Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających oraz niektórych innych ustaw

modelu są niezależne od jego opracowywania;
d) organ zarządzający i kadra kierownicza wyższego
szczebla uczestniczą w procesie kontroli ryzyka i
zapewniają przeznaczenie odpowiednich zasobów na
kontrolę ryzyka kredytowego i ryzyka kredytowego
kontrahenta. W tym celu codzienne sprawozdania
przygotowywane przez niezależną jednostkę do spraw
kontroli ryzyka, ustanowioną zgodnie z art. 287 ust. 1
lit. a), są analizowane na szczeblu kadry kierowniczej
posiadającej wystarczające uprawnienia i kompetencje,
by móc decydować zarówno o ograniczeniu pozycji
zajmowanych przez poszczególnych traderów, jak i o
ograniczeniu ogólnej ekspozycji na ryzyko danej
instytucji;
e) wewnętrzny model pomiaru ekspozycji na ryzyko
zostaje włączony do procesu bieżącego zarządzania
ryzykiem instytucji;
f) system pomiaru ryzyka jest stosowany w
powiązaniu z wewnętrznymi limitami dotyczącymi
działalności handlowej i ekspozycji. W tym kontekście
limity ekspozycji odnoszą się do używanego przez
instytucję modelu pomiaru ryzyka w sposób jednolity
w długim okresie i zrozumiały dla traderów, działu
kredytowego oraz kadry kierowniczej wyższego
szczebla;
g) instytucja zapewnia należyte udokumentowanie
swojego systemu zarządzania ryzykiem. Instytucja
posiada w szczególności udokumentowany zbiór
wewnętrznych zasad, mechanizmów kontroli i
procedur dotyczących funkcjonowania systemu
pomiaru ryzyka, jak również ustalenia mające
zapewnić przestrzeganie tych zasad;
h) w ramach własnego procesu kontroli wewnętrznej
instytucji regularnie przeprowadza się niezależny
przegląd systemu pomiaru ryzyka. Przegląd ten
obejmuje zarówno działalność jednostek handlowych,
jak i niezależnej jednostki do spraw kontroli ryzyka.
Przegląd całościowego procesu zarządzania ryzykiem
odbywa się w regularnych odstępach (nie rzadziej niż
raz w roku) i obejmuje co najmniej wszystkie elementy
wymienione w art. 288;

487
i) bieżąca walidacja modeli ryzyka kredytowego
kontrahenta,
z
uwzględnieniem
weryfikacji
historycznej, podlega regularnemu przeglądowi na
szczeblu
kadry
kierowniczej
posiadającej
wystarczające uprawnienia, by móc decydować o
działaniach, które zostaną podjęte w celu usunięcia
słabych punktów modeli.
Właściwe organy uwzględniają zakres, w jakim
Art. 293
instytucja spełnia wymogi przepisów ust. 1 przy N/przepi


ust. 2
s
ustalaniu poziomu alfa, zgodnie z art. 284 ust. 4.
Wyłącznie te instytucje, które w pełni spełniają stosowan
przedmiotowe wymogi, kwalifikują się do stosowania y jest
minimalnego mnożnika.
bezpośre

dnio
Instytucja dokumentuje proces wstępnej i bieżącej
Art. 293
N/przepi


walidacji swojego modelu ekspozycji na ryzyko
ust. 3
s
kredytowe kontrahenta oraz obliczenia miar ryzyka
wygenerowanych przez modele na tyle szczegółowo, stosowan
aby umożliwić osobie trzeciej odtworzenie, y jest
bezpośre
odpowiednio, analizy i miar ryzyka. W dokumentacji
tej określa się: częstotliwość przeprowadz
dnio
ania analizy
weryfikacji historycznej i wszelkich innych bieżących
procedur walidacji; sposób walidacji przepływów
danych i portfeli oraz wykorzystywane analizy.
Art. 293
Instytucja definiuje kryteria oceny swoich modeli N/przepi


ust. 4
ekspozycji na ryzyko kredytowe kontrahenta oraz
s
modeli dostarczających dane wejściowe do obliczania stosowan
ekspozycji oraz posiada sporządzone na piśmie zasady y jest
opisujące proces identyfikacji i naprawiania bezpośre
niedopuszczalnych wyników.
dnio
Instytucja
określa
sposób
konstruowania
Art. 293
N/przepi


reprezentatywnych portfeli kontrahenta do celów
ust. 5
s
walidacji modelu ekspozycji na ryzyko kredytowe stosowan
kontrahenta i wygenerowanych przez niego miar y jest
ryzyka.
bezpośre
dnio
W ramach walidacji modeli ekspozycji na ryzyko
Art. 293
N/przepi


kredytowe kontrahenta i ich miar ryzyka, które
ust. 6
generują rozkład prognoz, uwzględnia się więcej niż
s
jedną statystykę rozkładu prognoz.
stosowan

y jest
bezpośre

488
dnio
Art. 294
Wymogi dotyczące walidacji
N/przepi


ust. 1
W ramach wstępnej i bieżącej walidacji swojego
s
stosowan
modelu ekspozycji na ryzyko kredytowe kontrahenta
oraz jego miar ryzyka instytucja zapewnia spełnienie y jest
następujących wymogów:
bezpośre

dnio
a) instytucja przeprowadza weryfikacje historyczne z
wykorzystaniem danych historycznych dotyczących
zmian czynników ryzyka rynkowego przed
uzyskaniem zezwolenia właściwych organów zgodnie
z art. 283 ust. 1. W ramach takiej weryfikacji
historycznej uwzględnia się szereg różnych
horyzontów czasowych prognoz na przestrzeni co
najmniej jednego roku, o wielu różnych datach
rozpoczęcia i obejmujących szeroki zakres warunków
rynkowych;
b) instytucja stosująca podejście określone w art. 285
ust. 1 lit. b) regularnie waliduje swój model, aby
zbadać, czy zrealizowane ekspozycje bieżące są
zgodne z prognozami dla wszystkich okresów ryzyka
w związku z uzupełnieniem zabezpieczenia na
przestrzeni jednego roku. Jeżeli niektóre transakcje w
pakiecie kompensowania mają termin zapadalności
krótszy niż jeden rok, a pakiet kompensowania jest
bardziej wrażliwy na czynniki ryzyka bez tych
transakcji, uwzględnia się to przy walidacji;
c) instytucja przeprowadza weryfikację historyczną
wyników stosowania swojego modelu ekspozycji na
ryzyko kredytowe kontrahenta i stosownych miar
ryzyka tego modelu, jak również prognoz dotyczących
czynników ryzyka rynkowego. W odniesieniu do
zabezpieczonych transakcji uwzględnia się te
horyzonty czasowe prognoz, które odzwierciedlają
typowe okresy ryzyka w związku z uzupełnieniem
zabezpieczenia stosowane w transakcjach
zabezpieczonych lub transakcjach z obowiązkiem
uzupełnienia zabezpieczenia;
d) jeżeli walidacja modelu wskazuje, że efektywna
EPE jest zaniżona, instytucja podejmuje niezbędne
działania, aby wyeliminować niedokładność modelu;

489
e) w ramach procesu wstępnej i bieżącej walidacji
modelu instytucja testuje modele wyceny stosowane do
obliczania ekspozycji na ryzyko kredytowe
kontrahenta przy określonym scenariuszu przyszłych
wstrząsów mających wpływ na czynniki ryzyka
rynkowego. Modele wyceny opcji uwzględniają
nieliniowy charakter wartości opcji w odniesieniu do
czynników ryzyka rynkowego;
f) w modelu ekspozycji na ryzyko kredytowe
kontrahenta
uwzględnia
się
informacje
charakterystyczne dla danych transakcji, niezbędne w
celu agregowania ekspozycji na poziomie pakietu
kompensowania. Instytucja sprawdza, czy w ramach
modelu transakcje są przypisane właściwemu
pakietowi kompensowania;
g) model ekspozycji na ryzyko kredytowe kontrahenta
zawiera informacje charakterystyczne dla danych
transakcji, tak by uwzględnić skutki uzupełniania
depozytu zabezpieczającego. Bierze się w nim pod
uwagę
zarówno
bieżącą
kwotę
depozytu
zabezpieczającego, jak i depozyt zabezpieczający,
który będzie przekazywany między kontrahentami w
przyszłości. Model taki uwzględnia charakter umów o
dostarczenie zabezpieczenia (jednostronnych lub
dwustronnych), częstotliwość wezwań do uzupełnienia
depozytu zabezpieczającego, okres ryzyka w związku z
uzupełnieniem zabezpieczenia, minimalny próg
ekspozycji
niepodlegającej
uzupełnieniu
zabezpieczenia, jaki instytucja jest gotowa
zaakceptować, oraz minimalną kwotę transferu. Model
taki pozwala oszacować zmianę wartości wyceny
przekazanego depozytu zabezpieczającego według
wartości rynkowej lub stosować zasady określone w
rozdziale 4;
h) częścią procesu walidacji modelu jest statyczna
weryfikacja historyczna przeprowadzona na
reprezentatywnych portfelach kontrahenta. Instytucja
dokonuje takiej weryfikacji historycznej w regularnych
odstępach czasu na reprezentatywnej grupie portfeli
kontrahentów (faktycznych lub hipotetycznych). Takie
reprezentatywne portfele wybiera się na podstawie
stopnia ich wrażliwości na istotne czynniki ryzyka oraz
kombinacje czynników ryzyka, na jakie instytucja jest

490
narażona;
i) instytucja przeprowadza weryfikację historyczną,
która ma służyć sprawdzeniu kluczowych założeń
modelu ekspozycji na ryzyko kredytowe kontrahenta i
stosownych miar ryzyka, w tym modelowego związku
pomiędzy aspektami tego samego czynnika ryzyka
oraz modelowych związków pomiędzy czynnikami
ryzyka;
j) wyniki modeli ekspozycji na ryzyko kredytowe
kontrahenta i ich miar ryzyka poddaje się właściwej
weryfikacji historycznej. Program weryfikacji
historycznej
umożliwia
zidentyfikowanie
niezadowalających
wyników
miar
ryzyka
wygenerowanych przez model EPE;
k) instytucja waliduje swoje modele ekspozycji na
ryzyko kredytowe kontrahenta i wszystkie miary
ryzyka na przestrzeni horyzontów czasowych
współmiernych do terminów zapadalności transakcji
dla których obliczana jest ekspozycja przy
zastosowaniu IMM zgodnie z art. 283;
l) instytucja regularnie testuje modele wyceny
stosowane do obliczania ekspozycji kontrahenta
względem odpowiednich niezależnych poziomów
odniesienia w ramach procesu bieżącej walidacji
modelu;
m) bieżąca walidacja używanego przez instytucję
modelu ekspozycji na ryzyko kredytowe kontrahenta i
stosownych miar ryzyka obejmuje ocenę adekwatności
najnowszych wyników;
n) instytucja ocenia częstotliwość aktualizowania
parametrów modelu ekspozycji na ryzyko kredytowe
kontrahenta w ramach procesu wstępnej i bieżącej
walidacji;
o) w ramach wstępnej i bieżącej walidacji modeli
ekspozycji na ryzyko kredytowe kontrahenta ocenia
się, czy obliczenia ekspozycji na poziomie kontrahenta
i pakietu kompensowania są właściwe.
Art. 294
Po uzyskaniu uprzedniego zezwolenia właściwych N/przepi


ust. 2
organów zamiast iloczynu współczynnika alfa i
s
efektywnej EPE można wykorzystać miarę, która jest stosowan

491