Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo lotnicze

3. Z przeprowadzonej kontroli bezpieczeństwa, o której mowa w oraz § 74 ust. 1, służba ochrony
sporządza w prowadzonych przez siebie książkach rejestracyjnych adnotacje, przy czym zapisy te
powinny uwzględniać terminy, rodzaje towarów oraz informacje dotyczące osoby przeprowadzającej
kontrolę bezpieczeństwa.

§ 77. W momencie oględzin zaopatrzenia, o których mowa w pkt 9.1.1.4 załącznika do rozporządzenia
185/2010, w przypadku stwierdzenia oznak naruszenia zaopatrzenia, personel punktu sprzedaży
informuje niezwłocznie o tym fakcie służbę ochrony.

§ 78. 1. W celu realizacji postanowień, o których mowa w § 74 ust. 1, zarządzający lotniskiem wyznacza
znanych dostawców zaopatrzenia portu lotniczego, o których mowa w pkt 9.1.3 załącznika do
rozporządzenia 185/2010 jeżeli podmiot ten:
1) złoży zarządzającemu lotniskiem „Deklarację zobowiązań – znany dostawca zaopatrzenia
pokładowego”, o której mowa w dodatku 9-A załącznika do rozporządzenia 185/2010;
2) spełni wymagania, o których mowa w pkt 9.1.4 załącznika do rozporządzenia 185/2010.
2. Przed uzyskaniem dostępu do zaopatrzenia portu lotniczego, osoby mające do niego dostęp przechodzą
szkolenie w zakresie świadomości ochrony lotnictwa cywilnego, zgodnie z postanowieniami
rozporządzenia wydanego na podstawie art. 189 ust. 3 ustawy.

§ 79. Jeżeli Prezes Urzędu lub zarządzający lotniskiem, któremu znany dostawca zaopatrzenia portu
lotniczego zapewnia dostawy stwierdzi, na podstawie kontroli przeprowadzonych bezpośrednio w
pomieszczeniach tego znanego dostawcy bądź też na podstawie informacji uzyskanych w inny sposób, że
nie spełnia on lub utracił zdolność spełniania wymogów nałożonych na niego przez przepisy w zakresie
ochrony lotnictwa cywilnego, zarządzający lotniskiem, któremu znany dostawca zaopatrzenia portu
lotniczego zapewnia dostawy niezwłocznie cofa temu dostawcy status znanego dostawcy zaopatrzenia
portu lotniczego.


Rozdział 10
Środki ochrony podczas lotu
§ 80. Środki ochrony podczas lotu realizuje się zgodnie z postanowieniami rozdziału 10 załącznika I do
rozporządzenia 300/2008, § 7 i § 8 części ogólne Krajowego Programu, § 36-42 załącznika do Krajowego
Programu.

Rozdział 11
Szkolenie w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego

§ 81. Szkolenie w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego realizuje się zgodnie z postanowieniami
rozdziału 11 załącznika I do rozporządzenia 300/2008, części J załącznika do rozporządzenia 272/2009,
rozdziału 11 załącznika do rozporządzenia 185/2010, oraz postanowieniami rozporządzenia wydanego na
podstawie art. 189 ust. 3 ustawy.





33
Rozdział 12
Sprzęt służący do ochrony lotnictwa cywilnego

§ 82. 1. Wymagania bezpieczeństwa wobec sprzętu stosowanego do ochrony lotnictwa cywilnego są
określone w rozdziale 12 załącznika I do rozporządzenia 300/2008 oraz w rozdziale 12 załącznika do
rozporządzenia 185/2010.
2. Sprzęt, o którym mowa w ust. 1, podlega zatwierdzeniu przez Prezesa Urzędu w ramach
zatwierdzanych programów ochrony.




























34
UZASADNIENIE

Projekt rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie Krajowego Programu Ochrony
Lotnictwa Cywilnego realizującego zasady ochrony lotnictwa (zwany dalej KPOLC) stanowi
wypełnienie upoważnienia ustawowego zawartego w art. 187 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r.
Prawo lotnicze (Dz. U. z 2006 r. Nr 100, poz. 696, z późn. zm.).
Celem projektu jest dostosowanie krajowego stanu prawnego do nowych regulacji Unii
Europejskiej w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego, które w pełni stosuje się od dnia 29
kwietnia 2010 r. Nowe regulacje UE w tym zakresie to:
1) rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 300/2008 z dnia 11 marca
2008 r. w sprawie wspólnych zasad w dziedzinie ochrony lotnictwa cywilnego i
uchylające rozporządzenie (WE) Nr 2320/2002;
2) rozporządzenie Komisji (WE) nr 272/2009 z dnia 2 kwietnia 2009 r. uzupełniające
wspólne podstawowe normy ochrony lotnictwa cywilnego określone w załączniku do
rozporządzenia (WE) 300/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady;
3) rozporządzenie Komisji (UE) nr 1254/2009 z dnia 18 grudnia 2009 r. ustanawiające
kryteria pozwalające państwom członkowskim na odstępstwo od wspólnych
podstawowych norm ochrony lotnictwa cywilnego i przyjęcie alternatywnych środków
w zakresie ochrony;
4) rozporządzenie Komisji (UE) nr
18/2010 z
dnia 8
stycznia 2010
r. zmieniające
rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i
Rady (WE) nr
300/2008 w
zakresie
specyfikacji dla krajowych programów kontroli jakości w dziedzinie ochrony lotnictwa
cywilnego;
5) rozporządzenie Komisji (UE) nr 72/2010 z dnia 26 stycznia 2010r. ustanawiające
procedury przeprowadzania inspekcji Komisji w zakresie ochrony lotnictwa;
6) rozporządzenie Komisji (UE) nr 185/2010 z dnia 4 marca 2010 r. ustanawiające
szczegółowe środki w celu wprowadzenia w życie wspólnych podstawowych norm
ochrony lotnictwa cywilnego;
7)
decyzja Komisji Europejskiej K (2010) ……… z dnia ustanawiającej szczegółowe
środki w celu wprowadzenia w życie wspólnych podstawowych norm ochrony
lotnictwa cywilnego obejmujących informacje, o których mowa w art. 18 lit. a)
rozporządzenia (WE) 300/2008 (dokument będzie miał status ograniczonego dostępu,
zostanie przekazany przez Komisję Europejską za pośrednictwem Stałych
Przedstawicielstw przy UE do końca marca br.);

Z uwagi na bardzo rozległy zakres nowelizacji koniecznym jest opracowanie zupełnie
nowego aktu prawnego, który zastąpi dotychczas obowiązujące rozporządzenie Rady
Ministrów z dnia 19 czerwca 2007 r. w sprawie Krajowego Programu Ochrony Lotnictwa
realizującego zasady ochrony lotnictwa (Dz. U. Nr 116, poz. 803, z późn. zm.). Jednocześnie
nowy akt prawny został opracowywany z uwzględnieniem zebranych doświadczeń w trakcie
stosowania obecnych przepisów. Ponadto jest on podzielony na cześć ogólną i cześć
szczegółową – ta ostatnia jest w formie załącznika do rozporządzenia.
 
1
W przedmiotowym projekcie zostały zawarte regulacje zgodne z ratyfikowaną przez
Rzeczpospolitą Polską Konwencją o Międzynarodowym Lotnictwie Cywilnym podpisaną w dniu 7
grudnia 1944 r. w Chicago (Dz. U. z 1959 r. Nr 35, poz. 212, z późn. zm.) oraz postanowieniami
Aneksu 17 Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO) z uwzględnieniem
szczegółowych wytycznych Doc. 8973 ICAO w omawianym zakresie.
Z uwagi na to, że od dnia 29 kwietnia 2010 r. w pełni stosuje się regulacje unijne, o których
mowa na wstępie konieczne jest by rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie Krajowego
Programu Ochrony Lotnictwa Cywilnego realizującego zasady ochrony lotnictwa weszło w życie
jak najszybciej, przynajmniej po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Jednocześnie zgodnie z art. 4
ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 200 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów
prawnych (Dz. U. z 2005r. Nr 190, poz. 1606, z późn. zm.) zasady demokratycznego państwa
prawnego nie stoją temu na przeszkodzie.

Część ogólna
Definicje
W rozdziale tym znajdują się objaśnienia kluczowych pojęć i terminów na potrzeby tego
aktu prawnego, które występują w treści rozporządzenia.
Zakres odpowiedzialności
Rozdział zawiera regulacje dotyczące warunków i trybu współpracy organów
administracji publicznej z zarządzającymi lotniskami oraz podmiotami prowadzącymi
lotniczą działalność gospodarczą w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego przed aktami
bezprawnej ingerencji w lotnictwie cywilnym mając na względzie wymagania wynikające z
przepisów międzynarodowych, wspólnotowych oraz interes publiczny.
Zespół Ochrony Lotniska
Określa zadania, tryb działania i skład Zespołu Ochrony Lotniska. Obowiązek utworzenia
takiego Zespołu wynika z postanowień Aneksu 17 ICAO (norma 3.2.3).
Nadzór Straży Granicznej nad zarządzającym lotniskiem
Zarządzający lotniskiem zgodnie z art. 187 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. –
Prawo lotnicze wykonuje czynności kontroli bezpieczeństwa w ruchu krajowym pod
nadzorem Straży Granicznej. W niniejszym rozdziale określone zostały szczegółowe kryteria
i zasady prowadzenia nadzoru przez funkcjonariuszy Straży Granicznej nad pracownikami
służby ochrony lotniska w zakresie prowadzonej przez nich kontroli bezpieczeństwa.
Przewóz broni palnej
Przewóz broni palnej w transporcie lotniczym jest możliwy, natomiast podlega
szczególnym warunkom i zasadom. Warunki te określone są w ustawie z dnia 21 maja 1999 r. o
broni i amunicji (Dz. U. z 2004 r. Nr 52, poz. 525 i Nr 96, poz. 959 oraz z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i
711) oraz w regulacjach z zakresu ochrony lotnictwa cywilnego. Broń palna traktowana jest jako
przedmiot zabroniony do przewozu w kabinie statku powietrznego (zarówno w części przeznaczonej
dla pasażerów jak i w kabinie pilotów), stąd konieczne jest stworzenie procedur zapewniających
przede wszystkim separację pasażera i przewożonej przez niego broni palnej, bezpieczny transport
broni na terenie lotniska do/z statku powietrznego oraz przewóz broni w luku bagażowym statku
powietrznego w bezpiecznych warunkach.
Ocena stopnia zagrożenia
 
2
Ocena ta dotyczy zagrożenia lotnictwa cywilnego aktami bezprawnej ingerencji na terenie
Rzeczpospolitej Polskiej. Oceny tej dokonuje Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, na
podstawie analizy ryzyka z uwzględnieniem informacji otrzymanych od właściwych podmiotów
(zarządzających lotniskami, przewoźników lotniczych, innych podmiotów prowadzących lotniczą
działalność gospodarczą – np. agentów obsługi naziemnej, organu zarządzania ruchem lotniczym,
podmiotu zapewniającego meteorologiczną osłonę lotnictwa oraz innych podmiotów branży lotniczej),
służb i instytucji (organy administracji publicznej, w tym szczególnie służby i instytucje
odpowiedzialne za szeroko rozumiane bezpieczeństwo państwa – Policja, Straż Graniczna, Agencja
Wywiadu i inne). Ocena stopnia zagrożenia dokonywana jest według schematu:
ZAGROŻENIE=RYZYKO+PODATNOŚĆ.
Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego w szczególności na podstawie informacji otrzymanych od
Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego określa loty wysokiego ryzyka. W odniesieniu do
takich lotów Prezes Urzędu może wprowadzić dodatkowe metody i środki ochrony w portach
lotniczych i u przewoźników lotniczych – jako że są to kluczowe podmioty zaangażowane w przewóz
lotniczy. Celem dodatkowych metod i środków ochrony jest zapobieganie aktom bezprawnej
ingerencji w lotnictwie cywilnym, których prawdopodobieństwo w takiej sytuacji (lotów wysokiego
ryzyka) jest wyższe. Również na pokład statku powietrznego odbywającego lot wysokiego ryzyka
może być wprowadzona warta ochronna złożona z funkcjonariuszy Straży Granicznej. Decyzję w tej
sprawie podejmuje Prezes Urzędu w uzgodnieniu z Komendantem Głównym Straży Granicznej.
Warty ochronne wykonywane są przez funkcjonariuszy Straży Granicznej. Straż Graniczna jest
organem ustawowo powołanym do wykonywania tych zadań, jednocześnie szczegółowe zasady
wykonywania wart ochronnych są określone w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i
Administracji z dnia 19 grudnia 2005 r. w sprawie wart ochronnych pełnionych przez
funkcjonariuszy Straży Granicznej na pokładzie statku powietrznego (Dz. U. Nr 266, poz.
2243).

Podmioty wchodzące w skład systemu ochrony lotnictwa cywilnego opracowują plany
przeciwdziałania sytuacjom kryzysowym (m. in. porwanie statku powietrznego, akt sabotażu,
zagrożenie bombowe na pokładzie statku powietrznego, lub na terenie portu lotniczego itp.).

Aktualizacje programów ochrony

Określone w Krajowym Programie podmioty, są zobowiązane do opracowania i
wdrożenia tzw. programów ochrony przed aktami bezprawnej ingerencji w lotnictwie
cywilnym. Aktualizacja ma na celu dostosowanie informacji zawartych w programie do stanu
faktycznego, a także uwzględnienie istniejącego zagrożenia oraz zmian wpływających na
możliwość skutecznego ich stosowania. Obowiązek aktualizacji wypada nie rzadziej niż raz
na trzy lata. Aktualizacje programów ochrony podlegają zatwierdzeniu przez Prezesa Urzędu.

Współpraca międzynarodowa

Współpraca międzynarodowa dotyczy relacji z państwami członkowskimi Organizacji
Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO) w zakresie ochrony przed aktami
 
3