W wiadomości news:frc1i5$l5p$1@srv.cyf-kr.edu.pl Jacek_P
<Z...@c...edu.pl> pisze:

>> Nooo, takiej informatycznej paleontologii to ja pamiętać nie mam
>> najmniejszych szans, sprzeczał się nie będę.
> Na studiach, w polowie lat osiemdziesiatych musialem taki archaizm
> z poczatku lat szescdziesiatych uruchomic.
Powinienem współczuć czy zazdrościć? ;)))

>> Choć można przyjąć, że SO to dowolny kod pozwalający na komunikację z
>> jakimś podzespołem, tak naprawdę nawet nie musiałby nic innego robić.
> Nie dowolny, ale odrebny w stosunku do wlasciwego progamu. Rezydentnosc
> konieczna nie jest, odrebnosc - tak. Inaczej mialbys zwykly samodzielny
> program do sterownika przemyslowego :)
Oprogramowanie urządzeń przemysłowych jest oprogramowaniem systemowym lub
cześcią oprogramowania systemowego. Prosty przykład - wyważarka do kół
(podałem taki bo to akurat znam ale są setki innych).
Orębność nie jest potrzebna - system może być sam tym programem.

>> A ręczne wprowadzanie go do pamięci? Cóż, jak widać pierwsze systemy
>> operacyjne wymagały do rozruchu i działania elementu biologicznego. ;))
> Oj, tak. Bylo to zabawne: tasiemka pod czytnik, ustawienie na
> przelacznikach adresu poczatkowego, wrzucenie przelacznika czytania, po
> przeczytaniu ustawienie adresu startu, wrzucenie przelacznika startu
> i... czekanie, czy wywali lampke zawieszenia, czy cos wyjdzie na
> drukarke :)
Że co? ;)

> A jak sie ukosnie ucieta zyletka "ostro" programowalo na
> kartach pod Odre 1305, bo dziurkarki z demobilu niezbyt docinaly dziurki.
> Ech, wspomnienia z okopow...
A te karty to trochę pamiętam i widziałem - perforowane na dziurkarce, a
urządzenie wyjściowe drukarka wierszowa. Tato mi pokazywał.

--
Jotte