Rządowy projekt ustawy o nasiennictwie

1) na wniosek prowadzącego obrót będącego właścicielem partii podlegającej ocenie
tożsamości i czystości odmianowej – w przypadku partii materiału siewnego, o którym
mowa w ust. 1 pkt 1 i 2;
2) losowo, na podstawie protokołu pobrania próby – w przypadku partii materiału siewnego,
o których mowa w ust. 1 pkt 3 – 5.
3. Próby, o których mowa w ust. 2, pobierają wyłącznie urzędowi próbobiorcy.
4. Próby materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych pobrane do oceny tożsamości
i czystości odmianowej wojewódzki inspektor przesyła do jednostki wskazanej przez
Centralny Ośrodek i na adres wskazany przez ten ośrodek.
5. W przypadku gdy partia materiału siewnego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2:
1) nie została zgłoszona w celu pobrania urzędowej próby do oceny tożsamości i czystości
odmianowej lub
2) nie została poddana ocenie tożsamości i czystości odmianowej z powodu nieuiszczenia
opłaty, o której mowa w art. 115 ust. 1 pkt 1
– materiał siewny wytworzony z tej partii ocenia się w najniższym stopniu kwalifikacji
przewidzianym dla danego gatunku.
6. Ocenę tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego prowadzi się na poletkach
kontrolnych. Ocena ta ma na celu w szczególności sprawdzenie, czy badana partia materiału
siewnego jest zgodna z:
1) urzędowym opisem i próbą wzorcową reprodukowanej odmiany;
2) wymaganiami w zakresie czystości odmianowej określonymi w przepisach wydanych na
podstawie art. 56 pkt 1.
7. Ocena tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego składa się z:
1) oceny wstępnej – obejmującej partie materiału siewnego stanowiące materiał wyjściowy
do kolejnych rozmnożeń, prowadzonej równolegle z oceną polową;
2) oceny następczej – obejmującej wytworzone i wprowadzone do obrotu partie materiału
siewnego, prowadzonej w sezonie wegetacyjnym następującym po roku zbioru.
8. Jeżeli w trakcie oceny wstępnej, o której mowa w ust. 7 pkt 1, stwierdzi się brak
tożsamości odmianowej badanej partii materiału siewnego, to jest to podstawa do
dyskwalifikacji plantacji nasiennej obsianej tą partią.
9. Jeżeli w wyniku oceny następczej, o której mowa w ust. 7 pkt 2, stwierdzi się brak
tożsamości odmianowej materiału siewnego kategorii standard roślin warzywnych,

45
wojewódzki inspektor może, w drodze decyzji, zakazać zachowującemu odmianę uznawania
wytwarzanego przez niego materiału siewnego tej kategorii.
10. Jeżeli w wyniku oceny następczej, o której mowa w ust. 7 pkt 2, stwierdzi się brak
tożsamości odmianowej odmiany regionalnej lub odmiany amatorskiej, wojewódzki
inspektor może, w drodze decyzji, zakazać dokonywania oceny materiału siewnego przez
zachowującego odmianę.
11. Zakazy, o których mowa w ust. 9 i 10, wojewódzki inspektor wydaje, biorąc pod uwagę
wcześniejsze naruszenia w tym zakresie popełnione przez zachowującego odmianę.
12. Zakazy, o których mowa w ust. 9 i 10, są wydawane na okres 2 kolejnych sezonów
wegetacyjnych następujących po sezonie, w którym został stwierdzony brak tożsamości
odmianowej. Materiał siewny w tym okresie podlega urzędowej ocenie.

Art. 55. 1. Oceny tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego dokonuje dyrektor
Centralnego Ośrodka.
2. Główny Inspektor przekazuje dyrektorowi Centralnego Ośrodka:
1) informacje o planowanej liczbie prób materiału siewnego przeznaczonych do oceny
tożsamości i czystości odmianowej – w sezonie poprzedzającym ocenę;
2) wykaz pobranych prób materiału siewnego wysłanych do oceny tożsamości i czystości
odmianowej – na dany sezon wegetacyjny.
3. Informację o wynikach oceny tożsamości i czystości odmianowej partii materiału
siewnego dyrektor Centralnego Ośrodka niezwłocznie przekazuje za pomocą poczty
elektronicznej lub telefaksu:
1) prowadzącemu obrót będącemu właścicielem partii podlegającej ocenie;
2) Głównemu Inspektorowi;
3) zachowującemu odmianę, która podlega ocenie.
4. Informację, o której mowa w ust. 3, dotyczącą partii materiału siewnego, w której zostały
stwierdzone wady w ocenie tożsamości i czystości odmianowej, Główny Inspektor
umieszcza na stronie internetowej administrowanej przez Państwową Inspekcję.
5. Informacja, o której mowa w ust. 3, zawiera w szczególności:
1) numer prowadzącego obrót będącego właścicielem partii podlegającej ocenie,
odpowiednio w ewidencji, o której mowa w art. 84 ust. 4 albo art. 86 ust. 4;

46
2) określenie gatunku i odmiany rośliny uprawnej;
3) oznaczenie stopnia kwalifikacji;
4) numer partii;
5) datę pobrania próby;
6) określenie wielkości partii;
7) wyniki oceny czystości odmianowej;
8) potwierdzenie tożsamości odmianowej lub jej braku.
6. Dyrektor Centralnego Ośrodka przechowuje próby materiału siewnego pobrane do oceny
tożsamości przez okres wskazany w przepisach wydanych na podstawie art. 56 pkt 4.
7. Jeżeli prowadzący obrót będący właścicielem partii materiału siewnego podlegającej
ocenie nie zgadza się ze stwierdzeniem braku tożsamości odmianowej badanej próby
zawartym w informacji, o której mowa w ust. 3, może, w terminie 2 dni od dnia otrzymania
tej informacji, złożyć do dyrektora Centralnego Ośrodka wniosek o ustalenie, czy nie
wystąpiły ewentualne nieprawidłowości mające wpływ na wynik oceny tożsamości
i czystości odmianowej.
8. Wniosek, o którym mowa w ust. 7, składa się jeden raz.
9. Po otrzymaniu wniosku, o którym mowa w ust. 7, dyrektor Centralnego Ośrodka powołuje
niezwłocznie komisję do ustalenia, czy nie wystąpiły ewentualne nieprawidłowości mające
wpływ na wynik oceny tożsamości i czystości odmianowej.
10. W skład komisji, o której mowa w ust. 9, mogą wchodzić:
1) prowadzący obrót będący właścicielem partii materiału siewnego, której dotyczy
informacja o wynikach oceny tożsamości i czystości odmianowej;
2) zachowujący odmianę lub osoba przez niego wskazana;
3) osoba wskazana przez dyrektora Centralnego Ośrodka;
4) osoba wskazana przez wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na miejsce
pobrania próby.
11. Przewodniczącego komisji, o której mowa w ust. 9, powołuje dyrektor Centralnego
Ośrodka.
12. Ustalenia komisji, o której mowa w ust. 9, są podejmowane większością głosów;
w przypadku równej liczby głosów decyduje głos przewodniczącego komisji.
13. Z czynności dokonanych przez komisję, o której mowa w ust. 9, sporządza się protokół,
który zawiera informację o tożsamości odmianowej lub jej braku.
14. Protokół, o którym mowa w ust. 13, przekazuje się podmiotom wymienionym w ust. 3.

47
15. Protokół, o którym mowa w ust. 13, otrzymuje dyrektor Centralnego Ośrodka.
16. Jeżeli z ustaleń komisji zawartych w protokole, o którym mowa w ust. 13, wynika że:
1) wystąpiły nieprawidłowości mające wpływ na wynik oceny tożsamości i czystości
odmianowej – dyrektor Centralnego Ośrodka unieważnia wynik oceny tożsamości
i czystości odmianowej, przekreślając informację o wynikach oceny tożsamości i
czystości odmianowej badanej partii materiału siewnego i umieszczając wyraz
„anulowano” oraz opatrując ją podpisem i datą;
2) nie wystąpiły nieprawidłowości mające wpływ na wynik oceny tożsamości i czystości
odmianowej – dyrektor Centralnego Ośrodka pisemnie informuje o podtrzymaniu wyniku
oceny tożsamości i czystości odmianowej badanej partii materiału siewnego.
17. Do wydawania informacji, o której mowa w ust. 3, nie stosuje się przepisów Kodeksu
postępowania administracyjnego.
18. Dokumentację dotyczącą oceny tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego
przechowuje się przez 3 lata od dnia zakończenia tej oceny.

Art. 56. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1) wymagania w zakresie czystości odmianowej oraz metodykę, sposób i warunki
dokonywania oceny tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego dla
poszczególnych gatunków, grup lub podgrup roślin rolniczych lub warzywnych,
2) wzór informacji o wynikach oceny tożsamości i czystości odmianowej materiału
siewnego,
3) wielkość prób pobieranych do oceny tożsamości i czystości odmianowej, w tym prób
wzorcowych, sposób ich pakowania i oznakowania, terminy ich przesyłania do jednostki
wskazanej przez Centralny Ośrodek i na adres wskazany przez ten ośrodek,
4) warunki oraz okres przechowywania prób materiału siewnego pobranych do oceny
tożsamości i czystości odmianowej,
5) warunki pobierania prób wzorcowych, w tym prób materiału siewnego reprodukowanego
w ramach systemów nasiennych OECD,
6) zakres i terminy przekazywania przez Głównego Inspektora dyrektorowi Centralnego
Ośrodka informacji o planowanej liczbie prób materiału siewnego przeznaczonych do
oceny tożsamości i czystości odmianowej oraz wykazu pobranych prób materiału
siewnego wysłanych do oceny tożsamości i czystości odmianowej,

48
7) zakres i terminy przekazywania przez dyrektora Centralnego Ośrodka Głównemu
Inspektorowi informacji o próbach urzędowych przyjętych do oceny tożsamości
i czystości odmianowej materiału siewnego
– biorąc pod uwagę zróżnicowanie gatunków, grup lub podgrup roślin rolniczych
i warzywnych, dokonywanie oceny tożsamości i czystości odmianowej według jednolitych
zasad oraz właściwą organizację dokonywania tej oceny, a także zapewnienie jednolitego
sposobu dokumentowania wyników oceny tożsamości i czystości odmianowej.

Dział III
Mieszanki materiału siewnego

Rozdział 1
Mieszanki materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych

Art. 57. 1. Za mieszankę materiału siewnego uznaje się mieszankę sporządzoną
z dopuszczonego do obrotu materiału siewnego, o składzie procentowym określonym przez
prowadzącego obrót.
2. W skład mieszanki materiału siewnego mogą wchodzić:
1) różne gatunki roślin uprawnych (mieszanka gatunkowa);
2) różne odmiany jednego gatunku (mieszanka odmianowa).
3. W skład mieszanki materiału siewnego mogą również wchodzić składniki, do których nie
stosuje się przepisów ustawy. Łączny udział tych składników w składzie mieszanki materiału
siewnego powinien wynosić nie więcej niż 10 %.
4. Mieszanki materiału siewnego roślin warzywnych, o których mowa w ust. 2 pkt 2:
1) sporządza się z materiału siewnego kategorii standard;
2) wprowadza się do obrotu w małych opakowaniach zgodnie z przepisami wydanymi na
podstawie art. 101 pkt 3.
5. Mieszanki materiału siewnego roślin pastewnych przeznaczone na cele paszowe może
sporządzać prowadzący obrót, który:
1) opracował technologię sporządzania tych mieszanek;
2) posiada urządzenia niezbędne do sporządzania tych mieszanek.
6. Po sporządzeniu mieszanki materiału siewnego wydaje się świadectwo sporządzenia
mieszanki materiału siewnego, zwane dalej „świadectwem mieszanki”.
7. wiadectwo mieszanki wydaje:

49