Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o usługach płatniczych oraz niektórych innych ustaw

– 30 –
usług płatniczych lub z działalnością w zakresie wydawania pieniądza
elektronicznego.”,
b)
ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Czynność operacyjną uznaje się za istotną, jeżeli jej niewykonanie lub
niewłaściwe wykonanie mogłoby w poważnym stopniu zagrozić ciągłości
spełniania przez krajową instytucję płatniczą wymogów, od których było
uzależnione wydanie zezwolenia, lub wykonywania innych obowiązków
nałożonych na instytucję płatniczą przez ustawę, lub zagrażałoby jej wynikom
finansowym albo rzetelności lub ciągłości świadczonych przez nią usług
płatniczych lub wykonywania działalności w zakresie wydawania pieniądza
elektronicznego.”,
c)
w ust. 6 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) prowadzić do zaprzestania faktycznego świadczenia usług płatniczych lub
wykonywania działalności w zakresie wydawania pieniądza elektronicznego
przez krajową instytucję płatniczą;”;
45) w art. 88:
a)
ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Krajowa instytucja płatnicza w zakresie świadczenia usług płatniczych
i wykonywania działalności w zakresie wydawania pieniądza elektronicznego
ponosi odpowiedzialność wobec użytkowników lub posiadaczy pieniądza
elektronicznego za działania jej agentów i innych przedsiębiorców, za
pośrednictwem których świadczy usługi płatnicze, dokonuje wykupu lub prowadzi
dystrybucję pieniądza elektronicznego, oraz podmiotów wykonujących czynności
operacyjne na podstawie umowy, o której mowa w art. 86 ust. 1, jak za swoje
własne działania.”,
b)
ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Odpowiedzialności agenta i innego przedsiębiorcy, za pośrednictwem
którego krajowa instytucja płatnicza świadczy usługi płatnicze, dokonuje wykupu
lub prowadzi dystrybucję pieniądza elektronicznego, oraz podmiotu wykonującego
czynności operacyjne na podstawie umowy, o której mowa w art. 86 ust. 1, wobec
krajowej instytucji płatniczej za szkody wyrządzone użytkownikom lub
posiadaczom pieniądza elektronicznego wskutek niewykonania lub nienależytego
wykonania umowy, o której mowa w art. 84 ust. 2, umowy, na podstawie której
– 31 –
inny przedsiębiorca dokonuje wykupu lub prowadzi dystrybucję pieniądza
elektronicznego, albo umowy, o której mowa w art. 86 ust. 1, nie można wyłączyć
ani ograniczyć.”;
46) art. 89 otrzymuje brzmienie:
„Art. 89. Krajowe instytucje płatnicze zapewniają, aby oddziały, przez które
prowadzą działalność, a także agenci oraz inni przedsiębiorcy, za pośrednictwem
których świadczą usługi płatnicze, dokonują wykupu lub prowadzą dystrybucję
pieniądza elektronicznego, informowali w sposób rzetelny użytkowników lub
posiadaczy pieniądza elektronicznego o tym fakcie.”;
47) w art. 99:
a)
ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Działalność w zakresie usług płatniczych oraz w zakresie wydawania
pieniądza elektronicznego prowadzona przez krajowe instytucje płatnicze, w tym
przez ich agentów i innych przedsiębiorców, za pośrednictwem których krajowa
instytucja płatnicza świadczy usługi płatnicze, dokonuje wykupu lub prowadzi
dystrybucję pieniądza elektronicznego, oraz podmioty wykonujące niektóre
czynności operacyjne na podstawie umowy, o której mowa w art. 86 ust. 1, podlega
nadzorowi sprawowanemu przez KNF, w zakresie i na zasadach określonych
w niniejszej ustawie oraz w ustawie o nadzorze nad rynkiem finansowym,
zwanemu dalej „nadzorem”.”,
b)
w ust. 2 pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie:
„2) zapewnienie zgodności działalności krajowych instytucji płatniczych, w tym
prowadzonej przez ich agentów i innych przedsiębiorców, za pośrednictwem
których krajowa instytucja płatnicza świadczy usługi płatnicze, dokonuje
wykupu lub prowadzi dystrybucję pieniądza elektronicznego, oraz podmioty
wykonujące niektóre czynności operacyjne na podstawie umowy, o której
mowa w art. 86 ust. 1, z przepisami ustawy, rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady (WE) nr 924/2009 z dnia 16 września 2009 r. w sprawie
płatności transgranicznych we Wspólnocie oraz uchylającego rozporządzenie
(WE) nr 2560/2001 i rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE)
nr 260/2012 z dnia 14 marca 2012 r. ustanawiającego wymogi techniczne
i handlowe w odniesieniu do poleceń przelewu i poleceń zapłaty w euro oraz
– 32 –
zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 924/2009 oraz zezwoleniem, o którym
mowa w art. 60 ust. 1;
3)
ochrona interesów użytkowników i posiadaczy pieniądza elektronicznego.”;
48) w art. 100:
a)
pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) badaniu jakości zarządzania krajową instytucją płatniczą, w tym systemu
zarządzania ryzykiem i kontroli wewnętrznej.”,
b)
uchyla się pkt 3;
49) w art. 102:
a)
w ust. 1 w pkt 3:
–
lit. a otrzymuje brzmienie:
„a) zapewnienia zgodności działalności krajowej instytucji płatniczej
z przepisami ustawy, rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady
(WE) nr 924/2009 z dnia 16 września 2009 r. w sprawie płatności
transgranicznych we Wspólnocie oraz uchylającego rozporządzenie (WE)
nr 2560/2001 oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE)
nr 260/2012 z dnia 14 marca 2012 r. ustanawiającego wymogi techniczne
i handlowe w odniesieniu do poleceń przelewu i poleceń zapłaty w euro
oraz zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 924/2009,”,
–
lit. e otrzymuje brzmienie:
„e) podjęcia środków koniecznych dla zapobieżenia naruszeniom interesów
użytkowników lub posiadaczy pieniądza elektronicznego;”,
b)
ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. KNF może wydawać rekomendacje dotyczące dobrych praktyk ostrożnego
i stabilnego zarządzania krajowymi instytucjami płatniczymi, mając na uwadze
ochronę interesów użytkowników lub posiadaczy pieniądza elektronicznego.”;
50) w art. 105 w ust. 1 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„W razie stwierdzenia, że krajowa instytucja płatnicza nie wykonuje albo
nieprawidłowo wykonuje obowiązek udzielenia informacji, o którym mowa w art. 102
ust. 1 pkt 1, lub przekazywania danych, o którym mowa w art. 102 ust. 1 pkt 2, nie
wykonała w wyznaczonym terminie zaleceń, o których mowa w art. 102 ust. 1 pkt 3,
utrudnia albo uniemożliwia przeprowadzenie kontroli, o której mowa w art. 103, lub nie
wykonuje nakazów określonych w art. 102 ust. 1 pkt 4 i 5, a także gdy działalność
– 33 –
krajowej instytucji płatniczej jest wykonywana z naruszeniem prawa lub stwarza
zagrożenie interesów użytkowników lub posiadaczy pieniądza elektronicznego, KNF
może, z zastrzeżeniem art. 106:”;
51) w art. 113 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
„2. Do transakcji płatniczych instytucji płatniczych świadczących wyłącznie usługę
płatniczą, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 6, albo usługę płatniczą, o której mowa
w art. 3 ust. 1 pkt 7, stosuje się stawkę nieprzekraczającą 0,05%.
3. Do transakcji płatniczych wykonanych przy użyciu instrumentów płatniczych
wydanych w ramach usługi płatniczej, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 4, lub do
transakcji płatniczych wykonanych w ramach usługi płatniczej, o której mowa w art. 3
ust. 1 pkt 5, stosuje się stawkę nieprzekraczającą 0,0025% niezależnie od tego, czy
dostawca prowadzi rachunek płatniczy dla użytkownika, oraz od rodzaju i liczby
czynności podejmowanych przez dostawcę w celu wykonania transakcji.”;
52) art. 119 otrzymuje brzmienie:
„Art. 119. Działalność w zakresie usług płatniczych w charakterze biura usług
płatniczych może być wykonywana po uzyskaniu wpisu do rejestru biur usług
płatniczych.”;
53) w art. 125:
a)
ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Umowa gwarancji bankowej albo ubezpieczeniowej albo umowa
ubezpieczenia obejmuje zwrot przez gwaranta lub zakład ubezpieczeń wpłat
wniesionych przez użytkowników w przypadku niewykonania lub nienależytego
wykonania transakcji płatniczej wynikającej z umowy o świadczenie usług
płatniczych przez biuro usług płatniczych, do wysokości dokonanej wpłaty.”,
b)
ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. Biuro usług płatniczych jest obowiązane złożyć w KNF dokument
potwierdzający zawarcie pierwszej umowy gwarancji bankowej albo
ubezpieczeniowej albo pierwszej umowy ubezpieczenia, w terminie 7 dni od dnia
zawarcia takiej umowy, a następnie składać do KNF dokumenty potwierdzające
każdorazowe zawarcie kolejnej umowy gwarancji bankowej albo ubezpieczeniowej
albo umowy ubezpieczenia przed upływem terminu obowiązywania umowy
poprzedniej, w terminie 7 dni od dnia jej zawarcia.”,
c)
po ust. 8 dodaje się ust. 8a w brzmieniu:
– 34 –
„8a. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze
rozporządzenia, wzory formularzy umowy gwarancji bankowej oraz umowy
gwarancji ubezpieczeniowej, o których mowa w ust. 2, kierując się potrzebą
uwzględnienia niezbędnych elementów umowy.”;
54) po dziale VII dodaje się dział VIIa w brzmieniu:
„DZIAŁ VIIA
Instytucje pieniądza elektronicznego i oddziały zagranicznych instytucji pieniądza
elektronicznego
Art. 132a. 1. Wydawanie pieniądza elektronicznego oraz świadczenie usług
płatniczych w charakterze krajowej instytucji pieniądza elektronicznego wymaga
uzyskania zezwolenia KNF.
2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, może być wydane osobie prawnej
z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na jej wniosek.
3. Do wniosku o wydanie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się
odpowiednio art. 61 ust. 1 i przepisy wydane na podstawie art. 61 ust. 3, z tym że
w programie działalności i planie finansowym podaje się również informację
o planowanej średniej wartości pieniądza elektronicznego pozostającego w obiegu.
4. Do wnioskodawcy i krajowej instytucji pieniądza elektronicznego przepis art. 61
ust. 2 stosuje się odpowiednio.
Art. 132b. 1. Zezwolenie, o którym mowa w art. 132a ust. 1, może być wydane
podmiotom posiadającym kapitał założycielski w wysokości co najmniej równowartości
w walucie polskiej kwoty 350 000 euro ustalonej przy zastosowaniu kursu średniego
ogłoszonego przez NBP obowiązującego w dniu wydania zezwolenia.
2. Przepisy art. 64 ust. 1 pkt 2–4 i ust. 3 oraz art. 64a stosuje się odpowiednio,
z tym że system zarządzania ryzykiem i kontroli wewnętrznej, o którym mowa w art. 64
ust. 1 pkt 3, zawiera ponadto opis zasad postępowania ze środkami pieniężnymi
otrzymywanymi w zamian za wydany pieniądz elektroniczny zgodnie z art. 132n i opis
procedur rozpatrywania skarg posiadaczy pieniądza elektronicznego.
3. Do odmowy wydania zezwolenia, o którym mowa w art. 132a ust. 1, zmiany
zakresu usług płatniczych określonych w zezwoleniu, wygaśnięcia zezwolenia
w związku z nieprowadzeniem działalności objętej tym zezwoleniem oraz do cofnięcia
zezwolenia, a także do postępowania w sprawie wydania, zmiany, wygaśnięcia