Rządowy projekt ustawy o nasiennictwie

rozmnożeniowym, materiałem siewnym buraka, materiałem siewnym warzyw oraz
materiałem siewnym roślin oleistych i włóknistych (Dz. Urz. UE L 292 z 10.11.2010, str.
57);
7) materiał szkółkarski CAC;
8) materiał siewny kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany odmian roślin rolniczych
pochodzących z państw trzecich objętych systemem OECD, nieprzeznaczony do obrotu
na obszarze Unii Europejskiej;
9) materiał rozmnożeniowy i materiał nasadzeniowy roślin warzywnych uzyskany
z materiału siewnego kategorii elitarny, kategorii kwalifikowany lub kategorii standard
odmian wpisanych do krajowego rejestru lub wspólnotowego katalogu, lub rejestru
państwa stowarzyszonego albo skreślonych z krajowego rejestru lub wspólnotowego
katalogu, lub rejestru państwa stowarzyszonego;
10) materiał rozmnożeniowy i nasadzeniowy roślin ozdobnych oraz odmian roślin:
a) tradycyjnie uprawianych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
b) chronionych na podstawie ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej
odmian roślin, lub
c) wpisanych do odpowiednich rejestrów innych niż Rzeczpospolita Polska państw
członkowskich albo państw trzecich, lub
d) znajdujących się na liście odmian prowadzonej przez dostawcę;
11) mieszankę uznaną za materiał siewny;
12) materiał szkółkarski sprowadzany z państw trzecich, który spełnia wymagania określone
co najmniej dla materiału szkółkarskiego CAC;
13) materiał siewny kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany odmian roślin rolniczych
posiadający jedynie świadectwo oceny polowej (niezakwalifikowany ostatecznie), pod
warunkiem doprowadzenia go przez nabywcę do stanu odpowiadającego wymaganiom
w zakresie jakości i uzyskania świadectwa oceny laboratoryjnej lub świadectwa oceny
cech zewnętrznych sadzeniaków ziemniaka, przed sprzedażą ostatecznemu odbiorcy na
cele siewne;
14) materiał siewny kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany odmian roślin rolniczych,
w odniesieniu do którego nie została zakończona ocena laboratoryjna w zakresie
zdolności kiełkowania, pod warunkiem uzupełnienia wyniku kiełkowania przed
sprzedażą materiału siewnego ostatecznemu odbiorcy na cele siewne;

80
15) materiał siewny odmian wpisanych do wspólnotowego katalogu lub krajowego rejestru,
wytworzony w państwie trzecim, w którym obowiązuje system oceny równoważny
z systemem obowiązującym w Unii Europejskiej;
16) materiał siewny spełniający wymagania dla materiału siewnego kategorii kwalifikowany
roślin rolniczych i kategorii standard roślin warzywnych zgłoszonych do krajowego
rejestru i przyjętych do badań, z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych;
17) materiał siewny odmian regionalnych roślin rolniczych i odmian regionalnych roślin
warzywnych;
18) materiał siewny odmian amatorskich;
19) mieszanki dla ochrony środowiska;
20) materiał siewny wytworzony w ramach tymczasowego eksperymentu;
21) materiał siewny kategorii elitarny i materiał siewny kategorii kwalifikowany koniczyny
łąkowej, który nie spełnia określonych dla danej kategorii wymagań w zakresie zdolności
kiełkowania.
2. Materiał siewny, o którym mowa w ust. 1, dopuszcza się do obrotu, jeżeli maksymalny
udział procentowy genetycznie zmodyfikowanego materiału siewnego w materiale siewnym
odmian konwencjonalnych dla gatunków, w których zastosowano modyfikacje genetyczne,
nie przekracza dopuszczalnego poziomu, określonego w przepisach wydanych na podstawie
ust. 13.
3. Materiał siewny odmian, o których mowa w ust. 1 pkt 2, może znajdować się w obrocie do
dnia 30 czerwca trzeciego roku, licząc od roku następującego po roku, w którym skreślono
odmianę z krajowego rejestru, wspólnotowego katalogu lub rejestru państwa
stowarzyszonego.
4. Materiał siewny, o którym mowa w ust. 1 pkt 16, może znajdować się w obrocie w okresie
i ilościach określonych w decyzji, o której mowa w art. 108 ust. 3.
5. Materiał siewny, o którym mowa w ust. 1 pkt 17, może znajdować się w obrocie
w okresie, ilościach i regionie pochodzenia określonych w decyzji, o której mowa w art. 109
ust. 1.
6. Materiał siewny, o którym mowa w ust. 1 pkt 18, może znajdować się w obrocie w małych
opakowaniach i w ilości, o której mowa w art. 111 ust. 2.
7. Materiał siewny mieszanki, o którym mowa w ust. 1 pkt 11, może znajdować się w obrocie
do dnia 30 czerwca trzeciego roku, licząc od umieszczonego na etykiecie dnia
zabezpieczenia opakowania mieszanki materiału siewnego.

81
8. Zdolność kiełkowania materiału siewnego, o którym mowa w ust. 1 pkt 20, nie może być
niższa więcej niż o 10 punktów procentowych od zdolności kiełkowania określonej
w wymaganiach szczegółowych w zakresie wytwarzania i jakości materiału siewnego.
9. Do obrotu dopuszcza się materiał siewny odmian genetycznie zmodyfikowanych, jeżeli
modyfikacja wprowadzona do odmiany jest dopuszczona do obrotu, z przeznaczeniem do
uprawy na podstawie decyzji właściwego organu Unii Europejskiej lub właściwego organu
państwa członkowskiego.
10. Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do wytwarzanego na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej z przeznaczeniem do obrotu w innych państwach członkowskich materiału siewnego
odmian wpisanych do krajowego rejestru.
11. Minister właściwy do spraw rolnictwa może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić zakaz
stosowania materiału siewnego określonych odmian wpisanych do wspólnotowych
katalogów, kierując się ich nieprzydatnością do uprawy w warunkach klimatyczno-
-glebowych Rzeczypospolitej Polskiej lub koniecznością uniknięcia zagrożeń zdrowia ludzi
lub zwierząt lub środowiska.
12. Minister właściwy do spraw rolnictwa powiadamia Komisję Europejską o wydaniu
rozporządzenia, o którym mowa w ust. 11, i przyczynach uzasadniających wydanie tego
rozporządzenia.
13. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, maksymalny
udział procentowy genetycznie zmodyfikowanego materiału siewnego w materiale siewnym
odmian konwencjonalnych dla gatunków, w których zastosowano modyfikacje genetyczne,
biorąc pod uwagę wydane w tym zakresie wytyczne Unii Europejskiej oraz mając na
względzie biologiczne właściwości danego gatunku i zapewnienie bezpieczeństwa obrotu
materiałem siewnym.

Art. 105. 1. W przypadku braku albo niewystarczającej ilości materiału siewnego, a także
z innych ważnych powodów gospodarczych, minister właściwy do spraw rolnictwa może,
w drodze decyzji, dopuścić do obrotu:
1) materiał siewny kategorii elitarny, kategorii kwalifikowany i kategorii standard odmian
roślin rolniczych i warzywnych niewpisanych do krajowego rejestru, odpowiednich
rejestrów innych niż Rzeczpospolita Polska państw członkowskich lub wspólnotowego
katalogu lub rejestru państwa stowarzyszonego;
2) materiał siewny kategorii handlowy;

82
3) materiał siewny roślin rolniczych i warzywnych, który nie spełnia wymagań w zakresie
jakości;
4) materiał siewny kategorii kwalifikowany roślin rolniczych i warzywnych, który nie
spełnia wymagań w zakresie zdolności kiełkowania.
2. Decyzję, o której mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw rolnictwa wydaje po
uzgodnieniu z Komisją Europejską i właściwymi organami państw członkowskich.
3. W decyzji, o której mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw rolnictwa określa
w szczególności rodzaj i ilość materiału siewnego oraz okres, w jakim wprowadza się ten
materiał siewny do obrotu.
4. Decyzję, o której mowa w ust. 1, wydaje się na wniosek zainteresowanego.
5. Wniosek, o którym mowa w ust. 4, zawiera w szczególności:
1) nazwę gatunku i odmiany rośliny uprawnej, kategorię i stopień kwalifikacji, numer
i masę partii materiału siewnego;
2) uzasadnienie dopuszczenia do obrotu materiału siewnego;
3) okres, w jakim materiał siewny ma być wprowadzony do obrotu.
6. Wniosek, o którym mowa w ust. 4, składa się w terminie umożliwiającym ocenę materiału
siewnego.
7. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe terminy składania wniosku, o którym mowa w ust. 4,
2) wzór wniosku, o którym mowa w ust. 4,
3) warunki i sposób wprowadzania do obrotu materiału siewnego, o którym mowa w ust. 1
– mając na względzie przepisy Unii Europejskiej obowiązujące w tym zakresie oraz
zapewnienie właściwej identyfikacji tego materiału siewnego w obrocie, a także zapewnienie
sprawnego i poprawnego składania wniosków.

Dział IV
Mieszanki dla ochrony środowiska

Art. 106. 1. Mieszanki dla ochrony środowiska mogą być wprowadzane do obrotu po
uzyskaniu zgody ministra właściwego do spraw rolnictwa, wydanej w drodze decyzji,
wyłącznie w regionie, z którym ta mieszanka jest naturalnie związana, zwanym dalej
„regionem pochodzenia mieszanki dla ochrony środowiska”.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa wydaje zgodę na wprowadzenie do obrotu
mieszanki dla ochrony środowiska, o której mowa w ust. 1, na wniosek prowadzącego obrót,

83
po zasięgnięciu opinii w tym zakresie właściwego ze względu na położenie obszaru
źródłowego regionalnego dyrektora ochrony środowiska, jeżeli mieszanka dla ochrony
środowiska spełnia wymagania w zakresie wytwarzania i jakości.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera:
1) imię i nazwisko oraz adres i miejsce zamieszkania albo nazwę oraz adres i siedzibę
prowadzącego obrót, z tym że w przypadku gdy prowadzącym obrót jest osoba fizyczna
prowadząca działalność gospodarczą zamiast adresu i miejsca zamieszkania tej osoby –
miejsce i adres wykonywania działalności, jeżeli są inne niż adres i miejsce zamieszkania
tej osoby;
2) określenie rodzaju mieszanki (mieszanka dla ochrony środowiska zbierana bezpośrednio
albo uprawiana mieszanka dla ochrony środowiska);
3) procentowy skład wagowy poszczególnych składników mieszanki dla ochrony
środowiska, z podaniem gatunków;
4) zdolność kiełkowania poszczególnych składników mieszanki dla ochrony środowiska
objętych przepisami ustawy – w przypadku uprawianych mieszanek dla ochrony
środowiska;
5) określenie proponowanej do wprowadzenia do obrotu ilości mieszanki dla ochrony
środowiska;
6) wskazanie regionu pochodzenia mieszanki dla ochrony środowiska, którego położenie
określa się zgodnie z granicami jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału
terytorialnego państwa;
7) wskazanie obszaru źródłowego;
8) określenie miejsca zbioru, a w przypadku uprawianych mieszanek dla ochrony
środowiska – dodatkowo miejsca rozmnażania;
9) termin i sposób zbioru mieszanek zbieranych bezpośrednio;
10) określenie rodzaju siedliska występującego w miejscu zbioru;
11) rok zbioru mieszanki dla ochrony środowiska.
4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, dołącza się świadectwo mieszanki dla ochrony
środowiska potwierdzające spełnienie wymagań w zakresie wytwarzania i jakości dla
mieszanki dla ochrony środowiska.
5. W decyzji, o której mowa w ust. 1, określa się:
1) imię i nazwisko oraz adres i miejsce zamieszkania albo nazwę oraz adres i siedzibę
prowadzącego obrót, z tym że w przypadku gdy prowadzącym obrót jest osoba fizyczna
prowadząca działalność gospodarczą zamiast adresu i miejsca zamieszkania tej osoby –

84