Rządowy projekt ustawy o Agencji Wywiadu
projekt dotyczy reformy systemu służb specjalnych RP określa organizację AW oraz uprawnienia i obowiązki funkcjonariuszy AW
- Kadencja sejmu: 7
- Nr druku: 2294
- Data wpłynięcia: 2014-04-02
- Uchwalenie: sprawa niezamknięta
2294-cz-I
– 5 –
3. Szef AW określi, w drodze zarządzenia, szczegółowe zasady tworzenia funduszu
operacyjnego i gospodarowania tym funduszem.
Rozdział 2
Organizacja Agencji Wywiadu
Art. 9. 1. Szefa AW powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów, po zasięgnięciu opinii
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej oraz Komisji do Spraw Służb Specjalnych Sejmu
Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Prezes Rady Ministrów, zwracając się do Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
o wyrażenie opinii, o której mowa w ust. 1, załącza opinię Komisji do Spraw Służb
Specjalnych Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Prezes Rady Ministrów, na wniosek Szefa AW, powołuje i odwołuje zastępców Szefa
AW, po zasięgnięciu opinii Komisji do Spraw Służb Specjalnych Sejmu Rzeczypospolitej
Polskiej.
4. Wymogu zasięgnięcia opinii nie stosuje się w przypadku:
1)
odwołania ze stanowiska Szefa AW w okolicznościach wymienionych w art. 11 ust. 1
pkt 1−3;
2)
rezygnacji z zajmowanego stanowiska złożonej przez zastępcę Szefa AW.
Art. 10. Szefem AW może zostać osoba, która:
1)
posiada wyłącznie obywatelstwo polskie;
2)
korzysta z pełni praw publicznych;
3)
wykazuje nieskazitelną postawę moralną, obywatelską i patriotyczną;
4)
daje rękojmię należytego wykonywania zadań;
5)
spełnia wymagania określone w przepisach o ochronie informacji niejawnych w zakresie
dostępu do informacji niejawnych o klauzuli „ściśle tajne”;
6)
posiada tytuł zawodowy magistra lub równorzędny;
7)
nie pełniła służby zawodowej, nie pracowała ani nie była współpracownikiem organów
bezpieczeństwa państwa, wymienionych w art. 2 ustawy z dnia 18 października 2006 r.
o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat
1944−1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. z 2013 r. poz. 1388);
8)
nie była sędzią wydalonym prawomocnym orzeczeniem Sądu Dyscyplinarnego ze
służby sędziowskiej za uchybienie godności urzędu, polegające na sprzeniewierzeniu się
niezawisłości sędziowskiej w latach 1944−1989.
– 6 –
Art. 11. 1. Odwołanie Szefa AW z zajmowanego stanowiska następuje w przypadku:
1)
rezygnacji z zajmowanego stanowiska;
2)
zrzeczenia się obywatelstwa polskiego lub nabycia obywatelstwa innego państwa;
3)
skazania prawomocnym wyrokiem sądu za popełnione przestępstwo ścigane
z oskarżenia publicznego lub przestępstwo skarbowe;
4)
utraty predyspozycji niezbędnych do zajmowania stanowiska.
2. Odwołanie Szefa AW z zajmowanego stanowiska może nastąpić w przypadku
niewykonywania obowiązków z powodu choroby trwającej nieprzerwanie ponad 3 miesiące.
Art. 12. W przypadku:
1)
zwolnienia stanowiska Szefa AW,
2)
czasowej niemożności wykonywania obowiązków przez Szefa AW
– Prezes Rady Ministrów może powierzyć pełnienie obowiązków Szefa AW, na czas nie
dłuższy niż 3 miesiące, jego zastępcy albo innej osobie, spełniającej wymagania określone
w art. 10.
Art. 13. 1. Szef AW jest przełożonym wszystkich funkcjonariuszy AW, zwanych dalej
„funkcjonariuszami”.
2. Szef AW kieruje AW bezpośrednio lub przez swoich zastępców oraz reprezentuje
AW na zewnątrz.
3. Szef AW może upoważnić podległych funkcjonariuszy do załatwiania spraw w jego
imieniu w określonym zakresie.
4. Szef AW, w drodze zarządzenia, określi, w zakresie nieobjętym innymi przepisami,
szczegółowe formy i sposób przeprowadzania czynności, o których mowa w art. 16, oraz
stosowane w związku z ich prowadzeniem środki i metody.
5. Szef AW, w drodze zarządzenia, może określić szczególny sposób postępowania przy
finansowaniu czynności wykonywanych w celu realizacji zadań, o których mowa w art. 3 ust.
1.
6. Akty prawne wydane przez Szefa AW nie podlegają ogłoszeniu.
Art. 14. 1. AW, w zakresie obsługi Szefa AW, jest urzędem administracji rządowej.
2. Prezes Rady Ministrów, w drodze zarządzenia, nadaje urzędowi, o którym mowa
w ust. 1, statut określający jego organizację wewnętrzną.
– 7 –
3. Szef AW, w drodze zarządzeń, nadaje regulaminy organizacyjne jednostkom
organizacyjnym urzędu, o którym mowa w ust. 1, określające ich strukturę wewnętrzną
i zadania.
4. Szef AW może tworzyć zespoły o charakterze stałym lub doraźnym, określając ich
nazwę, skład osobowy, zadania i tryb działania.
5. Szef AW może określić, w drodze zarządzenia, obieg informacji w urzędzie, o którym
mowa w ust. 1.
Art. 15. 1. W urzędzie, o którym mowa w art. 14 ust. 1, mogą być zatrudniani
pracownicy.
2. Do pracowników urzędu, o którym mowa w art. 14 ust. 1, stosuje się przepisy ustawy
z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. z 2013 r.
poz. 269).
3. Zadania dyrektora generalnego urzędu w stosunku do pracowników urzędu, o którym
mowa w art. 14 ust. 1, wykonuje Szef AW.
Rozdział 3
Uprawnienia funkcjonariuszy Agencji Wywiadu
Art. 16. Funkcjonariusze wykonują czynności operacyjno-rozpoznawcze i analityczno-
-informacyjne w celu realizacji zadań, o których mowa w art. 3 ust. 1.
Art. 17. 1. Funkcjonariusz, w celu realizacji zadań, o których mowa w art. 3 ust. 1, ma
prawo:
1)
żądania niezbędnej pomocy od organów administracji rządowej, organów jednostek
samorządu terytorialnego, państwowych i samorządowych jednostek organizacyjnych,
przedsiębiorców prowadzących działalność w zakresie użyteczności publicznej oraz
przedsiębiorców dysponujących środkami publicznymi; wymienione organy, jednostki
i przedsiębiorcy są obowiązani, w zakresie swojego działania, do udzielania nieodpłatnie
tej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa;
2)
zwracania się o niezbędną pomoc do przedsiębiorców lub jednostek organizacyjnych
innych niż wymienionych w pkt 1 lub do organizacji społecznych, jak również
zwracania się w nagłych wypadkach do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy,
w ramach obowiązujących przepisów prawa.
2. Czynności, o których mowa w ust. 1, podlegają dokumentowaniu.
– 8 –
3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb postępowania
funkcjonariusza przy wykonywaniu uprawnień, o których mowa w ust. 1, oraz sposób
dokumentowania wykonywania tych uprawnień, uwzględniając:
1)
konieczność dostosowania sposobu przeprowadzania czynności, wykonywanych
w ramach realizacji uprawnień, o których mowa w ust. 1, do konkretnej sytuacji,
skuteczność działań podejmowanych przez funkcjonariusza oraz poszanowanie praw
osób, wobec których działania te są podejmowane;
2)
konieczność właściwego dokumentowania czynności wykonywanych w ramach
realizacji uprawnień, o których mowa w ust. 1, umożliwiającego ustalenie czasu,
miejsca oraz podmiotu, wobec którego je zastosowano.
Art. 18. 1. Funkcjonariusze mają prawo przeprowadzania konwoju, o którym mowa
w art. 4 pkt 3 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni
palnej (Dz. U. poz. 628 i 1165 oraz z 2014 r. poz. 24).
2. Funkcjonariusze wykonujący zadania w zakresie przeprowadzania konwoju, jeżeli
jest to niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa tego konwoju, mają prawo wydawania
poleceń określonego zachowania się.
Art. 19. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 11 pkt 1–3, 5, 6, 8–10, 12 i 13
ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej,
funkcjonariusz może użyć środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w art. 12
ust. 1 pkt 1, pkt 2 lit. a i b, pkt 7, 9, pkt 12 lit. a, pkt 13 i 18 tej ustawy, lub wykorzystać te
środki.
2. W przypadkach, o których mowa w art. 45 pkt 1 lit. a–c i e, pkt 2 i pkt 3 lit. a oraz
w art. 47 pkt 1 i 6 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni
palnej, funkcjonariusz może użyć broni palnej lub ją wykorzystać.
3. Użycie lub wykorzystanie środków przymusu bezpośredniego lub broni palnej przez
funkcjonariuszy oraz dokumentowanie tego użycia lub wykorzystania odbywa się na
zasadach określonych w ustawie z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego
i broni palnej.
Art. 20. 1. AW przy wykonywaniu swoich zadań może korzystać z pomocy osób
niebędących funkcjonariuszami.
– 9 –
2. Zabronione jest ujawnianie danych o osobie udzielającej pomocy AW przy
wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych. Ujawnienie danych o tej osobie może
nastąpić jedynie w przypadkach określonych w art. 27 ust. 3 pkt 1 i pkt 2 lit. a.
3. Osoba, o której mowa w ust. 2:
1)
nie może ujawniać faktu udzielania pomocy AW przy wykonywaniu czynności
operacyjno-rozpoznawczych ani okoliczności związanych z jej udzielaniem;
2)
może otrzymać wypłacane z funduszu operacyjnego wynagrodzenie za udzielenie
pomocy AW przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych.
4. Jeżeli w czasie korzystania lub w związku z korzystaniem przez AW z pomocy osoby,
o której mowa w ust. 1, osoba ta:
1)
utraciła życie albo doznała stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu wskutek
wypadku pozostającego w związku z udzielaniem pomocy AW, osobie tej albo jej
spadkobiercom przysługuje odszkodowanie na zasadach i w trybie określonym
odpowiednio dla funkcjonariuszy lub członków ich rodzin w przepisach o świadczeniu
odszkodowawczym przysługującym w razie wypadku lub choroby pozostających
w związku ze służbą;
2)
poniosła szkodę w mieniu, osobie tej albo jej spadkobiercom Szef AW przyznaje
odszkodowanie, którego wysokość może być ustalana na podstawie orzeczenia
rzeczoznawcy powołanego przez Szefa AW.
Art. 21. 1. AW nie może przy wykonywaniu swoich zadań korzystać z tajnej
współpracy:
1)
posłów i senatorów;
2)
osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, o których mowa w art. 2 ustawy
z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska
państwowe (Dz. U. z 2011 r. Nr 79, poz. 430 i Nr 112, poz. 654);
3)
dyrektorów generalnych w ministerstwach, urzędach centralnych lub urzędach
wojewódzkich;
4)
sędziów, prokuratorów, adwokatów i radców prawnych;
5)
członków rady nadzorczej, członków zarządu oraz dyrektorów programów
rozpowszechnianych przez „Telewizję Polską − Spółkę Akcyjną” i „Polskie Radio −
Spółkę Akcyjną”, a także dyrektorów terenowych oddziałów „Telewizji Polskiej −
Spółka Akcyjna”;
3. Szef AW określi, w drodze zarządzenia, szczegółowe zasady tworzenia funduszu
operacyjnego i gospodarowania tym funduszem.
Rozdział 2
Organizacja Agencji Wywiadu
Art. 9. 1. Szefa AW powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów, po zasięgnięciu opinii
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej oraz Komisji do Spraw Służb Specjalnych Sejmu
Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Prezes Rady Ministrów, zwracając się do Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
o wyrażenie opinii, o której mowa w ust. 1, załącza opinię Komisji do Spraw Służb
Specjalnych Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Prezes Rady Ministrów, na wniosek Szefa AW, powołuje i odwołuje zastępców Szefa
AW, po zasięgnięciu opinii Komisji do Spraw Służb Specjalnych Sejmu Rzeczypospolitej
Polskiej.
4. Wymogu zasięgnięcia opinii nie stosuje się w przypadku:
1)
odwołania ze stanowiska Szefa AW w okolicznościach wymienionych w art. 11 ust. 1
pkt 1−3;
2)
rezygnacji z zajmowanego stanowiska złożonej przez zastępcę Szefa AW.
Art. 10. Szefem AW może zostać osoba, która:
1)
posiada wyłącznie obywatelstwo polskie;
2)
korzysta z pełni praw publicznych;
3)
wykazuje nieskazitelną postawę moralną, obywatelską i patriotyczną;
4)
daje rękojmię należytego wykonywania zadań;
5)
spełnia wymagania określone w przepisach o ochronie informacji niejawnych w zakresie
dostępu do informacji niejawnych o klauzuli „ściśle tajne”;
6)
posiada tytuł zawodowy magistra lub równorzędny;
7)
nie pełniła służby zawodowej, nie pracowała ani nie była współpracownikiem organów
bezpieczeństwa państwa, wymienionych w art. 2 ustawy z dnia 18 października 2006 r.
o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat
1944−1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. z 2013 r. poz. 1388);
8)
nie była sędzią wydalonym prawomocnym orzeczeniem Sądu Dyscyplinarnego ze
służby sędziowskiej za uchybienie godności urzędu, polegające na sprzeniewierzeniu się
niezawisłości sędziowskiej w latach 1944−1989.
– 6 –
Art. 11. 1. Odwołanie Szefa AW z zajmowanego stanowiska następuje w przypadku:
1)
rezygnacji z zajmowanego stanowiska;
2)
zrzeczenia się obywatelstwa polskiego lub nabycia obywatelstwa innego państwa;
3)
skazania prawomocnym wyrokiem sądu za popełnione przestępstwo ścigane
z oskarżenia publicznego lub przestępstwo skarbowe;
4)
utraty predyspozycji niezbędnych do zajmowania stanowiska.
2. Odwołanie Szefa AW z zajmowanego stanowiska może nastąpić w przypadku
niewykonywania obowiązków z powodu choroby trwającej nieprzerwanie ponad 3 miesiące.
Art. 12. W przypadku:
1)
zwolnienia stanowiska Szefa AW,
2)
czasowej niemożności wykonywania obowiązków przez Szefa AW
– Prezes Rady Ministrów może powierzyć pełnienie obowiązków Szefa AW, na czas nie
dłuższy niż 3 miesiące, jego zastępcy albo innej osobie, spełniającej wymagania określone
w art. 10.
Art. 13. 1. Szef AW jest przełożonym wszystkich funkcjonariuszy AW, zwanych dalej
„funkcjonariuszami”.
2. Szef AW kieruje AW bezpośrednio lub przez swoich zastępców oraz reprezentuje
AW na zewnątrz.
3. Szef AW może upoważnić podległych funkcjonariuszy do załatwiania spraw w jego
imieniu w określonym zakresie.
4. Szef AW, w drodze zarządzenia, określi, w zakresie nieobjętym innymi przepisami,
szczegółowe formy i sposób przeprowadzania czynności, o których mowa w art. 16, oraz
stosowane w związku z ich prowadzeniem środki i metody.
5. Szef AW, w drodze zarządzenia, może określić szczególny sposób postępowania przy
finansowaniu czynności wykonywanych w celu realizacji zadań, o których mowa w art. 3 ust.
1.
6. Akty prawne wydane przez Szefa AW nie podlegają ogłoszeniu.
Art. 14. 1. AW, w zakresie obsługi Szefa AW, jest urzędem administracji rządowej.
2. Prezes Rady Ministrów, w drodze zarządzenia, nadaje urzędowi, o którym mowa
w ust. 1, statut określający jego organizację wewnętrzną.
– 7 –
3. Szef AW, w drodze zarządzeń, nadaje regulaminy organizacyjne jednostkom
organizacyjnym urzędu, o którym mowa w ust. 1, określające ich strukturę wewnętrzną
i zadania.
4. Szef AW może tworzyć zespoły o charakterze stałym lub doraźnym, określając ich
nazwę, skład osobowy, zadania i tryb działania.
5. Szef AW może określić, w drodze zarządzenia, obieg informacji w urzędzie, o którym
mowa w ust. 1.
Art. 15. 1. W urzędzie, o którym mowa w art. 14 ust. 1, mogą być zatrudniani
pracownicy.
2. Do pracowników urzędu, o którym mowa w art. 14 ust. 1, stosuje się przepisy ustawy
z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. z 2013 r.
poz. 269).
3. Zadania dyrektora generalnego urzędu w stosunku do pracowników urzędu, o którym
mowa w art. 14 ust. 1, wykonuje Szef AW.
Rozdział 3
Uprawnienia funkcjonariuszy Agencji Wywiadu
Art. 16. Funkcjonariusze wykonują czynności operacyjno-rozpoznawcze i analityczno-
-informacyjne w celu realizacji zadań, o których mowa w art. 3 ust. 1.
Art. 17. 1. Funkcjonariusz, w celu realizacji zadań, o których mowa w art. 3 ust. 1, ma
prawo:
1)
żądania niezbędnej pomocy od organów administracji rządowej, organów jednostek
samorządu terytorialnego, państwowych i samorządowych jednostek organizacyjnych,
przedsiębiorców prowadzących działalność w zakresie użyteczności publicznej oraz
przedsiębiorców dysponujących środkami publicznymi; wymienione organy, jednostki
i przedsiębiorcy są obowiązani, w zakresie swojego działania, do udzielania nieodpłatnie
tej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa;
2)
zwracania się o niezbędną pomoc do przedsiębiorców lub jednostek organizacyjnych
innych niż wymienionych w pkt 1 lub do organizacji społecznych, jak również
zwracania się w nagłych wypadkach do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy,
w ramach obowiązujących przepisów prawa.
2. Czynności, o których mowa w ust. 1, podlegają dokumentowaniu.
– 8 –
3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb postępowania
funkcjonariusza przy wykonywaniu uprawnień, o których mowa w ust. 1, oraz sposób
dokumentowania wykonywania tych uprawnień, uwzględniając:
1)
konieczność dostosowania sposobu przeprowadzania czynności, wykonywanych
w ramach realizacji uprawnień, o których mowa w ust. 1, do konkretnej sytuacji,
skuteczność działań podejmowanych przez funkcjonariusza oraz poszanowanie praw
osób, wobec których działania te są podejmowane;
2)
konieczność właściwego dokumentowania czynności wykonywanych w ramach
realizacji uprawnień, o których mowa w ust. 1, umożliwiającego ustalenie czasu,
miejsca oraz podmiotu, wobec którego je zastosowano.
Art. 18. 1. Funkcjonariusze mają prawo przeprowadzania konwoju, o którym mowa
w art. 4 pkt 3 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni
palnej (Dz. U. poz. 628 i 1165 oraz z 2014 r. poz. 24).
2. Funkcjonariusze wykonujący zadania w zakresie przeprowadzania konwoju, jeżeli
jest to niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa tego konwoju, mają prawo wydawania
poleceń określonego zachowania się.
Art. 19. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 11 pkt 1–3, 5, 6, 8–10, 12 i 13
ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej,
funkcjonariusz może użyć środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w art. 12
ust. 1 pkt 1, pkt 2 lit. a i b, pkt 7, 9, pkt 12 lit. a, pkt 13 i 18 tej ustawy, lub wykorzystać te
środki.
2. W przypadkach, o których mowa w art. 45 pkt 1 lit. a–c i e, pkt 2 i pkt 3 lit. a oraz
w art. 47 pkt 1 i 6 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni
palnej, funkcjonariusz może użyć broni palnej lub ją wykorzystać.
3. Użycie lub wykorzystanie środków przymusu bezpośredniego lub broni palnej przez
funkcjonariuszy oraz dokumentowanie tego użycia lub wykorzystania odbywa się na
zasadach określonych w ustawie z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego
i broni palnej.
Art. 20. 1. AW przy wykonywaniu swoich zadań może korzystać z pomocy osób
niebędących funkcjonariuszami.
– 9 –
2. Zabronione jest ujawnianie danych o osobie udzielającej pomocy AW przy
wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych. Ujawnienie danych o tej osobie może
nastąpić jedynie w przypadkach określonych w art. 27 ust. 3 pkt 1 i pkt 2 lit. a.
3. Osoba, o której mowa w ust. 2:
1)
nie może ujawniać faktu udzielania pomocy AW przy wykonywaniu czynności
operacyjno-rozpoznawczych ani okoliczności związanych z jej udzielaniem;
2)
może otrzymać wypłacane z funduszu operacyjnego wynagrodzenie za udzielenie
pomocy AW przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych.
4. Jeżeli w czasie korzystania lub w związku z korzystaniem przez AW z pomocy osoby,
o której mowa w ust. 1, osoba ta:
1)
utraciła życie albo doznała stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu wskutek
wypadku pozostającego w związku z udzielaniem pomocy AW, osobie tej albo jej
spadkobiercom przysługuje odszkodowanie na zasadach i w trybie określonym
odpowiednio dla funkcjonariuszy lub członków ich rodzin w przepisach o świadczeniu
odszkodowawczym przysługującym w razie wypadku lub choroby pozostających
w związku ze służbą;
2)
poniosła szkodę w mieniu, osobie tej albo jej spadkobiercom Szef AW przyznaje
odszkodowanie, którego wysokość może być ustalana na podstawie orzeczenia
rzeczoznawcy powołanego przez Szefa AW.
Art. 21. 1. AW nie może przy wykonywaniu swoich zadań korzystać z tajnej
współpracy:
1)
posłów i senatorów;
2)
osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, o których mowa w art. 2 ustawy
z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska
państwowe (Dz. U. z 2011 r. Nr 79, poz. 430 i Nr 112, poz. 654);
3)
dyrektorów generalnych w ministerstwach, urzędach centralnych lub urzędach
wojewódzkich;
4)
sędziów, prokuratorów, adwokatów i radców prawnych;
5)
członków rady nadzorczej, członków zarządu oraz dyrektorów programów
rozpowszechnianych przez „Telewizję Polską − Spółkę Akcyjną” i „Polskie Radio −
Spółkę Akcyjną”, a także dyrektorów terenowych oddziałów „Telewizji Polskiej −
Spółka Akcyjna”;
Dokumenty związane z tym projektem:
-
2294-cz-I
› Pobierz plik
-
2294-cz-II
› Pobierz plik