Rządowy projekt ustawy - Prawo konsularne

– 15 –
niezbędnych lekarstw, żywności, odzieży, pomocy szkolnych lub na opłacenie kosztów
niezbędnej opieki, jeżeli te osoby udokumentowały swoją trudną sytuację.
3. Zapomogi w gotówce udziela się za pokwitowaniem.
Art. 45. 1. Przepisów art. 20 i art. 37 nie stosuje się do obywateli polskich
posiadających obywatelstwo państwa przyjmującego.
2. Przepisów art. 21 i art. 38 nie stosuje się do obywateli państw członkowskich Unii
Europejskiej posiadających obywatelstwo państwa przyjmującego.
DZIAŁ III
Postępowanie przed konsulem
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 46. Przepisy niniejszego działu stosuje się do postępowania w sprawach
indywidualnych należących do właściwości konsula.
Art. 47. Konsul załatwia sprawę poprzez wykonanie czynności lub wydanie decyzji.
Art. 48. 1. Konsul porozumiewa się ze stroną ustnie lub pisemnie, w tym za pomocą
poczty elektronicznej lub elektronicznej skrzynki podawczej.
2. Konsul prowadzi korespondencję z obywatelem polskim w języku polskim,
a z cudzoziemcem, osobą prawną i instytucją państwa przyjmującego – w języku urzędowym
lub powszechnie używanym w państwie przyjmującym. Na korespondencję w języku polskim
konsul odpowiada w języku polskim.
Art. 49. 1. Konsul z urzędu przestrzega właściwości rzeczowej i terytorialnej.
2. Właściwość rzeczową ustala się na podstawie przepisów określających zakres
działania konsula.
3. Właściwość terytorialną ustala się według miejsca przebywania lub miejsca
zamieszkania strony w okręgu konsularnym albo miejsca, w którym nastąpiło zdarzenie
powodujące wszczęcie postępowania.
4. Spory o właściwość rozstrzyga minister właściwy do spraw zagranicznych.
Art. 50. 1. Jeżeli konsul nie jest właściwy do załatwienia sprawy bądź wniosek został
złożony przez podmiot niebędący stroną, konsul poucza składającego wniosek o organie
właściwym do załatwienia sprawy i zwraca wniosek składającemu.
– 16 –
2. Jeżeli właściwy do załatwienia sprawy jest inny konsul na terytorium tego samego
państwa przyjmującego, konsul powiadamia o tym składającego wniosek i przekazuje ten
wniosek według właściwości, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
Art. 51. 1. Konsul może wezwać stronę do osobistego stawiennictwa, jeżeli jest to
niezbędne dla rozstrzygnięcia sprawy lub jeżeli przepis szczególny tak stanowi.
2. Konsul powinien dołożyć starań, aby zadośćuczynienie wezwaniu nie było uciążliwe.
3. W wezwaniu należy wskazać adres i godziny urzędowania konsula, imię i nazwisko
osoby wzywanej, w jakiej sprawie i w jakim celu ta osoba jest wzywana oraz termin, do
którego należy spełnić stawiennictwo.
4. W przypadku gdy strona nie zastosuje się do wezwania do osobistego stawiennictwa,
konsul pozostawia wniosek bez rozpoznania, o czym poucza stronę, dokonując wezwania.
Konsul poucza stronę również o innych skutkach niestawiennictwa, jeżeli zostały one
określone w przepisach odrębnych.
5. Wezwania można dokonać także telefonicznie. Tak dokonane wezwanie jest
skuteczne, jeżeli nie ma wątpliwości, że dotarło do adresata.
6. Poniesionych przez stronę kosztów stawiennictwa nie zwraca się.
Art. 52. Do postępowania w sprawie zaginięcia lub zniszczenia akt stosuje się
odpowiednio przepisy ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego
(Dz. U. z 2014 r. poz. 101, z późn. zm.)).
Rozdział 2
Strony
Art. 53. 1. Stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy
postępowanie.
2. Stroną może być osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna
nieposiadająca osobowości prawnej.
Art. 54. Zdolność prawną oraz zdolność do czynności prawnych ocenia się według
przepisów prawa cywilnego, o ile przepis szczególny nie stanowi inaczej.
Art. 55. 1. Strona może działać przez pełnomocnika, chyba że charakter czynności lub
przepis szczególny wymaga jej osobistego działania.

7) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2014 r. poz. 293, 379, 435,
567, 616, 945, 1091, 1161, 1296, 1585, 1626, 1741 i 1924 oraz z 2015 r. poz. 2, 4 i 218.
– 17 –
2. Pełnomocnikiem może być osoba fizyczna posiadająca pełną zdolność do czynności
prawnych. Pełnomocnictwa udziela się na piśmie.
3. W sprawach mniejszej wagi konsul może zrezygnować z żądania okazania
pełnomocnictwa, jeżeli okoliczności sprawy wskazują w sposób niebudzący wątpliwości, że
pełnomocnik działa z upoważnienia strony.
Rozdział 3
Załatwianie spraw
Art. 56. 1. Konsul załatwia sprawę bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż
w terminie trzydziestu dni od dnia wszczęcia postępowania.
2. Konsul udziela informacji w sprawach z zakresu funkcji konsularnych niezwłocznie,
jednak nie później niż w terminie czternastu dni od dnia otrzymania wniosku o udzielenie
takiej informacji.
3. O okolicznościach powodujących konieczność przedłużenia terminu załatwienia
sprawy konsul zawiadamia stronę i podaje przyczyny przedłużenia terminu, wyznaczając
nowy termin załatwienia sprawy.
Art. 57. Konsul zwraca się do organów administracji publicznej w Rzeczypospolitej
Polskiej lub w państwie przyjmującym o przekazanie dodatkowych informacji lub opinii albo
o podjęcie określonych działań, jeżeli jest to niezbędne do załatwienia sprawy. W takim
przypadku terminy, o których mowa w art. 56 ust. 1 i 2, ulegają wydłużeniu do trzech
miesięcy.
Art. 58. Jeżeli sprawa wniesiona za pośrednictwem konsula podlega rozpatrzeniu przez
organ w Rzeczypospolitej Polskiej, konsul przekazuje sprawę do właściwego organu
i informuje stronę o przewidywanym terminie jej załatwienia.
Art. 59. 1. Konsul udostępnia stronie na jej żądanie akta sprawy do wglądu.
2. Strona ma prawo do sporządzania notatek z akt sprawy, jak również do dokonywania
odwzorowania cyfrowego tych akt.
– 18 –
Rozdział 4
Terminy
Art. 60. 1. Jeżeli początkiem terminu określonego w dniach jest pewne zdarzenie, przy
obliczaniu tego terminu nie uwzględnia się dnia, w którym to zdarzenie nastąpiło. Upływ
ostatniego dnia z wyznaczonej liczby dni uważa się za koniec terminu.
2. Terminy określone w tygodniach kończą się z upływem tego dnia w ostatnim
tygodniu, który nazwą odpowiada początkowemu dniowi terminu.
3. Terminy określone w miesiącach kończą się z upływem tego dnia w ostatnim
miesiącu, który odpowiada początkowemu dniowi terminu, a gdy takiego dnia w ostatnim
miesiącu nie ma – w ostatnim dniu tego miesiąca.
Art. 61. 1. Jeżeli koniec terminu przypada na dzień ustawowo wolny od pracy, za
ostatni dzień terminu uznaje się następny dzień powszedni. Za dzień ustawowo wolny od
pracy uznaje się również dzień wolny od pracy zgodnie z prawem państwa przyjmującego.
2. Termin uważa się za zachowany, jeżeli przed jego upływem pismo zostało:
1)
nadane jako przesyłka rejestrowana w placówce pocztowej operatora pocztowego
świadczącego usługi powszechne;
2)
złożone w sposób, o którym mowa w art. 72 ust. 2.
Art. 62. 1. W razie uchybienia terminowi konsul, w drodze postanowienia, przywraca
termin na wniosek strony, jeżeli ta uprawdopodobni, że uchybienie nastąpiło bez jej winy.
2. Wniosek o przywrócenie terminu składa się do konsula w terminie czternastu dni od
dnia ustania przyczyny uchybienia terminowi. Jednocześnie ze złożeniem wniosku należy
dopełnić czynności, dla której był określony termin.
3. Przywrócenie terminu do złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 2, jest
niedopuszczalne.
Rozdział 5
Doręczenia
Art. 63. Dokumenty lub pisma mające wpływ na przebieg postępowania lub je
kończące, w tym decyzje i postanowienia, doręcza się stronie, a gdy strona ustanowiła
pełnomocnika − pełnomocnikowi, chyba że nie posiada on miejsca zamieszkania lub siedziby
w okręgu konsularnym.
– 19 –
Art. 64. 1. Doręczenia dokumentów lub pism, o których mowa w art. 63, dokonuje się
poprzez ich wręczenie stronie, która potwierdza ich odbiór swoim podpisem i wskazuje datę
odbioru, albo poprzez nadanie przesyłką rejestrowaną w placówce pocztowej operatora
pocztowego świadczącego usługi powszechne, albo w inny sposób umożliwiający
stwierdzenie daty odbioru.
2. W razie niemożności dokonania doręczenia w sposób, o którym mowa w ust. 1,
doręczenia dokonuje się powtórnie poprzez nadanie przesyłką rejestrowaną w placówce
pocztowej operatora pocztowego świadczącego usługi powszechne w sposób umożliwiający
stwierdzenie daty odbioru.
3. W przypadku nieskutecznego powtórnego doręczenia doręczenie uważa się za
dokonane po upływie dwudziestu jeden dni od dnia nadania przesyłki rejestrowanej
w placówce pocztowej operatora pocztowego świadczącego usługi powszechne albo w dniu
otrzymania zwróconej przesyłki, jeżeli jej zwrot nastąpi wcześniej, a dokumenty lub pisma
pozostawia się w aktach sprawy.
Art. 65. 1. Konsul doręcza pisma za pomocą środków komunikacji elektronicznej
w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą
elektroniczną (Dz. U. z 2013 r. poz. 1422), jeżeli strona złoży wniosek o wszczęcie
postępowania w formie dokumentu elektronicznego za pomocą elektronicznej skrzynki
podawczej i wystąpi we wniosku o doręczenie pism za pomocą środków komunikacji
elektronicznej oraz wskaże adres elektroniczny. Konsul dokonuje doręczenia w systemie
teleinformatycznym konsula służącym do obsługi doręczeń.
2. W celu doręczenia stronie pisma w formie dokumentu elektronicznego konsul
przesyła na adres elektroniczny strony zawiadomienie zawierające:
1)
wskazanie, że strona może odebrać pismo w formie dokumentu elektronicznego;
2)
wskazanie adresu elektronicznego, z którego strona może pobrać pismo i pod którym
potwierdza odbiór doręczanego pisma;
3)
pouczenie dotyczące sposobu odbioru pisma, a w szczególności sposobu identyfikacji
pod wskazanym adresem elektronicznym w systemie teleinformatycznym konsula
służącym do obsługi doręczeń, oraz informację o wymogu podpisania urzędowego
poświadczenia odbioru w sposób wskazany w art. 20a ustawy z dnia 17 lutego 2005 r.
o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne.