Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo lotnicze

1) prawo i przepisy lotnicze: klasyfikacja statków powietrznych, przepisy budowy statków powietrznych i przepisy
certyfikacji statków powietrznych, klasyfikacja lotów próbnych, przepisy licencjonowania dotyczące pilotów
albo odpowiednio skoczków doświadczalnych;
2) aerodynamika i mechanika lotu albo skoku;
3) ogólna wiedza o statkach powietrznych: zasady konstrukcji i działania statku powietrznego kategorii
odpowiedniej do uprawnienia oraz zespołów, układów i wyposażeń tych statków powietrznych, obciążenia i
elementy aerosprężystości;
4) zespoły napędowe typowe rodzaje i układy, podstawowe charakterystyki, (nie dotyczy skoczków
spadochronowych);
5) mierzone parametry i aparatura pomiarowa i rejestrująca; charakterystyczne błędy;
6) metodyka badania zdatności statków powietrznych na ziemi i w locie, ich interpretacja i prezentacja wyników,
ocena ergonomii i czynnika ludzkiego, sporządzanie sprawozdań;
7) procedury i zasady postępowania w sytuacjach niebezpiecznych, występujących w lotach próbnych, w tym
wykorzystywanie urządzeń ratowniczych statku powietrznego i osobistych członków załogi, ratownictwo
spadochronowe.
3.5.4.2. Umiejętności. Kandydat powinien wykazać podczas praktycznego egzaminu państwowego, że posiada
nabyte podczas szkolenia umiejętności w zakresie:
1) przygotowania do lotu: interpretacji programu lotu albo skoku próbnego, oceny możliwości wykonania lotu
albo skoku próbnego w istniejących i prognozowanych warunkach pogodowych, przygotowania załogi, oceny
zdatności statku powietrznego do lotu albo skoku próbnego w zakresie programu oraz wyposażenia
ratowniczego;
2) wykonywania programu próby w locie albo podczas skoku, zgodnie z aprobowaną metodyką, rejestracji
wyników próby przy zastosowaniu dysponowanego wyposażenia rejestracyjnego;
3) badania i oceny właściwości statku powietrznego;
4) ustalania osiągów statku powietrznego;
5) stosowania procedur awaryjnych oraz wczesnego rozpoznawania pojawiania się zagrożeń bezpieczeństwa oraz
podejmowania odpowiednich działań zapobiegawczych;
6) opracowania wyników lotu próbnego, wydania opinii i zgłaszania wniosków dotyczących wyniku prób;
7) opracowania sprawozdania z realizacji programu prób w locie.
3.5.4.3. Przepisy ust. 3.5.4 mają odpowiednie zastosowanie do szkolenia pilotów i skoczków doświadczalnych
oraz sprawdzania ich wiadomości i umiejętności przed wydaniem uprawnienia pilota doświadczalnego albo skoczka
doświadczalnego oraz przy przedłużaniu i wznawianiu ich ważności.
3.5.5. Przedłużanie ważności uprawnienia pilota albo skoczka doświadczalnego
Ważność uprawnienia pilota albo skoczka doświadczalnego wynosi 12 miesięcy i może być przedłużona na
podstawie wykonywanej praktyki i sprawdzenia umiejętności.
3.6. Uprawnienie do lotów AGRO
3.6.1. Kandydat musi ukończyć i zaliczyć w ośrodku szkolenia lotniczego szkolenie lotnicze teoretyczne i
praktyczne, potwierdzone odpowiednimi świadectwami.
3.6.2. Kandydat musi posiadać licencję pilota zawodowego albo klasy wyższej oraz zależnie od licencji, do
której uprawienie ma być wpisane, nalot jako dowódca:
a) samolotu - 300 godzin,
b) śmigłowca - 100 godzin z zastrzeżeniem ust. 3.6.2.1.
3.6.2.1. Wymaganie odnośnie do praktyki wstępnej, określone w ust. 3.6.2 pkt 1 lit. b może być zmniejszone do
100 godzin, jeżeli program szkolenia będzie przewidywał praktykę nadzorowaną w lotach AGRO, wykonywanych w
charakterze dowódcy samolotu w wymiarze nie mniejszym niż 200 godzin w ciągu 24 miesięcy od zaliczenia
egzaminu praktycznego na to uprawnienie.
3.6.3. Wiadomości. Kandydat powinien podczas teoretycznego egzaminu państwowego wykazać, że posiada
wiadomości nabyte podczas szkolenia teoretycznego, w zakresie następujących przedmiotów:
1) prawo: zakres państwowego nadzoru technicznego lotniczego nad statkami powietrznymi przygotowanymi do
lotu AGRO, ustawodawstwo dotyczące stosowania substancji używanych w technologiach rolniczych, w tym w
lotach AGRO;
2) wiedza odpowiednio o samolocie albo o śmigłowcu: konstrukcja, działanie, sposób łączenia ze statkiem
powietrznym i jego instalacjami, obsługa i działanie zasadniczych typów urządzeń do rozprzestrzeniania
substancji chemicznych oraz wpływ zabudowy tych urządzeń na obciążenia konstrukcji statku powietrznego na
ziemi i w locie, a także na jego osiągi, ochrona przed korozją;

78
3) osiągi i planowanie lotu: masa i wyważenie, warianty załadowania statku powietrznego do lotu AGRO, osiągi,
obliczanie paliwa niezbędnego do lotu i rezerwowego, plany lotów AGRO na potrzeby służby ruchu lotniczego;
4) człowiek - możliwości i ograniczenia: wpływ substancji rozprzestrzenianych ze statku powietrznego na
organizm załogi, wydolność fizyczna i psychiczna, psychologiczne cechy lotu na bardzo małych wysokościach,
higiena załogi statku powietrznego w lotach AGRO;
5) meteorologia: czynniki powodujące ograniczenie widzialności, mgły, niskie zachmurzenie, widzialność skośna,
turbulencja przyziemna powodowana wiatrem i prądami termicznymi, osłona meteorologiczna dla lotów
AGRO, źródła informacji pogodowej, prognozowanie własne na podstawie obserwacji lokalnych zjawisk
pogodowych;
6) nawigacja: nawigowanie w locie na małej wysokości, wykorzystywanie nawigacji satelitarnej i urządzeń
radionawigacyjnych do lotów AGRO, korzystanie z map o podziałce 1:10.000 oraz map-planów areałów
podlegających zabiegom agrolotniczym, przygotowanie mapy operacyjnej do lotu AGRO, procedury unikania
kolizji z przeszkodami lub innym statkiem powietrznym;
7) procedury operacyjne: normalne i awaryjne procedury operacyjne lotu AGRO, operacyjne procedury ochrony
środowiska naturalnego, obowiązki dowódcy statku powietrznego wykonującego loty AGRO w razie
spowodowania skażenia albo podejrzenia spowodowania skażenia podczas lotu AGRO albo operacji
naziemnych z tym lotem związanych, wybór i przygotowanie lądowisk, technologie lotu AGRO i ich specyfika;
8) zasady lotu: aerodynamika przeszkód terenowych, wpływ turbulencji przyziemnej na manewry wykonywane
odpowiednio przez samolot albo śmigłowiec o masie bliskiej maksymalnie dopuszczalnej;
9) łączność: procedura i frazeologia łączności między statkami powietrznymi wykonującymi loty na małych
wysokościach w odległościach stwarzających możliwość niebezpiecznych zbliżeń albo kolizji;
10) ogólne bezpieczeństwo lotów: zagrożenia ze strony substancji chemicznych stosowanych w lotach AGRO:
toksyczność, możliwość pożaru lub wybuchu, środki ochrony osobistej dla załogi i personelu naziemnego,
objawy zatrucia i pierwsza pomoc, ochrona przed zagrożeniem ze strony rozprzestrzenianej substancji podczas
lotu AGRO, odzież ochronna i higiena osobista załogi.
3.6.4. Umiejętności. Kandydat powinien wykazać podczas praktycznego egzaminu państwowego, że posiada
nabyte podczas szkolenia umiejętności w zakresie:
1) przygotowania do lotu: oceny możliwości wykonania lotu, pozyskania niezbędnych informacji
meteorologicznych, uwzględniających istniejący i przewidywany stan pogody oraz rodzaj stosowanej
technologii zabiegu w locie AGRO, terenowe warunki jego wykonania, osiągi i ograniczenia, planowanie lotu
operacyjne i nawigacyjne, ocenę zdatności statku powietrznego i jego wyposażenia do lotu AGRO;
2) wyboru, oceny przydatności i przygotowania lądowisk do lotu AGRO;
3) organizacji obsługi naziemnej statku powietrznego do lotów AGRO, współpracy z jej personelem;
4) procedur normalnych i awaryjnych w symulowanym locie AGRO na statku powietrznym z wyposażeniem
rolniczym i ładunkiem wody, wykonywanych na lotnisku i lądowisku;
5) współdziałania z organami ruchu;
6) monitorowania lotu AGRO i rozprzestrzeniania się substancji.
3.6.5. Szkolenie praktyczne do uzyskania uprawnienia:
1) musi obejmować opanowanie przez kandydata na wstępie szkolenia praktycznego umiejętności:
a) rozpoznawania zbliżającego się zagrożenia utraty sterowności statku powietrznego w manewrach zmiany
kierunku nalotów roboczych i skutecznego przeciwdziałania temu zagrożeniu, podczas lotu na samolocie
nieobciążonym, a następnie obciążonym jak w locie AGRO,
b) wykonywania wszystkich elementów lotu na małej wysokości,
c) zachowania procedur ostrożności, koniecznych w operacjach wykonywanych w bezpośredniej bliskości
ziemi i trudno dostrzegalnych przeszkód terenowych;
d) wszystkie umiejętności wymienione w ust. 3.6.4;
2) musi zostać przeprowadzone w liczbach i czasach lotów szkoleniowych, przewidzianych programem szkolenia,
nie mniejszych niż:
a) 20 godzin na samolotach,
b) 15 godzin na śmigłowcach;
3) musi obejmować praktykę nadzorowaną w lotach AGRO w charakterze dowódcy, odpowiednio samolotu albo
śmigłowca, w wymiarze nie mniejszym niż 10 godzin w okresie 12 miesięcy od zaliczenia egzaminu
praktycznego na uprawnienie do lotów AGRO albo określoną w ust. 3.6.2.1.
3.6.6. Posiadacz uprawnienia do lotów AGRO może je wykonywać jako dowódca statku powietrznego albo
jako drugi pilot:

79
1) na typie statku powietrznego, na którym ukończył szkolenie praktyczne i zaliczył egzamin praktyczny na to
uprawnienie;
2) na każdym typie statku powietrznego, na którym został przeszkolony przez operatora, zgodnie z wymaganiami
jego instrukcji operacyjnej.
3.6.7. Ważność uprawnienia do lotów AGRO wynosi 24 miesiące i może być przedłużona na następny okres,
jeżeli jego posiadacz zaliczy z wynikiem pozytywnym sprawdzenie umiejętności w zakresie wymagań na to
uprawnienie.
3.7. Uprawnienie do lotów gaśniczych
3.7.1. Kandydat musi ukończyć i zaliczyć w ośrodku szkolenia lotniczego szkolenie lotnicze teoretyczne i
praktyczne, potwierdzone odpowiednimi świadectwami.
3.7.2. Kandydat musi spełniać następujące wymagania:
1) posiadać licencję pilota zawodowego albo klasy wyższej oraz zależnie od licencji, do której uprawienie ma być
wpisane, wylatanych jako dowódca:
a) samolotu - 500 godzin,
b) śmigłowca - 300 godzin;
2) posiadać wiadomości i umiejętności lotnicze, właściwe dla uprawnienia dotyczącego samolotów albo
śmigłowców w zakresie wymienionym w ust. 3.3.1 i 3.3.2.
3.7.3. Wiadomości. Kandydat powinien podczas teoretycznego egzaminu państwowego wykazać, że posiada
wiadomości nabyte podczas szkolenia teoretycznego, w zakresie następujących przedmiotów:
1) prawo: zakres państwowego nadzoru technicznego lotniczego nad statkami powietrznymi przygotowanymi do
lotu gaśniczego, podstawowe przepisy dotyczące działania służb ochrony lasów i straży pożarnych;
2) wiedza odpowiednio o samolocie albo o śmigłowcu: konstrukcja, działanie, sposób łączenia ze statkiem
powietrznym i jego instalacjami, obsługą i działaniem zasadniczych typów urządzeń do zrzutu albo
rozprzestrzeniania substancji gaśniczych oraz wpływ zabudowy tych urządzeń na obciążenia konstrukcji statku
powietrznego na ziemi i w locie, a także na jego osiągi, ochrona przed korozją, podwieszane zbiorniki
substancji gaśniczych i systemy sterowania nimi, systemy napełniania zbiorników wodą i innymi środkami
gaśniczymi;
3) osiągi i planowanie lotu: masa i wyważenie, warianty załadowania statku powietrznego do lotu gaśniczego,
osiągi obciążonego statku powietrznego lub w wersji przeciążonej, obliczanie paliwa niezbędnego do lotu i
rezerwowego, plany lotów gaśniczych na potrzeby służby ruchu lotniczego, technologie lotów gaśniczych w
zależności od różnych wyposażeń do lotu gaśniczego oraz stosowanych środków gaśniczych, fazy rozwoju
pożaru, aktywności służb naziemnych;
4) człowiek - możliwości i ograniczenia: wpływ substancji rozprzestrzenianych ze statku powietrznego na
organizm załogi, wydolność fizyczna i psychiczna, psychologiczne cechy lotu na bardzo małych wysokościach
w obszarach zadymienia, groźby pożaru statku powietrznego, turbulencji, higiena załogi statku powietrznego w
lotach gaśniczych;
5) meteorologia: rozprzestrzenianie się pożaru i związanych z nim zadymień ograniczających widzialność,
turbulencja przyziemna powodowana wiatrem i prądami termicznymi wywołanymi przez pożary, osłona
meteorologiczna dla lotów gaśniczych;
6) nawigacja: nawigowanie w locie na małej wysokości, wykorzystywanie nawigacji satelitarnej i urządzeń
radionawigacyjnych do lotów gaśniczych, korzystanie z map operacyjnych obszarów leśnych, podlegających
lotniczej ochronie przeciwpożarowej, przygotowanie mapy operacyjnej do lotów przeciwpożarowych -
gaśniczych, procedury unikania kontaktów z płomieniami, kolizji z przeszkodami lub innym statkiem
powietrznym, zasady ruchu statków powietrznych w rejonie pożaru;
7) procedury operacyjne: normalne i awaryjne procedury operacyjne lotu gaśniczego, operacyjne procedury
współdziałania ze służbą leśną i przeciwpożarową, procedury zachowania ostrożności w rejonie zrzutu
gaśniczego, wybór i przygotowanie lądowisk;
8) zasady lotu: aerodynamika przeszkód terenowych, wpływ turbulencji przyziemnej dynamicznej i termicznej na
manewry wykonywane odpowiednio przez samolot albo śmigłowiec o masie bliskiej maksymalnie
dopuszczalnej lub w wersji przeciążonej, wędrówka środka ciężkości samolotu w zależności od przyspieszeń
podłużnych samolotu, wywołanych turbulencją na skutek przemieszczeń cieczy w zbiorniku, mechanika lotu
śmigłowca z ciężarem podwieszonym w warunkach turbulencji;
9) łączność: procedura i frazeologia łączności między statkami powietrznymi wykonującymi loty na małych
wysokościach w odległościach stwarzających możliwość niebezpiecznych zbliżeń albo kolizji, łączność ze
służbą leśną i strażą pożarną;

80
10) ogólne bezpieczeństwo lotów: zagrożenia ze strony turbulencji, wysokiej temperatury w rejonie operacji
substancji chemicznych stosowanych w lotach gaśniczych, ich toksyczności i inne właściwości, wpływ na
organizm ludzki, przeciwwskazania do stosowania przy gaszeniu niektórych materiałów i urządzeń, środki
ochrony osobistej dla załogi i personelu naziemnego, odzież ochronna i higiena osobista załogi.
11) współpraca w załodze wieloosobowej z personelem pomocniczym uczestniczącym w locie gaśniczym.
3.7.4. Umiejętności. Kandydat powinien wykazać podczas praktycznego egzaminu państwowego, że posiada
nabyte podczas szkolenia umiejętności w zakresie:
1) przygotowania do lotu: zapoznanie się z ustaleniami operacyjnymi dotyczącymi współdziałania ze służbą leśną
i strażą pożarną, pozyskanie niezbędnych informacji meteorologicznych, uwzględniających istniejący i
przewidywany stan pogody, planowanie lotu operacyjne i nawigacyjne, ocena zdatności statku powietrznego i
jego wyposażenia do lotu gaśniczego;
2) wyboru i oceny przydatności oraz przygotowania lądowisk przeciwpożarowych i możliwości napełniania na
nich zbiorników;
3) procedur normalnych i awaryjnych w symulowanym locie gaśniczym, połączonym ze zrzutem ładunku
gaśniczego ze statku powietrznego wykonywanym na lotnisku lub lądowisku;
4) celności zrzutów przy zastosowaniu różnych jego rodzajów, możliwych dla wariantów wyposażenia gaśniczego
statku powietrznego;
5) współdziałania w locie ze służbą leśną oraz strażą pożarną i organami ruchu lotniczego.
3.7.5. Szkolenie praktyczne do uzyskania uprawnienia:
1) musi obejmować opanowanie przez kandydata na wstępie szkolenia praktycznego umiejętności:
a) rozpoznawania zbliżającego się zagrożenia utraty sterowności statku powietrznego o maksymalnej masie
albo w wersji przeciążonej, w manewrach naprowadzania na kierunek zrzutu i skutecznego przeciwdziałania
temu zagrożeniu,
b) wykonywania wszystkich elementów lotu na małej wysokości,
c) procedury zachowania ostrożności, koniecznej w operacjach wykonywanych w bezpośredniej bliskości
ziemi i trudno dostrzegalnych w warunkach zadymienia przeszkód terenowych, na statku powietrznym o
dużej masie albo w wersji przeciążonej oraz możliwości zmiany środka ciężkości samolotu lub wpływu na
lot śmigłowca ciężaru podwieszonego;
2) musi obejmować wszystkie umiejętności wymienione w ust. 3.7.4;
3) musi zostać przeprowadzone w liczbie i czasach lotów szkoleniowych, przewidzianych programem szkolenia,
nie mniejszych niż:
a) 15 godzin na samolotach,
b) 12 godzin na śmigłowcach.
3.7.6. Posiadacz uprawnienia do lotów gaśniczych może je wykonywać jako dowódca statku powietrznego albo
drugi pilot:
1) na typie statku powietrznego, na którym ukończył szkolenie praktyczne i zaliczył egzamin praktyczny na to
uprawnienie;
2) na każdym typie statku powietrznego, na którym został przeszkolony przez operatora, zgodnie z wymaganiami
jego instrukcji operacyjnej.
3.7.6.1. W przypadku prowadzenia szkolenia na typ statku powietrznego z załogą wieloosobową lub z
operatorami wyposażenia gaśniczego na pokładzie szkolenie musi być uzupełnione o szkolenie w zakresie
współpracy w załodze wieloosobowej, odnoszące się do tego typu i do tego rodzaju operacji lotniczej.
3.7.7. Ważność uprawnienia do lotów gaśniczych wynosi 12 miesięcy i może być przedłużona na następny
okres, jeżeli jego posiadacz zaliczy z wynikiem pozytywnym sprawdzian umiejętności w zakresie wymagań do
wydania uprawnienia do lotów gaśniczych.
3.8. Potwierdzenia szkolenia specjalistycznego
3.8.1. Wykonywanie w charakterze dowódcy statku powietrznego lotów:
1) akrobacyjnych,
2) grupowych, w których statki powietrzne znajdują się podczas lotu tak blisko siebie, że wymaga to od pilotów
specjalnych umiejętności pilotażowych dla zachowania bezpieczeństwa,
3) połączonych z holowaniem statku powietrznego przez inny statek powietrzny,
4) połączonych z holowaniem transparentów przez statek powietrzny,
5) z ciężarem podwieszonym pod statkiem powietrznym,
6) których celem jest wyrzucanie skoczków spadochronowych,
7) na poszczególnych typach statków powietrznych w danej klasie,

81
bez względu na to, czy są one wykonywane odpłatnie, czy nieodpłatnie, wymaga posiadania odpowiedniego,
ważnego potwierdzenia szkolenia specjalistycznego, związanego z licencją pilota, wpisanego do osobistego
dokumentu praktyki lotniczej pilota.
3.8.2. Prezes Urzędu w odniesieniu do potwierdzenia szkolenia specjalistycznego wymienionego w ust. 3.8:
1) ogłasza w PEL szczegółowe wytyczne dotyczące:
a) szkolenia lotniczego kandydatów do tych uprawnień,
b) trybu nadawania i potwierdzania tych uprawnień oraz przedłużania i wznawiania ich ważności, a także
rejestracji tych czynności,
c) rodzajów potwierdzeń szkolenia specjalistycznego, do których szkolenie kandydatów może być prowadzone
poza ośrodkami szkolenia lotniczego w organizacjach wymienionych w § 9 ust. 5 rozporządzenia;
2) zatwierdza programy szkolenia specjalistycznego, wymagającego potwierdzania w dokumentach przebiegu
praktyki lotniczej pilota;
3) uznaje albo odmawia uznania, zawiesza lub cofa uznanie potwierdzeń szkolenia specjalistycznego, wydanych
zagranicą, bez względu na to, do jakiego dokumentu zostały wpisane.
Rozdział 4
Szczegółowe warunki wydawania licencji członków załogi lotniczej niebędących pilotami albo skoczkami
spadochronowymi zawodowymi oraz wydawania im uprawnień lotniczych, dotyczących szkolenia lotniczego,
kwalifikacji lotniczych w zakresie wiedzy, umiejętności i praktyki
4.1. Wymagania ogólne stawiane kandydatom do szkolenia na licencję członka personelu lotniczego,
wchodzącego w skład załóg statków powietrznych, innym niż piloci
4.1.1. Warunki dopuszczenia do szkolenia praktycznego
Kandydat do szkolenia praktycznego musi spełniać odpowiednio wymagania określone w ust. 2.1.1. pkt 1 i 2 oraz w
ust. 2.1.2. i 2.1.4.
4.1.2. Do szkolenia kandydatów ubiegających się o wydanie licencji członków personelu lotniczego,
niewchodzących w skład załóg lotniczych, mają odpowiednie zastosowanie przepisy zamieszczone w:
a) ust. 2.2,
b) ust. 2.5.2 pkt 1 lit. a-c, g, pkt 2 lit. a,
c) ust. 2.5.3.1,
d) ust. 2.5.3.3.
4.1.3. Prezes Urzędu, kierując się zakresami szkolenia, wymaganych wiadomości i umiejętności, określonych
ogólnie w niniejszym załączniku dla poszczególnych licencji i uprawnień, aktualnymi wymaganiami JAR i Aneksu
1, a także potrzebami bezpieczeństwa lotów i wynikającymi z rozwoju lotnictwa, ustala i ogłasza w PEL
szczegółowe wytyczne dotyczące:
1) wymaganych liczb godzin zajęć i poszczególnych ćwiczeń praktycznych, w tym podziału tych zajęć na
szkolenie symulatorowe i w warunkach rzeczywistych, jeżeli nie zostały określone w niniejszym załączniku;
2) zmniejszania liczby godzin zajęć i poszczególnych ćwiczeń praktycznych uczestnikom szkolenia posiadającym
licencje i uprawnienia lotnicze, które uzasadniają skrócenie szkolenia;
3) zakresów umiejętności praktycznych wymaganych do wydania licencji i poszczególnych uprawnień lotniczych;
4) zakresu egzaminów praktycznych: wymagany czas i jego wykorzystanie na sprawdzenie poszczególnych
umiejętności, dopuszczalnego lub obowiązkowego wykorzystania urządzeń treningowych i ich rodzajów, które
mogą być zastosowane przy sprawdzaniu poszczególnych umiejętności, zakresu uzupełniającego sprawdzenia
stosowania wiedzy teoretycznej.
4.1.3.1. Zamiast ustalenia wytycznych, o których mowa w ust. 4.1.3, Prezes Urzędu może dla szkolenia
niemającego charakteru powszechnego, zatwierdzać instrukcje i programy szkolenia zawierające odpowiednie
postanowienia w sprawach wymienionych w ust. 4.1.3 pkt 1-3.
4.2. Licencja nawigatora i uprawnienia lotnicze do niej wpisywane
4.2.1. Szkolenie lotnicze. Kandydat powinien ukończyć i zaliczyć szkolenie teoretyczne i praktyczne w ośrodku
szkolenia lotniczego, potwierdzone odpowiednimi świadectwami.
4.2.2. Wiadomości. Kandydat powinien wykazać podczas teoretycznego egzaminu państwowego, że posiada
wiadomości w następującym zakresie:
1) licencjonowanie, dotyczące licencji nawigatora i wpisywanych do niej uprawnień, przepisy i procedury ruchu
lotniczego, służb i organów ruchu lotniczego oraz współdziałanie z nimi;
2) ogólna wiedza o statku powietrznym: podstawowe wiadomości o statkach powietrznych, wyposażenie
elektryczne statków powietrznych, pokładowe przyrządy pilotażowo-nawigacyjne oraz systemy kierowania
lotem;

82