Rządowy projekt ustawy o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego

przyznanego
w
ramach
odpowiedniego systemu w 2014 r.
kwota
wykorzystana
do
różnicowania jednolitej płatności
obszarowej nie może być jednak
wyższa niż odpowiednia kwota
przyznana
indywidualnemu
rolnikowi w ramach takiego systemu
w 2014 r.;
c) przy uwzględnianiu wsparcia przyznanego
zgodnie z art. 68 ust. 1 lit. c) oraz art.
126, 127 i 129 rozpo rządzenia (WE)
nr 73/2009 takie różnicowanie nie
zmienia
tego,
że
systemy
te
pozostają niezwiązane z wielkością
produkcji.
Takie
różnicowanie
dostępne
jest
dla
rolników, którzy w 2014 r. otrzymali
wsparcie, o którym mowa art. 36 ust.
3 akapity drugi, trzeci i czwarty
rozporządzenia (UE) nr 1307/2013.
Kwota na hektar ustalana jest co
roku poprzez podzielenie kwoty
wykorzystanej
do
różnicowania
jednolitej
płatności
obszarowej
dostępnej
dla
indywi
dualnego
rolnika przez liczbę kwalifikujących
się hektarów zgłoszonych przez tego
rolnika zgodnie z art. 72 ust. 1 akapit
pierwszy lit a) rozporządzenia (UE)
nr 1306/2013.
2. Jeżeli kwota wsparcia w ramach jednego
50


systemu lub większej ich liczby, o
których to systemach mowa w art. 36
ust. 3 akapit drugi rozporządzenia
(UE) nr 1307/2013, odnosząca się do
2014 r. jest niższa od odpowiednich
kwot w roku poprzedzającym lata,
których
dotyczy
działanie
siły
wyższej
lub
wystąpienie
nadzwyczajnych
okoliczności,
państwo członkowskie uwzględnia
wsparcie udzielane w ramach danych
systemów
wsparcia
w
roku
poprzedzającym
lata,
których
dotyczy działanie siły wyższej lub
wystąpienie
nadzwyczajnych
okoliczności.
Państwa członkowskie mogą zdecydować o
ograniczeniu
stosowania
akapitu
pierwszego
do
przypadków,
w
których
płatności
bezpośrednie
dotyczące roku 2014 są niższe niż
określony
odsetek
odpowiednich
kwot w roku poprzedzającym lata,
których
dotyczy
działanie
siły
wyższej
lub
wystąpienie
nadzwyczajnych
okolicz
ności.
Odsetek ten wynosi co najmniej 85
%.
3. Państwa członkowskie mogą postanowić,
że w przypadku faktycznego lub
przewidywanego
dziedziczenia
różnicowanie jednolitej płatności
51


obszarowej jest dostępne dla rolnika,
który odziedziczył gospodarstwo,
pod warunkiem że rolnik ten
kwalifikuje się w ramach systemu
jednolitej płatności obszarowej.
Art. 37 Produkcja konopi w ramach systemu
N


Przepis
rozporządzenia
jednolitej płatności obszarowej
stosowany wprost – nie
37. Art. 9 stosuje się odpowiednio w
wymaga wdrożenia.
odniesieniu do systemu jednolitej
płatności obszarowej.
Art. 38 1. Państwa członkowskie, które postanowią
N


Nie będzie stosowany w
wdrażać praktyki równoważne, o których
Polsce
mowa w art. 43 ust. 3 lit. b) rozporządzenia
(UE) nr 1307/2013, wyznaczają co najmniej
jeden
publiczny
lub
prywatny
organ
certyfikacyjny,
którego
celem
jest
zaświadczanie, że rolnicy stosują w swoich
gospodarstwach praktyki zgodne z art. 43 ust.
3 tego rozporządzenia.
2. Publiczne
lub
prywatne
organy
certyfikacyjne spełniają następujące warunki:
a posiadają wiedzę fachową, sprzęt oraz
) infrastrukturę wymagane do wykonywania
zadań certyfikacyjnych;
bposiadają
wystarczającą
liczbę
) wykwalifikowanych
i
doświadczonych
pracowników;
csą bezstronne i nie pozostają w żadnym
) konflikcie
interesów
w
zakresie
wykonywania zadań certyfikacyjnych.
Prywatne
organy
certyfikacyjne
są
akredytowane zgodnie z EN ISO/IEC 17021
52


(wymagania
dotyczące
jednostek
prowadzących audyt i certyfikację systemów
zarządzania) lub EN ISO/IEC 17065 (Ocena
zgodności – Wymagania dla jednostek
certyfikujących wyroby, procesy i usługi) w
sektorze
produkcji
rolnej.
Akredytacją
zajmuje się wyłącznie krajowa jednostka
akredytująca
w
danym
państwie
członkowskim zgodnie z rozporządzeniem
Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr
765/2008.
3. Wyznaczenie publicznego lub prywatnego
organu certyfikacyjnego zostaje cofnięte,
jeżeli organ ten nie spełnia warunków
wyznaczenia określonych w ust. 2.

Art. 39 1. W
przypadku
rolników,
którzy
N


Nie będzie stosowany w
postanowią przestrzegać praktyk, o których
Polsce
mowa w sekcji I pkt 3 i 4 oraz w sekcji III pkt
7 w załączniku IX do rozporządzenia (UE) nr
1307/2013 oraz wszelkich innych praktyk
równoważnych dodanych do tego załącznika,
w odniesieniu do których potrzebne jest
specjalne obliczenie w celu uniknięcia
podwójnego finansowania, uznanych za
praktyki równoważne na podstawie art. 43
ust. 3 lit. a) tego rozporządzenia, państwa
członkowskie odliczają od kwoty wsparcia na
hektar obliczonej na podstawie art. 28 ust. 6
rozporządzenia (UE) nr 1305/2013 kwotę
odpowiadającą
jednej
trzeciej
średniej
płatności z tytułu zazieleniania na hektar w
53


danym państwie członkowskim lub regionie
w odniesieniu do każdej praktyki w zakresie
zazieleniania, z którą dana praktyka jest
równoważna.
Średnią płatność z tytułu zazieleniania na
hektar w danym państwie członkowskim lub
regionie oblicza się na podstawie wartości
procentowej, o której mowa w art. 47 ust. 1
rozporządzenia
(UE)
nr
1307/2013,
dotyczącej średniej krajowych pułapów na
lata 2015–2019 określonych w załączniku II
do tego rozporządzenia, oraz na podstawie
liczby
kwalifikujących
się
hektarów
zgłoszonych zgodnie z art. 33 lub art. 36
rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 w 2015 r.
Państwa członkowskie, które postanowią już
w 2015 r. wdrożyć praktyki, o których mowa
w akapicie pierwszym niniejszego ustępu,
mogą oszacować liczbę kwalifikujących się
hektarów zgłoszonych w 2015 r. w oparciu o
zgłoszenia złożone w 2014 r. na podstawie
art. 34 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr
73/2009.
2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 państwa
członkowskie, które postanowią zastosować
art. 43 ust. 9 akapit trzeci rozporządzenia
(UE) 1307/2013, mogą zdecydować o
zastosowaniu odliczenia, o którym mowa w
ust. 1 niniejszego artykułu, w indywidualnych
przypadkach, w kwocie odpowiadającej
jednej trzeciej średniej płatności z tytułu
zazieleniania na hektar w przypadku danego
54