Rządowy projekt ustawy o Agencji Wywiadu

– 5 – 
3.  Szef  AW  określi, w  drodze  zarządzenia,  szczegółowe  zasady  tworzenia  funduszu 
operacyjnego i gospodarowania tym funduszem. 
Rozdział 2 
Organizacja Agencji Wywiadu 
Art. 9. 1. Szefa AW powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów, po zasięgnięciu opinii 
Prezydenta  Rzeczypospolitej  Polskiej  oraz  Komisji  do  Spraw  Służb  Specjalnych  Sejmu 
Rzeczypospolitej Polskiej. 
2. Prezes Rady Ministrów,  zwracając  się  do  Prezydenta  Rzeczypospolitej  Polskiej 
o wyrażenie  opinii,  o  której mowa  w  ust.  1,  załącza  opinię  Komisji  do  Spraw  Służb 
Specjalnych Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej. 
3. Prezes Rady Ministrów, na wniosek Szefa AW, powołuje i odwołuje zastępców Szefa 
AW,  po  zasięgnięciu  opinii  Komisji  do  Spraw  Służb  Specjalnych  Sejmu Rzeczypospolitej 
Polskiej. 
4. Wymogu zasięgnięcia opinii nie stosuje się w przypadku: 
1) 
odwołania ze stanowiska Szefa AW w okolicznościach wymienionych w art. 11 ust. 1 
pkt 1−3; 
2) 
rezygnacji z zajmowanego stanowiska złożonej przez zastępcę Szefa AW. 
Art. 10. Szefem AW może zostać osoba, która: 
1) 
posiada wyłącznie obywatelstwo polskie; 
2) 
korzysta z pełni praw publicznych; 
3) 
wykazuje nieskazitelną postawę moralną, obywatelską i patriotyczną; 
4) 
daje rękojmię należytego wykonywania zadań; 
5) 
spełnia wymagania określone w przepisach o ochronie informacji niejawnych w zakresie 
dostępu do informacji niejawnych o klauzuli „ściśle tajne”; 
6) 
posiada tytuł zawodowy magistra lub równorzędny; 
7) 
nie pełniła służby zawodowej, nie pracowała ani nie była współpracownikiem organów 
bezpieczeństwa państwa, wymienionych w art. 2 ustawy z dnia 18 października 2006 r. 
o  ujawnianiu informacji o  dokumentach  organów  bezpieczeństwa  państwa  z  lat 
1944−1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. z 2013 r. poz. 1388); 
8) 
nie  była  sędzią  wydalonym  prawomocnym  orzeczeniem  Sądu  Dyscyplinarnego  ze 
służby sędziowskiej za uchybienie godności urzędu, polegające na sprzeniewierzeniu się 
niezawisłości sędziowskiej w latach 1944−1989. 
– 6 – 
Art. 11. 1. Odwołanie Szefa AW z zajmowanego stanowiska następuje w przypadku: 
1) 
rezygnacji z zajmowanego stanowiska; 
2) 
zrzeczenia się obywatelstwa polskiego lub nabycia obywatelstwa innego państwa; 
3) 
skazania  prawomocnym  wyrokiem  sądu  za  popełnione  przestępstwo  ścigane 
z oskarżenia publicznego lub przestępstwo skarbowe; 
4) 
utraty predyspozycji niezbędnych do zajmowania stanowiska. 
2.  Odwołanie  Szefa  AW  z  zajmowanego  stanowiska  może  nastąpić  w  przypadku 
niewykonywania obowiązków z powodu choroby trwającej nieprzerwanie ponad 3 miesiące. 
Art. 12. W przypadku: 
1) 
zwolnienia stanowiska Szefa AW, 
2) 
czasowej niemożności wykonywania obowiązków przez Szefa AW 
–  Prezes  Rady  Ministrów  może  powierzyć  pełnienie  obowiązków  Szefa  AW,  na  czas  nie 
dłuższy  niż  3  miesiące,  jego  zastępcy  albo  innej  osobie,  spełniającej  wymagania  określone 
w art. 10. 
Art. 13. 1. Szef AW jest przełożonym wszystkich funkcjonariuszy AW, zwanych dalej 
„funkcjonariuszami”. 
2.  Szef  AW  kieruje  AW  bezpośrednio  lub  przez  swoich  zastępców  oraz  reprezentuje 
AW na zewnątrz. 
3. Szef AW może upoważnić podległych funkcjonariuszy do załatwiania spraw w jego 
imieniu w określonym zakresie. 
4.  Szef AW, w  drodze zarządzenia,  określi,  w  zakresie  nieobjętym  innymi  przepisami, 
szczegółowe  formy  i  sposób  przeprowadzania  czynności,  o  których mowa  w  art.  16, oraz 
stosowane w związku z ich prowadzeniem środki i metody. 
5. Szef AW, w drodze zarządzenia, może określić szczególny sposób postępowania przy 
finansowaniu czynności wykonywanych w celu realizacji zadań, o których mowa w art. 3 ust. 
1. 
6. Akty prawne wydane przez Szefa AW nie podlegają ogłoszeniu. 
Art. 14. 1. AW, w zakresie obsługi Szefa AW, jest urzędem administracji rządowej. 
2. Prezes Rady Ministrów, w  drodze  zarządzenia,  nadaje  urzędowi,  o  którym mowa 
w ust. 1, statut określający jego organizację wewnętrzną. 
– 7 – 
3. Szef AW, w  drodze  zarządzeń, nadaje regulaminy organizacyjne jednostkom 
organizacyjnym  urzędu,  o  którym mowa  w  ust.  1,  określające  ich  strukturę  wewnętrzną 
i zadania. 
4. Szef AW może tworzyć zespoły o charakterze stałym lub doraźnym, określając ich 
nazwę, skład osobowy, zadania i tryb działania. 
5. Szef AW może określić, w drodze zarządzenia, obieg informacji w urzędzie, o którym 
mowa w ust. 1. 
Art. 15.  1.  W  urzędzie,  o  którym mowa  w  art.  14 ust.  1,  mogą  być  zatrudniani 
pracownicy. 
2. Do pracowników urzędu, o którym mowa w art. 14 ust. 1, stosuje się przepisy ustawy 
z  dnia 16  września  1982  r. o  pracownikach  urzędów  państwowych  (Dz.  U.  z  2013  r. 
poz. 269). 
3. Zadania dyrektora generalnego urzędu w stosunku do pracowników urzędu, o którym 
mowa w art. 14 ust. 1, wykonuje Szef AW. 
Rozdział 3 
Uprawnienia funkcjonariuszy Agencji Wywiadu 
Art. 16.  Funkcjonariusze  wykonują  czynności  operacyjno-rozpoznawcze i  analityczno- 
-informacyjne w celu realizacji zadań, o których mowa w art. 3 ust. 1. 
Art. 17. 1. Funkcjonariusz, w celu realizacji zadań, o których mowa w art. 3 ust. 1, ma 
prawo: 
1) 
żądania  niezbędnej  pomocy  od  organów  administracji  rządowej, organów jednostek 
samorządu  terytorialnego,  państwowych  i  samorządowych  jednostek  organizacyjnych, 
przedsiębiorców  prowadzących  działalność  w  zakresie  użyteczności  publicznej  oraz 
przedsiębiorców  dysponujących  środkami  publicznymi; wymienione organy, jednostki 
i przedsiębiorcy są obowiązani, w zakresie swojego działania, do udzielania nieodpłatnie 
tej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa; 
2) 
zwracania  się  o  niezbędną  pomoc  do  przedsiębiorców  lub  jednostek  organizacyjnych 
innych  niż  wymienionych  w  pkt  1  lub do  organizacji  społecznych,  jak  również 
zwracania  się  w  nagłych  wypadkach  do  każdej  osoby  o  udzielenie  doraźnej  pomocy, 
w ramach obowiązujących przepisów prawa. 
2. Czynności, o których mowa w ust. 1, podlegają dokumentowaniu. 
– 8 – 
3.  Rada  Ministrów  określi,  w  drodze  rozporządzenia,  sposób  i  tryb  postępowania 
funkcjonariusza  przy  wykonywaniu  uprawnień, o  których mowa  w  ust.  1, oraz  sposób 
dokumentowania wykonywania tych uprawnień, uwzględniając: 
1) 
konieczność  dostosowania  sposobu  przeprowadzania  czynności,  wykonywanych 
w ramach  realizacji  uprawnień,  o  których mowa  w  ust.  1,  do konkretnej sytuacji, 
skuteczność  działań  podejmowanych  przez  funkcjonariusza  oraz  poszanowanie  praw 
osób, wobec których działania te są podejmowane; 
2) 
konieczność  właściwego  dokumentowania  czynności  wykonywanych  w  ramach 
realizacji  uprawnień,  o  których mowa  w  ust.  1,  umożliwiającego  ustalenie  czasu, 
miejsca oraz podmiotu, wobec którego je zastosowano. 
Art. 18.  1.  Funkcjonariusze  mają  prawo  przeprowadzania  konwoju,  o  którym mowa 
w art.  4 pkt  3  ustawy z  dnia 24  maja 2013  r. o  środkach  przymusu  bezpośredniego  i  broni 
palnej (Dz. U. poz. 628 i 1165 oraz z 2014 r. poz. 24). 
2.  Funkcjonariusze  wykonujący  zadania  w  zakresie  przeprowadzania  konwoju,  jeżeli 
jest  to  niezbędne  do  zapewnienia  bezpieczeństwa  tego  konwoju,  mają  prawo  wydawania 
poleceń określonego zachowania się. 
Art. 19.  1.  W  przypadkach, o  których mowa  w  art.  11 pkt  1–3, 5, 6, 8–10, 12 i  13 
ustawy z  dnia 24  maja 2013  r. o  środkach  przymusu  bezpośredniego  i  broni palnej, 
funkcjonariusz  może  użyć  środków  przymusu  bezpośredniego,  o  których mowa  w  art.  12 
ust. 1 pkt 1, pkt 2 lit. a i b, pkt 7, 9, pkt 12 lit. a, pkt 13 i 18 tej ustawy, lub wykorzystać te 
środki. 
2. W przypadkach, o których mowa w art. 45 pkt 1 lit. a–c i e, pkt 2 i pkt 3 lit. a oraz 
w art. 47 pkt 1 i 6 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni 
palnej, funkcjonariusz może użyć broni palnej lub ją wykorzystać. 
3. Użycie lub wykorzystanie środków przymusu bezpośredniego lub broni palnej przez 
funkcjonariuszy  oraz  dokumentowanie  tego  użycia  lub  wykorzystania  odbywa  się  na 
zasadach określonych w ustawie z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego 
i broni palnej. 
Art. 20.  1.  AW  przy  wykonywaniu  swoich  zadań  może  korzystać  z  pomocy osób 
niebędących funkcjonariuszami. 
– 9 – 
2. Zabronione jest ujawnianie danych o  osobie udzielającej  pomocy  AW  przy 
wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych. Ujawnienie danych o tej osobie może 
nastąpić jedynie w przypadkach określonych w art. 27 ust. 3 pkt 1 i pkt 2 lit. a. 
3. Osoba, o której mowa w ust. 2: 
1) 
nie  może  ujawniać  faktu  udzielania  pomocy  AW  przy  wykonywaniu  czynności 
operacyjno-rozpoznawczych ani okoliczności związanych z jej udzielaniem; 
2) 
może  otrzymać  wypłacane  z  funduszu operacyjnego wynagrodzenie za udzielenie 
pomocy AW przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych. 
4. Jeżeli w czasie korzystania lub w związku z korzystaniem przez AW z pomocy osoby, 
o której mowa w ust. 1, osoba ta: 
1) 
utraciła życie albo doznała stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu wskutek 
wypadku  pozostającego  w  związku  z  udzielaniem pomocy AW, osobie tej albo jej 
spadkobiercom  przysługuje  odszkodowanie  na  zasadach  i  w  trybie  określonym 
odpowiednio dla funkcjonariuszy lub członków ich rodzin w przepisach o świadczeniu 
odszkodowawczym  przysługującym  w  razie wypadku  lub  choroby  pozostających 
w związku ze służbą; 
2) 
poniosła  szkodę  w  mieniu, osobie tej albo jej spadkobiercom Szef AW przyznaje 
odszkodowanie,  którego  wysokość  może  być  ustalana na podstawie orzeczenia 
rzeczoznawcy powołanego przez Szefa AW. 
Art. 21.  1.  AW  nie  może  przy  wykonywaniu  swoich  zadań  korzystać  z  tajnej 
współpracy: 
1) 
posłów i senatorów; 
2) 
osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, o których mowa w art. 2 ustawy 
z  dnia 31  lipca 1981  r. o  wynagrodzeniu  osób  zajmujących  kierownicze  stanowiska 
państwowe (Dz. U. z 2011 r. Nr 79, poz. 430 i Nr 112, poz. 654); 
3) 
dyrektorów generalnych w  ministerstwach,  urzędach  centralnych  lub  urzędach 
wojewódzkich; 
4) 
sędziów, prokuratorów, adwokatów i radców prawnych; 
5) 
członków  rady  nadzorczej,  członków  zarządu  oraz  dyrektorów  programów 
rozpowszechnianych  przez  „Telewizję  Polską  −  Spółkę  Akcyjną”  i  „Polskie Radio  − 
Spółkę  Akcyjną”,  a  także  dyrektorów  terenowych  oddziałów  „Telewizji  Polskiej  − 
Spółka Akcyjna”;