W dniu 2010-12-03 13:48, mvoicem pisze:

> Matka może też przejść na pół etatu i się np. wymieniać z inną

I właśnie o to chodzi. Etat (1) nie jest dla matek.

> półetatową "ciocią"?

Próbuję to sobie wyobrazić. Zatem moja żona pracuje przed południem na
półetacie i po południu u kogoś, jednocześnie czyjaś żona pracuje przed
południem u mnie w domu i po południu na półetacie. Zatem każdej z
kobiet nie ma w domu cały etat. I każda z nich zarabia tyle, co na
półetacie.

Widzisz jakiś sens takiego kołowrotku?


> Normalny pracodawca to taki taki który:
> - poważnie traktuje czas pracownika i nadgodziny to u niego wyjątek a
> nie norma,

Dlatego pisałem o 10 godzinach poza domem, a nie o kilkunastu.

> - umie zarządzać swoją firmą, umie znaleźć zastępstwo za brakującego
> pracownika a co za tym idzie. Jeżeli choroba pracownika nie jest dla
> niego przeszkodą nie do pokonania, tak samo nie będzie nią choroba
> dziecka pracownika. Innymi słowy - to pracodawca zajmuje się organizacją
> pracy w swojej firmie a nie jego pracownicy.

Czyli zamiast jednego pracownika, który poświęci się pracy, potrzeba 1,3
pracownika.

> - w zależności od zawodu - nie robi problemów z tym że matka wcześniej
> się urwie z pracy co później odrobi (jeżeli to możliwe - to w domu),
> tylko dlatego żeby pokazać że on tu rozdaje karty a nie pracownik

To nie chodzi o rozdawanie kart, tylko o to, że do pracy się idzie po
to, aby zapieprzać i zarabiać pieniądze, a nie dumać nad przywilejami
kodeksu pracy.



> Ja wiem że często zdarza się tak że nagła niedyspozycja pracownika jest
> jak śnieg dla drogowców - rzecz niespodziewana, katastrofa, chaos
> organizacyjny, przez co pracownik zamiast się leczyć musi albo chory
> przyjść do pracy albo z domu coś tam dziobać, urlopów się nie daje
> dłuższych niż tydzień bo kazdy jeden jest kluczowy i niezastąpiony i
> dział stanie. Może to nawet statystycznie jest norma, ale nie takich
> pracodawców mam za "normalnych".
>
> Tacy "normalni" pracodawcy się zdarzają i ci których znam, mają się
> bardzo dobrze.

Mam kolegę, który pracuje w PKP, średnio 1/3 w roku go nie ma bo choruje
albo jeździ po sanatoriach. Ale nie oczekujmy, że tak mają się
zachowywać prywatne firmy, bo w ten sposób nie wygramy konkurencji z
innymi krajami, o Chińczykach już nie wspominając.



--
Liwiusz