Rządowy projekt ustawy o Agencji Wywiadu

– 35 – 
2. Funkcjonariusza można zwolnić ze służby w AW w przypadku: 
1) 
niewywiązywania się z obowiązków służbowych w okresie służby stałej, stwierdzonego 
w  dwóch  kolejnych  opiniach  służbowych,  między  którymi  upłynęło  co  najmniej 
6 miesięcy; 
2) 
skazania  prawomocnym  wyrokiem  sądu  za  przestępstwo  inne  niż  określone  w  ust.  1 
pkt 5; 
3) 
objęcia  kierowniczego  stanowiska  państwowego  albo  objęcia  funkcji  z  wyboru 
w organach jednostek samorządu terytorialnego; 
4) 
nabycia prawa do zaopatrzenia emerytalnego w  pełnym  wymiarze,  określonego 
w przepisach o 
zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji 
Bezpieczeństwa  Wewnętrznego,  Agencji  Wywiadu,  Służby  Kontrwywiadu 
Wojskowego,  Służby  Wywiadu  Wojskowego,  Centralnego Biura Antykorupcyjnego, 
Straży  Granicznej,  Biura  Ochrony  Rządu,  Państwowej  Straży  Pożarnej  i  Służby 
Więziennej oraz ich rodzin; 
5) 
gdy wymaga tego ważny interes służby; 
6) 
likwidacji  jednostki  organizacyjnej  AW  lub  jej  reorganizacji  połączonej  ze 
zmniejszeniem  obsady  etatowej,  jeżeli  mianowanie  funkcjonariusza  na  stanowisko 
służbowe  w  innej  jednostce  organizacyjnej  AW  lub  przeniesienie  go  na  niższe 
stanowisko służbowe nie jest możliwe; 
7) 
dwukrotnego  nieusprawiedliwionego  niestawienia  się  na  badanie lekarskie lub 
obserwację,  o  których  mowa  w  art.  48 ust.  2,  lub  niepoddanie  się  im,  chyba  że 
skierowanie do komisji lekarskiej AW nastąpiło na wniosek funkcjonariusza; 
8) 
upływu 12 miesięcy od dnia zaprzestania pełnienia służby w AW z powodu choroby; 
9) 
nabycia obywatelstwa innego państwa; 
10)  niewyrażenia  pisemnej  zgody  na  przeniesienie  go  na  niższe  stanowisko  służbowe 
z przyczyn określonych w art. 45 ust. 2. 
3.  Funkcjonariusza  zwalnia  się  ze  służby  w  AW  w  terminie do 6  miesięcy  od  dnia 
pisemnego zgłoszenia przez niego wystąpienia ze służby. 
4.  W  przypadkach  określonych  w  ust.  2 pkt  6  zwolnienie  ze  służby  w  AW 
funkcjonariusza w  służbie  stałej  następuje  po  upływie  6  miesięcy,  a  funkcjonariusza 
w służbie  przygotowawczej  −  po  upływie  3  miesięcy  od  dnia  podjęcia  decyzji  o  likwidacji 
jednostki organizacyjnej AW lub jej reorganizacji. 
– 36 – 
Art. 52.  1.  Zwolnienie  funkcjonariusza  ze  służby  na  podstawie  art.  51  ust.  1 pkt  1,  8, 
ust.  2 pkt  4  albo  10  nie  może  nastąpić  przed  upływem  12  miesięcy  od dnia zaprzestania 
pełnienia służby z powodu choroby, chyba że funkcjonariusz pisemnie zgłosi wystąpienie ze 
służby. 
2.  Zwolnienie  funkcjonariusza ze służby na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 2 albo ust. 2 
pkt 1  nie  może  nastąpić  przed  upływem  3  miesięcy  od  dnia  zaprzestania  pełnienia  służby 
z powodu choroby, chyba że funkcjonariusz zgłosi pisemnie wystąpienie ze służby. 
Art. 53. Funkcjonariusza nie można zwolnić ze służby w okresie ciąży, w czasie urlopu 
macierzyńskiego,  urlopu  na  warunkach  urlopu  macierzyńskiego,  dodatkowego urlopu 
macierzyńskiego,  dodatkowego  urlopu  na  warunkach  urlopu  macierzyńskiego,  urlopu 
ojcowskiego, urlopu rodzicielskiego lub urlopu wychowawczego, z  wyjątkiem  przypadków 
określonych w art. 51 ust. 1 pkt 3−5, 7 i 8 albo ust. 2 pkt 2, 3, 5, 6. 
Art. 54.  1.  Funkcjonariusza  zwolnionego  ze  służby  w  AW, w  stosunku do którego 
uchylono rozkaz personalny o  zwolnieniu  ze  służby  w  AW albo stwierdzono jego 
nieważność, przywraca się do służby w AW i mianuje na stanowisko służbowe zajmowane 
przed zwolnieniem ze służby lub na równorzędne stanowisko służbowe. 
2. W  zakresie  praw  wynikających  ze  stosunku  służbowego,  innych  niż  określone 
w ust. 1  oraz w art. 133, okres  pozostawania  poza  służbą,  uważa  się  za  równorzędny  ze 
służbą, z wyłączeniem przypadku, o którym mowa w art. 51 ust. 1 pkt 9. 
Art. 55. 1. Stosunek służbowy funkcjonariusza wygasa w przypadku: 
1) 
śmierci funkcjonariusza; 
2) 
stwierdzenia zaginięcia funkcjonariusza; 
3) 
nieobecności  funkcjonariusza  w  służbie  przez  okres  powyżej  90  dni z  powodu 
tymczasowego  aresztowania,  chyba  że  wcześniej  nastąpiło  zwolnienie  funkcjonariusza 
ze służby. 
2. Rozkaz personalny stwierdzający wygaśnięcie stosunku służbowego funkcjonariusza 
wydaje się na podstawie: 
1) 
skróconego aktu zgonu funkcjonariusza; 
2) 
decyzji Szefa AW stwierdzającej zaginięcie funkcjonariusza; 
3) 
postanowienia  sądu  o  tymczasowym aresztowaniu funkcjonariusza,  w  przypadku  gdy 
okres tymczasowego aresztowania przekroczy okres, o którym mowa w ust. 1 pkt 3. 
– 37 – 
Art. 56.  1.  Funkcjonariusz  zwolniony  ze  służby  w AW  otrzymuje  niezwłocznie 
świadectwo służby. 
2. W świadectwie służby podaje się informacje o: 
1) 
okresie służby; 
2) 
podstawie prawnej zwolnienia ze służby; 
3) 
liczbie dni, przysługujących i wykorzystanych w roku zwolnienia ze służby: 
a) 
urlopu 
wypoczynkowego, dodatkowego, zdrowotnego, szkoleniowego 
i okolicznościowego, 
b) 
urlopu bezpłatnego i podstawie prawnej jego udzielenia, 
c) 
zwolnienia od wykonywania obowiązków służbowych z przyczyn, o których mowa 
w art. 188 Kodeksu pracy; 
4) 
liczbie dni wykorzystanego w okresie służby urlopu wychowawczego; 
5) 
liczbie  dni,  za  które  zwolniony  funkcjonariusz  otrzymał  świadczenie  pieniężne, 
o którym mowa w art. 147 ust. 1 pkt 2 lit. a; 
6) 
potrąceniach z uposażenia, o których mowa w art. 120 ust. 4. 
3. Na wniosek  funkcjonariusza,  zgłoszony  przed  dniem  wydania  świadectwa  służby, 
w świadectwie  tym  podaje  się  także  informacje  o  wysokości  i  składnikach  uposażenia  oraz 
o posiadanych kwalifikacjach. 
4.  Funkcjonariusz  może  wystąpić  z  wnioskiem  o  sprostowanie  świadectwa  służby 
w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania. 
5. Przepisy ust. 1–4 stosuje się odpowiednio do: 
1) członka rodziny, o którym mowa w art. 152 ust. 1 pkt 1, funkcjonariusza, o którym mowa 
w art. 55 ust. 1 pkt 1 i 2; 
2)  funkcjonariusza, którego dotyczy rozkaz  personalny  stwierdzający  wygaśnięcie  stosunku 
służbowego. 
6. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia: 
1) 
tryb wydawania i prostowania świadectwa służby, 
2) 
podmioty właściwe w zakresie wydawania i prostowania świadectwa służby, 
3) 
wzór świadectwa służby 
− uwzględniając konieczność zapewnienia sprawności postępowania w zakresie wydawania 
i prostowania świadectwa służby i zgodności ze stanem faktycznym. 
– 38 – 
Rozdział 5 
Korpusy, stopnie służbowe i szkolenie zawodowe funkcjonariuszy Agencji Wywiadu 
Art. 57. W AW obowiązują następujące korpusy i stopnie służbowe: 
1) 
korpus szeregowych: 
a) 
szeregowy, 
b) 
starszy szeregowy; 
2) 
korpus podoficerów: 
a) 
kapral, 
b) 
starszy kapral, 
c) 
plutonowy, 
d) 
starszy plutonowy, 
e) 
sierżant, 
f) 
starszy sierżant, 
g) 
sierżant sztabowy, 
h) 
starszy sierżant sztabowy; 
3) 
korpus chorążych: 
a) 
młodszy chorąży, 
b) 
chorąży, 
c) 
starszy chorąży, 
d) 
młodszy chorąży sztabowy, 
e) 
chorąży sztabowy, 
f) 
starszy chorąży sztabowy; 
4) 
korpus oficerów: 
a) 
podporucznik, 
b) 
porucznik, 
c) 
kapitan, 
d) 
major, 
e) 
podpułkownik, 
f) 
pułkownik, 
g)  generał brygady. 
Art. 58.  1.  Na  stopień  służbowy  szeregowego  mianuje  się  funkcjonariusza  z  dniem 
mianowania na stanowisko służbowe. 
– 39 – 
2. Na stopnie służbowe w korpusie szeregowych, podoficerów i chorążych mianuje Szef 
AW. 
3. Na stopień służbowy podporucznika oraz stopień służbowy generała brygady mianuje 
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek Prezesa Rady Ministrów. 
4.  Na  stopnie  służbowe  w  korpusie  oficerów,  inne  niż  wymienione  w  ust.  3,  mianuje 
Prezes Rady Ministrów. 
Art. 59. Mianowanie funkcjonariusza na pierwszy stopień służbowy w korpusie: 
1) 
podoficerów, jest uzależnione od: 
a) 
posiadania pozytywnej opinii służbowej oraz 
b) 
zdania egzaminu na pierwszy stopień służbowy w korpusie podoficerów; 
2) 
chorążych, jest uzależnione od: 
a) 
posiadania pozytywnej opinii służbowej, 
b) 
zajmowania stanowiska służbowego, z którym związany jest stopień służbowy nie 
niższy niż stopień służbowy młodszego chorążego, oraz 
c) 
zdania egzaminu na pierwszy stopień służbowy w korpusie chorążych; 
3) 
oficerów, jest uzależnione od: 
a) 
posiadania pozytywnej opinii służbowej, 
b) 
zajmowania stanowiska służbowego, z którym związany jest stopień służbowy nie 
niższy niż stopień służbowy podporucznika, 
c) 
posiadania wyższego wykształcenia oraz 
d) 
zdania egzaminu na pierwszy stopień służbowy w korpusie oficerów. 
Art. 60.  1.  Mianowanie  na  kolejny,  wyższy  stopień  służbowy  jest  uzależnione  od 
zajmowanego  stanowiska  służbowego,  posiadanych  kwalifikacji  zawodowych  oraz 
posiadania pozytywnej opinii służbowej. 
2. Nadanie kolejnego, wyższego stopnia służbowego nie może nastąpić wcześniej niż po 
przesłużeniu w stopniu służbowym: 
1) 
kaprala − 1 roku; 
2) 
starszego kaprala − 1 roku; 
3) 
plutonowego − 1 roku; 
4) 
starszego plutonowego − 1 roku; 
5) 
sierżanta − 2 lat; 
6) 
starszego sierżanta − 2 lat;