Rządowy projekt ustawy o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego

5. Strefy
buforowe
obejmują
strefy
buforowe
wzdłuż
cieków
wodnych
wymagane na podstawie GAEC 1, SMR 1 lub
SMR 10, o których mowa w załączniku II do
rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, oraz inne
strefy buforowe. Minimalną szerokość tych
innych stref buforowych określają państwa
członkowskie, jednak nie może być ona
mniejsza
niż
1
metr.
Strefy
te
są
umiejscowione na polu uprawnym lub
przylegają do niego w taki sposób, że ich
dłuższe krawędzie są równoległe do krawędzi
cieku wodnego lub jednolitej części wód.
Wzdłuż cieków wodnych strefy te mogą
obejmować pasy roślinności nadbrzeżnej o
szerokości do 10 metrów. W strefach
buforowych nie prowadzi się produkcji
rolnej. Na zasadzie odstępstwa od wymogu
nieprowadzenia
produkcji
państwa
członkowskie mogą zezwolić na wypasanie
zwierząt lub wycinanie roślin, pod warunkiem
że nadal możliwe jest odróżnienie danej strefy
buforowej od sąsiadujących gruntów rolnych.
6. Hektary rolno-leśne są gruntami ornymi
kwalifikującymi się do systemu płatności
podstawowej lub systemu jednolitej płatności
obszarowej, o których mowa w tytule III
rozdział 1 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013,
i spełniającymi warunki, za które przyznano
lub przyznaje się wsparcie zgodnie z art. 44
rozporządzenia (WE) nr 1698/2005 lub art. 23
rozporządzenia (UE) nr 1305/2013.
70


7. W odniesieniu do stref kwalifikujących
się hektarów na obrzeżach lasu państwa
członkowskie mogą zezwolić na produkcję
rolną, ustanowić wymóg braku produkcji
rolnej lub pozostawić rolnikom te dwie opcje.
W przypadku gdy państwa członkowskie
postanowią nie zezwalać na prowadzenie
produkcji rolnej, na zasadzie odstępstwa od
wymogu braku produkcji mogą one zezwolić
na wypasanie zwierząt lub wycinanie roślin,
pod warunkiem że nadal możliwe jest
odróżnienie danej strefy od sąsiadujących
gruntów rolnych. Minimalną szerokość tych
stref określają państwa członkowskie, jednak
nie jest ona mniejsza niż 1 metr. Maksymalna
szerokość wynosi 10 metrów.
8. Dla obszarów, na których znajdują się
zagajniki o krótkiej rotacji i na których nie
stosuje się nawozów mineralnych lub
środków
ochrony
roślin,
państwa
członkowskie ustanawiają wykaz gatunków,
które mogą być stosowane do tego celu, w
drodze wyboru z wykazu ustanowionego na
podstawie art. 4 ust. 2 lit. c) rozporządzenia
(UE) nr 1307/2013 gatunków, które są
najbardziej odpowiednie z ekologicznego
punktu
widzenia,
a
tym
samym
z
wyłączeniem gatunków, które jednoznacznie
nie są rodzime. Państwa członkowskie
ustanawiają również wymogi dotyczące
stosowania nawozów mineralnych i środków
ochrony roślin, mając na uwadze cel
71


obszarów proekologicznych, a zwłaszcza
ochronę
i
poprawę
różnorodności
biologicznej.
9. Obszary międzyplonów lub okrywy
zielonej obejmują takie obszary ustanowione
na podstawie wymogów SMR 1, o których
mowa w załączniku II do rozporządzenia
(UE) nr 1306/2013, oraz inne obszary
międzyplonów lub okrywy zielonej, pod
warunkiem że zostały utworzone poprzez
wysianie mieszanki gatunków uprawnych lub
poprzez wsiewki w uprawie głównej. Państwa
członkowskie ustanawiają wykaz mieszanek
gatunków roślin uprawnych, które mają być
stosowane, oraz okres wysiewania roślin na
międzyplony lub okrywę zieloną, oraz mogą
ustanowić
dodatkowe
warunki,
w
szczególności w odniesieniu do metod
produkcji. Okres, który ma być ustalony
przez państwa członkowskie, kończy się nie
później niż dnia 1 października.
Obszary międzyplonów lub okrywy zielonej
nie
obejmują
obszarów
uprawy
zbóż
ozimych, które są wysiewane jesienią zwykle
do zbiorów lub do wypasu. Obszary te nie
obejmują
także
obszarów
objętych
praktykami równoważnymi, o których mowa
w pkt I.3 i 4 załącznika IX do rozporządzenia
(UE) nr 1307/2013 i wdrażanych w formie
zobowiązań, o których mowa w art. 43 ust. 3
lit. a) tego rozporządzenia.
10. Na obszarach z uprawami wiążącymi
72


azot rolnicy prowadzą uprawę tych roślin
wiążących azot, które są ujęte w wykazie
ustanowionym przez państwo członkowskie.
Wykaz ten obejmuje uprawy wiążące azot,
które państwo członkowskie uznaje za
przyczyniające się do poprawy różnorodności
biologicznej. Uprawy te są obecne podczas
sezonu
wegetacyjnego.
Państwa
członkowskie ustanawiają przepisy dotyczące
tego, gdzie można prowadzić uprawy roślin
wiążących azot kwalifikujące się jako obszar
proekologiczny. Przepisy te uwzględniają
potrzebę
osiągnięcia
celów
dyrektywy
91/676/EWG i dyrektywy 2000/60/WE,
biorąc pod uwagę to, że rośliny wiążące azot
mogą zwiększać ryzyko wymywania azotu
jesienią.
Państwa
członkowskie
mogą
ustanowić
dodatkowe
warunki,
w
szczególności w odniesieniu do metod
produkcji.
Obszary upraw roślin wiążących azot nie
obejmują obszarów objętych praktykami
równoważnymi, o których mowa w pkt I.3 i 4
załącznika IX do rozporządzenia (UE) nr
1307/2013
i
wdrażanych
w
formie
zobowiązań, o których mowa w art. 43 ust. 3
lit. a) tego rozporządzenia.

Art. 46 1. Państwa członkowskie, które wybiorą
N


Nie będzie stosowany w
wdrażanie
na
poziomie
regionalnym
Polsce
przewidziane w art. 46 ust. 5 rozporządzenia
(UE) nr 1307/2013, określają regiony do
73


celów tego artykułu. Regiony, które należy
określić, obejmują pojedyncze i jednorodne
obszary
geograficzne
o
podobnych
uwarunkowaniach pod względem rolnictwa i
środowiska. Do celów takiego określenia
jednorodność odnosi się do typu gleby,
ukształtowania
terenu
oraz
obecności
obszarów naturalnych i półnaturalnych.
2. W ramach określonych w ten sposób
regionów państwa członkowskie wyznaczają
obszary,
na
których
należy
wdrożyć
maksymalnie połowę punktów procentowych
wymogu
dotyczącego
obszaru
proekologicznego.
3. W odniesieniu do określonych obszarów
państwa członkowskie przewidują szczególne
obowiązki
dotyczące
uczestniczących
rolników lub grup rolników. Obowiązki te
zapewniają sąsiedztwo struktur przyległych
obszarów
proekologicznych.
Wśród
obowiązków uczestniczących rolników lub
grup rolników znajduje się wymóg, by każdy
uczestniczący rolnik posiadał co najmniej 50
% obszaru podlegającego obowiązkowi
określonemu w art. 46 ust. 1 rozporządzenia
(UE) nr 1307/2013 na terenie swojego
gospodarstwa w danym regionie oraz zgodnie
z art. 46 ust. 2 akapit drugi tego
rozporządzenia.
4. Obowiązki uczestniczących rolników lub
grup rolników mają zapewnić, aby przyległe
obszary proekologiczne, o których mowa w
74