, jeżeli służy to promocji języka
polskiego, polskiej kultury, gospodarki, nauki, polskiego sportu, jak również promocji
interesów w dziedzinie polityki zagranicznej, współpracy rozwojowej lub w innych
dziedzinach ważnych z punktu widzenia interesu publicznego Rzeczypospolitej Polskiej albo
jeżeli przemawiają za tym względy humanitarne.
Art. 109. 1. Jeżeli umowy międzynarodowe, których stroną jest Rzeczpospolita Polska,
lub uznane zwyczaje międzynarodowe w stosunkach z innymi państwami przewidują za
niektóre czynności opłaty inne niż ustalone w przepisach wydanych na podstawie art. 116
albo zwolnienie od opłat, to od obywateli tych państw pobiera się opłaty przewidziane w tych
umowach międzynarodowych lub zgodne ze zwyczajem albo dokonuje się określonych
czynności bezpłatnie.
2. Jeżeli państwo przyjmujące albo państwo trzecie pobiera od obywateli polskich
opłaty wyższe od opłat ustalonych za czynności w przepisach wydanych na podstawie
art. 116 lub pobiera opłaty za czynności, które nie podlegają opłatom na podstawie przepisów
niniejszego działu, to na zasadzie wzajemności od obywateli takiego państwa mogą być
pobierane opłaty konsularne w takiej samej wysokości; mogą być także pobierane opłaty za
czynności, które zgodnie z przepisami niniejszego działu nie podlegają opłatom konsularnym.
3. Pobieranie opłat konsularnych w wysokości, o której mowa w ust. 1 i 2, następuje za
zgodą ministra właściwego do spraw zagranicznych.
Art. 110. Nie podlegają opłatom konsularnym czynności wykonywane:
1)
na rzecz obywateli polskich w sprawach:
a)
dotyczących ochrony przysługujących im praw w razie ich poważnego naruszenia
przez władze państwa przyjmującego lub w związku z nieszczęśliwymi wypadkami
lub innymi poważnymi zdarzeniami losowymi, których ofiarami stali się obywatele
polscy,
b)
związanych z potwierdzeniem lub ustaleniem świadczeń z tytułu zaopatrzenia
emerytalnego pracowników i ich rodzin, inwalidów wojennych i wojskowych,
kombatantów oraz ich rodzin, z ubezpieczenia społecznego lub pomocy społecznej,
c)
roszczeń związanych z uporczywym, dyskryminacyjnym lub oszukańczym
naruszaniem praw osób wykonujących pracę zarobkową bądź roszczeń
– 29 –
o naprawienie szkód wynikłych z tytułu wypadku przy pracy lub choroby
zawodowej,
d)
związanych z ubieganiem się o status weterana działań poza granicami państwa
albo status weterana poszkodowanego w działaniach poza granicami państwa oraz
z korzystaniem z tego statusu;
2)
na rzecz cudzoziemców, którym władze polskie udzieliły ochrony, w zakresie spraw
związanych z ich przyjazdem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w rozumieniu
ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2012 r. poz. 680, z 2013 r. poz. 1650 oraz z 2014 r.
poz. 1004);
3)
na rzecz organów administracji publicznej w Rzeczypospolitej Polskiej oraz sądów
i prokuratur;
4)
w związku ze zdarzeniami, o których mowa w art. 34;
5)
w związku z dochodzeniem roszczeń alimentacyjnych lub roszczeń z tytułu opieki nad
małoletnimi lub ubezwłasnowolnionymi całkowicie obywatelami polskimi;
6)
na podstawie:
a)
ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji
Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (Dz. U. z 2014 r. poz. 1075),
a także w sprawach odszkodowań i zadośćuczynienia za zbrodnie nazistowskie,
komunistyczne i inne przestępstwa stanowiące zbrodnie przeciwko pokojowi,
ludzkości lub zbrodnie wojenne, jak również za inne represje z motywów
politycznych,
b)
ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (Dz. U. z 2014 r. poz. 1392).
Art. 111. 1. Nie pobiera się opłaty za przyjęcie i rozpatrzenie wniosku o wydanie wizy
od członka rodziny obywatela Unii Europejskiej w rozumieniu art. 2 pkt 4 w związku z pkt 3
ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie
oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej
i członków ich rodzin (Dz. U. z 2014 r. poz. 1525).
2. Nie pobiera się opłaty za przyjęcie i rozpatrzenie wniosku o wydanie wizy oraz opłaty
za ponowne rozpatrzenie wniosku o wydanie wizy złożonego przez małżonka obywatela
polskiego, jego małoletniego bezpośredniego zstępnego lub małoletniego bezpośredniego
zstępnego jego małżonka, jego bezpośredniego wstępnego lub bezpośredniego wstępnego