Rządowy projekt ustawy o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego
Rządowy projekt ustawy o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego
- Kadencja sejmu: 7
- Nr druku: 2295
- Data wpłynięcia: 2014-04-02
- Uchwalenie: sprawa niezamknięta
2295-cz-1
– 10 –
3. Funkcjonariusze wykonują czynności, o których mowa w ust. 1 i 2, w zakresie
właściwości ABW i w tym zakresie przysługują im uprawnienia procesowe Policji,
wynikające z przepisów Kodeksu postępowania karnego.
Art. 17. 1. Funkcjonariusz, w celu realizacji zadań, o których mowa w art. 3 ust. 1, ma
prawo:
1)
legitymowania osób w celu ustalenia ich tożsamości;
2)
zatrzymywania osób w trybie, w przypadkach i na zasadach określonych w przepisach
Kodeksu postępowania karnego;
3)
przeszukiwania osób i pomieszczeń w trybie, w przypadkach i na zasadach określonych
w przepisach Kodeksu postępowania karnego;
4)
dokonywania kontroli osobistej, przeglądania zawartości bagaży oraz sprawdzania
ładunku w środkach transportu lądowego, powietrznego i wodnego, w przypadku
istnienia uzasadnionego podejrzenia popełnienia czynu zabronionego pod groźbą kary;
5)
wydawania osobom poleceń określonego zachowania się, w granicach niezbędnych do
wykonania czynności, o których mowa w pkt 1–4, albo w celu uniknięcia
bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa osób lub mienia;
6)
obserwowania i rejestrowania przy użyciu środków technicznych obrazu zdarzeń
w miejscach publicznych oraz dźwięku towarzyszącego tym zdarzeniom w trakcie
wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych;
7)
żądania niezbędnej pomocy od organów administracji rządowej, organów jednostek
samorządu terytorialnego, państwowych i samorządowych jednostek organizacyjnych,
przedsiębiorców dysponujących środkami publicznymi oraz przedsiębiorców
prowadzących działalność w zakresie użyteczności publicznej; wymienione organy,
jednostki organizacyjne i przedsiębiorcy są obowiązani, w zakresie swojego działania,
do udzielenia nieodpłatnie tej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa;
8)
zwracania się o niezbędną pomoc do przedsiębiorców lub jednostek organizacyjnych
innych niż wymienione w pkt 7 lub do organizacji społecznych, jak również zwracania
się w nagłych wypadkach do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy, w ramach
obowiązujących przepisów prawa.
2. Czynności, o których mowa w ust. 1, podlegają dokumentowaniu.
– 11 –
3. Funkcjonariusz, przystępując do wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1
pkt 1–5:
1)
okazuje legitymację służbową w taki sposób, aby osoba, wobec której podejmowane są
czynności, miała możliwość odczytać numer legitymacji służbowej i nazwę organu,
który ją wydał, oraz nazwisko funkcjonariusza;
2)
na żądanie osoby, umożliwia odnotowanie danych, o których mowa w pkt 1;
3)
podaje przyczynę oraz podstawę prawną podjęcia czynności.
4. Czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1–6, są wykonywane w sposób możliwie
najmniej naruszający dobra osobiste osoby, wobec której zostały podjęte.
5. Na sposób przeprowadzenia czynności przysługuje zażalenie do prokuratora
właściwego ze względu na miejsce przeprowadzenia czynności w terminie 7 dni od dnia:
1)
dokonania czynności – w przypadku czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 5, 7
i 8;
2)
gdy podmiot dowiedział się o przeprowadzonych, dotyczących go czynnościach –
w przypadku czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 6.
6. Do zażalenia stosuje się przepisy Kodeksu postępowania karnego w zakresie
dotyczącym postępowania odwoławczego.
7. Materiały z czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 6, które nie stanowią informacji
potwierdzających popełnienie przestępstwa lub nie są istotne dla bezpieczeństwa państwa,
podlegają niezwłocznie protokolarnemu, komisyjnemu zniszczeniu. Zniszczenie materiałów
zarządza Szef ABW.
8. Osobie zatrzymanej lub wobec której dokonano przeszukania, przysługują
uprawnienia przewidziane odpowiednio dla osoby zatrzymanej lub osoby, której prawa
zostały naruszone, przewidziane w przepisach Kodeksu postępowania karnego.
9. Zatrzymanie osoby może być zastosowane tylko wówczas, gdy inne środki okazały
się bezcelowe lub nieskuteczne.
10. Osoba zatrzymana może być okazywana, fotografowana lub daktyloskopowana
tylko wtedy, gdy jej tożsamości nie można ustalić w inny sposób.
11. Osobę zatrzymaną należy niezwłocznie poddać, w przypadku uzasadnionej potrzeby
lub na jej żądanie, badaniu lekarskiemu na wniosek kierownika jednostki organizacyjnej
ABW, która dokonała zatrzymania, lub upoważnionego przez niego funkcjonariusza albo
udzielić jej pierwszej pomocy medycznej.
– 12 –
12. Badanie lekarskie osoby zatrzymanej przeprowadza lekarz podmiotu leczniczego,
dla którego podmiotem tworzącym jest Szef ABW, a jeżeli nie jest to możliwe – lekarz
podmiotu leczniczego, dla którego podmiotem tworzącym jest minister właściwy do spraw
wewnętrznych albo innego podmiotu leczniczego.
13. Po przeprowadzeniu badania lekarskiego osoby zatrzymanej lekarz wydaje osobie
wnioskującej o przeprowadzenie badania zaświadczenie lekarskie o istnieniu albo braku
przeciwwskazań medycznych do zatrzymania.
14. Badania lekarskiego nie przeprowadza się, w przypadku gdy osoba zatrzymana nie
wyraża zgody na jego przeprowadzenie lub swoim zachowaniem uniemożliwia wykonanie tej
czynności.
15. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, tryb kierowania na badanie lekarskie,
o którym mowa w ust. 11, i sposób dokumentowania tego badania oraz udzielenia pierwszej
pomocy medycznej, uwzględniając konieczność zapewnienia sprawnego przeprowadzenia
tych czynności oraz ich rzetelnego dokumentowania.
16. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb postępowania
funkcjonariusza przy wykonywaniu uprawnień, o których mowa w ust. 1, oraz sposób
dokumentowania wykonywania tych uprawnień, uwzględniając:
1)
konieczność dostosowania sposobu przeprowadzania czynności, wykonywanych
w ramach realizacji uprawnień, o których mowa w ust. 1, do konkretnej sytuacji,
skuteczność działań podejmowanych przez funkcjonariusza oraz poszanowanie praw
osób, wobec których działania te są podejmowane;
2)
konieczność właściwego dokumentowania czynności wykonywanych w ramach
realizacji uprawnień, o których mowa w ust. 1, umożliwiającego ustalenie czasu,
miejsca oraz podmiotu, wobec którego je zastosowano.
Art. 18. 1. Funkcjonariusze mają prawo przeprowadzania doprowadzenia, o którym
mowa w art. 4 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego
i broni palnej (Dz. U. poz. 628 i 1165 oraz z 2014 r. poz. 24), lub konwoju, o którym mowa
w art. 4 pkt 3 tej ustawy.
2. Funkcjonariusze wykonujący zadania w zakresie przeprowadzania doprowadzenia lub
konwoju, jeżeli jest to niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa tego doprowadzenia lub
konwoju, mają prawo wydawania poleceń określonego zachowania się.
– 13 –
Art. 19. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 11 pkt 1–6 i 8–14 ustawy z dnia
24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej, funkcjonariusz może
użyć środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1, 2, 5, 7, 9, 11,
pkt 12 lit. a i d, pkt 13 i 17–20 tej ustawy, lub wykorzystać te środki.
2. W przypadkach, o których mowa w art. 45 pkt 1 lit. a–c i e, pkt 2, 3 i pkt 4 lit. a, b
i lit. c tiret pierwsze oraz w art. 47 pkt 1, pkt 2 lit. a i pkt 3–6 ustawy z dnia 24 maja 2013 r.
o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej, funkcjonariusz może użyć broni palnej
lub ją wykorzystać.
3. Użycie lub wykorzystanie środków przymusu bezpośredniego lub broni palnej przez
funkcjonariusza oraz dokumentowanie tego użycia lub wykorzystania odbywa się na
zasadach określonych w ustawie z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego
i broni palnej.
Art. 20. 1. W celu realizacji zadań, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 i 2, Szef ABW
może zarządzić o zastosowaniu przez ABW urządzeń uniemożliwiających telekomunikację
na określonym obszarze, przez czas niezbędny do wykonywania czynności przez ABW,
z uwzględnieniem konieczności minimalizacji skutków braku możliwości korzystania z usług
telekomunikacyjnych.
2. O zastosowaniu urządzeń, o których mowa w ust. 1, oraz o czasie ich stosowania
i obszarze objętym ich działaniem Szef ABW niezwłocznie informuje Prezesa Urzędu
Komunikacji Elektronicznej.
Art. 21. 1. Przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych ABW może
prowadzić kontrolę operacyjną w celu realizacji zadań określonych w art. 3 ust. 1 pkt 2, gdy
inne środki okazały się bezskuteczne albo będą nieprzydatne.
2. Kontrola operacyjna prowadzona jest niejawnie i polega na:
1)
kontrolowaniu treści korespondencji;
2)
kontrolowaniu zawartości przesyłek;
3)
stosowaniu środków technicznych umożliwiających uzyskiwanie w sposób niejawny
informacji i dowodów oraz ich utrwalanie, w szczególności treści rozmów
telefonicznych
i
innych informacji przekazywanych za pomocą sieci
telekomunikacyjnych.
3. Przedsiębiorcy telekomunikacyjni oraz operatorzy pocztowi są obowiązani do
zapewnienia na własny koszt warunków technicznych i organizacyjnych umożliwiających
– 14 –
prowadzenie przez ABW kontroli operacyjnej, na zasadach określonych odpowiednio
w ustawie z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2014 r. poz. 243)
i ustawie z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe (Dz. U. poz. 1529).
4. Kontrolę operacyjną może zarządzić:
1)
sąd, w drodze postanowienia, na pisemny wniosek Szefa ABW, złożony po uzyskaniu
pisemnej zgody Prokuratora Generalnego, w przypadku gdy kontrola ma być stosowana
wobec obywatela Rzeczypospolitej Polskiej;
2)
Szef ABW, w przypadkach innych niż określone w pkt 1.
5. W przypadkach, o których mowa w ust. 4 pkt 1, w sytuacjach niecierpiących zwłoki,
jeżeli mogłoby to spowodować utratę informacji lub zatarcie albo zniszczenie dowodów
przestępstwa, Szef ABW może zarządzić, po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora
Generalnego, kontrolę operacyjną, zwracając się jednocześnie do sądu z wnioskiem
o wydanie postanowienia w tej sprawie. W przypadku nieudzielenia przez sąd zgody
w terminie 5 dni od dnia zarządzenia kontroli operacyjnej Szef ABW wstrzymuje kontrolę
operacyjną oraz poleca protokolarne, komisyjne zniszczenie materiałów zgromadzonych
podczas jej stosowania.
6. Kontrolę operacyjną zarządza się na okres nie dłuższy niż 3 miesiące. Sąd, na
pisemny wniosek Szefa ABW, złożony po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora
Generalnego, może wydać postanowienie o jednorazowym przedłużeniu kontroli operacyjnej
na okres nie dłuższy niż kolejne 3 miesiące, jeżeli nie ustały przyczyny zarządzenia tej
kontroli.
7. W uzasadnionych przypadkach, gdy podczas stosowania kontroli operacyjnej pojawią
się nowe okoliczności istotne dla zapobieżenia lub wykrycia przestępstwa albo ustalenia
sprawcy i uzyskania dowodów przestępstwa, sąd, na pisemny wniosek Szefa ABW, złożony
po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego, może wydawać, również po upływie
okresów, o których mowa w ust. 6, kolejne postanowienia o przedłużeniu kontroli
operacyjnej na następujące po sobie okresy, z których żaden nie może trwać dłużej niż
12 miesięcy.
8. Niezwłocznie po ustaniu przyczyn zarządzenia kontroli operacyjnej, najpóźniej
jednak z upływem okresu, na który została wprowadzona, zaprzestaje się jej prowadzenia.
9. Szef ABW informuje Prokuratora Generalnego o wynikach kontroli operacyjnej po
jej zakończeniu, a na jego żądanie również o przebiegu tej kontroli, przedstawiając zebrane
w jej toku materiały.
3. Funkcjonariusze wykonują czynności, o których mowa w ust. 1 i 2, w zakresie
właściwości ABW i w tym zakresie przysługują im uprawnienia procesowe Policji,
wynikające z przepisów Kodeksu postępowania karnego.
Art. 17. 1. Funkcjonariusz, w celu realizacji zadań, o których mowa w art. 3 ust. 1, ma
prawo:
1)
legitymowania osób w celu ustalenia ich tożsamości;
2)
zatrzymywania osób w trybie, w przypadkach i na zasadach określonych w przepisach
Kodeksu postępowania karnego;
3)
przeszukiwania osób i pomieszczeń w trybie, w przypadkach i na zasadach określonych
w przepisach Kodeksu postępowania karnego;
4)
dokonywania kontroli osobistej, przeglądania zawartości bagaży oraz sprawdzania
ładunku w środkach transportu lądowego, powietrznego i wodnego, w przypadku
istnienia uzasadnionego podejrzenia popełnienia czynu zabronionego pod groźbą kary;
5)
wydawania osobom poleceń określonego zachowania się, w granicach niezbędnych do
wykonania czynności, o których mowa w pkt 1–4, albo w celu uniknięcia
bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa osób lub mienia;
6)
obserwowania i rejestrowania przy użyciu środków technicznych obrazu zdarzeń
w miejscach publicznych oraz dźwięku towarzyszącego tym zdarzeniom w trakcie
wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych;
7)
żądania niezbędnej pomocy od organów administracji rządowej, organów jednostek
samorządu terytorialnego, państwowych i samorządowych jednostek organizacyjnych,
przedsiębiorców dysponujących środkami publicznymi oraz przedsiębiorców
prowadzących działalność w zakresie użyteczności publicznej; wymienione organy,
jednostki organizacyjne i przedsiębiorcy są obowiązani, w zakresie swojego działania,
do udzielenia nieodpłatnie tej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa;
8)
zwracania się o niezbędną pomoc do przedsiębiorców lub jednostek organizacyjnych
innych niż wymienione w pkt 7 lub do organizacji społecznych, jak również zwracania
się w nagłych wypadkach do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy, w ramach
obowiązujących przepisów prawa.
2. Czynności, o których mowa w ust. 1, podlegają dokumentowaniu.
– 11 –
3. Funkcjonariusz, przystępując do wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1
pkt 1–5:
1)
okazuje legitymację służbową w taki sposób, aby osoba, wobec której podejmowane są
czynności, miała możliwość odczytać numer legitymacji służbowej i nazwę organu,
który ją wydał, oraz nazwisko funkcjonariusza;
2)
na żądanie osoby, umożliwia odnotowanie danych, o których mowa w pkt 1;
3)
podaje przyczynę oraz podstawę prawną podjęcia czynności.
4. Czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1–6, są wykonywane w sposób możliwie
najmniej naruszający dobra osobiste osoby, wobec której zostały podjęte.
5. Na sposób przeprowadzenia czynności przysługuje zażalenie do prokuratora
właściwego ze względu na miejsce przeprowadzenia czynności w terminie 7 dni od dnia:
1)
dokonania czynności – w przypadku czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 5, 7
i 8;
2)
gdy podmiot dowiedział się o przeprowadzonych, dotyczących go czynnościach –
w przypadku czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 6.
6. Do zażalenia stosuje się przepisy Kodeksu postępowania karnego w zakresie
dotyczącym postępowania odwoławczego.
7. Materiały z czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 6, które nie stanowią informacji
potwierdzających popełnienie przestępstwa lub nie są istotne dla bezpieczeństwa państwa,
podlegają niezwłocznie protokolarnemu, komisyjnemu zniszczeniu. Zniszczenie materiałów
zarządza Szef ABW.
8. Osobie zatrzymanej lub wobec której dokonano przeszukania, przysługują
uprawnienia przewidziane odpowiednio dla osoby zatrzymanej lub osoby, której prawa
zostały naruszone, przewidziane w przepisach Kodeksu postępowania karnego.
9. Zatrzymanie osoby może być zastosowane tylko wówczas, gdy inne środki okazały
się bezcelowe lub nieskuteczne.
10. Osoba zatrzymana może być okazywana, fotografowana lub daktyloskopowana
tylko wtedy, gdy jej tożsamości nie można ustalić w inny sposób.
11. Osobę zatrzymaną należy niezwłocznie poddać, w przypadku uzasadnionej potrzeby
lub na jej żądanie, badaniu lekarskiemu na wniosek kierownika jednostki organizacyjnej
ABW, która dokonała zatrzymania, lub upoważnionego przez niego funkcjonariusza albo
udzielić jej pierwszej pomocy medycznej.
– 12 –
12. Badanie lekarskie osoby zatrzymanej przeprowadza lekarz podmiotu leczniczego,
dla którego podmiotem tworzącym jest Szef ABW, a jeżeli nie jest to możliwe – lekarz
podmiotu leczniczego, dla którego podmiotem tworzącym jest minister właściwy do spraw
wewnętrznych albo innego podmiotu leczniczego.
13. Po przeprowadzeniu badania lekarskiego osoby zatrzymanej lekarz wydaje osobie
wnioskującej o przeprowadzenie badania zaświadczenie lekarskie o istnieniu albo braku
przeciwwskazań medycznych do zatrzymania.
14. Badania lekarskiego nie przeprowadza się, w przypadku gdy osoba zatrzymana nie
wyraża zgody na jego przeprowadzenie lub swoim zachowaniem uniemożliwia wykonanie tej
czynności.
15. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, tryb kierowania na badanie lekarskie,
o którym mowa w ust. 11, i sposób dokumentowania tego badania oraz udzielenia pierwszej
pomocy medycznej, uwzględniając konieczność zapewnienia sprawnego przeprowadzenia
tych czynności oraz ich rzetelnego dokumentowania.
16. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb postępowania
funkcjonariusza przy wykonywaniu uprawnień, o których mowa w ust. 1, oraz sposób
dokumentowania wykonywania tych uprawnień, uwzględniając:
1)
konieczność dostosowania sposobu przeprowadzania czynności, wykonywanych
w ramach realizacji uprawnień, o których mowa w ust. 1, do konkretnej sytuacji,
skuteczność działań podejmowanych przez funkcjonariusza oraz poszanowanie praw
osób, wobec których działania te są podejmowane;
2)
konieczność właściwego dokumentowania czynności wykonywanych w ramach
realizacji uprawnień, o których mowa w ust. 1, umożliwiającego ustalenie czasu,
miejsca oraz podmiotu, wobec którego je zastosowano.
Art. 18. 1. Funkcjonariusze mają prawo przeprowadzania doprowadzenia, o którym
mowa w art. 4 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego
i broni palnej (Dz. U. poz. 628 i 1165 oraz z 2014 r. poz. 24), lub konwoju, o którym mowa
w art. 4 pkt 3 tej ustawy.
2. Funkcjonariusze wykonujący zadania w zakresie przeprowadzania doprowadzenia lub
konwoju, jeżeli jest to niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa tego doprowadzenia lub
konwoju, mają prawo wydawania poleceń określonego zachowania się.
– 13 –
Art. 19. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 11 pkt 1–6 i 8–14 ustawy z dnia
24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej, funkcjonariusz może
użyć środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1, 2, 5, 7, 9, 11,
pkt 12 lit. a i d, pkt 13 i 17–20 tej ustawy, lub wykorzystać te środki.
2. W przypadkach, o których mowa w art. 45 pkt 1 lit. a–c i e, pkt 2, 3 i pkt 4 lit. a, b
i lit. c tiret pierwsze oraz w art. 47 pkt 1, pkt 2 lit. a i pkt 3–6 ustawy z dnia 24 maja 2013 r.
o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej, funkcjonariusz może użyć broni palnej
lub ją wykorzystać.
3. Użycie lub wykorzystanie środków przymusu bezpośredniego lub broni palnej przez
funkcjonariusza oraz dokumentowanie tego użycia lub wykorzystania odbywa się na
zasadach określonych w ustawie z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego
i broni palnej.
Art. 20. 1. W celu realizacji zadań, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 i 2, Szef ABW
może zarządzić o zastosowaniu przez ABW urządzeń uniemożliwiających telekomunikację
na określonym obszarze, przez czas niezbędny do wykonywania czynności przez ABW,
z uwzględnieniem konieczności minimalizacji skutków braku możliwości korzystania z usług
telekomunikacyjnych.
2. O zastosowaniu urządzeń, o których mowa w ust. 1, oraz o czasie ich stosowania
i obszarze objętym ich działaniem Szef ABW niezwłocznie informuje Prezesa Urzędu
Komunikacji Elektronicznej.
Art. 21. 1. Przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych ABW może
prowadzić kontrolę operacyjną w celu realizacji zadań określonych w art. 3 ust. 1 pkt 2, gdy
inne środki okazały się bezskuteczne albo będą nieprzydatne.
2. Kontrola operacyjna prowadzona jest niejawnie i polega na:
1)
kontrolowaniu treści korespondencji;
2)
kontrolowaniu zawartości przesyłek;
3)
stosowaniu środków technicznych umożliwiających uzyskiwanie w sposób niejawny
informacji i dowodów oraz ich utrwalanie, w szczególności treści rozmów
telefonicznych
i
innych informacji przekazywanych za pomocą sieci
telekomunikacyjnych.
3. Przedsiębiorcy telekomunikacyjni oraz operatorzy pocztowi są obowiązani do
zapewnienia na własny koszt warunków technicznych i organizacyjnych umożliwiających
– 14 –
prowadzenie przez ABW kontroli operacyjnej, na zasadach określonych odpowiednio
w ustawie z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2014 r. poz. 243)
i ustawie z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe (Dz. U. poz. 1529).
4. Kontrolę operacyjną może zarządzić:
1)
sąd, w drodze postanowienia, na pisemny wniosek Szefa ABW, złożony po uzyskaniu
pisemnej zgody Prokuratora Generalnego, w przypadku gdy kontrola ma być stosowana
wobec obywatela Rzeczypospolitej Polskiej;
2)
Szef ABW, w przypadkach innych niż określone w pkt 1.
5. W przypadkach, o których mowa w ust. 4 pkt 1, w sytuacjach niecierpiących zwłoki,
jeżeli mogłoby to spowodować utratę informacji lub zatarcie albo zniszczenie dowodów
przestępstwa, Szef ABW może zarządzić, po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora
Generalnego, kontrolę operacyjną, zwracając się jednocześnie do sądu z wnioskiem
o wydanie postanowienia w tej sprawie. W przypadku nieudzielenia przez sąd zgody
w terminie 5 dni od dnia zarządzenia kontroli operacyjnej Szef ABW wstrzymuje kontrolę
operacyjną oraz poleca protokolarne, komisyjne zniszczenie materiałów zgromadzonych
podczas jej stosowania.
6. Kontrolę operacyjną zarządza się na okres nie dłuższy niż 3 miesiące. Sąd, na
pisemny wniosek Szefa ABW, złożony po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora
Generalnego, może wydać postanowienie o jednorazowym przedłużeniu kontroli operacyjnej
na okres nie dłuższy niż kolejne 3 miesiące, jeżeli nie ustały przyczyny zarządzenia tej
kontroli.
7. W uzasadnionych przypadkach, gdy podczas stosowania kontroli operacyjnej pojawią
się nowe okoliczności istotne dla zapobieżenia lub wykrycia przestępstwa albo ustalenia
sprawcy i uzyskania dowodów przestępstwa, sąd, na pisemny wniosek Szefa ABW, złożony
po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego, może wydawać, również po upływie
okresów, o których mowa w ust. 6, kolejne postanowienia o przedłużeniu kontroli
operacyjnej na następujące po sobie okresy, z których żaden nie może trwać dłużej niż
12 miesięcy.
8. Niezwłocznie po ustaniu przyczyn zarządzenia kontroli operacyjnej, najpóźniej
jednak z upływem okresu, na który została wprowadzona, zaprzestaje się jej prowadzenia.
9. Szef ABW informuje Prokuratora Generalnego o wynikach kontroli operacyjnej po
jej zakończeniu, a na jego żądanie również o przebiegu tej kontroli, przedstawiając zebrane
w jej toku materiały.
Dokumenty związane z tym projektem:
-
2295-cz-1
› Pobierz plik
-
2295-cz-2
› Pobierz plik