Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o usługach płatniczych oraz niektórych innych ustaw

OCENA SKUTKÓW REGULACJI (OSR)

1. Podmioty, na które oddziałuje akt normatywny
Projektowane rozporządzenie oddziałuje na instytucje pieniądza elektronicznego oraz
akcjonariuszy bądź innych udziałowców instytucji pieniądza elektronicznego.

2. Wyniki przeprowadzonych konsultacji
Projekt rozporządzenia zostanie skonsultowany z: Polską Organizacją Niebankowych
Instytucji Płatności, Polską Organizacją Handlu i Dystrybucji, Urzędem Ochrony Konkurencji
i Konsumenta, Generalnym Inspektorem Ochrony danych Osobowych, Narodowym Bankiem
Polskim, Komisją Nadzoru Finansowego, Prokuratorią Generalną Skarbu Państwa,
Związkiem Banków Polskich, Krajową Radą Sądownictwa, Krajowym Depozytem Papierów
Wartościowych, Krajową Izbą Biegłych Rewidentów, Polską Konfederacją Pracodawców
Prywatnych Lewiatan oraz innymi podmiotami rynku usług płatniczych.

3. Wpływ aktu normatywnego na sektor finansów publicznych
Wejście w życie rozporządzenia nie spowoduje kosztów lub obciążeń w sektorze finansów
publicznych (w tym nie wpłynie na budżet państwa i budżety jednostek samorządu
terytorialnego), w szczególności nie będzie skutkować zwiększeniem wydatków lub
zmniejszeniem dochodów jednostek sektora finansów publicznych.

4. Wpływ aktu normatywnego na rynek pracy
Wejście w życie rozporządzenia nie spowoduje zmian na rynku pracy.

5. Wpływ aktu normatywnego na konkurencyjność gospodarki i przedsiębiorczość,
w tym na funkcjonowanie przedsiębiorstw
Projektowane rozporządzenie wywrze pozytywny wpływ na konkurencyjność gospodarki
i przedsiębiorczość. Enumeratywne określenie dokumentów przekazywanych przez podmioty
zamierzające objąć lub nabyć akcje lub udziały krajowej instytucji pieniądza elektronicznego
zapewni równość podmiotów i przyczyni się do usprawnienia prowadzonych postępowań,
ograniczając sytuacje, w których organ będzie zwracał się do podmiotu o uzupełnienie
dokumentów. Koszty, które będą musiały ponieść podmioty zobowiązane w związku
11

z przekazywaniem informacji powinien być dla nich znikomy, biorąc pod uwagę, że
obowiązek dotyczy podmiotów zamierzających objąć pewną ilość akcji lub udziałów dużych
podmiotów.

6. Wpływ aktu normatywnego na sytuację i rozwój regionalny
Wejście w życie rozporządzenia nie wpłynie na sytuację i rozwój regionalny.

7. Wskazanie źródeł finansowania
Projektowane rozporządzenie nie pociąga za sobą obciążeń budżetu państwa oraz budżetów
jednostek samorządu terytorialnego.

8. Opinia o zgodności projektu z prawem Unii Europejskiej
Projekt rozporządzenia jest zgodny z prawem Unii Europejskiej.
























32/02/EP
12

Projekt
ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA FINANSÓW)
z dnia
w sprawie metody obliczania kwoty, o której mowa w art. 132m ust. 2 pkt 2 lit. b ustawy
o usługach płatniczych

Na podstawie art. 132m ust. 7 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych
(Dz. U. Nr 199, poz. 1175, z późn. zm.)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa metodę obliczania kwoty, o której mowa w art. 132m ust. 2 pkt 2
lit. b ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych, zwanej dalej „ustawą”.
§ 2. Kwotę, o której mowa w art. 132m ust. 2 pkt 2 lit. b ustawy, oblicza się jako sumę
następujących elementów:
1) 4% części wielkości płatności do 5 mln euro,
2) 2,5% części wielkości płatności w przedziale powyżej 5 mln euro do 10 mln euro,
3) 1% części wielkości płatności w przedziale powyżej 10 mln euro do 100 mln euro,
4) 0,5% części wielkości płatności w przedziale powyżej 100 mln euro do 250 mln euro,
5) 0,25% części wielkości płatności powyżej 250 mln euro
– przy czym wielkość płatności stanowi jedną dwunastą całkowitej wartości transakcji
płatniczych, wykonanych w ciągu ostatniego roku obrotowego przez krajową instytucję
pieniądza elektronicznego, niezwiązanych z wydanym pieniądzem elektronicznym.
§ 3. 1. W przypadku gdy krajowa instytucja pieniądza elektronicznego, na podstawie
posiadanego zezwolenia, może świadczyć wyłącznie:
1) usługę, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy, albo
2) usługę, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 7 ustawy
– kwotę obliczoną w sposób określony w § 2 mnoży się przez współczynnik korygujący k.
2. Współczynnik korygujący k wynosi:
1) 0,5 – w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1;
2) 0,8 – w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2.


1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej – instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2
pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 listopada 2011 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 248, poz. 1481).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2011 r. Nr 291, poz. 1707, z 2012 r. poz. 855
i 1166 oraz z 2013 r. poz. … .
§ 4. Na potrzeby obliczenia kwoty, o której mowa w § 2, wartość transakcji płatniczych
wykonanych w walucie innej niż euro oblicza się z zastosowaniem kursów średnich
ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski, obowiązujących w ostatnim dniu roku
obrotowego.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.












MINISTER FINANSÓW

















2

UZAS ADNIE NIE


Niniejsze rozporządzenie stanowi wykonanie przewidzianego w art. 132m ust. 7 ustawy
z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. Nr 199, poz. 1175, z późn. zm.),
zwanej dalej „ustawą” albo „ustawą upoważniającą”, upoważnienia dla ministra właściwego
do spraw instytucji finansowych do określenia metody obliczania kwoty funduszy własnych
krajowej instytucji pieniądza elektronicznego przeznaczonych na działalność w zakresie
świadczenia usług płatniczych niezwiązanych z wydawanym pieniądzem elektronicznym.
Ustawa ustala maksimum wymaganej od krajowych instytucji pieniądza elektronicznego
kwoty funduszy własnych na poziomie 4% z jednej dwunastej całkowitej wartości transakcji
płatniczych wykonanych w ciągu ostatniego roku obrotowego.
Upoważnienie do wydania rozporządzenia ma charakter obligatoryjny, a jego przepisy są
niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania regulacji ustawowej.
Projekt rozporządzenia w § 2 ustala progi wartości wykonanych transakcji płatniczych, dla
których odpowiednio zostały przyporządkowane współczynniki procentowe na podstawie
których będą obliczane wartości minimalnych funduszy własnych wymaganych od krajowych
instytucji pieniądza elektronicznego, w związku ze świadczeniem przez nie usług płatniczych
niezwiązanych z wydanym pieniądzem elektronicznym. Współczynnik procentowy maleje od
4% do 0,25%. Projektowane rozporządzenie w zakresie swojej regulacji stanowi bezpośrednią
transpozycję do prawa krajowego przepisów dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady
2009/110/WE z dnia 16 września 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności
przez instytucje pieniądza elektronicznego oraz nadzoru ostrożnościowego nad ich
działalnością, zmieniającej dyrektywę 2005/60/WE i 2006/48/WE oraz uchylającej dyrektywę
2000/46/WE (tzw. „dyrektywa EMDII”) oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady
2007/64/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 listopada 2007 r. w sprawie usług
płatniczych w ramach rynku wewnętrznego („PSD”), odpowiednio stosowanej do instytucji
pieniądza elektronicznego, zgodnie z art. 5 ust. 2 dyrektywy EMDII. W granicach
dopuszczonej przez obie dyrektywy swobody dla prawodawcy krajowego projektowane
rozporządzenie przyjmuje jako rozwiązanie obowiązujące wskazaną w PSD metodę B (art. 8
ust. 1 PSD).
W przypadku gdy krajowa instytucja pieniądza elektronicznego, na podstawie posiadanego
zezwolenia, może świadczyć wyłącznie usługę, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy
albo usługę, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 7 ustawy (nie biorąc pod uwagę działalności
3