Rządowy projekt ustawy o nasiennictwie

miejsce i adres wykonywania działalności, jeżeli są inne niż adres i miejsce zamieszkania
tej osoby;
2) ilość mieszanki dla ochrony środowiska, jaka może być wprowadzona do obrotu;
3) region pochodzenia mieszanki dla ochrony środowiska, którego położenie określa się
zgodnie z granicami jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego
państwa;
4) okres, w jakim wprowadza się mieszankę dla ochrony środowiska do obrotu;
5) informacje, o których mowa w ust. 3 pkt 2 – 5, 7 i 8.
6. Całkowita ilość mieszanek dla ochrony środowiska nie może przekroczyć 5 % ilości
materiału siewnego mieszanek roślin pastewnych wprowadzanego rocznie do obrotu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
7. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1) terminy składania wniosku, o którym mowa w ust. 2,
2) wzór wniosku, o którym mowa w ust. 2
– biorąc pod uwagę cechy biologiczne poszczególnych grup roślin i gatunków oraz
konieczność właściwego i sprawnego zbilansowania ilości mieszanek dla ochrony
środowiska, a także zapewnienie sprawnego i poprawnego składania wniosków.


Art. 107. Minister właściwy do spraw rolnictwa przekazuje, na wniosek Komisji Europejskiej
lub właściwych organów państw członkowskich, informacje dotyczące ilości mieszanek dla
ochrony środowiska wprowadzonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz
organów, o których mowa w art. 106 ust. 2.

Dział V
Odmiany w trakcie badań rejestrowych

Art. 108. 1. Wprowadzenie do obrotu materiału siewnego z przeznaczeniem do testów lub
doświadczeń polowych odmian roślin rolniczych, zgłoszonych do krajowego rejestru
i przyjętych do urzędowych badań, wymaga zgody dyrektora Centralnego Ośrodka albo
właściwego urzędu innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego, w którym
odmiana została zgłoszona do odpowiedniego rejestru i przyjęta do urzędowych badań.
2.
Wprowadzenie do obrotu materiału siewnego z przeznaczeniem do testów lub
doświadczeń polowych odmian roślin warzywnych, zgłoszonych do krajowego rejestru lub

85
odpowiednich rejestrów państw członkowskich oraz przyjętych do badań, wymaga zgody
odpowiednio dyrektora Centralnego Ośrodka albo właściwego urzędu innego niż
Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego.
3. Decyzję w sprawie wyrażenia zgody na wprowadzenie do obrotu materiału siewnego
z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych wydaje dyrektor Centralnego
Ośrodka na wniosek zainteresowanego zachowującego odmianę lub upoważnionej przez
niego osoby, która będzie prowadziła obrót materiałem siewnym odmiany przyjętej do
urzędowych badań.
4. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, zawiera:
1) imię i nazwisko oraz adres i miejsce zamieszkania albo nazwę oraz adres i siedzibę
zachowującego odmianę, z tym że w przypadku gdy zachowującym odmianę jest osoba
fizyczna prowadząca działalność gospodarczą zamiast adresu i miejsca zamieszkania tej
osoby – miejsce i adres wykonywania działalności, jeżeli są inne niż adres i miejsce
zamieszkania tej osoby;
2) nazwę rodzaju lub gatunku rośliny w języku polskim i nazwę botaniczną oraz:
a) w przypadku roślin rolniczych:
– opis odmiany,
– powierzchnię plantacji nasiennej i przewidywany zbiór materiału siewnego
z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych,
– ilość materiału siewnego proponowaną do wprowadzenia do obrotu
z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych,
– państwo członkowskie, w którym będą przeprowadzane testy lub doświadczenia
polowe,
– miejsce prowadzenia zachowania odmiany,
b) w przypadku roślin warzywnych:
– opis odmiany,
– miejsce prowadzenia zachowania odmiany,
– potwierdzenie przyjęcia odmiany do badań przez właściwy urząd państwa
członkowskiego, w przypadku zgłoszenia odmiany w tym państwie.
5. Dyrektor Centralnego Ośrodka wydaje zgodę na wprowadzenie do obrotu materiału
siewnego odmiany z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych:
1) roślin rolniczych, jeżeli jest to uzasadnione uzyskaniem informacji o wartości
gospodarczej odmiany;

86
2) roślin warzywnych, jeżeli jest to uzasadnione uzyskaniem praktycznej wiedzy podczas
uprawy odmiany.
6. W decyzji, o której mowa w ust. 3, określa się:
1) nazwę gatunku;
2) nazwę odmiany;
3) ilość materiału siewnego, jaka może być wprowadzona do obrotu – w przypadku roślin
rolniczych;
4) okres, na jaki została wydana zgoda na wprowadzenie do obrotu materiału siewnego
odmiany z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych – jednak nie dłuższy niż
rok;
5) nazwę państwa, w którym będą przeprowadzane testy lub doświadczenia polowe –
w przypadku roślin rolniczych;
6) powierzchnię plantacji nasiennej – w przypadku roślin rolniczych.
7. Kopię decyzji, o której mowa w ust. 3, dyrektor Centralnego Ośrodka przesyła do ministra
właściwego do spraw rolnictwa oraz do Głównego Inspektora.
8. Zachowujący odmianę informuje dyrektora Centralnego Ośrodka o ilości wprowadzonego
do obrotu materiału siewnego wymienionego w art. 104 ust. 1 pkt 16 w okresie, o którym
mowa w ust. 6 pkt 4, w terminie 30 dni od dnia wprowadzenia tego materiału do obrotu.
9. Ilość materiału siewnego odmiany rośliny rolniczej, na którą została wydana zgoda na
wprowadzenie do obrotu, nie może przekraczać wartości procentowych materiału siewnego
danego gatunku stosowanego rocznie do zasiewów w państwie członkowskim, w którym
będą przeprowadzane testy lub doświadczenia polowe dla:
1) pszenicy twardej – 0,05 %;
2) bobiku, grochu siewnego, jęczmienia, owsa, pszenicy zwyczajnej – 0,3 %;
3) pozostałych gatunków – 0,1 %.
10. Jeżeli ilość materiału siewnego określona w ust. 9 nie wystarcza do obsiania 10 ha,
dyrektor Centralnego Ośrodka, w drodze decyzji, wydaje zgodę na wprowadzenie do obrotu
materiału siewnego w ilości niezbędnej do obsiania 10 ha.
11. Zainteresowany podmiot może złożyć wniosek o przedłużenie okresu, na jaki została
wydana zgoda, o której mowa w ust. 3, jeżeli odmiana jest nadal poddawana badaniom:
1) w przypadku roślin rolniczych – za każdym razem, na okres nie dłuższy niż rok;
2) w przypadku roślin warzywnych – maksymalnie dwukrotnie, na okresy nie dłuższe niż
rok.


87
12. Do wniosku, o którym mowa w ust. 11, dołącza się:
1) kopię pierwszej decyzji, o której mowa w ust. 3;
2) informacje dotyczące opisu, zachowania odmiany, wartości gospodarczej odmiany albo
praktycznej wiedzy z jej uprawy uzupełniające informacje zawarte we wniosku, o którym
mowa w ust. 3;
3) zaświadczenie wydane przez właściwy urząd innego niż Rzeczpospolita Polska państwa
członkowskiego potwierdzające, że odmiana nadal jest poddawana badaniom –
w przypadku roślin warzywnych.
13. Dyrektor Centralnego Ośrodka, w drodze decyzji:
1) przedłuża okres, na który została wydana zgoda, o której mowa w ust. 1, w przypadku
określonym w ust. 11;
2) uchyla zgodę na wprowadzenie do obrotu materiału siewnego odmiany przeznaczonej do
testów lub doświadczeń polowych, w przypadku gdy:
a) wniosek o wpis odmiany do krajowego rejestru został wycofany,
b) odmówiono wpisania odmiany do krajowego rejestru;
3) stwierdza wygaśnięcie zgody na wprowadzenie do obrotu materiału siewnego odmiany
z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych, w przypadku gdy odmiana
została wpisana do krajowego rejestru.
14. Dyrektor Centralnego Ośrodka informuje Komisję Europejską oraz właściwe urzędy
państw członkowskich o przyjętych wnioskach o wyrażenie zgody na wprowadzenie do
obrotu materiału siewnego odmian z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych
oraz o wydanych w tym zakresie zgodach.

Dział VI
Odmiany regionalne i odmiany amatorskie

Art. 109. 1. Materiał siewny odmian regionalnych może być wprowadzany do obrotu po
uzyskaniu zgody ministra właściwego do spraw rolnictwa, wydanej w drodze decyzji,
wyłącznie w regionie pochodzenia, z zastrzeżeniem art. 110.
2. Zgodę, o której mowa w ust. 1, wydaje się na wniosek zachowującego odmianę
regionalną.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera:
1) imię i nazwisko oraz adres i miejsce zamieszkania albo nazwę oraz adres i siedzibę
zachowującego odmianę regionalną, z tym że w przypadku gdy zachowującym odmianę

88
regionalną jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą zamiast adresu
i miejsca zamieszkania tej osoby – miejsce i adres wykonywania działalności, jeżeli są
inne niż adres i miejsce zamieszkania tej osoby;
2) nazwę rodzaju lub gatunku rośliny uprawnej w języku polskim oraz nazwę botaniczną;
3) nazwę odmiany regionalnej;
4) położenie i powierzchnię plantacji nasiennej oraz przewidywaną ilość materiału siewnego
odmiany regionalnej, jaka może być wprowadzona do obrotu.
4. W decyzji, o której mowa w ust. 1, określa się gatunek i odmianę regionalną, ilość
materiału siewnego tej odmiany, jaka może być wprowadzona do obrotu, oraz okres, w jakim
wprowadza się do obrotu materiał siewny tej odmiany.
5. Ilość materiału siewnego odmiany regionalnej roślin rolniczych, na jaką została wydana
zgoda, o której mowa w ust. 1, nie może przekraczać wartości procentowych materiału
siewnego danego gatunku stosowanego rocznie do zasiewów na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej dla:
1) rzepaku, jęczmienia, pszenicy, grochu, słonecznika, kukurydzy i ziemniaka – 0,3 %;
2) pozostałych gatunków – 0,5 %.
6. Jeżeli ilość materiału siewnego odmiany regionalnej roślin rolniczych określona w ust. 5
nie wystarcza do obsiania 100 ha, minister właściwy do spraw rolnictwa w decyzji, o której
mowa w ust. 1, określa ilość materiału siewnego niezbędną do obsiania 100 ha.
7. Całkowita ilość materiału siewnego odmian regionalnych roślin rolniczych danego
gatunku nie może przekroczyć 10 % ilości materiału siewnego danego gatunku stosowanego
rocznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
8. Ilość materiału siewnego odmiany regionalnej roślin warzywnych, na jaką została wydana
zgoda, o której mowa w ust. 1, nie może przekraczać rocznie ilości materiału siewnego
potrzebnego do obsiania powierzchni:
1) 40 ha dla cebuli, jarmużu, kalafiora, kalarepy, kapusty brukselskiej, kapusty głowiastej
białej, kapusty głowiastej czerwonej, kapusty pekińskiej, papryki, cykorii liściowej,
cykorii sałatowej, cykorii korzeniowej, melona, dyni olbrzymiej, karczocha, marchwi,
sałaty, pomidora, fasoli zwykłej karłowej, fasoli zwykłej tycznej, grochu siewnego
cukrowego, grochu zwykłego łuskowego i bobu;
2) 20 ha dla szalotki, pora, czosnku pospolitego, buraka ćwikłowego, buraka liściowego,
kawona, ogórka, dyni zwyczajnej, kopru włoskiego, oberżyny i szpinaku;

89