Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny, ustawy - Kodeks postępowania karnego, ustawy - Kodeks karny wykonawczy, ustawy - Kodeks karny skarbowy oraz niektórych innych ustaw

30
utwardzonych i miejsc wyznaczonych do pobytu ludzi,
podlega karze aresztu, grzywny albo karze nagany.
§ 4. Kto wypala słomę i pozostałości roślinne na polach w odległości mniejszej
niż 100 m od zabudowań, lasów, zboża na pniu i miejsc ustawienia stert lub stogów,
bądź w sposób powodujący zakłócenia w ruchu drogowym, a także bez zapewnienia
stałego nadzoru miejsca wypalania,
podlega karze aresztu, grzywny albo karze nagany.
§ 5. Kto w inny sposób nieostrożnie obchodzi się z ogniem,
podlega karze aresztu, grzywny albo karze nagany.
§ 6. Kto zostawia małoletniego do lat 7 w okolicznościach, w których istnieje
prawdopodobieństwo wzniecenia przez niego pożaru,
podlega karze grzywny albo karze nagany.”;

3) po art. 82 dodaje się art. 82a w brzmieniu:
„Art. 82a. § 1. Kto w razie powstania pożaru nie dopełnia obowiązku
określonego w przepisach o ochronie przeciwpożarowej oraz Państwowej Straży
Pożarnej w postaci:
1) niezwłocznego zawiadomienia osób znajdujących się w strefie zagrożenia
oraz jednostki ochrony przeciwpożarowej bądź Policji lub wójta albo
sołtysa,
2) podporządkowania się zarządzeniu kierującego działaniem ratowniczym,
3) udzielenia niezbędnej pomocy kierującemu działaniem ratowniczym,

na jego żądanie,
podlega karze aresztu, grzywny albo karze nagany.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto utrudnia prowadzenie działań ratowniczych,
a w szczególności utrudnia dojazd do obiektów zagrożonych jednostkom ochrony
przeciwpożarowej, prowadzącym działania ratownicze.
§ 3. Kto uniemożliwia lub utrudnia przeprowadzenie czynności kontrolno-
rozpoznawczych z zakresu ochrony przeciwpożarowej przez uprawnionego strażaka
Państwowej Straży Pożarnej,
podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.”;

31
4) w art. 99 w § 1 uchyla się pkt 1 i 4;
5) art. 109 otrzymuje brzmienie;
„Art. 109 § l. Kto:
1) zanieczyszcza wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi lub
2) dostarcza wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi, nie spełniając
wymagań określonych w przepisach o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę
i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, lub
3) nie będąc do tego uprawnionym dostarcza wodę przeznaczoną do
spożycia przez ludzi w myśl przepisów o zbiorowym zaopatrzeniu w
wodę
i zbiorowym odprowadzaniu ścieków,
podlega karze grzywny albo karze nagany.
§ 2. Kto zanieczyszcza wodę służącą do pojenia zwierząt, znajdującą się poza
urządzeniami przeznaczonymi do zaopatrywania ludności w wodę,
podlega karze grzywny do 1 500 złotych albo karze nagany.
§ 3. Tej samej karze podlega, kto umyślnie zanieczyszcza wodę w pływalni,
kąpielisku lub w innym obiekcie o podobnym przeznaczeniu lub dostarcza do tych
obiektów wodę niespełniającą wymagań określonych w przepisach o zbiorowym
zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków.”;
6) art. 117 otrzymuje brzmienie:
„Art. 117 § 1. Kto, mając obowiązek utrzymania czystości i porządku w obrębie
nieruchomości, nie wykonuje swoich obowiązków lub nie stosuje się do wskazań
i nakazów wydanych przez właściwe organy w celu zabezpieczenia należytego stanu
sanitarnego i zwalczania chorób zakaźnych,
podlega karze grzywny do 1 500 złotych albo karze nagany.
§ 2. Tej samej karze podlega przewoźnik obowiązany do zapewnienia
podróżnym odpowiednich warunków higieny, który nie utrzymuje środka transportu
we właściwym stanie sanitarnym.”.

Art. 6. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. – Przepisy wprowadzające Kodeks
karny (Dz. U. Nr 88, poz. 554 i Nr 160, poz. 1083 oraz z 1998 r. Nr 113, poz. 715),
w art. 11 dodaje się § 3 i 4 brzmieniu:

32
„§ 3. Grzywnę, którą ustawa szczególna określa kwotowo, wymierza się
z uwzględnieniem dochodów sprawcy, jego warunków osobistych, rodzinnych,
stosunków majątkowych i możliwości zarobkowych.
§ 4. Ilekroć ustawa szczególna nie określa dolnej granicy ustawowego
zagrożenia grzywną określoną kwotowo, granicę tę ustala się na 100 złotych.”.

Art. 7. W ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania
w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2008 r. Nr 133, poz. 848) w art. 90
§ 3 otrzymuje brzmienie:
„§ 3. Postępowanie przyspieszone stosuje się także wobec sprawców
wykroczeń popełnionych w związku z imprezą masową, określoną w przepisach
o bezpieczeństwie imprez masowych:
1) przeciwko porządkowi i spokojowi publicznemu, określonych
w art. 50, 51 i 52a Kodeksu wykroczeń;
2) przeciwko mieniu i urządzeniom użytku publicznego, określonych
w art. 124 i 143 Kodeksu wykroczeń.”.
Art. 8. W ustawie z dnia 28 października 2002 r. o odpowiedzialności
podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary (Dz. U. Nr 197,
poz. 1661, z późn. zm.5)) w art. 16 w ust. 1 pkt 12 otrzymuje brzmienie:
„12) o charakterze terrorystycznym lub określone w art. 165a Kodeksu
karnego;”.
Art. 9. W ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy
w rodzinie (Dz. U. Nr 180, poz. 1493) uchyla się art. 14.

Art. 10. Sprawy, w których przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy
rozpoczęto rozprawę główną, toczą się do końca postępowania w danej instancji
według przepisów dotychczasowych, jednakże w razie zawieszenia postępowania,

5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U z 2004 r. Nr 93, poz. 889, Nr 191, poz. 1956 i Nr 243,
poz. 2442, z 2005 r. Nr 157, poz. 1316, Nr 178, poz. 1479, Nr 180, poz. 1492 oraz Nr 183, poz. 1538, z 2006 r.
Nr 120, poz. 826 oraz z 2007 r. Nr 75, poz. 492 i Nr 166, poz. 1172.

33
odroczenia rozprawy lub ponownego rozpoznania sprawy albo po zapadnięciu
prawomocnego orzeczenia postępowanie toczy się według przepisów tej ustawy.
Art. 11. Czynności procesowe dokonane przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy są skuteczne, jeżeli dokonano ich z zachowaniem przepisów dotychczasowych.
Art. 12. W razie wątpliwości, czy stosować prawo dotychczasowe, czy przepisy
niniejszej ustawy, stosuje się tę ustawę.
Art. 13. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 517j ustawy, o której
mowa w art. 2, oraz art. 58 § 4 ustawy, o której mowa w art. 3, zachowują moc do
czasu wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 517j
§ 2 ustawy, o której mowa w art. 2, oraz art. 58 § 3 ustawy, o której mowa w art. 3,
w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, jednak nie dłużej niż przez okres 6 miesięcy
od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 14. Ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia.

11/26zb


U Z A S A D N I E N I E

Podstawowymi celami projektowanej ustawy są:
– wyeliminowanie błędów wprowadzonych do kodyfikacji karnych
w wyniku licznych nowelizacji,
– dostosowanie przepisów do standardów konstytucyjnych określonych
w wyrokach Trybunału Konstytucyjnego oraz do wymogów wynikających
z członkostwa Polski w Unii Europejskiej,
– podniesienie efektywności kryminalnopolitycznego oddziaływania za
pomocą kary ograniczenia wolności oraz usprawnienie etapu wykonywania tej kary,
– poszerzenie możliwości stosowania warunkowego przedterminowego
zwolnienia,
– wprowadzenie rozwiązań poszerzających uprawnienia pokrzywdzonego
oraz zakres ochrony jego interesów, w toku postępowania karnego,
– wprowadzenie nowych typów czynów do rozdziału XXV Kodeksu
karnego, kryminalizujących coraz częściej występujące zachowania godzące w sferę
wolności seksualnej oraz obyczajności, nieobjęte penalizacją na mocy obowiązującego
stanu prawnego.

W zakresie Kodeksu karnego
Zawarty w art. 10 § 2 k.k. katalog czynów zabronionych, za które na zasadach
określonych w Kodeksie karnym może odpowiadać nieletni, jeżeli popełnił je po
ukończeniu 15 lat, uzupełniono o zbrodnię zgwałcenia z art. 197 § 4 k.k.
W owiązującym stanie prawnym katalog z art. 10 § 2 k.k. obejmuje zbrodnię
zgwałcenia z art. 197 § 3 k.k. zagrożoną karą pozbawienia wolności na czas nie
krótszy od lat 3, natomiast nie obejmuje drugiego kwalifikowanego typu przestępstwa,
określonego w § 4 tego artykułu, zagrożonego karą pozbawienia wolności na czas nie
krótszy od lat 5.
Projekt obejmuje zmianę art. 10 § 3 k.k., przewidującego obniżenie
maksymalnego wymiaru kary orzekanej wobec nieletniego, który na podstawie art. 10